Ísafold - 05.12.1877, Page 1
Isafold.
IV 31. Reykjavík, miðvikudaginn 5. desembermán. 1877.
Útlendar frjettir.
Kaupmannahöfn.
Frá Frakklandi. Nú eru kosningarnar
um garð gengnar. það var bæði, að
stjórnin hafði beitt öllum brögðum til
að bera sigur úr býtum — skipað öll
hjeraðaembætti mönnum úr sinu liði,
lagt fyrir þá að koma taumhaldi sínu á
fólkið, sem fremst mætti og svo frv. —,
enda taldi hún vfst, að kosningarnar
mundu færa henni nægan þingafla. Lið-
ar hennar fjölguðu að vísu, en þjóð-
valdsmenn hafa þó no atkvæða yfir-
burði á hinu nýja þingi. Nú er talað
um, að Mac Mahon muni verða neydd-
ur til að taka sjer nýtt ráðaneyti, og
verður það þó allt eitt, og að játa iðr-
un sína yfir því, að hann reiddi svo
hátt höggið ió. maf, þegar hann þótt-
ist ætla að hrffa landið úr hremmiklóm
byltingamannanna. Sumir i hans liði
hafa sagt, að hann þyrfti ekki að hirða
um fylgi fulltrúanna f neðri deildinni,
en atfylgi öldungaráðsins væri honum
einhlítt. En hjer eru þeir meinbugir á,
að meiri hluti öldunganna er hvergi
nærri traustnr, og svo kemur bráðum
til kosninga fyrir */j þeirrar deildar.
En þeir menn skulu kjörnir af „hjer-
aðaráðunum“ — og einmitt í hinum ný-
afstöðnu kosningum til þeirra hafa þjóð-
valdsmenn haft fullkominn sigur. —
Látinn er (27. sept.) Le Verrier, stjörnu-
fræðingurinn, sem auk margra upp-
götvana um gangleiðir jarðstjarnanna
fann þá hina áttundu (Neptúnus) í voru
sólkerfi.
Frá Englandi. pað heyrist lítið af
tilhlutan Englendinga í Miklagarði, eða
þar eystra. Menn segja, að I.ayard
sendiboði þeirra finni soldán opt að máli,
og að hinum sfðarnefnda sje að þvf
mesta hugnun. þ>að er satt, að Eng-
lendingar hafa mikinn flota til taks þar
eystra, ef þeir þykjast þurfa að láta til
sinna kasta koma, en hitt þykir mjög
undir hælinn lagt, hvort eða hve nær
þeim þyki þá nauðsyn að höndum bera
— einkum, ef engir vilja til hlutast
með þeim. Sem stendurhafa þeirlftið
um sig, láta líða og bíða, leika „sona
lon og don“, því hjá þeim er nú þing-
þögn, og veizlan enn f vændum í „Gild-
ishöllinni“ (borgarstjóragildið), þar sem
Disraeli er vanur að mæla einhver höf-
uðskil um atgjörðir og vonir ensku
stjórnarinnar. — í frjettaskyni getum
vjer eins atburðar, sem um tíma varð
að mesta umtals- og áhugaefni á Eng-
landi. Lundúnamenn höfðu lagt fölur
á og keypt af Egyptajarli eina afþeim
strýtum frá fyrri öldum, sem liggja
fallnar og sandi orpnar f námunda við
Alexandríu. Strýtan var kölluð „Nál
Kleópötru“. Til að koma henni á flot
og svo yfir hafið til Englands, þurfti
hugvitscáð við að hafa. þ>au lagði svo
á maður, er John Dixon heitir, að hann
bjó til afarmikið hólkskip úr járni utan
um strýtuna, og f þessu nálhúsi var
Nál Kleópötru drottningar látin fljóta
yfir sjóinn. Allt gekk vel framan af
með flutninginn, en í Biskayaflóa brast
sá stormur á, að strýtuskipið slitnaði
frá dráttarskipinu (Olga að nafni). f>eir
menn (5), sem reyndu á báti að koma
aptur tauginni á strýtuskipið, fórust í
ósjónum — eða sú er ætlan manna —,
og eptir það varð Olga viðskila við
það til fulls, og hjelt við svo búið til
hafnar. Seinna fann eitt gufufar strýtu-
skipið á floti og bjargaði því inn á höfn
(St. Ferrol) á Frakklandi. Skipsforing-
inn heimtar ærna mikil bjarglaun, og
um þau er nú þrefað, en hins er að
vona, að þetta forngersemi komist alla
leið, úr því það lenti ekki nú á marar-
botni. — I.átinn er FoxTalbot (i7.okt.),
77 ára að aldri, sá er fyrstur fann ljós-
myndan á pappír (fótógrafí; 1839).
