Ísafold - 06.05.1885, Blaðsíða 2

78
Herskipið franska annað, sem ætlað
er til strandgæzlu hjer, Endre, kom hingað
í fyrra dag. Fór 29. f. m. frá Granton, og
3egir enn sama tvíveðrung í lopti um frið
eða ófrið með Bússum og Englendingum.
Bókmeimtafjelagsfundur var haldinn
í fyrra dag í Bvíkurdeildinni.
Forseti skýrði frá, að sakir fjeleysis gæti
deildin hjer eigi gefið út þetta ár annað en
Tímaritið VI. árg. og Frjettir frá Islandi
1884. Frá Hafnardeildinni væri von á
þetta ár: Skírni, Skýrslum og reikningum,
Handritaskrá Bókmenntaf jelagsins II. bindi,
og Iívæðum Stefáns Ólafssonar I. hepti.
Sjö nýir fjelagar bættust í fjelagið á þess-
um fundi.
þá voru þessir þrír menn gerðir að heið-
ursfjelögum :
Jón porkelsson, dr. phil., r. af dbr.,rektor
í Beykjavík.
Páll Melsteð, yfirrjettarmálaflutningsmað-
ur í Beykjavík.
J. C. Poestion, r. af dbr. rithöfundur í
Wién.
Uppástungu um að leggja niður Frjettir
frá Islandi sem sjerstakt rit, en hafa í þess
stað stutt yfirlit yfir helztu viðburði hvers
árs í næsta árgangi Tímaritsins, var frestað
til næsta fundar. Sömuleiðis uppástungu
um að greiða jafnmikla þóknun fyrir þýddar
ritgjörðir í Timaritið sem frumritaðar.
Hafnardeildin hafði tilkynnt Bvíkurdeild-
inni, að »heimflutningsmálið«, sem kallað er,
væri eigi lengra komið en svo, að nefndin,
er sett var þar í málið í fyrra vetur, hafði
eigi verið búin að ljúka sjer af fyrir ársfund-
inn 23. marz síðastl. Báðgert var með sam-
huga fylgi fundarmanna að skora fastlega á
forseta Hafnardeildarinnar að láta útkljá
mál þetta þar hið allra-bráðasta, svo fljótt,
að Bvíkurdeildin gæti orðið búin að fá vitn-
eskju um úrslitin fyrir ársfund hennar 8. júlí
í sumar.
Yerðlagsskýrsla frá Kkofn, dags. 17.
apríl.—Saltfiskur. Aflabrögð í Noregi ágæt
til þessa. Fiskurinn stór og feitur, með
mikilli lifur og hrognum. Um sölu til Spán-
ar er enn of snemmt að gjöra sjer greinilega
hugmynd, en allt bendir á, að verðið muni
verða lágt þar, vegna samkeppninnar við
fiskinn frá Frakklandi. |>ar við bætist, að
kólera er farin að gera vart við sig aptur á
Spáni sunnan tU, og er hún vön að spilla
fyrir sölunni, með því að minna er borðað af
fiski þegar slík sótt gengur. Innkaupsvérðið
á Islandi ætti því ekki að fara fram úr 30
til 35 kr. Hjer í Khöfn er ekkert eptir ó-
selt af gömlurn fiski. Yerðið er hjer í orði
kveðnu 50 kr. skppdið af stórum fiski, 36 kr.
fyrir smáfisk og 30 kr. fyrir ýsu. — Ull hvít
vorull er sem stendur á Engl. í 52—56 a.(7—
7J d.), en er lítið keypt. Óþvegin haustull
hefir selzt hjer fyrir 56£ a. síðast,- en kemst
líklegast ofan í 45 til 50 a.—Lýsi. Hjereru
óseldar 200 tunnur. Hákarlslýsi tæru er hald-
ið í 45 kr. (210 pd.), en selst ekki; og 34
kr. gefnar fyrir dökkt lýsi síðast. Tólg 30 a.
Kjöt 45—58 kr. tunnan. Sauðagærur 5—
5£ kr. vöndullinn(2 gærur). Æðardúnn selst
sem stendur á 17 til 18 kr.
Mannslát. Andazt hefir 17. f. m.
fyrrum prófastur síra Ólafur Eínarsson John-
sen á Stað á Beykjanesi, r. af dbr., hátt á
áttræðisaldri, fæddur 8. janúar 1809 í Mýr-
arhúsum á Seltjarnarnesi; þar bjó þá faðir
hans, Einar stúdent og kaupmaður Jóns-
son, föðurbróðir Jóns sál. Sigurðssonar for-
seta. Síra Ólafur nam skólalærdóm hjá
Árna stiptprófasti Helgasyni í Görðum, sam-
tíða Oddgeiri heitnum Stephensen, Hannesi
kaupmanni Johnsen o. fl., og var útskrifað-
ur af honum 1831. Tók embættispróf í
guðfræði við Khafnar-háskóla 1837; vígðist
sama ár að Breiðabólsstað á Skógarströnd ;
fekk Stað á Beykjanesi 1840, og þjónaði því
brauði í 44 ár, til vordaga 1884. Prófastur
var hann í Barðastrandarsýslu 1861—1878.
