Ísafold - 30.09.1885, Blaðsíða 1

Ísafold - 30.09.1885, Blaðsíða 1
ien.LT ál i oiiáTikadajsranrjna, íerá árjanjsins (55-GO arkaá 4tr.: erleniis 5 kr. Borjist [jrir miðjan júlímánnJ- ISAFOLD. öppsöjn (skrifl) Dundm við áramól, ó- jild nema kemin sje !il ölj. íjrir 1. akt. Aljreiísluslola i lsafoldarprenlsm. 1. sal. XII 43. Reykjavik, miðvikudaginn 30. septembermán. 1885. lög. Innlendar fjettir. Heyásetning (niScrl.). iyI. Um reyking á laxi, síld o. fl. 172. Hitt og þetta. Auglýsingar. Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I - Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12■ — 2 útián md., mvd. og id. kl. tí 3 Sparisjðður Rvíkur opinn hvern mvd og ld. 4 5 Veðurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen Hiti (Cels.) I Lþmælir 1 Veðurátt. sept. ]ánöttu| Lim hád.| fm. | em. | fm. | em. M. 23. + 4 29,9 30.2 N h b N h b F. 24. -j- 1 + s 30,3 30,4 V h cl V h d F. 25. + 1 -t 6 30,4 30,4 0 b . U b 1-.' 26. 0 + 7 29,6 29,5 Na h d Sv hv d S. 27. + 4 + 7 29,4 29,2 Sv h d Sv h d M. 28. + 3 + 2 29 29 Sv h d Sv h d í>. °-9. + 5 29 29 A h b 1A h h Fyrsta dag vikunnar var ltjer norðanveður, livass til djúpanna og snjóaði í Esjnna (I. skipti), síðan gekk hann til útsuðurs (Sv) og hefir haldizt við það vikuna út með haglhryðjum talsverðum og hvass í hryðjunum; þessa á milli hefir rignt mjög mtkið síðustu dagana. í nótt fjell hjer snjór og var al- hvítt um sólaruppkomu eins og ttm vetur; Esjan hvít niður'á bæi. Hjer i dag (2q.) bjart og fag- urt veður, hæg auslangola (útsynningur undir). Reykjavík 30. sept. 18S5. Prófastar. Síra Janus Jónsson í Holti í Onundaríirði 8. þ. m. skipaður prófastur í Vestur-lsafjarðarprófastdæmi, og síra Bjarni þórarinsson á Prestsbakka settur prófastur í Vestur-Skaptaféllsprófsdæmi. Brauð veitt. Auðkúla* veitt í dag af landshöfðingja síra Stefáni M. Jónssyni á Bergsstöðum. Thyra, strandferoaskipið, fór hjeð- an 27. þ. m. vestur fyrir land og norður áleiðis til Khafnar síðustu ferð sína á árinu. Fornmenjarannsóknir. Eins og undanfarin sumur hefir herra Sigurður Vig- fússon fornmenjavörður varið nokkruin tíma til að ferðast um landið að rannsaka fornmenjar og merka sögustaði. Hann fór í þetta sinn um Rangárvallasýslu og vest- urhluta Skaptafellssýslu, einkurn til að rannsaka enn ýtarlegar en áður nokkra sögustaði í Njálu. A Bergþórshvoli ljet hann grafa til í hin- um gamla hvtsagarði á tveim stöðum og fann þar öll hin sömu einkenni og áður, er hann gróf til í hitt eð fyrra, og mörg ný, sem meðal annars mikið af hinu hvíta efni, er menn hafa ímyndað sjer að mundi vera skyr eða eitthvað annað matarkyns úr brennunni Njáls og á nú að senda til K,- haftiar til efnafræðislegrar rannsóknar. Enn fremur brunninn við, tneð sýnilegum manna- verkum á, þar á meðal menjum af hvítri málning (steint), og miklar leifar af hellu- þaki á skála Njáls með rofinu áföstu við að utan, en árepti að innan, svo og bein af nauti, — sagan getur um, að nauti var nýslátrað fyrir brennuna. Gerði hann síð- an uppdrátt af Bergþórshvoli. A veginum fyrir norðan og austan Eyja- fjallajökul, þ. e. Fjallabaksvegi, erhannfór báðar leiðir og lá þar úti 4 nætur, fann hann á eigi færri en 5 stöðum fornar götur- og vörður, er allt sannar orð Njálu um reió Elosa til