Ísafold - 13.05.1879, Blaðsíða 4

5G
orðið mannskaðar á sjó, og er verið að
safna gjöfum í Danmörku handa eklcj-
um og börnum hinna drukknuðu.
— Á þessari síðastliðnu vertið hafa
hlutir orðið fremur lágir við Faxa-
flóa; munu hæstir hlutir vera um 300
af netaþorski; á Suðurnesjum og í
Höfnum hefir aptur aflazt vel; hafa
sumir þar fengið yfir iooo til hlut-
ar. — fessa dagana er nokkur afli
hjer á Sviði af þorski, stútungi og
ýsu.
— Nýdánir eru í Reykjavik Einar
Jafetsson, verzlunarstjóri við Thomsens
verzlun, og He\gi Jónsson snikkari.—Á
Álptanesi er ognýdáinn Björn Bjarnar-
son, bóndi á Breiðabólstöðum.
Hitt og þetta.
I siðastliðnum marzmánuði tók lögreglustjórn
Kaupmannahafnar sig til, að rannsaka verzlunarvog-
irnar og maalikeröld hj á verzlunarmönnum, og möng-
urum á Friðriksbergi (forstað Kaupmannahafnar að
vestanverðu), og fundust missmíði á vogum og mæli-
keröldumhjá 52 verzlunarmönnum. Afþeim slapp
helmingurinn (26) með, að leggjasjer til nýjarvog-
ir, og láta gjöra að þeim gömlu, en 26 voru sekt-
aðir um 2—100 kr. hver. Svona er það haft, þar
sem nokkurt eptirlit er af hálfu umboðsstjórnarinn-
ar. íslenzku lögin um vog og mæli eru tilsk, 18.
júni 1784, og 1. des. 1865.
— í „Norðanfara11 12, 13 og 14 er aðsend grein
eptir einhvern „Kára“ (með Björn á baki?); sem
hefir þá tvo höfuðlærdóma inni að halda: 1., að
það sje „ljótt“ að hrósa ráðsmennsku annara á fá-
tækragjöfum meira en biskupsins, og 2., að verzl-
nn Consúl Smiths sje einhver hin „gegnasta11 i Rvik.
Xil þess þessi kenning geti útbreiðzt sem víðast
um landið, væri óskaráð, að koma aðsendum grein-
um sama efnis inn i „Skuld“, „Norðling11 og
„Andvara11. Fátæklingunum mun vera það á við
20°/o af gjöfunum.
— „Fjóðólfur1 segir í 11. tölubl., að Dr. Jón
porkelsson sje sá fyrsti íslendingur, sem verið
hafi fjelagi hins danska visindafjelags. Finnur
Magnússon var fjelagi þess, og Konráð háskóla-
kennari Gislason hefir verið það i margt ár.
Merkur kaupandi blaðsins hefir beðið oss, að
taka i það eptirmæli þau, er hjer fara á eptir, og
vildum vjer ekki synja honum um það.
t
0 (1 d u r K r i s t ó f e r s s 0 n
frá Stóra-Fjalli.
Nú ert þú horfinn hjeðan kæri Oddur
og hvílir vært á unnar svölum beð,
en ó það sár, er bana- risti -broddur,
er byrðing þínum hvolfdi stormviðreð.
Söknuður býr nú sár í vina hjörtum,
því sannarlega barst þú dyggð og hrós,
oglífþitt áfram leið með geisla björtum
líkt og vordags blíðu sólarljós.
Nú ert þú sæll í sóla- dýrum -heimi
og svifinn yfir lífsins ólgusjó,
nú ert þú liðinn lífs úr öfugstreymi
og lifir sæll í himins dýrðar ró,
nú brotn’ eifleiri boðarlífs að stöfnum,
þú bergir nú ei framar dauðans skál,
því lentur ert þú ljóss- í sælu -höfnum,
og ljóssins faðir geymir þína sál.
En þið, sem syrgið soninn elskulega,
sóma og dyggðum búin merkishjón,
ykkar lini sorg og sáran trega
sjálfur Guð á dýrðar- hæstum -trón,
hann leiði ykkur lífs um æginn kalda,
lukku með og gleði hverja stimd,
og þegar síðast fellur feigðar alda,
hann flytji ykkur Ijóss á dýrðar grund.
jfónas Guðmundsson
frá Olvaldsstöðum.
Auglýsingar.
Kaupendur ogútsölumenn blaðsins
Skuldar, sunnan- og vestanlands, mega
borga andvirði blaðsins til amtsskrifara
Páls Jóhannessonar í Reykjavík.
Hjá mjer undirskrifuðum fæst alls
konar gull- og silfursmíði, bæði innlent
og útlent, mjög vandað og svo ódýrt,
sem unnt er að fá. þeir, sem kaupa
fyrir 10 kr. eða meira, fá 6%.
Rvík, 12/5 1879. Ólafur Sveinsson,
gullsmiður.
