Ísafold - 29.06.1887, Blaðsíða 3

115
Rússar og Frakkar tortryggja Englendinga,
segja, að þeim sje á sjálfsvaldi, að róa
undir til ófriðar í landinu, og láta svo
sín aldrei mega við missa, og því tregð-
ast þeir að svo stöddu að samþykkja
þau einkamál.
þÝZKALAND. Nú er tekið til skurðgerð-
ar milli Vesturhafs og Eystrasalts. Skurð-
urinn verður á milli Brunsbiittel við Ham-
borgarelfu og Holtenau við Kílarfjörð; á
lengd eitthvað um 14 mílur, dýptin 27
og breiddin 150 feta. Vilhjálmur keisari
vígði undirstöðu þessa mannvirkis 3. þ. m.
í Holtenau, en með honum prinsar og
mesta stórmenni.
Sagt er, að keisarinn hafi kvefazt á
ferðinni, og síðan hefir hann að jafnaði
legið rúmfastur. Seinustu sögumar bera
þó, að hann sje í apturbata. Sömu bata-
frjettir fara nú af krónprinzinum, en hann
hafði fengið kverkamein, og voru margir
Iækningaskörungar til kvaddir; meðal ann-
ara Mackenzie doktor *frá Lundúnum.
Eptir honum haft, að meinið sje ekki
svo hættulegt, sem ætlað var í fyrstu.
Fkakkland. Ejett á eptir frjettalokin
síðustu tókst Grévy að skipa nýtt ráða-
neyti, eða þeim manni fyrir hann, sem
Fourier heitir, og var formaður fyrir fjár-
laganefndinni. Til sæta gengu með honum
ýmsir af hinum fyrri Gambettuliðum. Einn
þeirra er Spuller (fyrir kennslumálum),
sem var í loptfarinu með Gambettu, þegar
hann ljet berast frá París til Tours. Flour-
ens, ráðherra utanríkismálanna, er sá eini
sem sat kyr. Hann hefir líka bezta orð á
sjer fyrir gætilega meðferð sína á þeim mál-
um, en á síðustu tfmum hafa Frakkar átt
fram hjá mörgum boðum að stýra. Ferron
heitir sá, sem tók við hermálastjórninni af
Boulanger, en hefir sagt, að hann ætli að
halda öllu í sömu stefnu hvað endurskipun
og efling hersins snertir.
Svo er kallað, að hjer hafi hófsmenn
unnið sigur; en mörg blöð spyrja, hve lengi
hans muni notið ? Hægrimenn og einveldis-
liðar hafa sýnt sig heldur stjórninni nýju
vinveitta þann skamma tíma, sem liðinn er,
en allir ugga, að lítið þurfi á milli að hera
til þess að þeir að venju leggist á eitt með
frekjumönnum vinstra megin, en þá ræð-
ur aflið til nýrra vandræða. Sumir telja
víst, að Grévy karl segi þá af sjer, hvað sem
þá tekur við. — Um það kemur öllum sam-
an, að Frakkar geri friðinn aptur valtan í
álfu vorri, ef þeir reka hina nýju menn frá
stjórninni.
FkA Rússlandi og Balkanslöndum. Mörg
blöð hafa sagt svo frá, að keisarinn hafi
viljað koma samkomulagi á með þeim v.
Giers, ráðherra utanríkismálanna, og vini
sínum Katkoff, þjóðvinaskörungi Rússa og
og forustumanni alslafasambandsins á Rúss-
landi. Katkoff hefir opt hnýtt í stjórnar-
stefnu hins og ráðþægni hans við Bismarck.
Að boði keisarans fór Katkoff á fund v. Giers,
en hann þóttist ekki vera við látinn.
KeÍ8arinn varð byrstur við þá sögu og boð-
aði ráðherranum á sinn fund, og mælti til
hans af engri blíðu. Giers bauðst þegar
til að sleppa stjórninni, en keisarinn bað
hann ekki gleyma, hver hjer ætti til að
segja. Svo lauk þó, að Katkoff fór erind-
islaus heim aptur til Moskófu, en hann
hafði talað um fyrir keisaranum að taka
til athafna á Balkansskaga, hirða miður
um, hvað þjóðverjum líkaði, en draga held-
ur Frakka til fylgis og vináttu. þau um-
skipti, sem nú hafa orðið á Frakklandi,
þykja þó sanna, að v. Giers sje hinum
hyggnari, en hann vill fara varlega í sak-
irnar.
Annars kann skjótara að draga til tíð-
inda á Balkanskaga, en nokkur hefir fyrir
sjeð. Nú hefir stjórnin á Bolgaralandi kvatt
til þinggöngu í Tirnófu—líkast tilhöfðingja-
kosningar—, en þá kemur undir, að hjer
verði ekki neitt svo ráðið, að Rússar þykist
þurfa að skerast í málin. Frá Serbíuhefir
nýlega borizt, að Garaschauin, stjórnarfor-
setinn, hafi sagt af sjer, en hann hefir verið
Austurríki hinni leiðitamasti, og getur þá
svo farið, að forustumenn Slafa- og Rússa-
vina, Ristic og hans flokkur, komist aptur
að stjórninni.
