Ísafold - 18.07.1879, Blaðsíða 3

79
yrði með öðrum brag — eða minna
Evrópublæ — en til var ætlazt, í fyrstu.
Hátíðarhöldin sjálf fóru fram í Frúar-
kirkju og í hátíðarsal háskólans 4. 0g
5. júni, og flutti rektor háskólans, Mad-
vig prófessor, höfuðræðumar á báðum
stöðum, og svaraði seinna daginn öllum
þeim heiðurskveðjum og hamingjuósk-
fyrir hönd háskólans, er honum voru
færðar frá háskólum Norðurlanda, frá
vísinda, bókmennta og framfarastofn-
unum í Danmörku, frá bæjum í Dan-
mörku og Norvegi, o. s. frv. Madvig
gamli hefir nú fimm um sjötugt, en
allt fór honum sem skörulegast af hendi,
og öllum hlaut að finnast mikið til um
svo atkvæðismikla frammistöðu. Dag-
arnir 4—6 júní urðu Hafnarbúum mestu
fagnaðardagar, enda var ekki til spar-
að. Fyrsta daginn hjeldu stúdentar sjer
og gestum sínum kvöldgildi á Klam-
penborg, og þar báru erindisrekarnir
frá Reykjavík þeim kveðjuna frá stú-
dentunum íslenzku. Sama daginn hjeldu
prófessórar háskólans veizlu í Casínó
(einu afleikhúsum borgarinnar), ogvoru
í henni erindrekar háskólanna á Norð-
urlöndum og Friðrik krónprins, en Krist-
ján konungur var fatlaður þá daga af
liðaverkjum og mátti hvergi koma nærrri.
Síðan um kvöldið kom krónprinsinn út
á Klampenborg og sat þar fyrir svör-
um bæði fyrir sig og af hálfu konungs,
sem í veizlunni á undan. Daginn á ept-
ir hjelt borgarstjórnin prófessórunum
og gestum háskólans, auk margra fleiri,
stórgildi, og var krónprinsinn líka í því
boði. þann dag var afmæli enna dönsku
ríkislaga, og var þess sjerlega minnzt
um kveldið í skemmtigarðinum Tívóli,
!og komu þá þangað allir gildismenn.
jþriðji dagurinn (föstudagur) var loka-
dagur hátíðarinnar og endaði hún með
dýrðlegri dansveizlu í Casínó. þar var
krónprinsinn og kona hans, en hafði
áður haft háskólakennarana, reglunefnd-
ir stúdentanna, hátíðargestina og margt
stórmenni í boði hjá sjer (konungsboði)
í Kristjánshöll.
Sambandsþing þjóðverja ernúlangt
komið á veg með umræðurnar um hin
nýju toll-lög, og horfist svo til, að þau
nái framgöngu svo sköpuð í öllum höf-
uðgreinum, sem Bismarck hefir lagt
ráð til og fram haldið með miklu kappi
og fylgi miðflokksins og apturhalds-
manna.— 10. júní hjeldu þau Vilhjálm-
ur keisari og Agústa drottning 50 ára
brúðkaupsafmæli sitt, og komu til þeirr-
ar hátíðar margir höfðingjar þjóðverja
(Saxlandskonungur, hertogarnir frá
Baden og Meklenborg, auk fl.).
Frakkar hafa nú lögtekið, að þing-
ið skal flutt frá Versölum til Parísar í
byrjun nóvembermánaðar. þó er svo
til skilið, að þegar eitthvað verður upp
borið, sem varðar breyting á ríkislög-
unum, og lögráðið skal í samgöngu
þingdeildanna (congres), þá skal þetta
þing haldið framvegisí Versölum. Nú
situr þingið yfir nýjum skólalögum, sem
Jules Ferry, kennslumálaráðherrann,
hefir lagt fram til umræðu, og verður
hjer kapprætt mál, því nýmælin fara
fram á, að takmarka ijettindi „hinna
kaþólsku háskóla“ (svipta þá rjetti á
nafnbótum) og tilsjárjett klerkdómsins
með skólum og almennri uppfræðing.
Af einvaldsflokkum þingsins hafa keis-
aravinir jafnan haft mestan afla á þing-
inu, en nú eru þau sorgartíðindi orðin,
að Louis keisarason hefir beðið bana í
herför Englendinga gegn Zúlú-Kaffa-
konungi í Suður-Afríku. Prinsinn var
í fylgiliða- eða foringjaflokki Chelms-
fords lávarðar (yfirforingjans), og var
ætlazt til, að hann skyldi hafa sig í sem
minnstri hættu, en hins vegar orð haft
á, að hann hefði þegar sýnt sig flestum
framgjarnari. i.júní rjeðsthann til með
fám mönnum og reið á burt frá her-
búðunum til njósna eina mílu vegar eða
þar um bil. þeir áðu nokkra stund hjá
litlu þorpi, og urðu einskis varir fyr en
þeir ætluðu að stíga á bak hestum sín-
um. Umhverfis þorpið var hávaxið gras-
lendi, og þar hafði einn flokkur Zúlúa
falið sig, en bograzt svo nær, að þeir
voru komnir í skotfæri, þegar prinsinn
og hans liðar ætluðu að hörfa aptur.
