Ísafold - 07.02.1882, Blaðsíða 3

7
það er skoðað, raska þeim grundvelli,
sem lögin um tekjuskatt yfir höfuð eru
byggð á. Með þessu vildum vjer koma
í veg fyrir, að mál þetta verði enn af
nýju borið upp á alþingi, og tíma
þingsins eytt til þess að fjalla um það.
Stjórnartíðindi. Með brjefi dags.
7. nóv. f. á. hefir ráðgjafinn fyrir ís-
land tilkynnt landshöfðingja, að hann
eigi finni ástæðu til að taka til greina
ályktun neðri deildar alþingis um að
skora á ráðgjafann, að fresta umboði
því, er Jóni ritara Jónssyni var veitt
i. júlí f. á. til að dæma í Elliðaármál-
unum m. m. Enn fremur hefir ráðgjaf-
inn sama dag tilkynnt landshöfðingja,
að hann áliti rjettast að bíða eptir
hæstarjettardómi um rjett kaupmanns
Thomsens til að þvergirða Elliðaárnar,
áður en gjörð sje nokkur ákvörðun út-
af ályktun alþingis um að skora á land-
stjórnina, að höfða mál á móti Thom-
sen í nafni þjóðjarðarinnar Hólms fyrir
þvergirðingar hans í Elliðaánum.
Með brjefi dags. 7. nóv. f. á. hefir
ráðgjafinn tilkynnt landshöfðingja, að
konungur hafi 4. s. m. neitað um sam-
þykki á frumvarpi því, er alþingi Qellst
á um samþykkt á reikningum land-
sjóðsins I878 og 1879. Tillögur ráð-
gjafans um þetta mál voru byggðar á
því, að alþingi hafi neitað að láta 2
gjaldliði standa í reikningnum, sem heim-
ilaðir eru í fjárlögunum, og í venju
þeirri, sem hingaðtil hefir verið fylgt,
samtals að upphæð 600 kr. þ>ess er
óskandi, að þeir sem á alþingi í sum-
ar hjeldu því fram, að þær breytingar
væru gjörðar við nefnt frumvarp, sem
nú hafa valdið því, að það eigi náði
samþykki konungs, sjái þó ráð til þess,
að það verði landinu til hags 0g þing-
inu til virðingar, að tillögur þeirra voru
samþykktar.
Með bijefi dags. 13. nóv. f. á. hefir
ráðgjafinn tilkynnt landshöfðinga, að
eigi geti orðið veitt leyfi til að selja
jörðina Hamra í J.axárdal, sem er eign
bóndakirkjunnar á Sauðafelli, þannig
að jörð þessi verði með öllu fráskilin
kirkjueigninni, af þeirri ástæðu að það
mundi koma í bága við þá grundvall-
arreglu í lögunum, að eigi má taka
kirkjujörð frá þeirri kirkju, er hún heyr-
ir undir.—Tjeð regla er yfirhöfuð góð
og nauðsynleg, því hið opinbera þarf
að hafa fulla tryggingu fyrir því, að
kirkjueigandinn fullnægi þeim skyld-
um, er á honum hvíla með tilliti til
viðhaMs og endurbyggingar kirkjunn-
ar, gjaldi á prestsmötu m. fl., og veð
fyrir þessu er kirkjueignin í heild sinni;
en sjeu eignir einhverrar bóndakirkju,
sem sumstaðar á sjer stað, svo miklar, að
þær sjeu langtum meiri en þörf er á,
til að veita fulla tryggingu í nefndu til-
liti, þá er í sjálfu sjer engin gild á-
stæðu til að fyrirmuna mönnum öld-
ungis, að skilja nokkuð af eignum
kirkjunnar frá krikjueigninni; þegar
þannig stendur á, ætti því að vera
heimilt að gjöra undantekningu frá
hinni almennu grundvallarreglu, og það
því fremur, sem hún rýrir verð eign-
arinnar í heild sinni, og kemur í veg
fyrir að leiguliðar á bóndakirkjujörð
geti eignazt ábýlisjörð sína.
