Ísafold - 08.06.1882, Blaðsíða 4

48
tillögurnar á blaðinu (eins og jeg síð-
ar gjörði), eða þá að fá hann ekki til
að færa 30 niður í 25; en um það var
mjer að gjöra, tii að eiga víst að hann
gæfi þeirri tillögu atkvæði. Jeg sje
nú að hr. Tryggvi hefir ekki skilið til-
gang minn með, að láta það eptir hon-
um að skrifa undir allar tillögur hans,
nefnilega að vinna með pví atkvæði
hans fyrir 25 au. gjaldi af síldinni;
enda vil jeg ekki fullyrða, að jeg hafi
ætlazt til þess að hann skildi þetta.
Herra Tryggvi skopast að því, að
jeg í þessu máli hafi skrifað undir
fleiri en eina breytingartillögu um sama
efni. J>að er meira en satt, að jeg
skrifaði undir heilar þrjár breyt.-tillög-
ur um gjaldið af fiski. í frumvarpinu,
sem fyrir lá, var farið fram á 50 au.
af skippundi. Jeg skrifaði undir eina
tillögu um, að gjaldið yrði 8 au. af
ioo pd., aðra um 10 au. og þriðju um
12 au. af 100 pd. Allir vita, að eptir
þingsköpunum er fyrst til atkvæða bor-
in sú tillaga, er fjarstæðust er frum-
varpi því, er fyrir liggur, því að verði
hún samþykkt, þá falla öll önnur breyt-
ingaratkvæði ásamt frumvarpinu. Jeg
greiddi því atkvæði með 8 au. tillög-
unni, sem fyrst var upp borin, þvi að
jeg vildi hafa gjaldið sem lægst; en
hún fjell, og þá greiddi jeg atkvæði
með 10 au. tillögunni, sem og varð
samþykkt; hefði hún fallið, þá hefði
jeg greitt atkv. með 12 au. tillögunni,
þvi hana kaus jeg þó af illu til heldur,
en 50 au. af skippundinu, sem frum-
varpið fór fram á. — þetta skildi fram-
sögumaður málsins (síra E. Kúld), er
sagði: „jeg þykist skilja þingmanninn
þ: mig], að hann hefir viljað hafa
gjaldið sem allra lægstu (Alþ.tíð. II,
252. bls., 1. dálki).— Herra Tryggvi
hefir samt heldur ekki borið skarpleik
til að skilja þetta.
Herra Tryggvi álítur það „ókarl-
mannlegt41 að kannast við að sjer skjátli.
Hafi manni yfirsjest, þá á maður ekki
að kannast við það, heldur segja: „Hvað
jeg hefi skrifað, það hefi jeg skrifað!11;
og „þó jeg hefði sagt að Rússar væri
allir hundheiðnir, þá skyldi jeg standa
við það“ — þótt allir viti að það sje
ósatt.
J>að er að eins fyrir annað eins karl-
menni og herra Tryggva, að fylgja
slikum karlmennsku-lifsreglum. Jeg
verð að játa það, að það er ekki mín
lifsregla. Jeg er og vil vera sá heigull,
að kannast ávallt við sannleikann, er
jeg sje hann.
Herra Tryggvi bregður mjer loks
um, að „jeg þori ekki einu sinni að
berjast að baki Kára [þ. e. sín]. Jeg
hefi satt að segja aldrei átt því að venj-
ast, að hr. Tr. eða neinn annar hafi
haldið skildi fyrir mig, hve ómaklega,
sem jeg hefi verið áreittur. þó hefi
jeg aldrei sjeð Kára-móð hans. Jeg
er því satt að segja orðinn því vanur
að veija mig sjálfur, þá er jeg þykist
purfa að berjast. Hversu vopnfimur,
sem minn góði vinur hr. Tr. því er,
eins og grein hans sýnir, og hversu
ófiman sem hann álítur mig til að verj-
ast sjálfur í ritdeilu, þá verð jeg þó að
játa, að jeg mun varla hafa hug til að
skríða að baki því líks „karlmennis“,
sem hann er, þótt hann bjóðist til að
vera mjer Kári.
17. maí 1882.
Jón Olafsson,
alþingismaður.
Innlendar frjettir.
Eptir hið mikla áfelli, sem gjörði í lok
aprílmánaðar hefir veðuráttan yfir höfuð
verið mjög köld og úrkomulítil; gróður er
því enn næsta lítill; stundum hafa og verið
norðanveður með töluverðu frosti einkum
24. f. m. Hafís hefir og legið fyrir norður-
og austurlandinu, og eptir þvísem frjetzt
hefir lá hann fyrir austan enn fyrir fáum
dögum. Skepnuhöld manna víða um land
hafa orðið hin bágustu, og í ýmsum sveitum
á suðurlandi og vesturlandi hefir orðið stór-
felhr bæði á hrossum og sauðfje ; eru einkum
til þess nefndar, fyrir utan Land og Eangár-
velh í Rangárvallasýslu, sem sjerstaklega er
talað um í skýrslu síra M. Jochumss. hjer á
undan, Selvogur 1 Arnessýslu, Mosfellssveit
í Kjósarsýslu og Mýrar vestra, sem og ýms
byggðarlög í Skaptafellssýslu. En auk þess-
ara sveita þá hefir og meira og minna fallið
víða í hinum öðrum sveitum og mikið af
þeim skepnum sem lifir, er svo magurt, að
afnot þeirra hljóta að verða mjög lítil í sum-
ar, og lambadauði mun vera einhver hinn
mesti. í aprílmánuði höfðu menn í Eystra-
hreppi í Árnessýslu rekið nálægt 1300 fjár
til afrjettar, en í áfellinu eptir sumarmálin
hafði flest af því farist. Maður, er kom
norðan úr Norður-þingeyjarsýslu rjett fyrir
hvítasunnuna sagði aptur á móti, aðáNorð-
urlandi hefði hann hvergi heyrt getið um
neinn fellir, og hvar sem hann kom gat
hann fyrirstöðulaust fengið nóg hey handa
hestum sínum, þangað til hann kom suður
yfir Holtavörðuheiði. I Múlasýslum var
veturinn lengst af svo góður að líklegt er,
að þar hafi eigi orðið neinn heyskortur.