Voðaviðburbir. Að því tölu hefir orðið
á komið fórust 131 manna í leikhúsbrun-
anum í París.—Við sprengigos í kolanám-
um ljetust 200 manns 28. maí við Udston
í Lankaskíri á Englandi. — Af líkum at-
burði fórust 60 menn í námum þar sem
Gelsenkirchen heitir á jpýzkalandi fyrir
ekki löngu.— Af landskjálftum hafa sögur
borizt frá Mexíkó og frá Túrkestan í Asíu,
en þar hafa bæir eyðzt og mörg hundruð
manna fengið líftjón og lemstranir.—Ný-
lega brann mikill hluti bæjarins Luleá í
Svíariki (norðanvert við Helsingjabotn).
Einn liður i samgöngumáli voru.
— og hann ekki óverulegnr — eru ferjurnar
og lög þau sem um þær eru sett. það er eins
með þau og önnur lög, að ef not eiga að þeim
að verða, þurfa þau að eiga við þar, sem þeim
á að hlýða, og frá því, sem þar á brestur, þarf
opinberlega að skýra, til þess úr því verði bætt.
Og það er eins með þau og önnur lög, að þeir
sem vilja um þau fjalla, hvort heldur til að
semja þau, eða til að gera athugasemdir við
þau, þurfa að hafa ljósa þekkingu, byggða á
nægilegri revnslu. Tuttugu ára reynsla hefir
nú sannfært mig um : að þá er samin voru
,. Lög um ferjurnar f Amess og Rangárvalla
sgslumu, hafi þeir, er þau sömdu, ekki haft
svo Ijósa þekkingu sem æskilegt hefði verið á
ýmsu þar að lútandi, sjerstaklega að þvi er
snerkir ferjustaðinn í Óseyrarnesi, sem afnátt-
úrunnar hálfu er nokkuð sjerstaklega á sig
kominn. þetta vil jeg sýna með nokkrum
orðum.
Hjer hagar nfl. svo til, að flutt er yfir ár-
ósinn, nokkur hundruð faðma frá sjó; hjer
hafa því sjáfarföllin hindrunarlaus áhrif. Os-
inn er einna mjóstur fremst, en breikkar inn-
eptir; um ferjustaðinn er breiddin nál. 300
faðmar, en miklu breiðari strax fyrir innan.
Verður því, þegar út fellur, og þó miklu frem-
ur þegar að fellur, fleygi-straumur eptir miðj-
um ál árinnar, þó lygnt sje nær lönduin. það
er því opt ómögulegt fyrir ókunnuga að sjá úr
landi hvort fært er yfir eða ekki ; en kunnug-
ir, sem lengi hafa tekið eptir straumum þar
og áhrifum veðurs á þá, vita það gjörla. |>etta
hefir stundum valdið nokkurs konar ágrein-
ingi milli ferðamanna og ferjumanns, sem nátt-
úrlega er skyldur að flytja „að færu veðri og
vatni“, samkvæmt 1. gr. áður nefndu laga.
En í þá grein hefði þurft að bæta ákvörðun
um það, a6 ef ferðamenn og ferjumenn greinir
á um það, hvort ýœrt er, þá skuli ferjumaöur
ráða. Hjer hagar lika svo til, að sljettur lausa-
sandur er að utanverðu við ána, en enginn
steinn eða neitt annað, sem festa megi skip
við, ef það verður veðurteppt fyrir utan, nema
ef svo vill til, að þar sje jakahrönn, svo bera
megi að því jaka. Nú hefir það optar en einu
sinni komið fyrir, að fært hefir verið út yfir,
undan vindi, en ódrægt austur yfir, ferðamenn
þó krafizt flutnings, og skipið svo teppzt fyrir
utan. í slíkum tilfellum er skipið lagt í ber-
sýnilegan voða, og er lítið vit í að gera feriu-
manni slíkt að skyldu, þó tjón yrði að því hvað
eftir annað, þar sem hann þó, samkvæmt 2. gr.,
á sjálfur að ábyrgjast skipin fyrir skemmdum,
svo sem ef þau fjúka e. þvíl. Ferjumanni ætti
að vera heimilt að neita um flutning, þá er
svo stendur á sem nú var sagt, nema svo mik-
il nauðsyn reki á eptir, að skip sje leggjandi í
voða fyrir. Af því áin er hjer svo breið og
opt verri yfirferðar út á miðjunni heldur en úr
landi sýnist, þá er það eigi sjaldgæft, að ferða-
menn vilja bera meira á skip eða hafa með
því fleiri hesta en ferjumaður veit að fært er.
f>að væri því lífs-nauðsynlegt, að 4. gr. tæki
skýrar fram en hún gerir, að í því efni sknli
ferjumaður hafa óskorað vald til að taka af
tvímælin, og sekt lögð við, ef honum er þar í
sýndur mótþrói. En þar sem bæði 4. og 5. gr.
gera ráð fyrir, að ferðamenn, á eigin ábyrgð,
beri meira á skip en ferjumaður leyfir, þá get-
ur það verið fullkomið banaráð. |>etta sýndi
sig árið 1800, þegar Markús prestur Sigurðsson
tók ráðin af ferjumanni, og ljet hlaða skipið
svo, Bem framast var fært á lygnu vatni f land-
vari; en er út í strenginn kom, sökk skipið, og
drukknuðu 7 menn; en presti og 4 öðrum var
bjargað af hinu ferjuskipinu, sem líka var á
leið yfir ána; ferjumaðurinn drukknaði og kona
prestsins, sem sagt er að hann hafi borið nauð-
uga út á skipið. Má nærri geta, að svo merk-