Ísafold - 08.01.1890, Blaðsíða 3

II
I
A fósturjörð sinni, og kunnað prýðilega við sig. ■
Opt hefir hann verið erlendis tímunum sam- ,
an, t. d. einn vetur í Ameríku, 3—4 vetur |
samfleytt í París með konu og börnum, til
þess að hafa sem bezt næði til ritstarfa.
Maður, sem heimsótti skáldið í sumar, segir
svo frá í norsku blaði :
Allir,sem eiga leið um hina fögruGautsdals
byggð, þurfa að spyrja eptir búgarði skálds-
ins, hvort heldur eru vinir hans eða óvinir;
það er gaman að því, sögðu heimamenn. þ>eir
sem fara þjóðveginn fyrir neðan bæinn, nema
jafnan staðar og horfa heim að bænum, sem
blasir við þar sem dalurinn er breiðastur og
fegurstur, góðan spöl frá veginum, svo langt,
að hávaði og ryk af umferðinni nær eigi þang-
að, en útsýni hið fegursta bæði upp eptir daln-
um og niður eptir. Aðalíbúðarhúsið, sem er
mikið hvis og veglegt, er umkringt merkis-
stöngum með blaktandi fánum : norskum,
sænskum, dönskum, finskum, frönskum og
amerískum, og er það all-glæsileg sjón.
Jörðin var bændabýli, þegar Björnstjerne
Björnson keypti hana fyrir 16 árum, og þá í
niðurníðslu. " Bn hann umbætti hanaog hefir
búiðþar svo vel, að það ernú fyrirmyndarjörð
orðin og fyrirmyndarbú. Iíann hefir byggt
þar upp öll hús, nema aðalíbúðarhúsiðið, og
hagað öllu eptir því sem bezt þykir fara og
tímans kröfur heimta. Aðalíbúðarhúsinu hefir
og verið breytt að mun. |>ar á meðal hafa
verið settar stórar og breiðar veggsvalir um-
hverfis allt húsið. Bitstofa skáldsins er stór
salur, og húsbúnaður þar bæði þægilegur og
skrautlegur, enda fullt af listaverkum ýrnis-
konar, myndum og líkneskjum, bæði þar og
annarsstaðar um hvisið, og er margt af því
gjafir frá vinum hans og öðrum, er hafa mæt-
ur á hinum rnikla snilling.
Hann hefir nú og keypt sjer jörð þá, er Krist-
ófer Janson bjó á áður og er örlítinn spöl upp
frá Aulestad. það heitir á Solbakken. Aðalí-
búðarhúsið þar á nvi að flytja ofan að Aule-
stad, og þar á yngri sonur skáldsins að setj-
ast að. Hann heitir Brlingur. Hann er bú-
fræðingur og hefir staðið fyrir búi föður síns
hin síðari árin. Svo hefir verið tilætlazt, að
hann tæki við búinu síðar meir ; það verður
nú bráðlega, því hann ætlar að kvongast inn-
an skámms.
Gamla aðalíbúðarhúsinu ætlar skáldið að
halda, eius og það er, og þar verður hann að
líkindum eptirleiðis, með köflum að miunsta
kosti. »f>að er þægilegt og skemmtilegt að
vera hjer», sagði hann, »tíu sinnum betra en
í einhverjum smábæ, og — fimm sinnum betra
en í Kristjaníu», bætti hann við.
Björnstjerne Björnson er höfðingi heiin að
sækja, roanna skemmtilegastur og þægilegast-
ur í-viðmóti. f>egar hann sá til okkar, gekk
hann út á veggsvalirnar og kastaði kveðju á
okkur álengdar,— bað oss velkomna. |>að er
löngum gestkvæmt á Aulestad, bæði af vin-
um og vandamönnutn og af ókunnugum.
Móðir hans er þar hjá honum, prestsekkja,
nær hálfníræðu, en svo ern og svo fjörug í anda,
að fádæmum sætir. Fyrir fám árum var hún
stödd í Kristjaníu á þjóðfrelsishátíðinni, 17.
maí. f>á var hún á kreiki frá morgni til
kvölds, kát og fjörug, eins og ung telpa, og
þurfti að sjá og skoða alla hátíðarviðhöfnina,
allar hátíðargöngurnar o. s. frv. Og í öllum
leikhúsmálefnum er hún mjög vel heima, og
nákunnug flestum rithöfundum á norðurlöud-
urn.
f>að er auðsjeð, að Björnstjerne hefir skáld-
gáfuna af móður sinni, eða að minnsta kosti
fjörið, kjarkinn og glaðlyndið. Hann ann líka
móður sinni hugástum.
