Ísafold - 21.07.1877, Blaðsíða 4

72
í stað álnarskatts utanþingsnefndarinn-
ar, að skattinn skuli mega greiða i
innskript, a ð gjaldið skuli eigi vera
hærra þótt það sje greitt í landaurum
í stað peninga, a ð skinnavara skuli
eigi gjaldgeng í skatt, en þar á móti
hver fiskitegund, sem er gjaldgeng
vara (ekki saltfiskur að eins, sem utan-
þingsnefndin fór fram á). I umræðun-
um tóku þátt þeir Jón á Gautl., Hall-
dór og Benid. Sv., og sira Arnljótur,
•sem varði fasteignarskatt sinn snjallt
og skörulega.
Laun presta. Eins og sjá má á gjörða-
bókar-ágripi voru hjer á undan, hafa
bætzt við síðan úm daginn 5 ný laga-
frumvörp um laún presta eða snertandi
þau. í launafrumv. sira Isleifs er farið
fram á svo vaxna uppbót úr landssjóði,
að brauð yfir 1409 kr. eptir síðasta
mati færist upp í 2000 kr. (1. flokkur),
700—1400 kr. brauð færist upp í 1500
kr. (2. flokkur), tekjuminni brauð en
700 kr. færist upp í 1000 kr. Upp-
gjafaprestum og prestaekkjum skal
launa úr landssjóði. í frv. B. Sv. er
stungið upp á, að brauð í 1. fl. skuli
hafa í tekjur 30 hundraða eptir meðal-
verði, í 2. 25 hundraða og í 3. 20 hdr.
Launin skulu, sem að undanförnu, fólg-
in í tekjum af jörðum, ískyldum, ítök-
um m. fl., svo og af kirkjum, klaustrum
og spítölum; peningar brauða hverfi í
landssjóð og dauðir hlutir eða leigu-
laus fjenaður seljist handa honum; aðr-
ar tekjur þeirra, svo sem tíund, dags-
verk, lambsfóður, offur, skulu af numd-
ar; það sem á vantar greiðist ur lands-
sjóði. Borgun fyrir lögboðin prests-
verk (aukaverk), skal af numin. I hverju
prestakalli skal prestinum útlögð góð
og hentug ábúðarjörð. Prófastar fái í
laun 3—5 hundr. eptir meðalverði, úr
landssjóði. Um uppgjafapresta og
prestaekkjur hefir þetta frv. áþekk
fyrirmæli og hin. — Frv. B. Sv. um
umsjón og viðhald kirkna fer fram á,
að kirkjur skuli fengnar söfnuðinum til
umönnunar og ábyrgðar. Umsjón kirkna
hefir 3 manna nefnd, kirkjunefnd, er
söfnuðurinn kýs eptir sömu reglum og
hreppsnefndir. Tekjur kirkna, sem nú
eru (tíund, Ijóstollur, legkaup o. fl.),
skulu af numdar, svo og borgunarlaus
skylduvinna til kirkna og kirkjugarða,
og komi í þess stað nýtt kirkjugjald,
:!/4 úr alin á hvern sóknarmann, sem
gjaldskyldur er til sveitar. Afgangur
af árlegum nauðsynjum kirkna rennur
í einn kirkjusjóð fyrir allt land, undir
stjórn kirkjuráðs (biskups og 2 manna,
er alþingi kýs til þess á hverju þingi).
,.Af þessum sjóði skal endurbyggja
allar kirkjur þegar þess þarf við:t. —
Frv. siraísleifs, ,.um kirkjur og tekjur
þeirra“, ætlast einnig til, að söfnuðirn-
ir taki sjálfir við ábyrgð og umönnun
kirkna, en vill láta tekjur þeirra ó-
breyttar, nema hvað þær skal greiða
í peningum. Enginn sameiginlegur
kírkjusjóður nje kirkjuráð.
Jfingnefnd neðri d. í öllum þessum
málum, 17/j: í*ór. Böðv. (form.), Guðm,
Einarss., Arnljótur, ísleifur (skrif.), Egg-
ert, Jón á Gautl., Einar í Nesi.
