Ísafold - 06.05.1885, Page 4
80
ið um þá. Sá staðr í riti, sem manni er
vafastaðr, er staðr, sem maðr ekki skilr.
Séra Matthías skildi því ekki þessa staði;
það er hans eigin prentuð játning, og frá
henni getr hann á engan veg komizt. Nú
dæmdi ég þessa staði; og spurningin er :
dæmdi ég þá rétt, og viðrkennir séra Matt-
hías að ég hafi dæmt þá rétt ? Fyrri hluti
spurningarinnar er sama sem : skildi ég
þes3a staði rétt? þessu verð ég að leyfa
mér að svara með jái, enda var það annað-
hvort, þar sem alt er svo auðvelt, að á
tvennu getr með engu móti leikið um þýð-
inguna. Síðara hluta spurningarinnar má
og að því leiti svara með jái, að séra Matt-
hías hefir ekki einu sinni borið við að rengja
það, að nokkur þessara staða sé rétt skil-
inn, og get ég þó eigi annað ætlað, enn að
hann hefði gert það skjótt og sköruglega, ef
hann hefði séð sér fært. Euda var það
hans bein skylda við sjálfan sig. f>ví hver
lætr það ganga af orðalaust, að vera sak-
aðr um vanskilning og misskilning, þegar
hann er um hvorugt sekr, enn hvorttveggja
sök þess er ásakar ? Með þögninni, éða við-
burðaleysinu að hrekja dóminn, hefir því
séra Matthias játað, að ég hafi akilið rétt.
Enn þetta er ið sama og að verða að játa,
nauðugr viljugr, að dómrinn hafi rettlátr ver-
ið. Að hann hefði mátt vera í mýkri orð-
um hér og hvar, vil ég gjarna játa. En
niðrstaðan hefði orðið ein og in sama fyrir
því. Og þessi dómr segir nú prestrinn það
sé skylda ritnefndarinnar að gefa út á prenti
að só ekki svara verðr, og það á að vera
(nóg’ — nóg til hvers? að ónýta dóm, sem
séra M. sjálfr treystist ekki að vefengja í
neinu! f>egar nú inu eiginlega sambandi
dómsins og séra Matthíasar horfir þannig
við, og prestrinn eigi að síðr skírir hann
framangreindum nöfnum, þá fylgir því víst
minni alvara enn uppi er látið. Og allr (mór-
all’ prestsins um þá siðaspillingu sem sé
fólgin í (ójafnaði’ í ritdómum, verðr að þeim
vendi, í hans éigin hönd, sem hann agar í
ógáti sjálfan sig með. f>ví hver sem les
gagnritdóma séra Matthíasar um sín eigin
rit, les þar engan vafastað um það efni, hjá
hvorum kenni mesta ójafnaðarins, honum
eða dómurum rita hans. Séra Matthías
hefir ekki komið því fyrir sig enn, að eng-
inn ritdómr getr skaðað, því síðr (rotað’, svo
ég hafi nettyrði hans eftir, gott rit og vand-
að. f>ví ójafnaðarfyllri sem dómr er um
slíkt rit, þess áhrifaminni verðr hann; því
ritið sjálft verðr í sama hlutfalli að betri
vörn eigin ágætis. Séra Matthías segir að
þýðing sfn á (Othello’ sé sitt (vandaðasta
ritsmíði’; getr vel verið, enn það sannar ekki
að hún sé vönduð; því engiun hlutr er auð-
sannaðri enn að hún er auðug af (vafastöð-
um’ o: vanskilningi og misskilningi, sem er
aðaleinkenni óvandaðra þýðinga. Prestrinn
segir sér sé sárt um, að ritið skuli vera rot-
að gagnvart lesendum, sem lítið eða ekkert
vita um hvað verið er að tala’. Til þessa
svara ég: það er tómr hégómaskapr, að
láta sig taka sárt til álits slíkra lesenda á
riti sínu; því það er einskis virði. Enn
fyrst séra Matth. sór svo sárt eftir áliti þess-
ara lesenda, og veit að þeir leiðast meira af
dómum um ritið enn af ritinu sjálfu, þá
hrindi hann dómi mínum með rökum. Fær
hann þá líklega það, sem hann sér mest
eftir: lof og hollustu þeirra, sem lít.ið eða
ekkert vita um hvað verið er að tala, þeg-
ar talað er um þýðing hans af Othello — og
(velbekomme’!
Dómr minn er ekki fyrir þetta fólk, héldr
þá (sem nú, og einkum síðar meir kunna
bezt að meta’ ekki éinungis, (hvað það hef-
ir verið að brjóta fyrst þann ís, að þýða
nokkra hina helztu sorgarleiki Shaksperes
á ísl. tungu’, með annari eins hjálp við
hendina eins og Hagberg, Schlegel og Deli-
us, heldr og hver frágangr eigi að vera á
á slíkum yerka, svo að boðleg bókmentafélags-
bók verði úr.
Cambridge 25. febr., 1885.
Eiríkr Magnússon.
AUGLÝSINGAR
í samfeldu máli m. smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3a.) hvert orð 15 staia trekast
m. öðru letri eða selninj 1 kr. [jiii þumlung dálks-lenjdar. Botjun út i höid.
Hjer með boða jeg Árnesingum f u n d að
Hraungerði í Flóa (í þinghúsinu) föstudaginn
19. júní næstkomandi, kl. 12 á hádegi.
Hvammkoti, 2. maí 1885. f>. Guðmundsson.
f>ann, sem fengið hefir lánað hjá mjer skrifað
kver með smásögum og skrítlum, bið jeg vinsam-
legast að skila mjer því sem fyrst aptur.