Frá öðrum stórveldum. Ríkisþing
Prússa situr nú yfir málum sínum. f>ar
er ekki minnst á austrœna mdlið. A
þingunum í Austurriki hefir mönnum
orðið um það fjölrætt, og hjer — eink-
anlega f Pest — urðu ráðherrarnir að
gera skil fyrir, hvert þeir stefndu. J>eir
voru lengi tregir, en loks sagði Tisza
(utanrikisráðh. Ungverja), að Austur-
rfki ljeti engum hlýða að vinna lönd
undir sig á Balkansskaga. f>etta þótti
til Rússa mælt. Enn fremur bætti hann
þvi við, að bæði jpýzkaland og Aust-
urriki hefðu ráðið Rússum frá að hefja
stríð við Tyrki. Menn spurðu þegar:
„hafa Rússar þá ráðist til atfaranna
móti hinna vilja? — eða með öðrum
orðum: erþrfþætti strengurinn slitinn?“
— J>að er víst, að Austurrfkisstjórninni
er farið að verða bumbult við sigur-
vinningar Rússa, en það bætir ekki um,
að sá kvis er upp kominn, að ný þrenn-
ing sje að skapast, og hún standi sam-
an af Rússlandi, J>ýzkalandi og Ítalíu.
Formaður fulltrúadeildarinnar í Róma-
borg, Crispi, var fyrir nokkru f Berlín,
og fekk þar hugðarviðtökur. Blöðin
hafa fleygt ýmsu um ferð hans og er-
indi, sem befir kveikt þær getur, er nú
yar minnzt á.
Frá Danmörk. Síðan þingvarsett (1.
okt.) og til þess fyrir fám dögum hefir
lítið borið til þingtíðinda. Ráðherrarn-
ir lögðu fyrir fólksþingið — auk fjár-
hagslaganna fyrir komanda reiknings-
ár — fjáráætlunina fyrir hið núlíðanda,
og með henni sem fylgiskjöl bráða-
birgðarlögin. Hún kom f 15 manna
nefnd, og þarf þess ekki að geta, að
allur þorri þeirra voru vinstrimenn.
J>að kom hjer fram sem svo opt fyrri,
að bandalag þeirra er ekki svo traust,
sem við þarf, þegar stórræðum skal
fram fylgja; því hjer brast það svo —
og „hið sameinaða“ varð nú „hið sundr-
aða“ —, að sumir rjeðu til að láta
hvorttveggja fara sömu leið (þ. e. norð-
ur og niður), fjárlögin og bráðabirgða-
hneyxlið (Berg, Tauber, Albrechtsen),
en hinir allir (meiri hlutinn meira hlut-
ans), að skilja bráðabirgðarlögin frá hin-
um (eptir uppástungu Krabbe, for-
mannsins fyrir fólksþinginu), vísa þeim
svo sjerlega aptur við fyrstu umræðu,
og láta við það fjáráætlunina sjálfa
ganga til annarar umræðu. Að þessu
kom nú (6. nóvember), því hjer hlutu
hinir ríkari að ráða. Nú var Danmörk
án allra fjárhagslaga, og því bar minni
hluti nefndarinnar (hægri menn), frum-
varp upp til löglegra bráðabirgða (til
31. desember þ. á.). Hjer varð bráðan
að að vinda, og það tókst með mestu
herkjum, að það frumvarp komst fram
samdægurs (8. nóv.) —, en þó fyrst
eptir nefnda-samgöngu úr báðum þing-
deildum —og hlaut undirskript kon-
ungs um kvöldið (kl. 10). Holsteinn
Ledraborg hafði framsögu af hálfu
vinstrimanna og kvað máli þeirra í
engu spillt, þótt menn legðu á þá leið-
ina, er til samsmála ogfriðar kynni að
liggja. Bráðabirgðarlögin nýju ein-
skorðuðu engum leið, þegar ráðið yrði
um sjálf fjárlögin (þ. e. þessa árs). Með
þeim Berg lenti í skætingi og skút-
yrðum. Hann (B.) þóttist ekki sjá ann-
að ráð í því, er menn bærust nú fyrir,
en að menn í raun og veru gæfu ráða-
neytinu upp allar sakir, já bæðu það
fyrirgefningar fyrir allt þráið, er sýnt
hefði verið rikislögunum til varnar.
Eitt væri víst, að menn lengdi líf ráða-
neytisins um 1 íj.l ár, eða lengur. Sum-
ir úr vinstra flokki urðu til að minna
Berg á brigðulleik hans 1866 við grund-
vallarlögin, en af ráðleysi forustumann-
anna sumra það ár stæði ógæfan, sem
siðan hefði orðið ríkari og ríkari í öllu
stjórnarfarinu. J>að er í annað skipti á
seinni árum, að qss þykir, sem vinstri
121