Ísafold - 21.10.1885, Qupperneq 1

?en.u 51 á miMulajsniorjM. Ver1'
arjanjsins (55-60 arka^ 4kr.: erlendis
5 kr. Borjist Ijrir miðjan júlímánuð-
ÍSAFOLD.
Uppsögn (skrifL) hndin viJ áramót, í-
jild nema kemin sje !il úlj. tjrir 1. akt
Atpelðsloslota i Isatoldarprentsm. I. sal
XII 46.
Reykjavík, miðvikudaginn 21. októbermán.
1885.
i8í. Innlendar frjettir. „Brýn nauðsyn".
182. Hið íslenzka garðyrkjufjelag.
183. Ferðapistlar eptir p>orv. Thoroddsen.
184. Auglýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I 2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útián md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Sparisjóður Rvíkur opinn hvern mvd og ld. 4—5
Veðurathuganir i Reykjavik, eptir Dr. J. Jðnassen
okt. | Hiti (Cels.) Lþmælir Veðunitt.
inóttu|umhád. fm. | em. fm. em.
M. 14. + 4 + 7 30.3 30 Sa h d A hv d
F. 15- + 6 + 9 30,1 30,3 Sa h d 0 d
F. l6. + 5 4 9 3° 5 30,7 0 b 0 b
L. 17- 0 + 6 30,6 3°/> 1) b 0 d
S. 18. + 2 + 5 30,4 3°>3 0 d 0 b
M. 19. + 1 + 5 30,3 3°, 2 A h d A h d
Þ. 20. + 3 + 5 30,2 3°>2 0 d 0 d
Umliðna viku hefir verið óvenjuleg stilling á
veðri og veðurblíða; loptþyngdarmælir hefir alla
vikuna staðið mjög hátt og lítið haggazt. Má svo
segja, að logn hafi verið á hverjum degi; 16. var
hjer logn, en hvass að sjá til djúpanna á norðan,
sem aldrei náði hingað heim og gekk strax niður,
því daginn eptir (17.) var hjer blíða logn frá morgni
til kvölds. í dag (20.) togn, þoka og rigning.
Reykjavik 21. okt. 1885.
Póstskipið, Laura, fór aptur hjeðan
á tilteknum degi, 18. þm., snemma morg-
uns. Með því fóru frú Sigríður Magnús-
son frá Cambridge, frökenarnar þóra Jóns-
dóttir og Bertha Jörgensen, stud. juris
Hannes Hafsteinn, stúdent Rikkarður Torfa-
son, kaupmaður F. A. Löve, bændurnir
Guðmundur Einarsson frá Nesi og þórður
Guðmundsson frá Görðunum o. fl.
Ekki hefir það orðið uppgrafið enn, hvað
valdið hefir afbrigðunum frá ferðaáætlun-
inni með Hafnarfjarðarferðalaginu. Sumir
kenna það hafvillum. Skipið hafði legið
vió akkeri á Yogavík nóttina áður, og
skreiddist síðan inn með landi um morgun-
inn með mikilli hægð, til Hafnarfjarðar,
yfir boða og flúðir, sem það mundi eflaust
hafa reynt að hefla, ef lágsjóaðra hefði
verið eða nokkuð í sjóinn.
Póstskipið hefir stöku sinnum brugðið
sjer upp á Akranes hjeðan, þegar gott hefir
verið veður og ríflegt flutningskaup hefir
verið í aðra hönd;—auðvitað samt eingöngu
af náð; allt, sem hið volduga danska gufu-
skipafjelag gerir oss íslendingum til hægð-
arauka, er bara einskær náð, hvað vel sem
það er borgað; meira að segja: það er
einskær náð, þegar það lætur sjer þóknast
að haga sjer nokkurn vegin eptir samningi
sínum við stjórnina og ferðaáætluninni. En
náðarveitingar fara, sem kunnugt er, mjög
eptir því, hvernig á veitandanum liggur. I
þetta sinn lá svo á póstskipstjóranum, að
hann var ófáanlegur til að fara upp á Akra-
nes, þótt mörg hundruð krónur væru f boði
í flutningsgjald og einmuna-veðurblíða, en
þörfin mjög mikil fyrir Akurnesinga til slát-
urtöku o. fl.
Pæreyingar þar á móti eru stöðugt í náð-
inni. þar horfir fjelagið ekki í að láta
skipið eyða eins miklum tíma til að skjökta
fram og aptur og kanna hvern kyma, eins
og þarf til heillar ferðar landa á milli.
Raunar heimilar Samningur fjelagsins við
stjórnina (12. jan. 1880) því að eins að
láta póstskipin koma við #í þórshöfn eða
einhversstaóar annarstaðar á Færeyjum«,
þ. e. að eins á einum stað þar í eyjunum
í hverri ferð. En hvað þýðirþað? Hvað
þýða samningar við stórveldin ?
