Ísafold - 19.10.1877, Blaðsíða 4

108
vetur meira eða minna komnar upp á
náðir annara hjeraða á landinu, sem bet-
ur eru stödd að efnahag til og eigi hafa
orðið fyrir neinum áföllum hin síðari
árin. f»að er vitaskuld, að slíkar bón-
bjargir eru neyðarúrræði, allra helzt þar
sem menn eru víða um land áður bún-
ir að gefa töluvert í þessu skyni (ísfirð-
ingar mest), en mjög er hætt við, að
þar að rekiþó í vetur, að þeirra verði
að neyta. Enda munu menn vera fam-
ir að búast við því sumstaðar. þannig
hafa nokkrir Dalamenn tekið sig sam-
an þegar eptir ijettirnar í haust um að
reyna til að útvega þar innhjeraðs lof-
orð fyrir gjöfum í kindum til skurðar,
er Sunnlendingar skildu sækja sjálfir,
og hafði síra Jakob Guðniundsson á
Sauðafelli, er mun hafa verið aðalhvata-
maður og forgöngumaður þessa dreng-
ilega fyrirtækis, þegarútvegað 2okind-
ur í sínum hreppi, er póstur fór þar um
síðast, og ljet amtmaður eptir áskorun
hans senda menn hjeðan vestur til að
sækja þær og það sem gefið kynni að
verða i öðrum sveitum þar vestra.
Með því að eigi er ólíklegt, að fleiri
hjeruð kynni að vilja fara að hinu lof-
lega dæmi Dalamanna, setjum vjer hjer
áskorun þá, er frumkvöðlar fyrirtækis-
ins sendu öllum hreppsnefndunum í
sýslunni:
,,þ>ar ekki heyrist annað af suður-
landi enn þá, en að hið sama aflaleysi
haldi þar áfram, þá lítur út fyrir, að
þar verði mjög mikil bágindi í vetur
meðal hinna fátækari, sem ekkert hafa
af að lifa nema sjávaraflann.
Vjer teljum því víst, að í vetur
komi áskoranir til fjarlægra sveita um,
að ijetta þeim hjálparhönd.
Af því vjer þykjustum sannfærðir
um, að sýslubúar vorir vilji ekki verða
með öllu annara eptirbátar í þvf, að
hjálpa þessum nauðstöddu bræðrum vor-
um syðra, en vitum líka, að þegar
komið er fram á vetur hefir almenn-
ingur ekkert fyrir hendi að hjálpa með,
þá álítum vjer það haganlegast, að þeir
sem engin ráð sjá til að geta hjálpað
með peningum, vildu lofa kindum í
haust með því skilyrði, að sunnlending-
ar sæki þær sjálfir undir umsjón yfir-
valdanna þar.
Vjer skorum því hjer með á hrepps-
nefndirnar í Dalasýslu, að þær núþeg-
ar fari þess á leit við hreppsbúa sína,
að þeir, hver eptir efnum og ástæðum,
lofi einhverri hjálp í haust í peningum
eða kindum, til hinna bágstöddustu í
Gullbringu- og Kjósarsýslu og Reykja-
víkurbæ, eptir því sem hveijum er hæg-
ast, og að það yrði undinn svo bráður
bugur að þessu, að loforðalistarnir úr
hverjum hreppi gætu verið komnir til
póstafgreiðslumannsins í Hjarðarholti í
Dölum fyrir 4. október næstkomandi.
Vjer látum þess getið, að vjer
munum hið bráðasta mælast til við
sýslunefndina í Mýrasýslu, að hún hlut-
ist til um, að reyna að fá samskot það-
an úr sýslu, handa hinum bágstöddustu
á Akranesi.
Sýslumaðurinn í Strandasýslu mun
fara þess á leit við Strandasýslubúa,
að rjetta hinum bágstöddu sunnlending-
um hjálparhönd“.
jVLAN.
in ástkæra vina með augun sín blá,
Sem öllum er meyjunum skærri,
A sóleyjagrundinni situr mjer hjá,
En sólinni vist er hún mærri.
Hún ástina fögru i brjóstinu ber
Og brosið á vörunum guðdómlegt er.
Og hún er svo glaðleg og hún er svo frjáls
Sem liverfandi sumardags blærinn.
Hún leggur mjer saklausar hendur um háls,
í huganum segir þá mærin:
Minn vinurinn eini, jeg ann þjer svo heitt,
J>ú elskar mig lika, við tvö erum eitt.
V. Á.
HITT OG- í>ETTA.
— Hólmgangan. í fyrra vor kom
til Parísar kvennmaður, er orðin var
nafnfræg um allan Vesturheim fyrir
ævintýri þau, er hún hafði komizt í.
Hún strauk burt frá foreldrum sínum á
Englandi 15 vetra gömul, tók með sjer
200 pd. sterling í peningum, fekk sjer
karlmannsföt ogrjeð sig fyrir matsvein
á kaupfari, sem ætlaði til Vesturheims.