Landshöfðinginn hefir 28. nóv. f. á.
samþykkt að greiða megi úr póstsjóðn-
um 30 kr. í skaðabætur fyrir skemmdir
á bókum, er sendar höfðu verið hjeð-
an með pósti austur í Skaptafellssýslu.
þetta minnir menn á þar.n rjett, er
menn eiga til að fá skaðabætur fyrir
skemmdir á því, sem sent er með póst-
um og jafnframt á, hvað áríðandi það
er fyrir landssjóðinn, að póstarnir sjeu
gætnir og áreiðanlegir menn.
AUGLÝSINGAE.
þakklæti fyrir góðgjörð gjalt, guði og
mönnum líka.—þegar við því lá næstliðið
ár, að við vegna heilsubrests og annara erf-
iðra kringumstæða yrðum að leita styrks af
sveitarsjóði.urðu ýmsir góðgjarnir menn tilað
rjetta okkur hjálparhönd, ogteljum viðfyrst
meðal þeirra landlækni herra J. Jónassen,
sem bæði gaf okkur töluverð meðöl, og vitj-
aði okkar mörgum sinnum án endurgjaldsjþví
næst teljumviðhjón þessi: Eirík Asmunds-
son og Haldóru Arnadóttur á Grjóta, Teit
Teitsson og Guðrúnu þorláksdóttur í Göt-
húsum, Eirík Bjarnason og Ingibjörgu Ein-
arsdóttur á Eyði, Einar Arason og Ingi-
björgu Eiríksdóttur á Tóptum, Jón Jónsson
og Haldóru Eiríksdóttur á Skorholti, Sig-
urð Eiríksson og Auðbjörgu Jónsdóttur á
Hlíðarhúsum, Hans Jónsson og Kristínu
Guðmundsdóttur á Grímsbæ, Jón Guð-
mundsson og Ingibjörgu Ólafsdóttur á
Hlíðarhúsum; enn fremur Magnús kaup-
mann Jónsson á Bráðræði og Sigurð bæjar-
gjaldkera son hans, verzlunarstjóra Lange
og vinnumann Bjarna Kolbeinsson á Bolla-
görðum. þessum öllum og mörgum fleirum,
sem hafa liðsinnt okkur í bágindum okkar
vottum við hið innilegasta þakklæti, og biðj-
um þess að góður guð umbuni þeim vel-
gjörðir þeirra við okkur.
Göthúsum við Keykjavík á nýársdag 1882.
Bjarni Eiríksson og Helga Arnadóttir.
Mig undirskrifaðan vantar af fjalli
bleika hryssu á 5ta vetur, með mark odd-
fjaðrað fr. hægra, illa gjört, óafrakaðfax, en
skellt neðan af tagli; og jarpa hryssu á
3ja vetur, mark heilrifað vinstra. Og bið
eg hvern, sem hitta kynni tjeðar hryssur, að
halda þeim til skila til undirskrifaðs, mót
borgun fyrir hirðingu.
Móakoti 9. janúar 1882.
Helgi Chiðmundsson.
Óskilakindur seldar í þverárhJíð
liaustið 1881.
I. Hvítur sauður með svartan fót 3. vetur
mark: blaðstýft apt. h., tvírifað í stúf v.
á dönsku og íslenzku. Á meðan á þessu
stóð, dvaldi jeg á heimili mínu, 4 vikur
sjávar frá Keykjavík, og vel 10 mílur, ef
landveg er farið, og vissi ekkert um það sem
gjörðist í Keykjavík, ekki svo mikið sem,
að enskt skip væri komið til Keykjavíkur.
Stórviðri hafði í nokkra daga bannað allar
samgöngur, og það var þvl ekki fyr en að
nokkurra daga fresti, seint í júnímánuði,
að jeg heyrði frjettirnar, og það með, að
Trampe greifi hefði beðið landsbúa fyrir, að
brydda ekki á neinum ófrið út af þessu.
