Ísafold - 22.12.1877, Side 1

IV 32. ;
Meira um póstmál.
Kvartanir um óhentugt fyrirkomu-
lag á póstgöngunum er að vísu sjálf-
sagt blaðamál, eins og hvað annað, er
aflaga þykir fara i stjórn landsins, og
því prentum vjer hjer eina slika kæru,
fyrir itrekaða áskorun; en vjer sætum
þessu færi til að benda almenningi á,
að rjettasta og heppilegasta ráðið til
að fá kippt í lag t. d. öðru eins og því,
og hjer er fundið að, er yfirvaldaleiðin
(sýslunefnd, amtsráð, landshöfðingi).
Styðji sýslunefndin eindregið slíkt mál,
sem telja má sjálfsagt, eigi það stuðn-
ing skilið, er mjög ólíklegt, að það nái
eigi fram að ganga. En fari svo ólík-
lega, að það bregðist, þá er að kæra
paff eða þá sem því ráða, fyrir almenn-
ingi, þ. e. í blöðunum.
Sá, sem sendi oss þetta kvörtunar-
skjal, spyr einnig, hvernig á því standi,
að Bólstaðarhlið sje alltaf talin brjef-
hirðingarstaður í áætluninni, en eigi
Holtastaðir. Hann kemur þar við eitt
atriði enn, sem póststjórnin þyrfti endi-
lega að sjá að sjer með. þ>að er, að hún
vanrækir þrásækilega, eða raunar allt-
af, að auglýsa undir eins hverja breyt-
ingu, sem verður á póststöðvum, þótt
eigi sje nema brjefhirðing. Póststjórn-
in ætlast til, eins og rjett er, að póst-
stöðvar sjeu skrifaðar á hvert brjef, er
hún tekur að sjer til flutnings. En hvern-
ig á að gjöra það, þegar póststjórnin
sjálf gjörir úr því leyndarmál, hverjar
póststöðvarnar eru, eða segir vitlausttil
um þær, þ. e. auglýsir ekki breyting-
arnar, sem að vísu eru alltíðar,—því að
póstafgreiðslumenn og brjefhirðinga-
menn loða allopt eigi við árinu lengur,
|em eigi er von, þar sem þeim er svo
mápinulega launað, að hneixli er að, og
undir eins stórskaði, — en þó eigi svo
tíðar, að eigi megi hafa við að tilkynna
þær almenningi, í blöðunum.
Áminnzt umkvörtun er svo hljóð-
andi:
(það er reyndar eigi að furða, þótt
póstsendingar að minnsta kosti liggi
æðilengi eða jafnvel flækist tímakorn
með þeirri tilhögun, að hafa brjefhirð-
ingastað á Holtastöðum, enda erum vjer
hjer upp tii dalanna vanalega búnir að
frjetta það, sem frjettnæmt er að sunn-
an, löngu áður en vjer fáum blöðin að
sunnan. þ>að er leiðinlegt, að póststjórn-
in hefir látið telja sig á þá trú, að hent-
ugra væri að hafa brjefhirðingu á Holt-
astöðum en í Bólstaðarhlíð, því ef nokk-
urstaðar er hentugur brjefhirðingastað-
ur eða póststöðvar, þá er það í Ból-
staðarhlíð.
Reykjavík, íaugardaginn 22. desembermán.
þegar pósturinn kemur frá Sveins-
stöðum er næsti brjefhirðingastaður
Reykir. þ>egar pósturinn fefl frá Reykj-
um, ætti leið hans að liggja beint aust-
ur fram með Svínavatni, yfir Blöndu á
Tunguvaði eða Finnstunguvaði, sem
kallað er, sem er hjer um bil helzta
vað á Blöndu; ríður hann þá að eins
lítinn sveig fyrir taglið á hálsinum mill-
um Svartárdals og Blöndudals (Finns-
tunga er neðst í hálsinum); síðan ríður
hann upp buginn á Langadalnum eptir
rennsljettum eyrum oggetur verið ept-
ir 7*—73 tíma kominn frá Blöndu upp
að Hlíð; hún stendur efst í bugnum
undir Vatnsskarði, rjett hjá þjóðvegin-
um, sem pósturinn hlýtur að fara um
og sem hjer um bil allir ferðamenn fara
um austur eptir. Að pósturinn fari
þessa leið verður nú enn þá hentugra
framvegis, því nú á lögferja að komast
á yfir Blöndu hjá Finnstungu. I stað
þessa fer núpósturinn, er hann kemur
vestan frá Reykjum, norður eptir Ás-
unum, sem kallaðir eru, eptir versta
vegi og sjálfsagt helmingi lengri, og
yfir um Blöndu niðri í Langadal ein-
hverstaðar vestur undan Holtastöðum,
sem eru neðarlega í miðjum dalnum
(Langidalur með lengstu dölum á Is-
landi), eða hann fer yfir um Blöndu of-
ar, svo sem á Tunguvaði, síðan hinn
litla krók ofan að Holtastöðum, og svo
sama veg aptur og upp á Vatnsskarðs-
veg, fram hjá túngarðinum í Bólstaðar-
hlíð. Jeg get ekki verið að lýsa þessu
nákvæmar; það er í einu orði: í stað þess
að fara næstum eptir beinni línu frá
Reykjum að Bólstaðarhlíð eða að Vatns-
skarði, og norður að Víðimýri, býr
pósturinn nú til rjettan þríhyrning til
að komast frá Reykjum norður að Vatns-
skarði, sem hann verður að fara yfir, til
þess ao komast að Víðimýri eða Skaga-
firði. Ekki verður þessari ráðstöfun
mælt bót, með því, að Holtastað. sjeu hent-
ugri hrjefhirðingastáður en Bólstaðar-
hlið, fyrir það þeir sjeu meira í þjóð-
braut en Hlíð, því það er víst enginn
bær á íslandi í meiri þjóðbraut en Ból-
staðarhlíð; þar hlýtur hjer um bil hver
maður að fara um, sem fer austur yfir
Vatnsskarð og vestur yfir það, hver
maður, sem kemur úr kaupstöðunum:
Blönduós, Skagaströnd eða Llólanesi
og ætlar norður eða fram í Svartárdal
eða úr þeim dal og út í kaupstaðina;
á leiðinni í kaupstaðinn eru reyndar
Holtastaðir líka, en sú leið er ekki eins
tíðfarinn eins og leiðin austur og vest-
ur yfir Vatnsskarð, því vegurinn í kaup-
staðinn er ekki annað en hreppavegur,
en ekki þjóðvegur.
