Ísafold - 29.01.1890, Blaðsíða 1

tCemui út a inióvikudögum og
laugardögum. Verö árgangsins
(io^arka) 4 kr.; erlendis 5 ^r*
Borgist fyrir miðjan júlímánuð.
ISAFOLD.
Uppsögn (skrifleg) bundin vú*
áramót, ógild nema komin sjt
til útgefanda fyrir i.okt. Af-
greiðslust. í Austw'strœti 8.
XVII 9.
Reykjavík, miðvikudaginn 29. janúar
——MB—Bfc
1890
Til sölu
verzlunarhús og nokkrar jarðir.
1.
Verzlunarhús ágætt,6 ára gamalt, í Sauð-
árkróks kaupstað. — 1 hálfu húsinu upp og
íiiðri eru fögur og björt íbúðarherbergi með
góðum ofnum og eldavjel, en í hinum helm-
inguum er vönduð og hentug sölubúð, og
skrifstofa niðri, en stórt [geymslulopt uppi.
Húsi þessu fylgir allstórt útisvæði og rúm-
gott vöruhús við sjóinn, og getur húsum þess-
um þessutan fylgt öil verzlunaráhöld, úti og
inni við, í bezta ásigkomulagi, 2 uppskipunar-
bátar og bryggja.
2.
Sjávarborg, með nýbýlinu Tjörn, SÚ al-
kunna fagra flutningsjörð, 29.1 hndr. aðdýrleika;
hlunnindi margs konar til lands og sjávar, svo
sem: óþrjótandi uppgripa-slægjur, bezta sil-
ungsveiði, æðarvarp 1 framför, rekapláss stórt
og gott, hvar síðast nú í haust rak hval;
útræði á hínn fiskisæla Skagafjörð má einnig
hafa þaðan.
3.
Ashildarholt, 10.6 hndr. að dýrleika með
1J kúgildi; slægnajörð hæg og góð ; nær hæg,
lega til sjávargagns.
4.
Hálfir Kimbastaðir 13.9 hndr. að dýr-
leika með 1 kúgildi ; sömuleiðis góð slægnajörð
liggur haganlega við alfaraveg nálægt kaup-
stað, og má sern hægast ná þaðan til sjávar-
gagns.
Allar þessar eignir eru í Sauðárhreppi í
'Skagafirði og eru eign herranna B. Muus &
Bo. Kauprnannahöfn.
jpeir sem kaupa vilja, snúi sjer til undir-
skrifaðs umboðsmanns eigandanna með fram-
boð sín, annaðhvort sjálfir eður með milli-
göngumönnum, sem þá hafi óyggjandi skrif-
leg umboð til að semja um, og ef saman
gengur, að fullgjöra kaup á ofangreindum
nignum.
Görðum í Reykjavík 16. des. 1889.
Egilsson.
Verzlunarfjelag Dalamanna-
V ö n d u ð v (x t ci & ð a, ó V o n d u ð.
1 2,0 0 0 króna hagur.
Hinn góðfræði forstjóri fjelags þessa, bún-
aðarskólastjóri Torfi Bjarnason í Ólafsdal,
hefir sent Isafold eptirfarandi fróðlega og vel-
samda skýrslu og hugvekju :
Verzlunarfjelag Dalasýslu hjelt aðalfund
sinn 13. og 14. þ. m. (janúar) að Hjarðar-
holti í Dölurn, og var afráðið að halda áfram
samtökum þessum næstkomandi'ár.
Fjelagsmenn voru allir mjög vel ánægðir
með fjársöluna í haust; en salan á sumum
öðrum vörum hafði gengið miður.
Ull, sú er fjelagið hafði senc í sumar, seld-
ist lakar en að undanförnu, einmitt af því, að
hún þótti miður vönduð en áður. Fyrir ull-
ina upp og ofan fjekkst að öllum kostnaði
frádregnum 63J aurar fyrir pundið.
Æðardúnninn var óseldur um lok október-
mánaðar, og kom það af því, að hann þótti
ekki jafngóður og áður; enda var dúnninn í
lágu verði og seldist dræmt.
Saltftskur frá nýstofnuðum deildum á Snæ-
fellsnesi seldist laklega. Fyrir hann fæst að
frádreguum kostnaði 40 kr. 80 a. fyrir skip-
pundið af málfiski, smáfiski og löngu, en 29
kr. 15 a. fyrir skippundið af ýsu. Fiskurinn
reyndist miður vandaður en skyldi; að vísu
þótti meiri parturinn góð vara, en slæm vara
innan um spillti öllu sarnan.
jþetta saunar ljóslega, að enn þá eldir ept-
ir af hinum eldgamla ósið, að vilja selja illa
verkaða og slæma vöru fyrir sama verð og
góða vöru sömu tegundar, og er illt til slíks
að vita. En þessi víti hafa komið fjelags-
mönn sjálfum svo tilfinnanlega í koll í þetta
sinn, að þau munn verða þeim til varnaðar.
