Ísafold - 02.03.1882, Blaðsíða 3
aldrei við að þráttaum smámuni. Jafn-
vel þegar einhver ágreiningur kom
fyrir, þá sleppti hann heldur rjetti sín-
um, en að fara að rekast í málaferlum.
þ>að var því eðlilegt, að honum bauðst
jafnan svo mikið að gjöra, sem hann
gat komist yfir.
Svo ráðvandur, duglegur og útsjónar-
samur sem hann var, þá mundi hann
eigi hafa verið fær um, að leysa í einu
af hendi mörg stórvirki sitt á hverjum
stað, ef hann sjálfur hefði þurft að sjá
eptir öllu, en hann kunni að velja sjer
gott fólk og að fela hverjum það verk
á hendur, sem honum var bezt lagið;
og hann hafði lag á því að ávinnasjer
velvild og trúmennsku þeirra, er voru
í þjónustu hans, enda Ijet hann sjer allt-
af farast vel við þá, og sýndi þeim, er
honum höfðu reynzt vel, ótakmarkaða
tiltrú, enda brugðust þeir honum eigi1;
í ---------
i) pegar ófriðurinn var 1866 milli Prússa og
Austurríkismanna var Brassey að láta gjöra járn-
braut nálægt Lemberg í Austurríki; þá var það
eitt sinn að koma þurfti peningum þangað til að
launa verkamönnum, en svo stóð á að óvinirnir sátu
sínu megin hvorir við járnbrautina, er þangað lá, og
bönnuðu alla umferð um hana, enda höfðu þeir tek-
ið alla járnbrautarvagna; verkstjóri Brasseys vildi
þó eigi láta það standa fyrir; honum heppnaðist að
finna gamlan vagn, er hætt var að nota, og enn-
fremur mann, er kunni að stýra honum, og bauð
honum mikið fje til að flytja sig á vagninum til
Lemberg; maðurinn færðist þó undan því, þar eð
hann ætti konu og börn, en þetta væri hreinn lifs-
háski; verkstjórinn fjekk hannþó til þess, með því
að gefa honum tryggingu fyrir því að sjeð mundi
verða fyrir þeim, ef hann byði bana á ferðinni;
síðan hjeldu þeir á stað, og er vagninn þaut eptir
i brautinni urðu hermennirnir beggja vegna svo for-
' ■ viða á að nokkur skyldi voga að fara þar mitt á
milli fallbyssanna, að þeim fjellust hendur og varð
eigi af að' þeir hleyptu úr þeim, komst verkstjór-
inn svo klakklaust úr háska þessum, og galtverka-
mönnunum kaupið á ákveðnum tíma; átti Brassey hon-
í um það þá að þakka, að verkið hjelt viðstöðulaust
áfram, og að það var almannarómur, að enn sem
fyrri sýndi það sig, að enginn þyrfti að kvíða van-
skilum, sem viðskipti hefði við Brassey.
þegar hann þurfti að finna að við
þá, þá mátti ætíð finna, að honum var
það ógeðfellt, og hann gjörði þaðjafn-
an með hógværð og röksemdum, enda
hafði það til frambúðar miklu betri á-
rangur en ef hann hefði sýnt hörku og
reiði, því þeir, sem hlut áttu að máli,
reyndu á eptir til með því meiri alúð,
að bæta úr því, er þeir höfðu afgjört.
Venjulega galt hann eigi háttkaup, en
þeir sem honum líkaði vel við, máttu
eiga vfsa von á, að fá það hækkað með
tímanum.“
þeir eru fæstir, sem færir eru um, að
ráðast í stórkostleg fyrirtæki eða, sem
kost eiga á því, en allir geta verið á-
reiðanlegfr, yðjusamir og sparsamir, all-
ir geta kostað kapps um, að sýna dugn-
að í framkvæmdum, drengskap í við-
skiptum og góðvilja við þá, er þeir
eiga yfir að segja; þótt eigi væru aðr-
ar hvatir til þessa, þá sýnir dæmi þess
manns, er hjer hefir verið sagt frá, að
slíkt getur borgað sig vel.
Auglýsingar.
Samskot til minnisYarða á grðf Jóns Sigurðssonar,
áframhald af auglýstum samskotum 7. des. 1880 í ísafold VII, 31.
1. Úr Reykjavík áður auglýst.......................Kr. 616,68
Síðan hefir safnazt..................................56,00 Kr.