Hann var og annar þjóðfundarmaðnr Barð-
strendinga 1851.
Síra Ólafur prófastur Johnsen var einn
með mestu merkisprestum þessa lands.
Hann var trúmaður mikill og góður kenni-
maður og skörulegur, embættismaður hinn
röggsamasti og frjálslyndur framfaramaður
alla æfi ;—honum kippti talsvert í kyu Jóns
Sigurðssonar. Minning hans mun lengi
uppi á Vestfjörðum sem ágæts hjeraðs-
höfðingja.
Meðal barna Ólafs prófasts, þeirra er á
legg komust, eru þeir þorlákur kaupmaður
Ó. Johnson og Jóhannes sýslum. Ólafsson.
Útlendar frjettir.
1.
Khöfn 17. apríl 1885.
D a nm ö r k. þinginu er slitið og lykt-
irnar urðu þær sem lengi var við búizt:
valdboðin fjárhagslög. þegar lögin komu til
»land8þingsins«, svo úr garði gerð frá hinni
deildinni, sem síðast var á vikið, voru þar
allir með byrstara bragði en vandi er til,
nema vinstrimenn, og einstöku eldri menn
sem sáu hvað sök horfði, og vildu firra þing
og þjóð þéim vandræðum sem nú er í rekið.
þeir menn voru : Krieger, Ussing og Bro-
berg. Matzen prófessor hafði helzt forustu
fyrir hægrimönnum og að hans ráði höfðu
þeir vísað aptur í snatri millibils-lögunum f
sniði fólksdeildarinnar. Inn í aðallögin
hleyptu þeir aptur því flestu, sem hinir höfðu
úr dregið. þeir sátu við sinn keip, og svo
fóru lögin á það kringsól, sem ráð er fyrir
gért í ríkislögunum, eða til deildanefndar-
innar. Hjer tóku menn að miðla málum,
og slökuðu vinstriinenn mest til. þar kom,
að ekki stóð meira á milli en lakar 2 mil-
jónir, eða 1-J-, en á þeim strandaði samkomu-
lagið. Nokkru áður (21. marz) höfðu for-
menn beggja deilda, og með þeim til valdir
menn, fært konungi ávörp þeirra. þar var
svo á konungs vitsmuni og forsjá heitið, sem
hvorir um sig stóðu að málum. Fólksdeild-
in bað konung að taka sjer aðra menn til
ráðaneytis ; hin lýsti yfir trausti til Estrúps.
Konungur svaraði báðum í einu, kvartaði
yfir afrekaleysi þingsins og ósamþykki deild-
anna, en kvaðst ekki sjá, að ráðherrar sínir
væru samkomulagi þeirra til fyrirstöðu.
Hann sagði sjer einráðið, að halda þeirri
stöð, sem ríkislögin hefðu konunginum helg-
að, og hann ljeti ekki setja sjer kosti til
reglulegra fjárhagslaga, en bað segja fólks-
deildinni, að sjer væru grundvallarlögin ekki
ókærri en henni, og hann vildi ekki reynast
þeim ótrúrri. Landsdeildinni voru þakkir
goldnar fyrir sína frammistöðu, og það sjer í
lagi, að hún vildi halda »rjetti konungsins«
og »frelsi fólksins« innan lögsettra tak-
marka.
þingslitadaginn, 1. apríl, gengu vinstri-
menn út úr þingsalnum áður þinglausnaboð-
an konungs var upp lesin. þann dag voru
birt fjárlögin valdboðnu. þeir Estrúp hafa
búizt við óspektum í höfuðborginni, þvf bæði
þann dag og lengi á eptir var mikið um
varðskipun hjer og hvar um borgina, og í
hermannaskálunum höfðu menn bissurnar
hlaðnar og allt til taks, ef á róstum skyldi
bera.
Hreinn óþarfi ! Danir þola þaufið, og
munu berjast lengi með gómasverðum, áður
til annara verður tekið. Fundahöld byrjuð
víða, en tíðust í Kaupmannahöfn. Sumstað-
ar stofnuð skotmannafjelög með ungum
mönnum af vinstra liði. »Mjór mikils vísir«,
kynnu menn að segja, og hver veit, hvað úr
rætist,—með tímanum ? Sumstaðar er líka
talað um skattaneitun, en lítill rómur að
henni gerður.
»Bíðum haustsins, bíðum þinggöngu !
þá skulum við sjá!« Svo huggast sumir.
Hægrimenn glotta.
Nýlega manntal haft í Danmörk. lbúar
Hafnar og úthverfa hennar 329,460.
E n g l and. I fornöld sáu menn undur
fyrir stórtíðindum, og svo má kalla, að enn
hafi orðið á Englandi. Munurinn er sá, að
það eru ekki vígahnettir eða vígabrandar
eða önnur loptundur, sem fyrir menn bera,