Ísafold - 30.01.1879, Blaðsíða 4

16
síðara, að jöfnu við postillu og önnur
guðræknisrit meistara Jóns, og vonum
vjer biskupi þyki sjer ekki misboðið
með þessum mannjöfnuði, — hvað er
þá eptir að leggja á borð við kirkju-
sögu Dr. Finns, við ritgjörðir þeirra
Hannesar biskups, Olafs Stephánssonar,
Skúla fógeta, Magnúsar Ketilssonar og
fl., við Atla Bjarnar Halldórssonar, o.
s. frv., o. s. frv. ? Eða hvað segir bisk-
upinn til þess, að sú bezta reikningsbók
sem vjer eigum, er,_ að dómi þeirra,
sem vit hafa á, eptir Ólaf stiptamtmann ?
Hvað segir biskupinn til þess, að sú
einasta bók nú á dögum, sem að sumu,
en þó ekki öllu leyti, er á reki við ferða-
sögur Eggerts, Bjarna og Olavii, er
ekkieptir Islending, heldur eptirdansk-
an mann (Kaliind) ? þ*egar biskupinn
að endingu bendir á það, hversu em-
bættismenn vorra tima sjeu önnum
kafnir, og þar á meðal telur yfirdóm-
endurna, þá er ekki annað þar við að
gjöra, en — þegja.
En — 19. öldin er ekki á enda.
Embættismenn vorir hafa enn þá rúm
20 ár til þess, að keppa við hinafyrri.
Nógur er tíminn tilað „gjöra afgreiðslu
sumra mála einfaldari og óbrotnari“,
og vinna margt landinu til gagns, einn-
ig fyrir utan embættisstöðuna. Enginn
hefir meiri veg af því, en embættis-
mannastjettin sjálf. J>að er á biskupn-
um að skilja, að honum líki betur upp-
haf en síðari partur þeirrar greinar {
blaði þessu, sem hann á við. Enginn
vekur nje glæðir áhuga annara með
tómu lofi nje tómu lasti, heldur með
sannmælum, en þau eru í fyrstu beisk
á bragðið.
R æ ð a á 4. sunnudag eptir prenn-
ingarhátíð 1878, flutt í dómkirkjunni í
Reykjavík af Hallgrími Sveinssyni dóm-
kirkjupresti, Reykjavík á forlag Kr. O.
porgrímssonar 1878, hefir á bls. 9 þessi
hjartnæmu orð inni að halda : — „En
varla heyrum vjer svo tvo ntenn eða þrjá
tala saman stundu lengur, að tal þeirra
hneigist ekki að einhverjum útásetning-
um um náungann, að einhverjum miðl-
ungi góðgjarnlegum dómum eða get-
gátum um hann, ef eigi að' hatursfullri
lastmœlgi og rógi um hann“ ; og bls. 11:
„Tilpessa ósœmilega athæfis er peim eigi
hvaff sízt gjarnt, sem eru póttafullir af
sjálfum sjer, pykjast flestum öffrum
fremri og fullkomnari, og sjálfsagttelja
sig langt hafna upp yflr pá, sem peir
pannig niffra og níffa, lienda spott aff
og rógbcra. fiaff cr eins og peir pykist
verffa því meiri menn, pess meira, sem
peir geta fundiff sjer til aff setja út á
affra, á hversu misjöfnum og Ijettvæg-
um rökum, sem paff er byggti1, og hefir
höfundurinn ekki, svo menn viti, verið
klagaður fyrir landshöfðingjanum.
Hitt og þetta.
Hljóðberi (Telephon). Vesturheimsmaður-
inn, G^r aham Bell, kennari við háskólann í
Boston, er nýbúinn að íinna upp vjel, sem ber hljóð-
ið, málróm manns eins og hvert annað hljóð, um
langa vegu að mestu óbreytt. Taki maður tvö horn,
með himnu af skinni eða bókfelli útþöndu á botn-
inn, og sameini þau með 3 til 4 faðma löngum járn-
þræði, sem festur er í miðja himnuna á báðum
hornbotnum, haldi svo annar maðurinn öðru horn-
inu fyrir munn sjer, en hinn hinu fyrir eyra sjer,
þá heyrir liinn síðari hvert orð, sem hinn fyrri tal-
ar, þó lágt sje hvíslað. f>að sem á ríður er, að þráð-
urinn milli hornanna sje hvorki of slakur nje of
stríður, því hvergi má hann styðjast við á leiðinni,
en sje hann oflangur, vill þyngd hans herða um
of á himnunum, svo þær ná ekki að titra, en und-
ir titringnum er hljóðið og hljóðburðurinn kominn.
