Ísafold - 21.01.1885, Síða 1

feruur ít á mtðvikudagsniorjna. Ttrt
írgangsins (55-60 arka) 4kr.; erlendis
5kr. Borgist Ijrir miBjan júlimáiraí.
ÍSAFOLD.
UppsSp (skrfC.) tntói riJ iitad.
jild nenffl komin s;e Bl 4tg. íjrir L akt
Aigreiðslustola i Isaíoldarprenlsm. L ssL
XII 3.
Reykjavík, miðvikudaginn 21. janúarmán.
1885.
Innlendar frjettir. Nokkurorð um drykkju-
skap og hegningu fyrir drykkjuskap.
Um þilskipaútveg og sjómannaskóla.
Fyrirspurn. Hitt og þetta.
Auglýsingar.
rngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I 2
ndsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
arisjóður Rvíkur opinn hvern mvd. og ld. 4—5
íðurathuganir í Reykjavík, eptir Dr. J. Jónassen
an. Hiti (Cels.) Lþmælir Veðurátt.
ánóttu|um hád. fm. em. fm. em.
14- -f- 2 + 3 29.9 29.9 S h d S h d
15- + 2 + 3 30 3° S h d Sa h d
16. + 3 + 5 30.1 30.1 Sa h d Sa h b
I~- + 4 + 4 30,1 3° ■ Sa hv d 0 d
18. + 2 + 4 29,9 30 Sj h d Sa h d
19. + 3 + s 29.9 29.7 Sa h d A h d
20. + 2 + 3 29,4 29.5 Sa h d Sa h b
Jressa vikuna hefir vindur blásið optast frá land-
5ri (Sa) eða suðri, og hefir verið sifelld úrkoma
ð- hægð, og er nú mestallur hinn mikli snjór
rfinn og jörð hvervetna kominn upp. Knn pá
es vindur frá S. með þíðvindi.
Reykjavík 2r. jan. 1885.
Bæjarstjórnarkosningin. Samkvæmt
í sem vikið var á í næstsíðustu Isafold,
r atferli kjörstjórnarinnar við bæjarfull-
íakosninguna hjer í Evík 3. þ. m. kært
rir bæjarstjórninni, sem komst að þeirri
ðurstöðu á fundi 15. þ. m., að ónýta bæri
»i einungis kosningu þessa eina manns, er
st hafði atkvæði, þeldur meira að segja
.ar kosningarnar.
Hún lýsti því .ógildar allar kosningarnar.
Verður því að kjósa upp aptur hið fyrsta.
Eeyndar lýsti kjörstjórnin því yfir, að
n mundi áfrýja úrskurði bæjarstjórnar-
oar til landshöfðingja. En það hlýtur að
ra þýðingarlaust. Kjörstjórnin er eng-
1 málspartur, heldur undirdómari í mál-
1, en allir vita, að ekki geta undirdómar-
áfrýjað máli til hæstarjettar fyrirþað, þótt
mi þeirra sje breytt í yfirrjetti. I þessu
ili er bæjarstjórnin yfirrjettur, og lands--
fðingi htbstirjettur.
Ehlsvofti. í Bráðræðisbúð, sem kölluð
hjer í Evík, kviknaði cldur í fyrri nótt.
iðiu brann öll innan að miklu leyti og
kkuð af vörum, sem í henni voru, en
kkru varð bjargað.
Tíftarfar. Nú hefir í vikutíma verið
1 bezta hláka, svo hlý og blíð, að elztu
mu segjast ekki muna aðra eins um þenn-
an tíma vetrar. Efalaust komin upp góð
jörð alstaðar.
Aflaleysi sama og áður. Nema hvað
þorskvart varð í Grindavík fyrir skömmu: 12
í hlut í róðri.
Nokkur orð um drykkjuskap og hegning
fyrir drykkjuskap.
Eptir
landlæknir Schierbeek.
Að útrýma drykkjuskap er eitthvert mik-
ilvægasta nauðsynjamál lands og lýða á síð-
ari tímum, en jafnframt hið mesta vanda-
mál. það er nauðsynjamál af því, að
drykkjuekapurinn bakar þjóðfjelaginu feyki-
legt tjón, þar sem hann er einhver hin
dýpsta undirrót fátæktarinnar. Vandamál
er það af því, að menn hafa frá gömlum
tímum litið ólíkum augum á drykkjuskapinn
að því er kemur til einstaklinganna annars
vegar og þjóðfjelagsins í heild sinni hins
vegar.