Eptir það varð hún búðarsveinn og síð-
an hrossaprangari; loks flæmdist hún
til Buenos Ayres, komst þar inn í her-
inn og varð innan skamms sveitarfor-
ingi. Hún varð ósátt við einn af hin-
um foringjunum og skoraði hann á hólm,
og vóg hann. fegar farið var að fletta
líkið klæðum, fannst á því skjal, sem
sýndi, að hinn vegni var bróðir veg-
andans, stúlkunnar. Hafði hann farið
burt úr föðurhúsum þegar hún var á
öðru árinu og þau aldrei sjezt síðan.
Hún varð öldungis úrvinda út úr þessu
hörmulega slysi, leitaði á fund biskups
og sagði honum frá öllu saman. Hann
sá aumur á henni og hjet að friðmæla
hana við foreldra hennar. Hún var á
öðrum um tvítugt, er þessi saga gjörð-
ist, og er svo lýst, að hún hafi verið
meðalkvennmaður á stærð og fríð sýn-
um, bliðleg á svip og hæglátleg, og
hógvær í framgöngu; mundi því fæst-
um hafa til hugar komið, að hún hefði
svo margt braskað á æfinni.
Auglýsingar.
G 011 „cylinder“-úr er til sölu með
þriðjungs afslætti. — Ritstj. „ísafoldar“
vísar á seljanda.
í sambandi við auglýsingu mína frá
30. ágúst þ. á. vil jeg þjónustusamlega
brýna fyrir öllum hreppstjórum og skoð-
unarmönnum í Borgarfjarðar-, Kjósar-
og Gullbringusýslum, Reykjavíkur-
kanpstað og vestari hreppum Árnes-
og trúlega af hendi. Undanfarnir tveir
vetur eru fullkomlega búnir að sanna,
að eina ráðið til að fá vissu fyrir út-
rýmingu kláðans eru strangar fram-
kvæmdir á böðum þeim á öllu kláða-
grunuðu fje, sem fyrirskipuð er í tilsk.
5. janúar 1866. Menn mega ekki láta
það villa sjónir fyrir sjer, að ekki hefir
fundizt kláði i rjettum í haust, svo að
sannað hafi verið. Afleiðingin af því
getur að eins orðið sú, að allt svæðið
milli Brúarár og Hvítár verður að á-
lítast jafn grunað. Líkumar verða þvi
alstaðar í vetur á þessu svæði jafnmikl-
ar fyrir því, að kláðavottur sá eða tor-
tryggileg óþrif, er fyrir kynnu að koma,
sjeu af hinum sóttnæma fjárkláða. En
það er vel tilvinnandi fyrir hvern bónda,
að baða nú í haust áreiðanlegu þrifa-
baði, tilþess að komast hjá að baða 2
kláðaböðum á útmánuðum í vetur.
Lögreglustjórinn í fjárkláðamálinu.
Reykjavik, 18. okt. 1877.
Jón Jónsson.
Olíusætubað (glycerine-dip). Nægar
birgðir af þessu ágæta prifabað'i handa
alls konar skepnum eru nú komnar til
Magnúsar frá Bráðræði.
í prentsmiðju „ísafoldar“ er nú
verið að prenta:
#DÝRAFRÆÐI,
eptir fíenedikt Gröndal;
STEINAFRÆÐI og JARÐARFRÆÐI,
eptir sama;
LANDAFRÆÐI,
eptir Ed. Erslev, íslenzkaða og aukna
af Páli Melsteð.
Bækur þessar munu verða um io
arkir hver, bækur Gröndals í meðal-
áttablaðabroti, en landafræðin í litlu
áttabl.broti. Dýrafrœðin og Steinafrœðin
(ásamt jarðarfræðinni) verðameð
myndum, og munu kosta i1/2—2 kr.
hvor, en verðið á Landafræðinni, sem
einkum er ætluð alþýðuskólum og til
undirbúnings undir latínuskólann, sam-
kvæmt hinni nýju reglugjörð, verður
kringum 1 kr.
Prentuninni á bókum þessum öllum
mun verða lokið um miðjan vetur, og
eru þeir, sem kaupa vilja, beðnir að
láta mig vita það sem fyrst, og eins,
hvort þeir óska þær sendar þegar með
fyrstu póstferð eptir að þær eru komn-
ar út, eða þá hvenær og hvernig.
Reykjavík, 18. október 1877.
Björn Jónsson.
„FRAMFARI“ er ókominn hingað enn
og hefir ekkert til hans spurzt.
sýslu, að ganga sem bezt fram í því að
leysa hið fyrirskipað bað dyggilega
Ritstjóri: BjÖm JÓHSSOn, cand. philos.
Prentsmiðja „ísafoldar1.— Sigm. Guðmundsson.