Ísafold - 31.10.1879, Blaðsíða 4

100
öðrum óþrifum, þarf að út rýma honum
með íburði. Sjeu kýr varðar öllum ó-
þrifum og kembdar daglega, þurfa þær
ekki eins mikið fóður, en mjólka betur.
io. gr.
Fjósin þurfa að vera góð og hirð-
ingin nákvæm, þau skulu vera björt, hlý
og loptgóð, básarnir nógu stórir og vel
við haldið; hey og vatn, kvöld og morgna
um gjafartímann, má ekki bresta. Sje
þessa gætt, er líklegt að kúa-kynið
taki miklum bótum, og að afnot kúnna
verði langt um meiri.
Alviennar ákv ar ð auir.
i. gr.
Kynbótanefnd sú, sem um er get-
ið að framan að sett skuli verða af sýslu-
nefndinni, skal tvisvar á vetri, fyrir jól,
eða í síðasta lagi fyrir nýár og á tíma-
bilinu frá miðgóu til góuloka, rannsaka
og lita eptir viðurgjörningi á skepnum
í hreppnum og hirðingu þeirra, þar í
er fólgin meðferð á heyi, gjafalag og
rækslun húsa með m. m., ber henni að
vanda um, þar sem þess gjörist þörf
og benda á það, sem betur má fara. —
Skal hún síðan fyrir aprílmánaðarlok
ár hvert, senda sýslunefndinni nákvæma
skýrslu um, hvernig hvað eina i greindu
tilliti kemur henni fyrir sjónir á hverju
heimili, og um leið láta í ljósi, hverjir
henni virðast taka öðrum mikið fram í
allri skepnuhirðingu eðameðferð á ein-
hverri sjerstakri skepnutegund, og er
svo til ætlazt, að sá eða þeir, sem nefnd-
sinni“. þ>essi orð voru Cecilíu sögð
eptir piltinum, ljet hún þá binda hann
við hestasteip á hlaðinu, og lemja til
dauða; gekk Cecilía hjá, meðan verið
var að ljósta sveininn; hann bað hana
líknar, en hún svaraði; „þ’jer var nær
að masa minna“. Fyrir þetta sætti hún
þungum kostum af móður sinni Ragn-
heiði, sem óskaði henni, að hún mætti
þunglega reynast af lífinu. Varð það
að áhrínsorði. Giptist Cecilía ísleifi
bónda Eyólfssyni í Saurbæ á Kjalarnesi,
dóttursyni Arna á Hlíðarenda. Hann
Ijek hana illa; þó áttu þau börn, þar
á meðal Solveigu móðurmóður Jóns
meistara Vídalíns. n. Kristín, dó
barnlaus.
Magnús prúði var lærdómsmaður
mikill á sinni tíð, snaraði hann á íslenzku
hugsunarfræði Ramusar, og mælsku-
fræði Aristótelis, sem einhverstaðar
mun vera til hjer á landi í handriti.
Enn fremur orkti hann margt, þar á
meðal þrettán fyrstu rímurnar af Pont-
usarrímum. I mannsöngnum fyrir 5.
og 6. rímu minnist hann fyrri konu sinn-
ar Elínar, og þó hann lifði ekki lengi
í ekkjustandi eptir hana látna, því hann
giptist aptur sama árið, sem hún dó,
þá lítur þó svo út, sem hann hafi unnað
henni mikið, og saknað hennar: —
Annað bætast öllum má
En þótt nokkuð bresti á,
Sjaldan hleðst svo allt á einn,
Að ekki fylgi löstur neinn.
Eg hefi eina átta þá,
Ekki neitt sem vantaði á,
feirri var lánað, það skal tjá,
|>að sem konuna prýða má.
in einkum veitir meðmæli sín, verði
sæmdir verðlaunum, eptir nánari ákvörð-
un sýslunefndarinnar.
2. gr.
Verði ágreiningur meðal nefndar-
manna um eitt eður annað, er lýtur að
starfa þeirra, skal atkvæðafjöldi ráða
úrslitum.