Virðum þá fyrst fyrir oss í fám orðum
hverjar eru hinar skaðlegu afleiðingar af
dry kk j uskapnum.
Vanbrúkun áfengra drykkja gerir drykkju-
manninn sjálfan sljófan og slittulegan, rýrir
andlega og líkamlega krapta hans, svo að
hann getur ekki leyst viðunanlega af hendi
það sem hann á að gera.
Vanbrúkun áfengra drykkja bakar konu
og börnum drykkjumannsins eymd og vol-
æði; gerir hjúskap ófarsælan, veldur skiln-
aði hjóna og margri heimilisraun, gerir
börnin óstyrk og heilsulaus, auk þess sem
drykkjuskapur gengur opt að erfðum, meðal
annars eptirdæmisins vegna. I stuttu máli:
drykkjuskapurinn sundrar og umturnar
heimilislífinu og flæmir burt allar góðar
dísir, er opt varðveita gæfu og ánægju á
hinum fátækustu heimilum.
Vanbrúkun áfengra drykkja bakar þjóðfje-
laginu mikinn vinnumissi, ekki einungis
verkatjón drykkjumannsins sjálfs, heldur
einnig allra þeirra, sem af vondu dæmi hans
verða hneigðir til ofdrykkju. Enn fremur
ofþyngja þjóðfjelaginu stórkostlég fátækra-
útsvör, en það er opt, að drykkjumaðurinn
lendir á sveitinni með allt hyski sitt.
þessar eru hinar helztu afleiðingar
drykkjuskaparins, og því má skoða drykkju-
skapinn eins og glæp, bæði gegn einstökum
mönnum, gegn heimilislífinu og gegn þjóðfje-
laginu.
í>að hefir orðið að rótgrónum vana, frá
gömlum tímum, að líta svo á drykkjuskap-
inn sem sje hann ekki einungis afsakan-
legur, heldur jafnvel sakamönnum til máls-
bóta, ef þeir drýgja glæp í ölæði, af því að
þeir sjeu þá ekki með sjálfum sjer. Af
þessari skoðun hefir það Ieitt, að menn
hafa allt af hikað sjer við að leggja hegn-
ingu við drykkjuskap; menn hafa haft ein-
hvern óljósan og illa hugsaðan beig af því,
að gengið mundi of nærri persónulegu frelsi
manna, ef farið væri að leggja hegningu við
drykkjuskap; hafa verið hræddir um, að
þeir mundu þá vera haldnir miður frjáls-
lyndir. En þetta er rangt. það frelsi, sem
vjer eigum eptir að sækjast á vorum tímum,
er lögbundið frelsi, þar sem persónulegt
frelsi er látið þoka hæfilega fyrir landsins
gagni og nauðsynjum ; þar í er »þjóðfrelsið«
fólgið. þjóðfjelagið er skör efra, og að því
leyti til verður það !sem er nytsamt og
haganlegt fyrir þjóðfjelagið, undir eins hið
góða, sem hver einstakur maður verður að
viðurkenna, ef hann vill vera í þjóðfjelaginu.
það er þess vegna eins nauðsynlegt og þá
líka eins gott, að hreinsa þjóðfjelagið fyrir
drykkjuskap og öllum þeim glæpum, er þeim
lesti fylgja, eins og að hreinsa þjóðfjelagið
fyrir þjófnaði og öðrum löstum. þjófnum
er hegnt, af því að hann getur ekki stillt sig
um að stela; drykkjumanninum er þar á
móti ekki hegnt, af því að hann getur ekki
stillt sig um að drekka, og drýgi hann ein-
hvern glæp í ölæði, þá er það ástand talið
honum til málsbóta. Og þótt svo væri, sem
ekki er, að nokkur ástæða væri til að telja
drykkjuskap til málsbóta þeim, sem drýgja
glæpi í ölæði, þá ætti að vera því meiri á-
stæða til að leggja refsing við sjálfum
drykkjuskapnum, til að hegna öllum þeim,
er alveg af sjálfs dáðum koma sjer í þetta
hlunninda-ástand, að geta framið svo glæpi
gegn þjóðfjelaginu, og það hina verstu glæpi,
að telja megi til málsbóta. Er það ekki
sanngjarnt, að drykkjumannastjettin greiði
nokkurt gjald í almenningssjóð fyrir þessi
hlunnindi ?
Hinum margvíslegu ráðum, er beita má
og beitt hefir verið gegn þessu mikla meini,
má skipta í tvo flokka, éptir því, hvort þau