Ísafold - 28.01.1885, Side 1

íemur ít á miSvihidassmorpa. íerl
árjangsins (55-63 arka) 4kr.: eríend.s
5 kr. Borgist Ijrir miðjan júllmánuð.
ÍSAFOLD.
Uppaögn (skrifl.) bandin tiÍ ánmólí-
jild nema komin sje iil dtj. Ijrir L atL
AisreiHstastoia i isaioldarprenlsm. L sal.
XII 4.
Reykjavík, miðvikudaginn 28. janúarmán.
1885.
13. Innlendar frjettir ra. m. Um sveitarstjórn og
fátsekralöggjöf.
14. Viðvörun gegn Brama-lífselixír.
15. Othello. Hitt Og þetta.
16. Auglýsingar.
Forngripasafmð opið hvern ravd. og ld. kl. X 2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útián md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Sparisjóður Rvíkur opinn hvern mvd, og ld. 4—5
Veðurathuganir í Reykjavík, eptir Dr J. Jónassen
Jan. Hiti (Cels.) Lþmælir Veðurátt.
ánóttu um hád. fm. em. fm. em.
M. 21. 1 + 5 29.4 29,3 Na h d Sa hv d
F. 22. + 4 + 5 29.4 29,2 Sa h d Sa hv d
F. 23. + 3 + 1 29.3 29,9 Sa h d Sv h b
L. 24. -r- 2 +- 1 29,9 29,8 Na li b 0 h b
S. 25. -r- 2 + 5 29,5 29,3 Na hv b A hv d
M. 26. -r- I + 1 29.5 29,6 A h b A h b
í>. 27. O + 2 29,6 29.5 Na h b Na h d
Fyrri part vikunnar var landsynningar (Sa) með
talsverðri rigningu; síðan optast við austurátt; lít-
ið föl fjell hjer á auða jörð aðfaranólt h. 26. með
vægu frosti. í dag 27. hægur landnorðan, dimm-
ur, snjór í lopti. Við jaröskjálfta varð hjer vart
á sunnudagskvöldið 25.; tveir litlir kippir kl. 8s/4
og kl. 9'li-
Reykjavík 28. jan. 1885.
Lauds-yfirrjettardómur. Síra Snorra
Norðfjörð í Hítarnesþingum hafði verið stefnt
haustið 1881 fyrir gamla kaupstaðarskuld
við Búða-verzlun, sem þá stóðu eptir af
rúmar 100 kr. Snorri prestur þóttist eigi
skyldur að borga, af því að Holger kaup-
maður Clausen, meðeigandi verzlunarinnar,
hefði ekki skilað sjer kíki, er prestur hafði
átt í hans vörzlum um mörg ár, en það
hafði prestur að skilyrði í munnlegum samn-
ingi þeirra á milli haustið áður um greiðslu
skuldarinnar í sumarkauptíð 1881. Prestur
sendi eptir kíkinum þá um vorið, en fjekk
þau svör hjá kaupmanni (H. Clausen), að
hann fengi hann ekki fyr en skuldin væri
greidd. Prestur var dæmdur af sýslumanni
28. nóv. 1881 til að greiða skuldina með
vöxtum skilmálalaust, ásamt aföllnum máls-
kostnaði, er -nam 200 kr. Arið eptir, 6.
sept. 1882, var síðan gert fjárnám hjá presti
í öllum ixtistandandi og væntanlegum em-
bættistekjum hans fyrir skuldinni og máls-
kostnaði, sem þá var orðinn 355 kr., eða alls
fyrir rúmum 460 kr.
Málið kom fyrir yfirdóm í haust, með
uppreisn og gjafsókn o. s. frv. Krafðist
prestur þar sýknu af skuldakröfunni og ónýt-
ingar á fjárnámsgjörðinni og 1400 kr. í
skaðabætur, auk málskostnaðar. Lands-
yfirrjettur veitti þetta með dómi 19. þ. m.,
nema hvað skaðabæturnar voru færðar nið-
ur í rúmar 700 kr. og málskostnaður í hjer-
aði látinn falla niður.
J>ess er getið í dóminum, sem hjer er að
éins tekið ágrip af,að frásögn prests um samn-
ing hans við Holger kaupmann haustið 1880
hafi ekki verið löglega mótmælt af hans hálfu
eða umboðsmanns hans ; að því hafi heldur
eigi verið mótmælt, að H. kaupmaður hafi
þá verið orðinn meðeigandi (associé) Búða-
verzlunar og því hær um að semja um skuld-
ina að fornspurðum verzlunarstjóranum þar,
er málið höfðaði, og loks hafi skaðabóta-
reikningi prests ekki verið mótmælt öðruvísi
en af því að hann væri »óáreiðanlegur«, en
slík mótmæli sjeu of óákveðin.
Tíðarfiir er sagt ágætt að norðan.
Beztu hagar lengst af í allan vetur og mjög
frostalítið. Nú er hlákunni nýljett hjer
syðra, en þó er ágætt veður.
