Ísafold - 07.02.1882, Qupperneq 1
t/
Árgangurinn kostar 3 kr.
innanlands, en 4 kr. er-
lendis. Borgist í júlímán.
ISAFOLD.
Pöntun er bindandi fyrir
ár. Uppsögn til áraskipta
með tveggja mán. fyrirvara.
Auglýsingar í blaðinu kosta 10 aura fyrir kverja línu með meginmálsletri, en 8 aura með smáletri.
IX 2.
Reykjavík, þriðjudaginn 7. febrúarmán.
18 82.
Ilið sunnlenzka síldaryeiðafjelag.
Samkvæmt auglýsingu herra Egg-
erts Gunnarssonar í síðasta blaði ísa-
foldar, var fundur haldinn 18. þ. m., til
að ræða um stofnun síldarveiðafjelags;
á fundi þessum skrifuðu nokkrir sig
fyrir tillögum, og kusu þeir því næst
þá Eggert Gunnarsson, Jón Olafsson
ritstjóra og Egil Egilsson til að semja
frumvarp til laga fyrir fjelagið. Fje-
lagsmenn áttu því næst fund með sjer
30. þ. m.; var fjelagið þá reglulega sett
á fót og kallað hið sunnlenzka síldar-
veiðafjelag; frumvarp það, er samið
hafði verið til laga fyrir fjelagið, var
samþykkt, og 5 menn kosnir í stjórn
þess ; urðu fyrir kosningu : yfirdómari
Lárus Sveinbjörnsson, alþingismaður
Egill Egilsson og kaupmennirnir Eggert
Gunnarsson, Jón Vídalín og Páll Eggerz.
(Ritstjóri Jón Olafsson skoraðist undan
að verða kosinn). Stjórnarnefndin hefir
siðan kosið Eggert Gunnarsson fyrir
formann, L. E. Sveinbjörnssen fyrirfje-
hirðir og Egill Egilsson fyrir skrif-
ara. A fundinum voru enn fremur
kosnir endurskoðunarmenn: verzlunar-
stjóri porsteinn Stefánsson og Gunn-
laugur Briem, og til vara ritstjóri Jón
Olafsson. Hlutir þeir, er menn þá voru
búnir að skrifa sig fyrir, voru að upp-
hæð eitthvað yfir 10000 kr. Upphæð
hvers hlutar er 100 kr., og rjettur til
eins atkvæðis fylgir hverjum hlut; fjar-
verandi fjelagsmenn geta veitt öðrum
fjelagsmanni umboð til aðmætaáfund-
um fyrir sína hönd. Samkvæmt lög-
unum á að borga upphæð hlutanna á
fjórum gjalddögum, sinn fjórða part í
hvert sinn; gjalddagarnir eru 15. marz
og 15. júlí þ. á., 15. marz 1883 og 15.
marz 1884 ; þetta er gjört til þess, að
fjeiagið geti haldið áfram með fullum
krapti, þótt veiðin kynni að misheppn-
ast hið fyrsta eða annað ár. Af ágóða
fjelagsins skal leggja töluverðan partí
varasjóð, þangað til hann er búinn að
ná ákveðinni upphæð.
Auk þeirra, er gengið hafa í hið
sunnlenzka síldarveiðafjelag, höfðu
nokkrir aðrir menn hjer í bænum ráð-
gjört áður en póstskip fór hjeðan síð-
ast, að leggja fram fje til síldarveiða f
fjelagi við Norðmenn. Að leita eptir,
að fá Norðmenn til að standa fyrir veið-
inni í sumar mun og vera tilætlun hins
sunnlenzka síldarveiðafjelags. Auk
þessa hefir frjezt að bæði í Eyjafirði og
á Austfjörðum hafi menn verið í haust
og vetur að stofna fjelög til síldarveiða.
J>að er vonandi að tilraunir þær heppn-
ist vel, er íslendingar þannig hafa í
hyggju að gjöra til að hafa líkan hag
af síldarveiðunum hjer við land eins
og útlendir menn hafa haft undanfar-
in ár. Síldarveiðafjelag það, sem
Tryggvi Gunnnarsson hlutaðist til um
að stofna á Akureyri 1880 hefir haft
svo stórkostlegan hag þau tvö sumur,
sem liðin eru síðan, að mælt er að
fjelagsmenn muni hafa fengið fje sitt
fjórum eða fimm sinnum endurborgað.
Svo miklum gróða geta menn eigi
jafnaðarlega vænt eptir, en þótt arður-
inn yrði miklu minni og veiðin kynni
stundum að bregðast, þá er þó svo
mikil reynzla komin á sfldarveiði hjer
við land, að full ástæða er til að treysta
því, að þeir sem, leggja fje til hennar
muni hjer eptir sem hingað til fá það
yfir höfuð vel borgað.