Eldri sonur skáldsins, Björn Björnson,
leikari og leikhússtjóri, var líka í orlofi hjá
föður sínum í sumar, og kona hans með
honum ; en þar skortir aldrei fjör og glað-
værð, sem hann er staddur. »Björn hefir verið
skemmtilegur hjerna í sumar», sagði faðir
hans líka. Bergljót dóttir hans hefir líka
verið heiina í sumar, en fer í haust suður í
París að stunda nám sitt : sönglist.
Samtalið var ljett og fjörugt allan daginn.
Hvað eða hvern sem Björnstjerne talar um,
þá skín út úr því mannúðarlegt hugar-
þel við manninn, sem í hlut á, hversu æfur
sem hann kann að vera út af orðnm hans og
gjörðum. „En þeir vilja láta mig vera líka
umburðarlyndan við helbera óknytti, vísvitandi
þrælmennsku og þorparaskap'1, sagði hann ;
,,en það get jeg ekki. f>rælmennskan er hinn
versti óvinur mannkærleikans".
Bæjarstjórnarkosning. Aukakosning-
in í bæjarstjórn Beykjavíkur í fyrra dag fór
svo, að kosnir voru þeir Quðlaugur Guð-
mundsson yfirrjettarmálfærslumaður með 98
atkv. og Qunnlaugur Pjctursson fátækrafull-
trúi með 149 atkv. Kjörfund sóttu alls 189
kjósendur af 478, er á kjörskrá voru; enginn
kvennmaður, af 39 á kjörskrá. — Fjölsóttast-
ur bæjarstjórnarkjörfundur að tiltölu var í
janúar 1885: 187 kjósendur af 419 á kjörskrá,
og atkvæðafjöldi 169 hjá þeim sem flest fjekk.
Alhnargir bæjarbúar (64), flestallt tómt-
húsmenn, greiddu atkvæði manni, -—Edílon
Grímssyni —, setn varð að játa á kjörfundin-
urn, að hann væri ráðinn burt í annan lands-
fjórðung sjálfsagt helming ársins og ef til
l'pp knmn svilc Um sítiir.
f>að var úr á endanum, að hann fór inn í
kirkjuna og inn í kórinn og bak við altarið,
þar sem enn var geymt það sem þjófarnir höfðu
eptir skilið af silfurbúnaðinum.
«Mikil heljarflon hafa þeir verið». f>aðvar
hið eina sem hann sagði, þegar hann kom
að skápnum og fór að athuga vandlega lás-
inti fyrir honum.
Hjer um bil fjórðung stundar óptir þetta
fór hann útúr kirkjunni aptur, og læsti henni
á eptir sjer. Síðan hjelt hanu heim til aín,
ekki alfaraveg, heldur fór hann þvert yfir
vellina, þar sem fáförulst var; og þegar hann
var búinn að ræsta sig og hafa, fataskipti, fór
hann og færði fjáthaldsmanni kirkjunnar lykl-
ana.
'Allt vel um búið, Whiffins?» spurði Bood-
le, fjárhaldsmaður kirkjunnar, sem var lyf-
sali.
«Já, það er nelgt fyrir gluggann og allt ó-
hilugt. það var illt við það að fást».
þjer hafið meitt yður», sagði Boodle.
«Er ekki þarna blóð á vestinu yðar?».
«Ójá; jeg meiddi mig í hendinni á gleriuu»,
anzaði meðhjálparinu. «f>að er ekki neitt.
Góða nótt, herra Boodle».
«Góða nótt, Whiffins. f>að er gott, að þjer
eruð búnir að ganga vel frá þessu».
«Já það hef jeg gjört; það er nú öllu ó-
hætt. Eins og það væri í banka, herra
Boodle».
Boodle sagði ekki meira þangað til Whiff-
ins var farinn. þá segir hanti við svein-
inn sinn:
«f>ú heyrðir, hvað meðhjálparinn sagði,
West?».
«Jú; en ekki hafði hann bundið um hend-
ina, og ekki sá jeg neinn skurð á henni.
það var líka eins og hann færi eitthvað hjá
sjer».
«það sýndist mjer líka. En jeg finn hanu
seinna. Jeg gleymdi að rninnast á við hann
um gröfinahanda barninu hennar frú Nelson.