þ>essa frumhugsun hefir B e 11 framkvæmt svo í því
verklega, að einn maður, í margra þingmannaleiða
fjarlægð, getur heyrt hvað annar talar, og það svo,
að hann ekki heyrir að eins orðaskil vel og glöggt,
heldur einnig þekkir málróm þess sem talar, ef hann
er honum annars málkunnugur. A Frakklandi hefir
vjélin verið reynd milli Parísarborgar og St. Ger-
main (7—8 mílur danskar) og hefir reynzt vel, þó
svo, að nokkuð dregur úr hljóðinu á leiðinni. Menn
hugsi sjer því, að með þessum tilfæringum getur
einn maður norðanlands talað við annan syðra; og
þessi svarað hinum fyrra ; þeir skipta að eins um á
þáleið, að annar ber sína vjel fyrir eyrað, meðan
hinn talar í sína, og svo hvor um sig. Enginn trúði
þessu fyrir fáum árum, nú eru það orðin gömul og
næstum gleymd sannindi. Svona gengur í veröld-
inni: „að rengja fyrst, vona svo, verða hissa og
gleyma, það er sú áhrifaleið, sem mannsins andi á-
vallt ferM. —
„Revue des deux mondes“.
J>,j úðhiltíðarsamskot.
Onefndur á Hvítárvöllum 50 a„
Páll á Grund við Reykhóla 4 kr.,
Sveinbjörn í Sandgerði og Eyjólfur í
Gerðakoti 2 kr. hvor, Tómas í Gerða-
koti 1 kr. 50 a., Gísli á Stafnnesi og
Magnús á Klöpp 1 kr. hvor, Tómas i
Nýlendu, Snorri í Miðkoti, Jón í Sand-
gerði, porsteirm, Páll og Guðmundur
50 a. hver, fjórir aðrir 1 kr. 30 aura.
Alls frá Suðurnesjum 11 kr. 80 a.
Með því biblíufjelagið íslenzka
heimtar að mjer skilagrein fyrir Biblí-
unni, sem prentuð var hjer í Reykja-
vík 1859 og Nýja Testamentinu, prent-
uðu hjer líka 1851, eru það hjer með
enn á ný vinsamleg tilmæli mín til
allra hinna heiðruðu landa minna, sem
hafa haft og hafa enn undir höndum
til sölu frá mjer nefndar bækur, að
þeir gjöri mjer skil fyrir andvirði hinna
seldu exemplara af þeim, með pening-
um, en sendi mjer sjerstakan eptir-
stöðvalista yfir það, sem óselt er, fyrir
Jónsmessu næstkomandi sumar.
Reykjavík, 28. janúar 1879.
Jón Arnason.
Ritið
„ASSESSORARNIR í ÖNGUM SÍNUM'
verður með þessum pósti sent meðal
annara : Eggerti factori Laxdal á Akur-
eyri, porvaldi hjeraðslækni Jónssyni á
Isafirði, Jóni ritstjóra Olafssyni á Eski-
firði og Daníeli factor Thorlacius í
Stykkishólmi, til útsölu. Fyrir utan
Reykjavík kostar það 12 a. exemplarið.
þ>ar eð mjög margir, bæði hjer í
bænum og í nærsveitunum, skulda mjer
fyrir meðul og hafa enn þá ekkiborg-
þau, þótt jeg hafi sent sumum tvisvar
og þrisvar reikning, þá neyðist jeg til
að áminna menn um, að borga mjer
annað hvort í peningum eða með inn-
skript hjá einhverjum kaupmanni, innan
útgöngu næsta mánaðar. J>eir, sem á
þessu tímabili ekki hafa borgað mjer,
fá ekkert út í reikning hjá mjer. Jeg
vona, að jeg ekki þurfi að leita rjettar
míns á annan hátt.
Reykjavík 13. Janúar 1879
N. S. Kriiger
lyfsali. ’
Um útsendingu blaðsins „Isa-
foldar“, Qg sömuleiðis um borgun fyrir
það, eru kaupendur þess, fyrst um
sinn, beðnir að snúa sjer einungis til
amtsskrifara Páls Jóhannessonar í
Reykjavík. Hann tekur einnig á móti
borgun fyrir „Framfara“ og veitirmót-
töku auglýsingum í blaðið „Isafold“, i
sameiningu með cand. theol. Magnúsi
Andrjessyni og Sigmundi prentara Guð-
mundssyni.
Annar árgangur „Framfara“ fæst
keyptur hjá amtsskrifara P á 1 i J ó-
hannessyni, ef beðið er um hann
í tíma.
stærsta, fjölbreyttasta og
ritgjörðaríkasta blað á íslandi,
kemur út sem stendur á Eskifirði, en mun með prentsmiðju
hennar verða flutt á Seyðisfjörð, áður en langt um líður.
Nýir kaupendur geta skrifað sig fyrir blaðinu hjá
póstmeistara O. Finsen og bókbindara Br. Oddssyni. Hver
sá, sem útvegar blaðinu 7 nýja áskrifendur, fær í sölulaun
áttunda exemplarið af „Skuld“, og þar að auki eitt exempl. af
SÖNGVUBI OG KVÆDUIH
eptir Jón Olafsson, 200 bls. í 8 bl. broti; kostar annars 2 kr.
Allir nýir áskrifendur fá allt, sem út er komið af Niiimu ókeypis.
Ritstjóri: G-rímur Thomsen, doctor phil.
Prentsmiðja ísafoldar. — Sigm. Guðmundsson.