Eyrarbakka, 29. april 1885.
Guðmundur Guðmundarson,
bókbindari.
þab auglýsist hjer með, eins og jeg
hefi áður margopt tekið fram fram, að jeg eptir-
leiðis tek ekki gildar „innskriptir“ hjá
kaupmönnum upp í gjöld þau til landssjóðs,
er þjóðjarðaleiguliðum ber að svaratil mín, nema
skglaust leyfi mitt sje áður jengiö fyrir því, að
borga megi á þenna hátt. f*eir, sem því eptirleiðis
án vilja míns og vitundar borga þessi gjöld sin
með „innskriptum“, verða eins eptir sem áöur
að standa mjer skil á þeim.
Arnarstapa- og Skógarstrandarumboð
Hallbjarnareyri 21. febrúar 1885.
Ásmumliir Sveinsson.
Uppboðsauglýsing.
Eptir beiðni hlutaðeigandi eiganda verður
bcermn Veghrn í Skuggahverfi með 3 kálgiirð-
um og einum hjalli boðinn upp við uppboð
viánud. h. 11. maí óg seldur licestbjóðanda ef
viðunaúlegt boð fast. Uppboðið verður háld-
ið hjá bænum og verða uppboðsskilmálar birt-
ir þar á undan uppboðinu.
Bæjarfógetinn í Keykjavík 2. maí 1885.
E. Th. Jónassen.
Hinn 14. þ. m. verður byrjað að rífa timburhúsið
i Geldinganesi, og verður alít það timbur, er jeg
eigi þarf sjálfur á að halda, tit sölu við lægsta
verði, sem unnt er, þar á staðnum gegn borgun út
í hönd, allt frá þeim tíma er byrjað verður að rffa
og hjer um bil til hins 20. þ. m. Meðal annars
verða þar til sölu allt að 100 stórtrjám og svo
borðviður af ýmissi stærð o. ti. En allt það timb-
ur, sem eigi selst þar á staðnum, verður þegar
fiutt til Reykjavikur, og hefir Björn Organisti Kristj-
ánsson umsjón á sölu á því.
ÁrtÚDum 5. mai 1885. Jón pórðarson.
Hjá bókaverði Bókmenntafjelagsdeildar-
innar i Reykjavik, bóksala Kr. tí. þorgríms-
syni, fæst
Kennslubók í goðafræði Grikkja og Eóm-
verja, islenzkuð af Stgr. Thorsteinsson, — og
Myndir með Goðafræðinni,
er kostað hefir hvorttveggja 4 kr. 5 a., eptir-
leiðis fyrir 2 kr., samkvæmt fundarályktun
4. þ. m.
Reykjavík 6. maí 1885.
Fjelagsstjórnin.
I tl U 8 N. Út er komið 4.—6. hepti ann-
ars bindis (bindið þar með búið, 20 arkir). Efni:
Sumarvísur um Hvalfjörð, eptir Stgr. Thorsteinsson.
Um frelsi kvenna, eptir Robert Ingersoll. Ve-
mundur drottinskarl, rússnesk frásaga. Steinolía.
Stærsta heimsveldið. Kraptameðalið. Sköpun blóm-
anna, indversk goðsögn. Skólakennarinn, norsk
smásaga. Uppsprettur afisins og rafmagnið. Dýrt
kaup. Björninn og apinn (kvæði).
Iðunn kostar 4 kr. um árið (tvö bindi, 40 arkir).
Með því að Búnaðarfjelag Suðuramtsins hefir
enn þá nokkuð af byggi því, sem því var sent i
fyrra frá Norvegi til útsæöis, má hver sá, sem
vill reyna, hvort bygg getur vaxið hjer, leita til
mín undirskrifaðs um þetta útsæði.
Reykjavík 6. maí 1885.
H. Kr. Friðriksson.
Til atliugunar.
Vjer undirskrifaðir álítum það skyldu vora
að biðja almenning gjalda varhuga við hinum
mörgu og vondu eptirlikingum á Brama-líjs-
elixír hra. Mansjeld-Búllner & Lassens, sem fjöldi
fjárhuga kaupmanna hefir á boðstólum; þykir
oss því meiri ástæða til þessarar aðvörunar,
sem margir af eptirhermum þessum gera sjer
allt far um að líkja eptir einkennismiðanum á
egta glösunum, en efnið í glösum þeirra er
ekki Brama-líjs-elixír. Vjer höfum um langan
tíma reynt Brama-líjs-elixír, og reynzt hann
vel, til þess að greiða fyrir meltingunni, og til
þess að lækna margskonar magaveikindi, og
getum því mælt með honum sem sannarlega
eilsnsömum bitter. Oss þykir það uggsamt, að
þessar óegta eptirlíkingar eigi lof það skilið,
sem frumsemjendurnir veita þeim, úr því að
þeir verða að prýða þær með nafni og einkenn-
ismiða alþekktrar vöru til þess að þær gangi út.
Harboöre ved Lemvig.
Jens Christian Knopper. Tliomas Stausholm.
C. B. Sandsgaard. Laust Bruun.
Kicls Chr. Jensen. Ove Henrik Bruun.
Kr. Smed Rönland. I. S. Jensen.
Gregers Kirk. L. Dahlgaard Kokkensberg.
N. C. Bruun. 1. P. Emtkjer.
K. S. Kirk. Mads Sögaard.
1. C. Paulsen. L. Lassen.
Laust Chr. Christensen. Chr. Sörensen.
93r.j N. B. Nielsen. N. E. Nörby.
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. phil.
Frentsmiðja Isafoldár.