Ísafold - 10.08.1877, Qupperneq 1

IV 21.
„Barnamorðið í Betlehem“.
Eins og sjá má á síðasta blíiði, er það
fram undir það hálfur fjórði tugur
frumvarpa, er beðið hafa bana á al-
þingi í sumar, sumpart eptir dauðadómi
þingsins sjálfs, sumpart þannig, að feð-
ur þeirra, flutningsmennirnir, hafa far-
ið að dæmi Kronosar gamla og gleypt
króana sína; hafa þeir kosið það held-
ur en að hætta þeim undir öxi þings-
ins, er þeir sáu hana reidda yfir höfði
þeim. það er því eigi svo undarlegt,
þótt mönnum detti í hug barnamorðið
í Betlehem forðum, er menn horfa á
þetta mikla frumvarpa-murk. Raunar
þarf eigi að óttast, að þingið verði út
af eins grimmt og Heródes gamli, nokk-
uð af frumvörpunum er þó þegar kom-
ið lífs af frá þinginu; en vorkunn er
það, þótt mönnum fari nú að blöskra
niðurskurðurinn, og þykist eigi sjá,
hvar staðar muni numið. það er sem
sje fram undir helming allra frumvarp-
anna, er borin hafa verið upp á þessu
þingi, sem fallin eru í valinn.
f>að er nú vitaskuld, þegar til al-
vörunnar kemur, að eigi er auðið að
komast alveg hjá því, að frumvörp
detti úrsögunni á þingi. Fyrsterþað,
að þingið getur ekki að þvi gjört, þótt
Reykjavík, föstudaginn 10. ágústmán.
stjórnin leggi fyrir það frumvörp, sem
ekki eiga slcilið að lifa, og í annan stað
má ætíð búast við nokkrum vanhöldum
af slysum, eða þá afþví, að eitt frum-
varpið eins og gleypir annað, sem kom-
ið hefir fram á undan, vegna þess að
hið síðara frumvarpið er fyllra eða yf-
irgripsmeira. p>etta er ekkert tiltöku-
mál, og slíkt verður aldrei fyrir girt.
Enþað erminnst af hinum föllnufrum-
vörpum á þessu þingi, er þessar orsak-
ir hafa orðið að fjörlesti. Meiri hlutinn
hefir orðið svona skammlifur af því, að
frumvörpin hafa, að því er virðist, ver-
ið meira eða minna vanhugsuð flaustur-
smíð, slikt hrófatyldur, að varla hefir
mátt við þeim snerta, svo að þau ryki
eigi um koll. •
það mun láta nærri, að síðasta al-
þingi (1875) hafi kostað á 6. hundrað
kr. á dag. Nú eru þingmenn einum
fleiri — það vantaði 1 þingmann á síð-
asta þingi — og prentunarkostnaður
þingsins verður eflaust talsvert meiri,
því nú mun verða drjúgum meira skraf-
að og málin fleiri og meiri fyrirferðar,
en hins vegar hæpið á að ætla, að þing-
menn verði stórum hlífðarsamari í ferða-
kostnaðarreikningum nú en þá, er þeir
eru flestallir hinir sömu; ætlum vjer
því eigi fjarri sanni, að þingið muni nú
1877.
kosta fram undir 600 kr. á dag, ef það
stendur 2 mánuði. Hvað mörgum 600
kr. er þá ekki búið að eyða að mestu
til ónýtis, íhin föllnu frumvörp ? — „Að
mestu leyti til ónýtis“ — segjum vjer.
p>að er raunar vitaskuld, að það er þi>
varla svo, að eigi megi dálítið græða á
umræðunum til að greiða götu málsins
síðar, er það kynni að verða borið upp;
en sá ávöxtur svarár auðvitað hvergi
nærri kostnaði og er í sumum málun-
um sárlítill eða enginn.