„FLENSBORG AVIS“,
sem kemur út frá byrjun aprílm. þ. á.,
er hið syðsta blað, sem út er gefið á
dönsku, og tekur þess vegna á móti
öllum útlendum frjettum ogkemurþeim
mjög jijótt út. það kemur út hvern
rúmhelgan dag svo snemma, að það
verður sent samdægurs af stað. Með
því verður kaupendum þess einnig sent
„Nordslesvigsk Sendagsblad11, er út er
gefið af Chr. F. Monrad og A. C. C.
Holdt, sem viðaukablað án sjerstakrar
borgunar. J>ar eð það frá i.jan. hefur
fengið nýja samvinnumenn, stendurþað
bæði betur að vígi með, að fullnægja
þörfum Suðurjóta, og segja nýjustu
frjettir miklu greinilegar.
Jafnframt því, er öll blöð ættu að
stuðla til, setur „Fl. Av.“ sjer fyrir mark
og mið, að reyna til að vernda og viðhalda
hinu danska þjóðerni á Suður-Jótlandi.
Jafnframt og vjer snúum oss til vina
vorra í Danmörku með áskorun til að
gjörastkaupendur aðblaðivoru, minnumst
vjer þess, að það hefur ýmsar þrautir
við að stríða, þar eð nálægustu hjeruð
eru hin syðstu, sem dönsk tunga er töl-
uð í, og þó mjög blönduð útlendum orðum.
„Flensborg Avis“ kostar 2 kr. 67
aura fjórðungur árs. Póstgjald er með
reiknað.
Skrifa má sig fyrir blaðinu á öll-
um pósthúsum Danmerkur.
Ritstjórn „Flensborg Avis’s“.
*
* *
Vjer leyfum oss, að mæla sem bezt
með þessu fyrirtæki. Ritstj.
Næstl. haust vantaði mig af fjalli
brúnskjótt mertryppi tveggja vetra, með
marki: blaðstýft fr. h., heilrifað v. Hver
sem kynni að hafa orðið þess var, bið
jeg að gjöra mjer aðvart þar um.
Kvennabrekku í Miðdölura, 9. apríl 1879.
jóhannes forleifsson.
I haust er leið, var mjer afhent úr
rekstri gimbrarlamb, með marki: sneitt
a. h., sneiðrifað a. v.; en þar eð rekstrar-
maðurinn, sem afhentimjerlambið, ekki
gat sagt mjer frá hverjum lambið var
sent, njejeggetað spurt uppi frá hverj-
um það er, þágetur eigandinn (sem að
líkindum á heima í Rangárvallas.) vitj-
að andvirðisins til mín, að frá dregnum
kostnaði fyrir þessa auglýsing.
pórustöðum á Vatnsleysuströnd, 10. marz 1879.
Eyólfur Jónsson.
Jeg undirskrifaður finn mjer skylt,
að votta opinberlega þakklæti mitt þeim
mönnum, sem í mínum bágbornu heilsu-
leysis kringumstæðum, hafa orðið til, að
ijetta mjer öfluga hjálparhönd, með því
að gangast fyrir samskotum í Reykja-
vík til meðalakaupa við sjúkdómi mín-
um og dóttur minnar, þar eð gefins með-
alastyrkur er úr lögum numinn, og með
því, að leiðbeina mjer, hvemig meðulin
yrðu meðhöndluð með sem beztumnot-
um. Til þessa nefni jeg fyrst og fremst
hinn góðfræga höfðingja Dr. Jón Hjalta-
lín í Reykjavík, sem ekki einungis hvatti
til samskota þessara og skrifaði sig fyrir
nokkru tillagi, heldur og með sjerstakri
alúð og samvizkusemi, sem honum mun
vera mjög eiginleg, lagði sig til á sem
beztan hátt, að láta meðulunum fylgja
nákvæma ráðlegging um brúkun þeirra,
án þess að taka nokkurt endurgjald fyrir.
—Hinn annar, sem jeg nefni hjer til, er
presturinn á Staðarhrauni,síra Jónas Guð-
mundsson, sem sjálfur samdi samskota-
brjefið, og skriíaði sig undir það einn-
ig með nokkru tillagi frá sjer. — Báð-
um þessum valinkunnu höfðingjum, •—
sem og mínum ástúðlega vini og vel-
unnara Bjarna Dagssyni í Reykjavík,
er ávallt hefur reynzt mjer með sóma,
og nú seinast haft mikið ómak fyrir því,
að taka að sjer samskotabrjefið, fram-
visað því, annast um samskotin og flutn-
ing á meðulunum hingað vestur, án nokk-
urs endurgjalds, — og þar næst hinum
öðrum eðallunduðu mannvinum þar syðra,
sem tóku svo vel undir áskorun brjefs-
ins, að samskotin urðu nærfellt 36 krón-
ur, votta jeg hjer með mitt alúðarfyllsta
þakklæti, um leið og jeg læt þess get-
ið, að þótt jeg hjer ekki greini þá alla
með nafni, þáerjegþess fullvissari um,
að nÖfnumþeirra ekkiverði gleymt hjá
honum, sem ekkert gott verk lætur ó-
launað. Fróðá, 25. marz 1879.
Sigurður Sigurðsson.
Ritstjóri: Grímui’ Thomsen, doctor pliil.
Prentsmiðja ísafoldar. — Sigm. Guðmundsson.