Eptir því sem frjezt hefir, hefir síld-
araflinn á Austfjörðum verið í sumar
um 75000 tunnur, - og annað eins á
Eyjafirði; þegar þar við bætist það
sem aflazt hefir á Siglufirði og ísafirði,
þá er auðsætt hvaða ógrynni það er,
sem hjer við land mun mega veiða af
síld; að eins að landsmenn hafi krapt
og framkvæmd, kunnáttu og lag til að
færa sjer fyllilega í nyt þá auðlegð,
sem þannig liggur fyrir framan land-
steinana hjá oss.
Uui breyting á lögum um tekjuskatt.
Á alþingi 1879 kom fram lagafrum-
varp um að breyta skattalögunum, svo
að eigi skyldi greiða skatt af embætt-
istekjum fyrri en búið væri að draga
frá þeim gjald það, er embættismenn
verða að greiða til þess, svo sem lög
á kveða, að útvega konu sinni fjár-
styrk eptir sinn dag; frumvarp þetta
var samþykkt af efri deildinni, en í
VAENAEBIT
MAGNÚSAB ETATSE. STEPHENSENS
AFHENT KAAS DÓMSMÁLAEÁÐ-
HEEEA í KAUPMANNAHÖFN
19. SEPTEMBEB 1815
(Úe skjalasapni hins pyevee. kansellíis).
(Sent til Isafoldae af De. Ge. Thomsen).
þegar yðar Excellence um daginn voruð
svo náðugur, að leyfa mjer að koma á yðar
fund, skipuðuð þjer mjer að tilfæra í prívat-
brjefi til yðar, þær ástæður, sem jeg hefði
til þess að hrinda þeim bakslettum og undir-
róðri, sem fjandmaður minn, Trampe greifi,
sannanalaust og jafnvel líkindalaust fyrir
nokkrum árum síðan hafði beitt við mig, svo
að ekki að eins sakleysi mitt sannaðist sem
mjer enganvegin nægir, heldur að það einn-
ig kæmi í ljós, að jeg á háskalegri tíð fyrir
fósturjörð mína, hefði eins og samvizka mín
segir mjer, unnið landinu mesta gagn, og
yrði svo grímunni svipt af óvildarmauni mín-
um.—Feginsaml. tek jegþessuleyfi til þess að
bera vörn þessa fyrir sakleysinu, þótt aðeins sé
prívatim, fram fyrir þann göfugasta og æðsta
handhafa rjettvísinnar næst eptir hátignina
sjálfa, og vænti jeg ekki einasta rjettlæting-
ar heldur og uppreistar fyrir margra ára
hugarangur og hornauga stjórnarinnar á
mjer í langan tíma. En því er miður, að
þrennir erfiðleikar eru hjer á, sá fyrsti, að
jeg á að probare non factum (sanna jeg hafi
ekki gjört það, sem mjer er borið á brýn),
sem lögfræðingarnir kalla probationem dia-
bolicam, íannan máta, að getamjer þess til,
af hverjum áburði jeg á að hreinsamig, með
því áburðurinn og kærurnar hafa ekki verið
mjer tilkynntar, ogbeiðist jeg því þess auð-
mjúklega, að þær eins og rjett, sanngjarnt og
nauðsynlegt er, sjeu mjer birtar, og í þriðja
máta, að jeg ekki með vörn minni og skil-
ríkjum, sem jeg hefi nægð af, baki öðrum
embættismönnum ábyrgð, sem Trampe greifi
hefir hilmað yfir með og jafnvel mælt fram
með, til þess að verða konunglegrar mildi
aðnjótandi, enda þótt margir þeirra hafi verið
breyskir mjög og veikir ásvellinu. það er ekki
meining mín, með því að verja hetidur mín-
ar, að steypa neinum íslenzkum embættis-
manni eða samþegn í vanda.
Að upphafi verð jeg þó að taka það fram,
að Y. E. má munaþað fráárinu 1808, þegar
við Trampe greifi báðir vorum hjer saman í
Kaupmannahöfn, að þetta gungumenni þá
ekki svífðist óvildar við mig, þótt ekkert hefði
á milli okkar borið, og þó við á Islandi hefðum
umgengizt vinsamlega, sókt hvor annan heim
og oss aldrei hefði lent saman hvorki munn-
lega nje skriflega. En jafnsnemmaog stríðið
byrjaði, og menn hjer urðu kvíðnir um ástand
Islands, nauðsynjar og matarskort, þá hófst
ogfjandskapur Trampe greifagegnmjer, ein-
göngu út af meiningamun í opinberum mál-
efnum. Hann lagði það sem sje til, að
hegningarhúsið íslenzka skyldi verða erfið-
ishús fyrir grófa sakamenn, og þótt stofnun-
in þá væri stórskuldug, að, ei að síður skyldi
leggja skatta á landið því til viðurhalds. En
jeg sem var einn af æðstu embættismönnum
landsins, ógnákunnugurhinni ráðlausu stjórn
hegningarhússins, fannmjer, landsins vegna,
skylt að mótmæla þessari fyrirætlun, sýndi
fram á, að húsið væri fullt og ekki fært um
k