„Ekki getur hjá því farið, að hneixli
komi (ekki!!)“ segir Balle sálugi. Ekki
getur hjá því farið, að inn á þingið
slæðist frumvörp, er eigi sjeu á vetur
setjandi. En það væri hægðarleikur að
reisa skorður við því, að þau yrðu svo
mörg og tækju svo mikinn tíma frá
þinginu, sem raun hefir á orðið á þessu
þingi, svo mikinn tíma, sem kostar land-
ið 600 kr. á dag. p>að er skyldaþing-
manna, að halda sem sparlegast á þess-
um tíma, eigi einungis með því að vinna
sem kappsamlegast, heldur og með þvi,
að sneiða hjá að leggja vinnu þings-
ins í það, sem engan ávöxt gefur. p>að
er nú síður en eigi ástæða til að bregða
þingmönnum um iðjuleysi; vjer ætlum
efunarmál, að á nokkru þingi sje að
jafnaði unnið með jafnmikilli elju og
Ferðasaga úr Noregi.
Hinn 26. sept. um kvöldið lagði jeg
af stað frá Niðarósi á gufuskipi, sem
ætlaði til Kristjánssunds. Jeg yfirgaf
með söknuði hinn foma og veglega
stað, þarsemmjer hafðiverið tekið svo
vel og vinalega. í Kristjánssundi dvaldi
jegvikutíma, og flutti þar 4 fyrirlestra
um Island, sem var einkarvel tekið.
p>ar hitti jeg og kynntist við marga á-
gæta menn. Bær þessi stendur á þrem
hólmum, skóglausum og klettóttum, en
útsjónin fríð og svipmikil: í austri og
suðri jökulkrýnd tindafjöll, skógi hjúpuð
að neðan, og þröngir dalir og djúpir á
milli; í norðri blasir við Eyrarland, yzti
skaginn norðvestan við p>rándheims-
fjörð; í vestri íslandshaf, skerjótt við
land og brimasamt. í bæ þessum er
verzlun allfjörug, síldarafli opt mikill.
p>ar eru kaupmenn sumir stórauðugir.
Frá Kristjánssundi hjelt jeg suður
í Molde. Sá bær stendur á grænum
bala við lítinn vog við Raumsdalsfjörð
norðanverðan, sunnan undir hárri skóg-
arhlíð. Hefi jeg hvergi lítið fegurra
útsýni en þar í öllum Noregi norðan-
fjalls,þar sem jeg hefi komið. Yeður
var fagurt, og þótti mjer yndi að líta
inn til fjarðanna, sem kvísluðust inn á
milli skógivaxinna eyja, nesja og hálsa.
En bak við gnæfði við himni hinir miklu
fj allaj öfrar Raumsdalshorn og T r öllatind-
ur, ásamt öllu hinu ísfaldaða fjallabelti,
nær alla leið suður undir Jötunheima.
í Molde hjelt jeg og fyrirlestra um
ísland, með aðstoð nokkurra góðra
manna. p>aðan fór jeg suður að Vibl-
unganesi, sem er fyrir botninum á
Raumsdalsfirði. p>argrúfa fjöllin snar-
brött, en þó græn og grasivaxin upp
allar hlíðar, yfir tveimur flötum og fögr-
um nesjum. p>ar var markaður, þegar
jeg kom. p>ar komu bændur með
marga vagna, fulla af trjáberki, er menn
kaupa til að þekja hús með. Sá jeg á
81
því, að víðar er illa farið með skóga en
á íslandi. En sem betur fer er þó víð-
ast farið að hafa hús öll úr steini, að
minnstakosti í öllum stórborgum. Hjer
hitti jeg klerk einn merkilegan, einn
úr flokki hinna „uppvöktu“, sem svo
eru nefndir, og öðru nafni oftrúarmenn
(píetistar). p>eir eru all-fjölmennir í Nor-
egi, leikir sem lærðir, og ber töluvert
á þeim í safnaðalífi Norðmanna ográða
miklu þar víða. p>eir eru menn guð-
rælcnir og vandlætingasamir mjög; sjást
opt á bæn og hafa guðsorð mjög á vör-
um í daglegu tali. p>eir gjöra út leik-
menn til að ferðast um borg og bý og
prjedika, og hafa samkomur í bænahús-
um, sem til þess eru gjörð, með söng
og bænahaldi. Margir þeirra eru svo
alvörugefnir, að þeir mega hvorki heyra
nje sjá dansað, spilað eða leikið á hljóð-
færi. J>eir eru fálátir og sjest þeim
varla stökkva bros. En góðviljaðir eru
þeir mjög, og hjálpsamir við bágstadda,
og látasjer mjög annt um að styðjaað