brennunnar. Eina nóttina var hann við Alptavötn = Fiskivötnin á hinum gömlu landsuppdráttum (Sæm. Hólms o.fl.) og reið fyrir norðan og vestan vötnin, eins og Plosi, samkvæmt því sem sagan segir. Vötnin eru upp af Skaptártungu, fyrir norðan Bláfjall, og því á nær því beinni leið þegar riðið er á fjall úr Kirkjubæ í orðsins rjetta skilningi = út Síðuheiðar og yfir Eldvatnið, þar sem að því liggja meira en tuttugu fornir götuslóðar, hjer um bil beint í vestur frá Leiðólfsfelli. þegar kem- ur hjer vestur úr fjöllunum, tekur við Mælifellssandur, alveg eins og sagan segir. Enn fremur fann hann önnur smávötn skammt austur frá Alptavötnunum, sem nú eru kölluð, sjá uppdrátt Sæm. Hólm. Einnig fann hann gamlar tóptir í hinum fornu Tólfahringum ; hefir sú byggð legið upp af Skaptártungu fyrir vestan Skaptá; er þar enn mjög fagurt land, og grösugt, beitarland ágætt og jafnvel slægjur í hinni ákaflega stóru Beikálumýri. Kirkjubæ á Síðu rannsakaði hann við- víkjandi Hildishaugi og því sem Sturlunga segir um aftöku Ormssona. I Hróarstungu, sem er á milli Fors og Hörgslands, rannsakaði hann viðvíkjandi vígi Hróars Tungugoða. Nálægt Holti á Síðu fann hann rústir, ákafiega stórar. þar var skálatópt, um 24 faðma á lengd og 7—8 faðma á breidd. þetta er í Böðmóðstorfu=Böðmóðstungu, er Landnáma nefnir. A þessum stað fannst og í fyrra merkilegur forngripur úr járni, sem nú er kominn á safnið. A heimleiðinni gróf hanu í norðurend- ann á ostabúrinu í Kirkjubæ á Rangárvöll- um, og fann þar öll hin sömu bruna-ein- kenni sem í hinum endanum í hitt eð fyrra. f Prófastur Símon Bech á Pingvelli. (Djinn 1878). ---oiio- A hinni tignu, fornu frægðarslóð, þars’ fagra vatnið speglar björgin há, og þar sem fossinn kveður enn sinn óð ~um aldna kappa’, er gengu lögberg á;— þar friðar-hetja fyrir skömmu bjó, þeim fornu stöðvum næsta líkur þó. Sem sprgill vatnsins var hans hjarta hreint, en hyggjan stillt sem djúpið alla stund, sem fossinn hjelt hann föstu stryki beint og föst og traust sem bergið var hans lund. það ei var kyn, þótt yndi festi’ hann þar, en æðra þó og hærra mið hans var. Hann átti sífellt æðri gleðilind og eygði langt 1 djúpið sannleikans, hann geisla sá af sjálfs guðs dýrðarmynd í sístreymandi fossi gcezku hans; og hús sitt á því bjargi byggði hann, er bifast ei í lífsins stormum kann. Nú friðar-hetjan hnigin er á völl og hvílir rótt í þöglum grafarreit. Að velli fallin fylkingin er öll: hin foma Islands hrausta kappasveit. En náttúrunnar fomu furðuverk ei fyrnast enn svo tignarlega og sterk. En einhverntíma eiga þau samt kvöld, en aldrei hin, sem trúarhetjan sá; allt jarðneskt þverrar stöðugt öld af öld, en aldrei drottins náðartáknin há : hans gleðilind og gœzkufossinn hans, hans griðabjarg og djúpið kœrlcikans •0. &. Um heyásetning-, iii. Astœður fyrir frumvarpi til reglugjörðar um heyaskoðun og peningsásctning með fl. í Húnavatnssýslu, samið af E. Pálm&ayni. Við 7. gr. Reynslan hefir sýnt, að hver hygginn búmaður ætlar það mikinn hnekki í búnaði sínum, að gefa upp hey sín á vori hverju, hversu sem í án lætur, en leggur alla stund á, að eiga jafna heyfymingar, ef 'eitthvað ber út af, svo sem niikil harðindi, gras-

x

Ísafold

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.