Ísafold - 16.06.1877, Blaðsíða 3

unni. jþessu get eg að sönnu vel trú-
að, ef vikuraskan er einsaman. En þeg-
ar hún blandast við hin ófrjófu jarðar-
efni hjá okkur, svo sem við járnleirinn,
sem aldrei grær neitt í, fyr en lopt, hiti
og vatn hefir náð að breyta yfirborði
hans á mörgum árum í skán af gróðr-
armold, hafi þá stormar og illviðri ekki
rifið hana jafnóðum burtu aptur, eins
og optast vill verða. þegar vikurask-
an blandast nú saman við þennan leir,
getur þá ekki borið til að þetta brennda
tinnuefni og hin önnur efni vikursins
gjöri leirinn hæfilegri til að bera ávöxt ?
Fróðlegt væri að heyra um þetta á-
lit hins lærða og fjölvitra náttúrufræð-
ings okkar, Dr. Jóns Hjaltalins.
Hallormsstað, 19. marz 1877.
Sigurður Gunnarsson.
Alþingiskosningar. Hinn 8. f. m. kusu
Norður-Múlasýslumenn til alþingissetu
á 2 næstu þingum sira Arnljót Olafs-
son á Bægisá, með 46 atkv. af 70, er
á kjörfund koma. Hin atkvæðin öll
hlaut síra Eirikur prófastur Briem i
Steinnesi. Er fullyrt að hann mundi
hafa orðið ofan á, ef eigi hefði illviðri
bagað að sækja kjörfundinn nema úr
næstu sveitum. Hinn 24. f. m. kvaddi
konungur til alþingissetu í stað síra Ó-
lafs sál. Pálssonar og þórðar Jónasson-
ar háyfirdómara þá Arna Thorsteinson
landfógeta og Magnús Stephensen yfir-
dómara.
Strandferðaskipið „Diana“ (220, Wan-
del) hafnaði sig hjer á tilteknum tíma,
2. þ. m. með fjölda marga farþega (um
40), og talsvert af skreið að norðan
hingað i harðindasveitirnar (joovættir),
en lítið sem ekkert af útlendum vörum;
kom þó alfermd til landsins. Hún fór
aptur ii. þ. m. með um 80 farþega,
þar á meðal mikið af vinnufólki og
kaupafólki, einkum til Austfjarða.
Póstskipið „Valdemar“ (592, Ambrosen)
Crockston talaði þetta í svo öruggum
róm og með svo hreinskilnislegum og
einlæglegum svip, að varla gat svo efa-
blandinn maður verið til, að hann treysti
eigi orðum hans.
„Við erum viðbúin að heyra ráðagerð
þina, Crockston“ mælti skipstjóri.
„J>jer farið, kapteinn góður“ mælti
Crockston, „og finnið Beauregard hers-
höfðingja og biðjið hann að gjöra dá-
litla bón yðar; hann mun varla neita
yður um hana“. *— „Og hver er hún?“
— „Bjer segið honum, að þjer hafið
meðferðis þorpara einn, hið mesta tudda-
menni og erki-fant, sem hafi reynt til
að kveikja upphlaup meðal háseta yð-
ar á siglingunni hingað. J>jer skuluð
biðja hann að lofa yður að láta hann í
virkiskastalann til geymslu, meðan þjer
dveljið hjer. Svo þegar þjer ætlið af
stað munið þjer taka hann með yður
út á skip aptur og hafa hann með yð-
ur til Englands og selja hann þar í
hendur dómaranum“. — „Jú, þetta er
hægt“ mælti skipstjóri. „Beauregard
fer varla að neita mjer um svo lítið“.
— „pað er jeg viss um hann gjörir ekki,
kapteinn góður“. — „En einn hlut vant-
kom 7. þ. m. Fer aptur á morgun á
nóni.
Manntjón af slysförum. Um mánaða-
mótin siðustu týndust 2 menn í sjóinn
á ísafirði; fjell annar útbyrðis af þilju-
bát á höfninni; hinn drukknaði einn á
bát á heimleið úr kaupstaðnum út í Arn-
ardal í bezta veðri. Hinn 14. f. m.
drukknuðu 2 ungir menn af báti i hrogn-
kelsalögnum fyrir Árnhúsalandi á Skóg-
arströnd; hinum 3. varð bjargað. J>að
hvolfdi undir þeim meðan þeir voru að
koma fyrir sig segli. Hinn 12. þ. m.
fórst skip með 7 mönnum af Akranesi
á Krossvík á heimsiglingu úr beitufjöru
f Hvalfirði. Formaður Einar Einarsson
f Nýabæ, fátækur fjölskyldumaður.
Prestvigsla. Sunnud. 13. f. m. vigð-
ur að Valþjófsstað cand. theol., bisk-
upsskrifari Lárus Halldór Halldórsson.
Hafskipakví við Reykjavikurhöfn. Eptir
uppástungu Verzlunarsamkundunnar f
Reykjavík hefir bæjarstjórnin falið A.
Rothe „ingenieur“, er ráðgjafinn sendi
hingað f vor til þess að semja áætlun
um kostnað til vitagjörðar á Reykja-
nesi, á hendur að gjöra áætlun um, hvað
mikið kosta mundi að búa tilhafskipa-
kvf hjer við höfnina, eða gjöra grjót-
bryggjur, er leggja megi við fullstór-
um hafskipum, svo að ganga megi út
í þau þurum fótum. Er búist við að kostn-
aðurinn kynni að nema svo hundruð
þúsunda kr. skipti, og er fullyrt, að upp-
flutningarkostnaður á vörum úrskipum
utan af höfn og kostnaður til viðhalds
hinum ljelegu trjebryggjum nemi miklu
meiru á ári hverju enleigum af einum
300,000 kr.