þau vilja hafa jarðarförina síðari part laug-
ardags, í stað þess á þriðjudagsmorguninn.
Jæ]a, West; nú máttu fara, ef þú vilt; jeg
bíð hjerna stundarkorn.
West var ekki aeinn á sjer út og niður á
leikvöll; þar voru komnir margir piltar úr
vill lengur, —ætlaði burtu í næsta mánuði—
en kosningin gilti, eins og kunnugt er, að
eins til 1 árs. þeir köstuðu þannig atkvæði
sínu vísvitandi á glæ, og er það aurnleg hag-
nýting kosningarrjettar síns. Hitt var sök
sjer, að það mun hulinn leyndardómur öllum
þorra kjósenda hjer, að maður þessi hatí
tiltakanlega nytsamlega hæfilegleika til þess að
vera bæjarfulltrúi; þeir um það, sem greiddu
honum atkvæði; en að vera að gjöra gys að
sjálfum sjer með því, að koma á kjörfund og
neyta atkvæðisrjettar síns til þess vísvitandi
að gjöra sig fulltrúalausa meiri part kjörtím-
ans, eða ef til vill hann allau, það gengur
hneyksli næst.
Undirbúningsfundur all-fjölsóttur var hald-
inn tveim dögum áður í leikfimishúsi barna-
skólans, boðaður af þeim dr. J. Jónassen og
kaupmanni þorl. 0. Johnson. þar mælti '
Edílon Grímsson heitt og lengi fram með
einum kaupmanni bæjarins, en vann síður
en ekki á, einkanlega eptir að þingheimur
hafði fengið að heyra til þess bæjarfulltrúa-
efnis, enda hlotnuðust þeim manni heil 6 at-
kvæði á kjörfundinum. Aþingism. Jón
Ólafsson mælti skörulega fram með þeim
Guðlaugi Guðmundssyni og Gunnl. Pjeturs-
syni, en andmælti eindregið fulltrúaefni
Edílons. Sömuleiðis kaupm. þorl. O. John- /
son o. ö. Var gerður að því góður rómur.
Daginn eptir áttu þeir í talsverðu fundabraski,
í kyrrþey, Edílon og skjólstæðingur hans, og
snerist þá leikurinn upp í það, að Edílon
skyldi sjálfur hljóta sæmdina, þótt hann
vissi að fyrir sjer lægi að fara burtu til
langdvala innan skamms, eins og áður er
getið; af því bralli mun hin kátlega at-
kvæðagreiðsla hafa stafað.
Tíðarfar. Frá því með jólum hafa verið
jarðleysur, og því innistöður fyrir allan pen-
ing víðast eða allsstaðar hjer um suðurland,
vegna fannkomu og hrakviðra ; en frost lítiL
Aflabrögð- Fiskilaust alveg um þessar
mundir í Faxaflóaveiðistöðura. Fiskur hvarf
ur Garðsjó fyrir jól, en þar er hann vanur
að loða leugst við.
Dáin Ö. nóv. f. á. á Hjaltabakka ekkjufrú
Guðríður Pjetursdóttir. Fædd 12. jan. 1812 í
þorpinu til knattleika, en ekki Beginald
prestssonur, sem var leikstjóri, og skildu
hinir ekkert í því. það gengur sanuarlega
meira en lítið að prestinum, sögðuþeir. Um
Beginald voru þeir ekkert hræddir. —
«Beginald er ekki kominn heim enn».,
sagði Agnes prestsdóttir við móður sína um
kvöldið. «Hefir hann verið við knattleik-
iua?».
«Jeg veit ekki, góða mín. Hann kemur
sjálfsagt þá og þegar. Hann ætlaði að fara
að reyna eitthvað við nýjar ljósmyndir. Jeg
verð að skjótast upp og vita hvernig honum
föður ykkar líður».
Prestskonan fór, og skildistúlkuna eptir mjög
^kyggjufulla og hrædda. Henni þótti mjög
vænt um bróður sinn, og henni þótti kyn-
legt, að hann skyldi láta sig vanta svona.
það kvöldaði óðum, en hún var svo óróleg,
að hún gat ekki haldið kyrru fyrir heirna.
Hún bjó sig í snatri og flýtti sjer á fund
Boodle lyfsala; honum var mikið sýnt um
lækningar, og margur maður þar í þorpinu
leitaði hans jafnvel heldur en hins reglulega