Hann var kominn með annan fótinn í
ístaðið, þegar svörtu kollarnir sáust upp
úr grasinu og skotin riðu. ILestur Napó-
leons fældist og tók á rás, svo að hann
komst ek.ki á bak, en af sögnum þeirra,
sem undan komust, má helzt ráða, að
fylgdarmenn hans hafi hleypt undan í
fáti og hver þeirra hafi ekki hugsað
um annað en sínu fjöri að forða. Prins-
inn hafði runnið spölkorn undan áður
Zúlúar náðu honum og tveim mönnum
öðrum af fylgd hans. Á þeim öllum
unnu Zúlúar til bana með ^geirum sín-
um og á líki prinsins fundust 17 stung-
ur. Eugeníu drottningu móður hans fjell
svo þungt um þessa harmafregn, að
menn hugðu hana lengi nær dauða en
lífi. J>egar seinast frjettist, hafði hún
þó raknað við aptur, en Viktoría drottn-
ing og annað stórmenni hirðarinnar
gerði sjer mesta far um að votta, hve
sárt sig tælti til rauna hennar. I testa-
mentisskjali, sem fannst eptir prinsinn,
er Viktori Napóleoni, eldra syni Jeró-
me Napóleons, falið á hendur, að halda
uppi ríkisrjettindum Napóleonsættarinn-
ar á Frakklandi. Hinn ungi prins er
ekki eldri en 16 eða 17 vetra, og get-
ur því ekki færzt annað í fang, en það
sem föður hans þykir ráð í vera, en
margir ætla, að Jeróme prins muni þá
þykjast rjettur arfþegi Napóleons fyrsta.
Hins vegar er hann bundinn í báða skó,
því bæði hefir hann gengið í flokk þjóð-
valdsmanna á þinginu, og svo má hann
eiga við því búið, að honum og sonum
hans muni vart landvært, ef hann eða
sonur hans gerist höfuð og oddviti keis-
ara sinna.
Her Englendinga hafði ekki orðið
neitt ágengt til muna á móti Zúlúakon-
ungi, þegar seinast frjettist til. Land-
ið er afar-erfitt yfirferðar, en Zúlúar eru
fyrir hvervetna í smáriðlum og gera
þar áhlaup á forverði og flutningalestir
Englendinga, sem þeir sjá sjer færi að
koma þeim á óvart.
|>au tíðindi eru orðin á Egiptalandi,
að soldán (í Miklagarði) hefir tekið
völdin af Ismailjarli, og sett son hans,
Tewfik að nafni, fyrir landsstjórnina.
Fjárhagur landsins var í svo miklum
óreiða sem verða mátti, en jarlinn hafði
hleypt sjer og landinu í óbotnandi skuld-
ir. Hann hafði fengið mest fje hjá
Frökkum og Englendingum, og þegar
allt fór í óskilum með leigugjaldið,
neyddu þeir jarlinn til að taka í ráða-
neyti sitt tvo menn, sinn frá hvorum,
og skyldu þeir sjer í lagi hafa tilsjón
með fjárhag og fjárafneyzlu landsins.
í vor barst jarl það fyrir, að víkja þess-
um mönnum úr sessi, og það varð til-
efni til, að Frakkar og Englendingar
skoruðu á soldán að svipta hann völd-
um. Annars eru sögurnar ekki stórum
betri frá Tyrkjum sjálfum og soldáni
þeirra; en í Miklagarði togast á um
stjórntaumana, með öllum klækiskap,
sem að vanda, þeir sem vilja hlýða for-
tölum Rússa og við þá aptur vingast
(Mahmud pasja), og hinir sem vilja fara
að ráðum vesturþjóðanna, og þá sjer í
lagi Englendinga.
Krónprins Hollendinga (Vilhjálmur
af Oraníu) dó 11. júní í París, 39 ára
að aldri. Hann var ógiptur og vildi
ekki kvongast. Bróðir hans (Alexander)
er líka ógiptur (f. 1851) og þaraðauki
heilsutæpur og vanburða, og horfist því
nú helzt svo til, að Óraníuættin ætli að
líða undir lok, ef þeim konungi og
drottningunni ungu verður ekki bama
auðið. Hann giptist í fyrra dóttur her-
togans af Valdeck.
Edínaborg, 11. júlí.
Ekkert nýtt af Zúlústríðinu síðan
Napóleon prins fjell.
RáðgjafarPrússastjómar, Hobrecht,
Dr. Falk og Dr. Friedenthal hafa sagt
af sjer, og segja menn að það sje sök-
um þess, að þeim þiki Bismarck sýna
sig of blíðan við kaþólska flokkinn, enda
standi nú sem harðast á samningum
milli hans og Róms.
Vætutíðin og rigningarnar haldast
hjer enn og líturilla út með uppskeru.
ALjþlNGI.
þingfundir hafa verið haldnir á
hverjum degi til þessa í báðum deild-
um, nema synodus-daginn, 4. þ. m., og
þeir langir flestir í neðri deild, enda
eru nú 27 lagafrumvörp komin inn á
þing, umfram þau frá stjórninni, eða
42 að þeim meðtöldum.
Forstöðumaður fyrir skrifstofu al-
þingis er cand. theol. Magnús Andrjes-
son, innanþingsskrifarar í neðri deild
þeir síra Stefán Thordersen, cand. theol.