Krisuvikurnámar. Með póstskipinu kom
hinn skozki málfærslumaður Paterson,
er hjer var í haust, og hefir nú fengið
til umráða brennisteinsnámana í Krísu-
vfk. Er hann kominn í þvf skyni að
fara að vinna þá og hefir með sjer á-
höld til að hreinsa brennisteininn hjer
á landi, áður en hann er fluttur út.
ar“ mælti skipstjóri. — „Og hvað er
það?“ — „þ>að er þennan fant“. — „Fant-
urinn er hjer, kapteinn góður“. — „Hvað
þá? þorparinn, tuddamennið . . . “. —
„Erjeg, kapteinn góður, skal jegsegja
yður“.
„Og þú tryggðatröllið„ mælti Jenny
og rjetti Crockston höndina með tárin
í augunum, — „Nú skil jeg hvað þú átt
við“ kvað skipstjóri, „og þykir mjer
raunar það eitt að, að geta ekki sjálf-
ur verið í þfnum sporum“. — „Bezt að
hvor hafi það verk, sem honum hentar
bezt“ svaraði Crockston. „Efþjerætt-
uð að gjöra það sem jeg ætla mjer,
munduð þjer komast f vandræði, en það
gjöri jeg ekki. J’jer munið sfðar fá
nóg að vinna að koma okkur út af höfn-
inni undan kúlum Sunnanmanna. J>að
vildi jeg ekki láta segja mjer“. — „Já,
já, haltu svo áfram“ mælti skipstjóri.
— „J>egar jegkem f kastalann, berjeg
migað takanokkurn veginn eptir, hvern-
ig þar er umhorfs. Lengra legg jeg ekki
upp; jeg verð þá að haga mjer eptir at-
vikum. En ykkur er óhætt að treysta
þvf, að mjer mun ekki bregðast fyrir-
ætlan mín. J>jer skuluð nota tímann á
Verkapienn fær hann hjer í Reykja-
vík.
Háskólahátið Svia. Dagana 5.-7. sept.
þ. á. ætla Svíar að halda hátíð mikla
að Uppsölum, til minningar um stofn-
setning háskólans þar fyrir fjórum öld-
um (1477)1 fyrsta háskóla á Norður-
löndum. Hafa þeir boðið þangað gest-
um af ýmsum löndum, fyrst og fremst
frá öllum háskólum á Norðurlöndum.
Háskólastjórnin hefir og sýnt oss ís-
lendingum þann sóma, að rita lands-
höfðingja og biðja hann að annast um,
að íslendingar sendi fulltrúa til að vera
við hátíð þessa.
Apótekið i Reykjavik er nú selt fyrir
50,000 kr. dönskum lyfsala ungum, er
Kriiger heitir, og er sonur hins nafn-
kennda þingmanns Norður-Sljesvfkinga,
er lengi hefir barizt örugglega á rfkis-
þinginu þýzka fyrir rjetti þeirra til að
hverfa aptur undir Danmörku. Hann
ætlar að koma hingað alfarinn á áliðnu
sumri, og hinn fyrverandi eigandi, Rand-
rup konsúll, þá að flytjast til Khafnar.
„Skuld“. Af þessu nýja blaði Jóns
Olafssonar kom fyrsta númerið út 8. f.
m., f prentsmiðju hans á Eskifirði, er
kom til landsins á sumardaginn fyrsta
frá Khöfn og eigandinn með og prent-
ari hans, J>orkell Clementzen. Blaðið
er með sama sniði og „ísafold“, en
kemur optar út (40 nr. um árið) og
kostar 4 kr. árg. með dálftilli nýársgjöf
(kvæðasafni), sem þvf á að fylgja. Að
þvf er marka má af fyrsta númerinu —
meira hefir eigi hingað borizt enn —,
virðist blaðið líklegt til viðgangs og
góðra þrifa. pað er snoturt útlits og
laglegt að efni; orðfærið betra en al-
gengt er f hinum blöðunum, fjörlegt en
þó látlaust, og er það undir eins mik-
ill kostur.
Fiskiveiðar Frakka við ísland. Árið
i873 höfðu Frakkar 6,710,774 fr. (4 milj.
700 þús. kr.) upp úr fiskiveiðum sfnum
hjer við land, árið 1874 6,762,361 fr. og
meðan til þess að ljúka yður af hjer
og búa „Höfrung11 til ferðar“. — „J>að
eru nú smámunir, sem jeg hirði ekki
um nú“ mælti skipstjóri. — „pví þá það ?“
mælti Crockston; „jeg er hræddur um
að Vincent gamla kæmi það miðlungi
vel, ef þjer afræktuð verzlunarerindi
yðar. Bezt hvað með öðru, verzlunar-
braukið og blíðskaparhjalið. pað kynni
og auk þess að þykja grunsamlegt, ef
vjer afræktum kaupskapinn. En núer
bezt að vera ekki að þessu masi leng-
ur. Getið þjer verið tilbúnir að viku
liðinni?“—„Já, jeg skal sjá um, að „Höfr-
ungur“ verði ferðbúinn 22. þ. m.“ —
„pað er gott“ kvað Crockston. „pá um
kvöldið skulið þjer senda beztu háset-
ana yðar á báti upp að Hvftubrú og
segja þeim að bfða þar þangað til klukk-
an er orðin niu. pá munuð þjer fáað
sjá innan skarpms Hallibourt, og karl-
greyið Crockston með, vona jeg“. —
„En hvernig hugsarðu til að geta los-
að Hallibourt úr varðhaldinu og kom-
izt þó sjálfur burt líka undir eins ?“ •—
„Látið mig um það, kapteinn góður“.
— „pú stofnar lífi þfnu í hættu til að
frelsa hann föður minn, bezti Crockston“