Ísafold - 20.03.1885, Qupperneq 1
íeniur út á miðvikudajsmorjna. Verf
irganjsins (55-BQ artai 4kr.: eriendis
5 kr. Borgisl fjrir miojan júlímánuð.
t
Uppsögn (skrifl.) bundin við áramóU-
jild nema komin sje til útg. fjrir 1. att.
Mgreiðslustoia i lsafoldarprenlsm. 1. sal.
XII 13.
Reykjavik, föstudaginn 20. marzmán.
1885.
49. Innlendar frjettir m. m. Ferðapistlar frá
^ýzkalandi.
50. Enn um fiskiveiðamálið.
52. Auglýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Lándsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md., mvd. og ld. kl. 2—3
Póstar fara 24. marz (v.), 25. (n ) og 26. (a.).
Póstskip fer 22. marz.
Sparisjóður Rvíkur opinn hvern mvd og ld. 4 — 5
Reykjavík 20. marz 1885.
Tíðarfar. Vetrarfar með strangasta
móti á Vesturlandi; sífellt fjúk og frost-
hörkur. Allar skepnur á gjöf frá því með
jólaföstu eða því sem næst.
Isalög á Isafjarðardjúpi einhver hin mestu
er menn muna. Póstur reið á ísum beina
leið úr Ögri í Vatnsfjörð og þaðan aptur
beint að Arngerðareyri (yfir Eeykjarfjörð og
Isafjörð þveran).
Sömuleiðis var Hvammsfjörður allur lagð-
ur, svo fara mátti á ís beint frá Dagverðar-
nesi í Stykkishólm.
Yfir 100 fjár fórust í kafaldsbyl á einurn
bæ á Langadalsströnd, Skjaldfönn, í fyrstu
viku Góu ; það hrakti þar í á.
Sömu harðindatíð er að frjetta að norðam
Látlausar stórhríðar vikunum saman. I
Pljótum og Hjeðinsfirði óminnileg snjó-
þyngsli; bæir sumir alveg í kafi.
Við hafís hvergi vart.
fflamitjón af slysfðrum m. m. Bát-
ur fórst með 4 mönnum í fiskróðri frá
Hnífsdal við Isafjörð í fyrstu viku Góu;
formaður Halldór Sigurðsson af Isafirði,
ættaður úr Skagafirði.
I sama bylnum urðu tveir menn úti milli
bæja frá Hraundal á Langadalsströnd að
Melgraseyri.
Um sama leyti lágu 3 menn úti í 7 dægur
í eyðifirðinum Lónafirði í Jökulfjörðum. þeir
voru þar á bát að veiða fugla. þeir gérðu
sjer skýli af bátnum, en veðrið braut það.
f>á kól mjög, einn svo, að bætt er við að
missi báða fætur. Tvo fugla gátu þeir
veitt sjer til næringar; annað böfðu þeir ekki.
Maður drukknaði í Úlfsdölum norður 31.
jan.; var að setja bát undan sjó við 4.
mann; kom þá ólag og tók þá alla út, en
brimið skolaði hinum á land aptur.
1‘Óstg'tfllglir. þær bafa gengið æði-
skrykkjótt hjer í vetur sumstaðar, og veldur
því bæði ótíðin, og annars vegar bver slysn-
in eptir aðra af hendi póststjórnar og póst-
afgreiðslumanna.
Póststjórnin sjálf rennur á vaðið með því,
að gefa ekki út póstáætlunina fyr en svo
seint, að bún gat ekki komizt í tæka tíð til
Austfjarða. Póstafgreiðendur þar standa
svo uppi áætlunarlausir á nýjárinu. En í
stað þess að taka það ráð að senda pósta af
stað í tæka tíð samt sem áður, t. d. eptir
fyrra árs áætlun, sem ekki virðist hefði þurft
nema meðalráðdeild til, þá taka þeir þann
kost að senda alls engan póst.fyren nýjaáætl-
unin kæmi, bvort sem það yrði fyr eða síðar.
Fyrir þessa samvöldu fyrirhyggju og ráð-
deild póststjórnar og póstafgreiðslumanna á
Austfjörðum korna nú fyrst, í þriðju póstferð
á árinu, póstbrjef hingað þaðansíðaná nýjári.
A öðru leytinu tók póstafgreiðslumaður-
inn i Arnarholti upp á því, að tína úr og láta
skilja eptir af báðum póstum (vestan- og
norðan-) í janúarferðinni hjeðan alla inn-
lenda blaðaböggla, þótt búið væri um sem
krossbandssendingar (þ. e. ólokaðir), en slík-
ar sendingar bafa að lögum jafnrjetti til
flutnings á við lausabrjef.