3- gr.
þ>essi reglugjörð öðlast gildi, þegar
hún hefur verið samþykkt af sýslunefnd-
inni og af meiri hluta búenda í hverj-
um hrepp.
Nú hefir leitt frá heimi hjer
Hana Drottinn burt með sjer,
Gefið henni hvíld og frið
í himna gleði alla tíð.
Eptir þessa ungu frú
Eg má bera sorgir nú,
þ>ar til góður Guð vill brátt
Gefa til bót á einhvern hátt.
Drottinn fyrir mjer dragi ei út,
Nje dári mig, þótt beri eg sút,
Eg verð að minnast hennar hjer,
Hversu lengi í veröld er.
Stirðnar lag, en stopult gengur
Stjórn af tungu minni,
þ>ví minn hugur oghyggjustrengur
Er herður þungu sinni.
Hver sem vill um fríðar frúr
Fremja mannsöngs smíði,
Hann með snill þarf huga úr
Hrinda banni’ og stríði.
Enginn drengja yrkir par,
Sem er með þanka sárum;
Hugur minn reikar hjer og hvar,
Sem hafskip eitt á bárum.
En þó mitt sje orðbragð stirt
Ungum meyjum bjóða,
Bið eg það sje að vorkun virt
Að virðing allra þjóða.
þ>ótt ekki sje eg alltíð hraður
Orð eða dikt að vanda
Mjer hefir nokkur styggðar staður
Með sturlun borið til handa.
Leiðrjettingar.
í IV. hepti af SÖNGVUM ' OG
KVÆÐUM nr. 10. blaðsíðu2i, síðustu
nótulinu, fyrsta tacti, fjórðu rödd, er litla
„d“, á að vera litla „f“, í fjórða tacti,
þriðju rödd, er JF, á að vera jJT“, og
í síðasta tacti, þriðju rödd, er á að
vera ,7V. þetta vil jeg biðja þá, sem
hepti þetta hafa fengið, að gjöra svo
vel og leiðrjetta.
Reykjavík, 30. október 1879
Jónas Helgason.
Eg, hefi á minni æskutíð
Angurs stigu kannað
þ>ar með örlög yfrið stríð
Alla gleði bannað.
Hef eg nú það næsta ár
Nokkurt mótkast fengið,
Optast lygar, fals og fár,
En fátt að óskum gengið.
Mun þar fyrir mengið flest
Mig í sorgum eima,
Sá kann hver hjer harm við bezt
Sem hefir hann ekki að geyma.
Er í valdi einskis manns
Ætlun Guðs afvenda,
Fel eg mitt ráð f hendur hans,
Hvar sem það vill lenda.
f>ví mun eg segja sorgar kvitt
Sjálfan mig að græta,
Ef svo fer að angur mitt
Engin mey vill bæta.
Kalla eg bezt að kefja hryggð
Kæti drottna láta,
Líða flesta leynda styggð
Líka þrotna játa.
Innra heldur öðrum frá
Ósköp sólgin herða,
Hversu eldur elsku má
Með æru fólginn verða.
Hata allt það heiðri’ er mót
Hepta stríðann losta,
Forðast jafnan lýtin ljót,
Lifnað fríðan kosta.
Útgefandi: Björn Jónsson, cand. phil.
Prentuð með hraðpressu ísafoldar-prentsmiðju.
LONDON & LANCASHIRE
BEAKDFOBSIKMGSSELSKAB
I LIVERPOOL
OPRETTET 1862.
At vi have overdraget Herr Factor Lange Agenturer for oven-
nævnte Selskab for Ileykjavík og Omegn, bekjendtgjöres herved.
Kjöbenhavn, den 25. September 1879.
Joh. L. Madsen & Jensen,
General-Agenter for Danmark.
I Henhold til Ovenstaaende anbefaler jeg mig til Overtagelse af
Forsikring mod lldsvaade paa Indbo, Yarelagere, Skihe, m. m. til faste
billigc Præmier.
Chr. H. Lange.