Merkilegur hrakningur. í stórviðrinu,
sem gerði um morguninn 12. f. m.,
þegar strandferðaskipið (Diana) varð að
hleypa inn á Grundarfjörð á leiðinni
hjeðan vestur á Stykkishólm, hrakti
bát undan Jökli vestur yfir þveran
Breiðafjörð, og lenti á 4. degi í Bæj-
arósi á Rauðasandi. Formaður var
Arni Gíslason frá Hergilsey, og hafði
hann lent í skipreika fyrir 2 árum:
komizt einn af á kili. Er þetta eflaust
einn hinn merkilegasti hrakningur, sem
sögur fara af hjer á landi, og sjerstak-
leg mildi, að mennirnir komust allir
lífs af. Dasaðir voru þeir mjög, sem
nærri má geta, ekki sízt fyrir það, að
að þeir voru alveg drykkjarlausir, en
urðu þó allir ferðafærir mjög skjótt,
nema hinn yngsti, hálfvaxinn drengur.
Póstarnir norðan og vestan komu í gær.
Sögðu engar frjettir sjerlegar.
Póstskipið (Vaídemar) kom loks í morgun,
með 8—IO farþega.
Ófriðurinn. Rússum hefir veitt frem-
ur erfitt í Asíu upp á síðkastið: orðið að
láta undan síga austur á bóginn aptur
eptir skæðar smáorustur og talsvert
manntjón, en talið víst þeir muni sækja
sig aptur skjótt. Yið Dóná gengur þeim
ágætlega; hafa komið brúm á ána á tveim
stöðum, við Braila og Sistova, og megnið
af liðinu komið suður yfir. jþeir eru von-
góðir um að verða komnir snður yfir fjöll
(Balkan) áður en haustar að ; þurfa þó áð-
ur að vinna kastalana miklu norðan undir
fjöllunum. — Uppreist í hinum grísku
löndum Tyrkjasoldáns., — Aðrar þjóðir
enn lausar við ófriðinn, en Brétar á vað-
bergi með flota sinn.
Aðrar frjettir frá útlöndum engar
sjerlegar. — J. A. Hansen í Danmörku
cíáinn.
Alþingisvísur,
(sbr. alþ.tíð. 1875).
Pro og contra þar mikil og megn
Úr munninum dundi, sem þjettasta regn,
Og hleypti allmörgum í hita og glóð,
Unz H.....gamli úr sætinu stóð,
Hristist hið fýleflda fjárkláðatröll,
Svo festingin alþingis gnötraði öll,
1 kampana brosti og kviðbumbinn strauk,
Knefana stælti og munni upp lauk:
,.þið sitjið og hjalið um hjegóma einn,
Jeg lijelt fyr að þingmaður dirfðist ei neinn
Að flytja svo bernskulegt fávjzkuhjal
Fyrir oss hjer upp á efri þingsal.
Víða heíi’ eg farið og ferðazt um láð,
Að flestöllu hefi’ eg með athygli gáð ;
þorlákshöfn aldregi sjálfur eg sá,
Samt veit eg skiplægi er ekkert þar hjá.
Hraun er í botni og brimrót og sker
Við bæði lönd—sagði hann Guðmundur mjer—,
Og livínandi stormviðri og hringiða blá,
Og hafaldan skellur þar klettunum á!
Fjöldi af skipum þar fyrrum beið grand,
Hann fór þar hann Asgeir allnærri’ í strand.
Af þeim, sem að til þekktu eg þrátt hafði tal,
jþegar eg bjó upp í Sleggjubeinsdal.
I tunglinu er helmingi tryggari höfn,
Og tilvalið uppsátur, veðrin svo jöfn,
A loptferðum minum jeg þekkti mig þar?
J>egar á .,Hripinu;‘ eg formaður var.