I Fj árkaupaskipið enska, GlenRosa,
fór hjeðan aptur í fyrra dag, með hátt á 3.
þúsund fjár, frá þeim þorl. kaupmanni Ó.
Johnson og þorbirni kaupmanni Jónassyni
á Straumfirði, er varð að reka fjeð suður
hingað landveg á endanum, í stað þess að
skipið átti að sækja það þangað upp eptir,
en brá þeirri fyrirætlan.
Arferði m. m. Haustveðrátta stríð
norðanlands- og vestan: frost og snjóar
talsverðir. Hinn mikh töðubrestur, því
nær gjörsamlegur brestur á garðávexti um
mestan hluta lands, aflaleysið og nú loks
vöruskortur í kaupstöðum gerir útlitið harla
ískyggilegt manna á meðal hvað bjargræði
snertir, einkum sunnan lands og vestan.
Snemma á haustlestum var matvara þrot-
in í aðalkaupstaðnum fyrir austurhelming
suðuramtsins, Eyrarbakka. Af hallærislán-
inu, sem veitt var í sumar Gullbringu- og
Kjósarsýslu, samtals 20,000 kr., fjekk einn
hreppur, Vatnsleysuströnd, meira en þriðj-
ung, en er nú búinn með þann skammt, áð-
ur en veturinn er byrjaður. Biður því
sýslan um annað eins aptur, en hefir að
sögn fengið í bráðina 4—5000 kr. af hin-
um útlendu hallærisgjöfum.
Námsmeyjar í kvennaskólanum
í Reykjavík. í Öðrum bekk : Guðrún
Daníelsdóttir, Sigríður Magnúsdóttir, Guð-
rún Heilmann, þóra Magnúsdóttir og
Laura Scheving, allar úr Reykjavík. Mar-
grjet Jónasdóttir úr Mýrasýslu, Guðný
Magnúsdóttir úr Gullbringusýsu, Guðrún
Brynjólfsdóttir úr ísafjarðarsýslu, Elín
Friðriksdóttir úr Skagafjarðarsýslu, Krist-
björg Sigurðardóttir úr þingeyjarsýslu. í
fyrsta bekk: Ingibjörg Torfadóttir úr
Dalasýslu, Guðrún Hermannsdóttir úr
Rangárvallasýslu, Elizabet þórðardóttir úr
Reykavík, Valgerður SchevingúrÁrnessýslu,
Elín Zoega úr Reykjavík, þórunn Guð-
mundsdóttir úr Arnessýslu, Jórunn Jó-
hannsdóttir úr Eyjafjarðarsýslu, Guðrún
Guðmundsdóttir úr Reykjavík, Guðbjörg
Bjarnadóttir úr Reykjavík, Guðrún Torfa-
dóttir úr Rangárvallasýslu, Sigríður Torfa-
dóttir úr Reykjavík, Hólmfríður Guð-
mundsdóttir úr Rekjavík.
Stúlkur í öðrum bekk taka þátt í öllum
námsgreinum, sem kenndar eru í skólan-
um, en stúlkur í fyrsta bekk í fleiri eða
færri námsgreinum, eptir samkomulagi við
foreldra eða vandamenn, eða eptir öðrum
atvikum.
Af því, sem hjer er ritað, sjest, að stúlk-
urnar i skólanum eru 22, eins og gert er
ráð fyrir, nema hvaó fleiri geta tekið þátt í
söng; en ekki 15, eins og stendur í Suðra
þeim sem út kom fyrir 5 dögum síðan.
það sem einhver óvitur maður eða ill-
viljaður kann af óhreinum hvötum að
hafa hreytt úr sjer, um kvennaskólann, þyk-
ir ékki svaravert.
Reykjavík 15. október 1885.
Thora Melsted, forstöðukona kvennaskólans.
„Brýn nauðsyn“.
það var eitt, sem gerðist tíðinda á þingi
í sumar, að neðri deild alþingis samþykkti
nálega í einu hljóði áskorun til stjórnarinn-
ar um, að fela eigi dóinendum landsyfir-
rjettarins neina umboðslega sýslan eða em-
bætti á hendur, nema brýna nauðsyn beri
til.
það er nú í almæli, og mun eflaust eng-
an veginn tilhæfulaust, að þessi áskorun
eigi að bera þann sinn fyrsta ávöxt, að
framkvæmdarstjóraembættið við hinn fyrir-
hugaða landsbanka verði falið yngsta dóm-
aranum við landsyfirrjettinn, hinum eina
af landsyfirrjettardómurunum, sem ekki er
svo hlaðinn umboðslegum störfum undir,
að hann getur á móti því tekið þess vegna.
það er að sögn von á þessari embættisveit-
ingu þá og þegar, þó að ekki sje búizt við,