AFLI varð á vetrarvertíðinni hjer við
Eaxaflóa í betra lagi, því seinustu dagana
aflaðist vel, og síðan um vertíðarlok hefir afli
verið hjer allgóður.
MISLINGARNIR, sem áður var getið að
maður hafði lagst í, er kom með póstskipinu
2. f. m., hafa breiðst hjer út; hafði maður-
inn dagana, sem hann vará ferli, áður en
hann lagðist, verið búinn að sýkja aðra; úr
því sem komið er, fer varla hjá því að sýki
þesssi gangi yfir allt land í sumar.
PÓSTGUFUSKIPIÐ ABCTUBUS kom
undir austurland í miðjum fyrra mánuði,
en komst eigi þar að landi eða norður fyrir,
sem ætlað var, sakir íss; ætlaði það þá að
leita vestur fyrir, en komst eigi fyrir Hom-
strandir; hvarf það þá þaðan hingað. Hjeð-
an fór það aptur vestur fyrir 1. þ. m.
Hið suimlenzka síldarveiðafjelag.
Til þess er nú fyrir skömmu komið skip
frá Noregi, hlaðið allskyns veiðarfærum,
salti og tunnum, og eru á því 20 Norðmenn,
sem sagt er að sje hinir vönustu veiðimenn
á hvorskyns fisk sem er. Skipið er 119
smálestir á stærð. Hafa þeir nú farið hjer
um nokkra firði og víkur, og lýst vel á veiði-
stöðvar, en til þessa hafa þeir ekki fundið
síld næga til þess að kasta netum sínum,
en varir hafa þeir orðið hennar á strjáli.
Nú sem stendur liggja þeir með skipið inn
við Geldinganes, og þar hafa þeir í sam-
einingu við stjórnendur fjelagsins tekið
sjer byggingarstæði fyrir timburhús allstórt,
sem einnig kom með skipinu; á helmingur
fiskimannanna að búa þar, og reka veiðina
þaðan, en hinir verða á skipinu og stunda
veiðina þar sem til síldar frjettist.
Lagafrumvörp þau er alþingi í
fyrra samþykkti um friðun á laxi og sölu
þjóðjarða hefir konungur synjað um að
staðfesta.
Frá herra Schierbeck þeim, sem sækir
um landlæknisembættið höfum vjer fengið
svolátandi:
Aðvörun
um að hafa ekki
nBrama-Livs-Elixirt.
Herra ritstjóri, jeg leyfi mjer að skora
á yður að taka það, er hjer fer á eptir í hið
heiðraða blað yðar.
Brama-Livs-Elixir er leyndarlyf (arca-
num), sem fjelagið Mannsfeld-Búllner &
Lassen býr til; hvernig það er sett saman
vita ekki aðrir, en bragðakarlar þeir og
prangarar, sem búa það til; halda þeir því
leyndu í því skyni að geta selt lyfið fyrir
geypiverð, og haft með því peninga út úr
auðtrúa mönnum.
Jeg hefi komizt að þvf, að um þessar
mundir er mikið kapp lagt á, að fá menn á
Islandi, til að kaupa þennan Brama-Livs-
Elixir; fyrir því vil jeg ekki leiðahjá mjer,
íslendingum til sannarlegs gagns, að vara þá
við, að nota ekki þessa skaðlegu lyfja-blöndu,
sem jafnvel getur orðið mönnum banvæn,
og hefir íslendingurinn stiftslæknir Finsen,
sem kunnur er að því að vera góður lækn-
ir, fært dæmi tilþess í Ugeskrift for Læger
4. Række II. nr. 22.
það er sorglegt að íslenzkur maður
skuli hafa haft svo litla virðingu fyrir sjálf-
um sjer og borið svo litla ást til fósturjarðar
sinnar, að vilja stuðla að því, að skaðræði
þetta verði útbreitt og notað á Islandi með
því að þýða á íslenzku lofgreinina um það.
15. apríl 1882
með virðingu
Schierbeck.
f Dr. J. Hjaltalín andaðist í svefni
í nótt.
Póstgufuskipið Valdemar kom í gær; með
því frjettist að regluleg fjárlög eru komin á í Dan-
mörku með samkomulagi hægri manna og vinstri
manna; annars lítil tíðindi. Arkturus kom í gær-
kveldi; hefir eigi komist áfram fyrir ís; enda sagði
maður, er kom að norðan í gær, að varla væri vök
í ísinn á Skagafirði og Húnaflóa; skepnuhöld nyrðra
sagði hann bærileg, nema lambadauða mikinn, og
hvalreka mjög mikla, einkum kringum Miðfjörð í
Húnavatnssýslu.
Útgefandi: Björn Jonsson, cand. phil.
Ritstjóri: Eiríkur Briem.
Prentuð í Isafoldar prentsmiðju.