Eyrsta mánudaginn í júlímánuði (þ. 6.)
sókti jeg, samkvæmt embættisskyldu minni,
yfirdóminn í Keykjavík, og sem jeg var ný-
kominn inn í hús kaupmanns Westy Petræ-
usar, kom Phelps þar inn, og frjetti eptir,
hvert erindi jeg ættitilbæjarins .Jegsvaraði
honum : »Til þess að gegna embættisskyldu
minni við yfirdóminn«. Hannsvaraðimjer,
að hjer væri búið að auglýsa, að öll dönsk
völd í landinu væri á enda, og því einnig yfir-
dómurinn, enda væri Isleifur yfirdómari
Einarsson í varðhaldi hjá Jörgensen. Hafði
Savignde dreift út þeim pata, að Isleifur eptir
áskorun nokkurra bænda, ætlaði að safna
mönnum—eitthvað 50 manns—og fá mig
fyrir oddvita þessa hðs, til þess að taka skip-
ið, og drepa hina ensku, og væri því meining-
in að koma í veg fyrir, að við Isleifur hitt-
umst. Vonum bráðar kom Jörgensen ríð-
andi, á harða stökki,með 6 nýbakaða dáta.
alhr með brugðnum sverðum, fóru þeir af baki
fyrir framan húsdyr Petræusar : var hrópað
inn til mín hárri röddu, og mjer bannað,
að viðlögðu dauðastrafíi, að setja fót minn
út fyrir dyrnar. Jeg setti Phelps fyrir sjón-
ir, hversu ólöglegt allt þeirra athæfi væri,
og, hvað sem öðru liði, þá væri alveg nauð-
synlegt, að halda við lögum og rjetti í land-
inu, svo óbótamenn yxu ekki landsbúum yfir
höfuðið, og ekki yrði endi á allri tryggingu
fyrir lífi manna og fjármunum ; bar til baka
orðróminnum samtök milli mínogyfirdómara
Isl. Einarss., gegn hinum ensku ogkrafðist
mjer væri tafarlaust gefinn kostur aðþess, að
gegna embættisskyldu minni, og bauð að taka
mig alla ábyrgð fyrirþeim afleiðingum, uppá
sem af því kynnu að hljótast. það vill svo vel
til, að þetta get jeg sannað með vottorði eins
þess heiðarlegasta kaupmanns hjer í Kaup-
mannahöfn, Westy Petræusar og Bjarna
kaupmanns og riddara Sivertsens, sem báð-
ir voru viðstaddir, og heyrðu hvert orð er fór
milli okkar Phelps’s. Loks fól Phelps málið
Jörgensen, sem hann kvaðst hafa handsalað
öll stjórnarmálefni. þrátt fyrirbannið, geng-
um við að vörmu spori til þessa landráða-
manns, sem, þegar hann sá mig, varla rjeði
sjer fyrir vonzku. Hjá honum sat skipstjóri
Liston. I sömu svipun kom inn fullmekt-
ugur Trampes greifa, Flood, og beiddist
þess, að greifanum væri slept úr varðhaldi,
en Jögensen aftókþað þverlega. Jeg beidd-
ist þá hins sama fyrir Trampe, setti Jörgen-
sen fyrir sjónir afleiðingarnar af öllu þessu
framferði, og bauðst í áheyrn allra, sem við
voru staddir, til þess að fara um borð í skip-
ið í hans stað, og láta flytja mig í hans stað
sem fanga til Englands, ef Trampe greifi
með því móti væri gefinn laus, og settur
aptur inn í embætti sitt. þessu svaraði
Jörgensen harðlega : »Trampe greifi er sem
bandingi á ábyrgð Listons, og skal hann
svara mjer til hans í Lundúnaborg«.—Jeg