I næstu ferð fengu þær að leggja af stað
yfir fjallið, en þá tók við póstafgreiðandinn í
Hjarðarholti í Dölum og kyrsetur þær þar,
sem vestur áttu að fara.
Með þessu ráðlagi hafa Vestfirðingar eng-
in blöð fengið tvær póstferðir samfleytt,
og Norðlendingar og Austfirðingar eina að
minnsta kosti.
það er naumast til þess ætlandi, að blaða-
menn eða aðrir hlutaðeigendur þoli þessa
lögleysu bóta- eða átölulaust. þeirra ský-
laus rjettur er að fá blöð sín send meðpóst-
unum skilmálalaust jafnt lausabrjefum,
hvað sem það kann að kosta landsjóð, svo
framarlega sem þau eru í hinum lögboðnu
svo nefndu krossbandsumbúðum, þ. e. bvort
beldur í eiginlegu krossbandi eða í límdum
hólkum o. s. frv., ef böggullinn fer ekki fram
úr 5 pundum.
Feróapistlar frá Þýzkalandi.
Eptir
''þozva'íd ci'hozoddtiC'Yi.
—«
I.
Leipzig 15. febrúar 1885.
Um kvöldið 13. febrúar fór eg frá Höfn
sem leið liggur til Korsör. Á þeim vegi er
ekki margt að sjá, sízt á vetrardegi og í hálf-
dimmu. Frá Korsör fór eg um nóttina á
gufuskipi til Kiel. Veður var hvasst, en
skipið stöðugt og gott bjólskip og haggaðist
lítið, þó ókyrrt væri. það var bálhvasst á
þilfarinu og kolsvarta myrkur, ekkert sást
nema bvítgræn glampandi froðan undan
hjólunum og gneistaflugið úr reykháfnum.
Á einstaka stað sáust rauð ljós á skipunum
kringum oss, eins og glóandi kattarglyrnur í
náttmyrkrinu. Kl. 4 um morguninn vor-
um við komnir til Kiel og fótum í land kl.
5. þá var þó enn alldimmt, en samt var
fólk farið að ganga til vinnu.
Eins og kunnugt er liggur Kílarbær við
botninn á löngum firði. þar er eitt hið
helzta berskipalægi Prússa; bafa þeir nú á
seinni árum byggt þar stórkostlegar hervarn-
ir, skipakvíar, kastala og virki, og hafa búið
sem bezt um sig; hefðu þeir líklega seint
getað komið svo góðum fótum undir skipa-
stól sinn, hefðu þeir eigi náð Kiel frá Dön-
um, því þar er hin bezta höfn. í Kiel er
háskóli, ýms vísindasöfn o. fl.; en ekki var
tími til að skoða það.
það er auðfundið, að maður nú er kominn
til þýzkalands. það er auðheyrt á málinu
og auðsjeð á hermanna-einkennisbúningun-
um þýzku. Alstaðar er fullt af hermönnum,
lögreglum og öðrum þjónustumönnum
stjórnarinnar; þar eru broddhjálmar prúss-
neskir og borðalagðar húfur með breiðum
kolli á hverju strái. Alstaðar eru auglýs-
ingar frá lögreglustjórninni, er segja og fyr-
irskipa, hvernig menn eigi að haga sjer hvað
sem fyrir kemur.bugsanlegt eða óhugsanlegt.
Á járnbrautarstöðvunum í London rekur
maður fyrst augun í risavaxnar auglýsingar
um mustarð, kynjalyf og annað því um líkt;
á þýzkalandi blasa alstaðar við forboð og
fyrirskipanir stjórnarinnar. Stjórnin fer
með þegnana eins og börn, sem hún þarf að
leiða svo þau detti ekki og meiði sig. Ráð-
legast er fyrir hvern þann, er ferðast á þýzka-
landi að bafa passa, því lögreglustjórnin er
mjög forvitin um hagi manna, enda hefir
eptirlit með útlendingum mjög aukizt síðan
gjöreyðendur, óstjórnarmenn og aðrir þess
konar þegnar fóru að fara eins og logi yfir
akur um öll lönd og pota sprengitólum sínum
inn í hverja smugu.
Frá Kíl fórum við til Neumúnster. þar
eru aðalvegamót járnbrautanua í Holstein.
þar eru vefstaðir töluverðir og 12000 íbúar.
Bæði þessi bær og aðrir hæir í Holstein eru
líkir smábæjum í Danmörku, húsin lág tneð
rauðum þökum.