Alls úr Reykjavík......................................672,68
2. Úr Árnessýslu: áður auglýst samskot að upphæð . . 147,87
g. Ölveshreppi safnað af síra ísleifi Gíslasyni .... 30,00
h. Grafningshr.-----— Jóni Ögmundssyni á Bíldsfelli 25,20
i. Hrunamannahr. safn. af Kr. Ámundasyni og Br. Einarsyni 32,74
k. Sandvíkurhreppi s. af þ>. Guðmundssyni í Litlu-Sandvík 11,40
l. Gnúpverjahreppi safnað af Lýði Guðmundssyni í Hlíð 6,00
m. Ólafsvallasókn safnað af presti og hreppstjóra . . . 10,74
n. Strandarsókn safnað af síra Ólafi Ólafssyni .... 13,43
o. Úthlíðarsókn (24 gefendur) |........................ 9,00
l sent af prófasti.
p. Torfastaðas. (45-------)............................ 9,00
q. Grímsnesi safnað af þorkeli Jónssyni á Ormsstöðum . 40,89
Alls úr Árnessýslu......................................336,27
3. Úr Borgarfjarðarsýslu: áður auglýst samskot að upphæð 60,09
f. — Reykholtspr.k. (frá 2 mönnum) s. af síra þ>. Jónassen 2,00
Alls úr Borgarfjarðarsýslu.............................. 62,09
4. Úr Mýrasýslu: áður auglýst samskot að upphæð . . . 147,56
h. — Hjörtseyjar- og Akrasókn (s. af H. Helgasyni í Vogi) 28,24
i. — Hraunhreppi (mest frá Ökrum)...................... 2,52
Alls úr Mýrasýslu................................~ ( 7" 178,32
5. Úr Barðastrandarsýslu: áður auglýst samskot að upphæð 66,48
d. — Sauðlauksdalssókn (síra Jónas Bjarnarson safnaði) 20,00
Alls úr Barðastrandarsýslu.......................~ ~ “ 86,48
fremur, hversu lítið traust Enskir á íslandi
höfðu til mín, og mun það ekki hafa vaxið
síðan. þá ber brjef Stefáns amtmanns
Thórarensens frá 30. ágúst 1809, sem liggur
í kansellíinu, vitni um það, hverjum augurn
hann og allir óhlutdrægir menn á Islandi
litu á aðgjörðir mínar, þar sem jeg með lífs-
hættu gjörði enda á yfirgangi Jörgensens og
kom aptur friði og rósemi á í landinu. Eru
mjer þessi vottorð meira virði, en öfund-
sjúkar bakslettur Trampes. Mest virði er
þó vottur samvizku vorrar. þá er og heiðar-
leg rjettlæting að nokkru leyti í því fólgin,
að hið háa kansellí hefir, eptir það Trampe
hafði kært okkur (M. St. og amtmann Stefán),
rannsakað embættisfærslu okkar fyr og síðar,
og hefi jeg aflagt reikningsskap til kansellí-
isins og( það ekkert fundið okkur til saka.
En—allt um það er það sárt, að sjá að maður,
ár frá ári er hafður að homungi, meðan aðrir,
sem síður eiga það skihð, verða fyrir nafn-
bótum, orðum, launabótum o. s. frv., og
jafnvel eru settir í áríðandi nefndir, t. d.
nefndina um peningamál íslands, en hjá
kkur er sneitt, sem eptir því sem siður er
til, sökum þeirra embætta, er við sitjum í,
sökum lærdóms og reynslu hefðum átt til
þess að vera kvaddir. þetta sárnar mjög
saklausum og ærukærum manni, og veit jeg,
að jeg á þetta að þakka mínum gamla ó-
vildarmanni Trampe greifa, sem af hlut-
drægni hljóp fram hjá mjer og bróður mín-
um, þegar tjeð nefnd var sett, en tók þar
á mót assessora mína, af þeim annan ung-
an og óreyndan mann, 2 fáfræðinga, sem sje
einn fullmektugann í rentukammerinu og
einn kaupmann. Honum einum á jeg upp
að inna þá óvild, sem mér alveg óþekktur
eptirmaður hans hefir sýnt mér að rauna-
lausu. Og er mjer fullkunnugt, að þessi
maður hefir bakað sjer hatur allra Islendinga
fyrir sinn tilhæfulausa rógburð; mun jeg þá
ekki undanskilinn. Eyrir siðferðislausan og
óskammfeihnn mann, er það hægur vandi
að gjöra i almennum orðatiltækjum htið úr
þeim kostum, sem hann ekki hefir sjálfur.
Af því skjali, sem hjer fylgir, má sjá hvern-
ig mjer heppnaðist, að jafnaófrið, sem vopn-
aðir Englendingar gjörðu á heimili mínu ár-
ið eptir 1810. Y. E. mætti nú þóknast
mildilegast að fyrirgefa sárt leiknum em-
bættismanni í einu af hæztu embættum
landsins, sem finnur til þess, hversu ómak-
lega honum er misboðið og gleymt uppi á
einum af heimsins köldu og óskemmtilegu
útskæklum, sem (hjer telur M. St. þau em-
bætti, sem hann hefir á hendi haft, og önn-
ur störf, sem hann hefir af hendi leyst)
0. s. frv. — að hann hefir tekist 300 mílna
ferð áhendur, til þess að leyta rjettlætis hjá
konunginum, og ríkisins göfuga dómsmála-
ráðherra.