Ekki verður heldur það borið fyrir,
að ekki hafi fengizt brjefhirðingar-
maður í Bólstaðarhlíð, því um daginn
átti jeg tal við bóndann þar og spurði
hann að því, hvort hann hefði afsagt
að vera brjefhirðingarmaður, og kvað
hann nei við; enda væri óhætt að trúa
honum enn fyrir þeim starfa; því þó
hann sje orðin fjörgamall, er hann enn
með fullri skynsemi og reglumaður, enda,
125
1877.
sagðizt hann hafa ætlað að láta syni
sína hafa þann starfa á hendi, en þeir
eru báðir efnilegustu menn, Og enn er
það að segja, að jeg get ekki álitið
Holtastaði nema hálfan brjefhirðinga-
stað, því allir hjeðan framan að senda
brjef sín að Bólstaðarhlíð, og gjörir Kle-
mens það af velvild að taka á móti
þeim og koma þeim á póstinn, sem
vanalega kemur þar við.
Póstskipið (Valdemar) komst loks af
stað hjeðan 12. þ. m., hafði þá legið til
byrjar fram undir viku, sakir óvenju-
þrálátra útsynningsveðra; lagði af stað
sunnudag. 9. þ. m., en sneri aptur við
Reykjanes.
Prestamáiið. Hinn 14. þ. m. hefir
landshöfðingi samkvæmt konungsúrsk.
5. þ. m. og í umboði stjórnarherrans
skipað fimm manna nefnd til að semja
frumvörp um nýja brauðaskipun og
kirknaskipun og gjöld til prests og
kirkju,—eptir ályktun alþingis í sumar.
(„ísaf-1. IV 22),—að fengnu áliti hjeraðs-
funda, er halda skal á sumri komanda
(í júnímánuði), einn í hverju prófasts-
dæmi, og allir prestar í prófastsdæm-
inu skulu til sækja og einn maður kjör-
inn úr hverri sókn af öllum búandi
mönnum í sókninni, þeim er gjalda til
prests og kirkju; en á fundum þessum
skal ræða tillögur frá stiptsyfirvöldun-
um um málið, byggðar á nýju brauða-
mati, er'fram á að fara í vetur að til-
hlutun stiptsyfirvaldanna, og eptir regl-
um, er þau setja. I nefnd þessa hefir
landshöfðingi valið, auk stiptsyfirvald-
anna (Bergs amtmanns Thorbcrgs og
Pjcturs biskups Pjeturssonar), þá síra
þórarinn prófast Böffvarsson, dr. phil.
Grím Thomsen og Einar alþingismaður
Asmundsson í Nesi. Amtmaðurinn á að
vera formaður nefndarinnar.
Sparað landsfje. Með kgsúrsk. 7. f. m.
er nú frá ein af hinum hálflmeixlanlegu
aukagetum eða snöpum úr landssjóði,
ersumir hálaunaðir embættismenn hjer
hafa haft aukreitis fyrir að gjöra það
eða það verk, sem fylgir embættinu.
þ>að er þóknunin handa fyrsta meðdóm-
anda í landsyfirrjettinum fyrir að snúa
á dönsku dómsgjörðum í opinberum
málum og gjafflutningsmálum, er skot-
ið er til hæstarjettar. f>að voru 500 kr.
um árið.
Skrifstofukostnaðar-endurgjald amt-
mannanna var komið upp í1600 krónur
handa amtmanninum sunnan og vestan
og 1200 krón. handa hinum, þegar al-
þingi bjó til launalögin 1875 og færði
það niður í 1400 kr. og 1000 kr.; en