Og væri nú sundur skipt vörum þéim smá
Sem verzlað er tíðast nleð Bakkanum á,
A höfuðið faktorinn færi; því .er
Feljd þessi bænarskrá, amenum vjer“.
X.
Auglýsingar.
Hjá póstmeistaranum í Reykjavík
og flestum bókasölumönnum á landinu
fæst fyrir 150 aura
UPPDRÁTTUR REYKiAVÍKUR 1876,
eptir
Svein Sveinsson (búfræðing).
J>á, sem hefir þóknazt að leggja
mjer til ámælis, að jeg var eigi við-
staddur til að stjóma hrossamarkaði
Rangæinga í vor, eins og að undan-
förnu, samkvæmt kosningu, bið jeg að
minnast þess, að sýslumaðnr okkar
gjörðist sjálfur markaðsstjóri í fyrra,
svo mín þurfti eigi við nje aðstoðar-
manna minna, og vissi jeg eigi annað
en að hann mundi halda því áfram nú
og eptirleiðis, og áleit mjer því ofaukið.
Barkarstöðum, 30. júní 1877.
Hanncs Stephenscn.
Mætti jeg leyfa mjer út af auglýsingarkorni
herra umboðsmannsins á Kaldaðarnesi, nafna míns
Ingimundarsonar, i ísaf. III 29, að bera upp þessi
spurningakorn:
Hvaða hnykkur er það hjá umboðsmanninum,
að dreifa mjer við ,.mjólkurkúa og griðunga innsetn-
ing“, sem annar maður var valdur að, og var til
neyddur, fyrir sakir hirðuleysis umbóðsmánnsins,
nefnilega ráðsmaður Bakkakaupmannsins, sem held-
ar alls eigi dró sig í hlje, og kann umboðsmannin-
um víst engar þakkir ’fyrir; að hann fór að klína
því á annan ?
Hveriiig gat jeg rifið líestafjett fyrir umboðs-
manninum, sem aldrei liefir átt neina hestarjett?
enda ganga líka hross hans aðjafnaði bæði sjálfum
honum og öðrum til meins. J>að er gamalla manna
mál, að rúst sú, er umboðsmaðurinn kallar hesta-
rjett, hafi verið fjárrjett, þegar Kaldaðarneshverfi
var í blóma sínum; en sú tíð er nú löngu úti.
Voru það ráð Sveins búfræðings, að byrja eigi
engja-framskurð þann í haust, er liöf. segir að jeg
liafi ekki viljað leggja liandarvik i, fyr en daginn
sem hljóp upp í gadd, og verkið því var náttúrlega
undir eins yfirgefið? Hvaða jarðabætur vann um-
boðsm. í haust meðan jeg og aðrir hverfisbúar, sem
með mjer gengu í fjelag, grófu 1060 faðma langan
skurð, 6 fet á breidd og 3 á dýpt?
Sýnist umboðsmanninum ráð að vera að vekja
miklar stælur, í orði eða riti, nema til sje einhver
ögn af rjettum rökum við að styðjast?
Lambastöðum, 20. júní 1877.
E. Magnusson
Hjermeð votta jeg mitt innilegasta
og auðmjúka þakklæti öllum þeim, æðri
og lægri, sem á ýmsan hátt hafa hjálp-
að mjer, styrkt og huggað í raunum
mínum ogbágindum, síðan Guði þókn-
aðist að kalla burt mann minn, Jón sál.
Sigurðsson, sem úti varð 15. jan. þ. á.
milli Hafnarfj. og Rvíkur. J>eir eru
svo margir, að eigi er rúm hjer fyrir
nöfn þeirra, enda veit jeg, að þeir hafa
eigi unnið líknarverk sitt í því skyni,
að sín værigetið; en „Guð þekkirsína.,
og mun umbuna þeim.
Bjargi við Reykjavík, í júní 1877.
Rannveig Jónsdóttir.
Ritstjóri: BjÖS'fl JóllSSOn, cand. pbilos.
Preptsjniðja „ísafoldar".— Sigm. Guðtnimdsson,