Slys varð hjer f Bvík 22. þ. m.: vinnukona
hjeðan úr bænum drukknaði í Fúlutjarn-
arlæk á heimleið með þvotta innan úr Laug-
um; er það sjálfsagt bagginn, sem hefir
valdið því, að hún hefir ekki getað bjargað
sjer úr þessari litlu bæjarsprænu.
það er eitt skrælingjamarkið á oss Is-
lendingum, og það einmitt sjálfum íbúum
höfuðstaðarins, til allrar óhamingju, svo
að útlendingar reka undir eins í það augun:
að kvennfólkið er haft hjer fyrir áburðar-
klára, bæði »á eyrinni«, sem kallað er, og
eins í þessum Laugaferðum, um verstu
vegleysu og hvernig sem veður er. — |>etta
slys ætti nú að verða til þess, að loks yrði
af þvf að leggja veg inn í Laugarnar; það
er sannarlega tími til kominn.
Sæluhúsvörðurinii á Kolviðarlióli,
Sigurbjörn, er nú búinn að koina því til leiðar,
að nábúi hana Jón Jónsson hefir verið kallað-
ur fyrir rjett fyrir óleyfilegar veitingar. það
er nú svo. Almenningur spáði ekki miklu góðu
um komu Sigurbjörns á Kolviðarhól, enda hefir
hann ekki orðið vinsæll þar. Jeg hefi gist hjá
honum eina nótt, eptir boði hans sjálfs, en án
þess að lýsa því frokar, var gistingin á þann
hátt, að jeg hef ekki komið til hans optar. En
þar á mót hefi jeg ávallt komið til Jóns og
þegið hjá honum beina, og hef jeg vel fundið,
hvers virði það var að geta flúið til hans, eins
opt og jeg þarf að fara yfir Hellisheiði. Enda
hefir þar opt verið húsfyllir, þegar jeg hefi ver-
ið á ferð, en cnginn maður hjá hiuum.
|>að er eitthvað óskiljanlegt við þetta. Jón
er ofsóttur fyrir það, að ferðamenn geta fengið
hjá honurn flestar nauðsvnjar 3Ínar. En Sig-
urbjörn er launaður af almannafje fyrir það að
sitja í þjóðbraut, þótt fæstir vilji nje goti neitt
við hann skipt.
það er kunnugra en frá þurfi af segja, að
Jón er sá eini af þeim þremur, sem verið hafa
á Kolviðarhól, er hefir áunnið sjer hylli manna,
og sanna það bezt hin almennu meðmæli (þó
þeim væri ekki gaumur gefinn), er hann fjekk
þegar það frjettist að honum væri vísað burt,
sem líklega hefir ekki verið af þeirri ástæðu, að
koma Softíu dóttur Hallberu þav> en þó
sjálfsagt af gildum ástæðum. En-[þetta kom
eins og fjandinn úr sauðarleggnum flatt upp á
alla, að Sigurbjörn var orðinn sæluhússvörður,
en Jón rekinn burt.
En yfirvaldinu þykir má ske að mjer og mín-
um líkum komi það lítið við, hver er sæluhúss-
vörður. En mjer getur ekki verið sama, og
jeg álít það heppilegt, bæði fyrir mig og aðra,
að Jón fór ekki lengra en hann fór.
það mun verða lítið skjól fyrir hesta í vetur
í hinu tilvonandi hesthúsi Sigurbjarnar; eða
hvar skyldi vera hey það, sem hann gæti selt
ferðamönnum? Meðferð hans á gamla sælu-
húsinu er ekki góð, og ótrúlegt að hann hafi
haft leyfi til þess; en ef það er ekki, þá ætti
hann að hafa ábyrgð á því.
það lítur svo út, sem nú eigi að fara að neyða
menn til að aðhyllast Sigurbjörn með því að
lögsækja Jón, og ef það væri mögulegt, þá að
flæma hann í burtu. En jeg vona, að Sigur-
björn ríki þá ekki lengi.
í janúar 1885.
ísak Ingimund88on austanpóstur.
Um sveitarstjórn og fátækralöggjöf.
Eptir H.
I.
Arið 1874, segir síra Arnljótur í Andvara
(VII 49), að öll gjöldin til fdtcekra á landinu
hafi verið 248,134 krónur, og telur hann
þessa tölu hina voðalegustu og hörmuleg-
ustu samtölu, sem til sje í öllum fjárhag
vorum og í allri fjúrstjórn vorri. [>að er
von, því sama árið er í þjóðvinafjelags-al-
manakinu »Um fjárhag íslands# talin öll út-
gjöld landsins 164,733 krónur, og hafa þá
fátækragjöldin verið þriðjungi meiri en öll
önnur gjöld til landsins þarfa. þcssi voða-
lega tala er því tilfinnanlegri en hin, sem
tekjurnar til að standast hana eru lagðar
með niðurjöfnun á alla landsbúa, sem eru