það er sannarlega góðs viti, að menn hafa
ekki látið þau afdrif, sem vörur þeirra fengu
í þetta sinn, fæla sig frá fjelaginu, heldur
hafa tekið þá einu rjettu stefnu, að reyna
nú að vanda vöruna sem bezt framvegis, og
að reisa rammar skorður við því, að nokkr-
um vörusvikuin verði komið við í fjelaginu
eptirleiðis. f>etta sannar, að þorri manna
finnur, að vörusvik eru næsta ómennskuleg,
og að þau borga sig illa í raun og veru.
f>ótt menn viti, að sumir hafi allopt kom-
izt áfram með það að selja til kaupmanna
óhreina og vota ull, og illa þurkaðan og slæm-
an fisk, með sama verði og aðrir hafa selt
sams konar vöru ágætlega verkaða, þá eru
þeir víst allt af að fækka, sem þykir sá
gróðavegur fýsilegur. f>eir fjölga ávallt, sem
finna, að slíkt ráðlag hlýtur að verða til þess,
að vörur falli yfir höfuð svo í verði, að allt
jafni sig fullkomlega.
Menu eru farnir að skilja það, að útlend-
ingar, sem vinna ullina, inuni ekki vinna
klceði úr vatni og skit, og þeir muni því ekki
gefa mikið fyrir það, sem sent er af því tagi
með ullinni. Menn sjá líka, að það muni
kosta fyrirhöft), að hreinsa ullina og þurka,
þegar nún kemur til Englands, og að þá fyr-
irhöfn verði kaupandi að fá borgaða, með því
að gefa þeim mun minna fyrir ullina.
f>á renna menn iíka grun í það, að ullin
muni geta skemmzt verulega á leiðinni hjeð-
an, þegar hún er svo vot, að í henni hitnar,
og að hún geti við það orðið nærfellt, ef ekki
alveg, óútgengileg vara.
f>að er nú líka orðið mörgum fullkunnugt,
að svo illt sem það er, að ullin sje óhrein
og illa aðskilin, þá er þó hitt langverst, að
hún sje illa þurr.
Menn niunu líka almenn vera faruir að
skilja það, að kaupmenn muni í raun og vern
ekki bera skaða þann, sem hlýzt af því, að
vond vara sætir afföllum, heldur lendir skað-
inn á endanum á bændum sjálfum, sem
verkuðu vöruna; því kaupmenn, er jafnan
hafahjá sjer tögl oghalgdir, muni, þegar svona
ber undir, reyna að ná sjer niðri á öðrum
vörum, enda er slíkt ekki láandi.
Auk þessa finna allir til þess með sjálfum
sjer, að það er næsta ódrengilegt, að lauma
svikinni eða illa verkaðri vöru saman við
vandaða vöru af sama tagi frá öðrum og
fyrir sama verð. Að menn almennt sjái,
hvað slíkt er svívirðilegt, má marka á því,
að þeir fáu, sem enn þá leiðast í freistni,
skammast sín þá fyrir það, og pnkra með
slíkt eins og stolna muni.
Að undanförnu hefir fjelagið látið hrossa-
glöggan mann meta hross þau, sem send
hafa verið, um leið og tekið hefir verið á
móti þeim, og hefir svo verðhækkun eða verð-
lækkun, sem komið hefir fram við söluna,
verið jafnað á hrossin sarnkvæmt matsverðinu.
Næstliðið haust sendi fjelagið nokkur hross,
sem að vísu voru metin líkt og að undan-
förnu, en matið átti nú ekki að gilda sem
endilegur mælikvarði fyrir verð hrossanna,
heldur átti að borga einungis þau hross ept-
ir matinu, sem farast kynnu á leiðinni.
Hrossin voru nú öll brennimerkt með tölu-
stöfum, og svo bókað, frá hverjum manni
hvert hross er, og hvernig brennimerkt. Yið
söluna á Englandi skyldi svo gjöra grein fyrir
verðinu á hverju hrossi, éptir þessum brenni-
mörkum, og hver eigandi fjekk svo einmitt
það verð fyrir sitt hross, sem fyrir það hafði
fengizt á Englandi, að kostnaði frádregnum,
sem er jafn fyrir öll hrossin.
Fjelagið hefir svo fengið reikning fyrir sölu
á 20 hrossum, sem send voru með «Clutha»
í haust. Hæsta verð varð 95 krónur, að
kostnaði frádregnum, og lægsta verð 23 krónur.
þetta sýnir, að hrossakaupmenn gjöra vana-
lega allt of lítinn verðmun á hrossunum, þar
sem þeir sjaldan gjöra meiri mun á mark-
aðshrossum en 20 til 30 krónur.
1 haust sendi ijelagið 1320 fjár, fiest sauði,
veturgamla og eldri, og svo geldar ær. Eng-
in kind var tekin ljettari en 90 pund á fæti
og þyngsta kindin var 168 pd. það var
fullorðin sauður frá Stóraholti. Meðalþyngd
sauðanna var 116J pd.; meðalverðið, áður en
innanlands- kostnaður er dreginn frá, hafa
menn sjeð í blöðunum; en jeg skal nú sýna,
hvaða vérð varð á sauðunum í fjelaginu ept-
ir mismunandi þyngd.
Fyrir sauð, sem viktaði á fæti:
95 pd. fjekkst kr. 12,19
100 —-----------— 13,21
110 —-----------— 16,05
120 — -— — 18,90
130 —-----------— 21,74
140 —-----------— 24,59
150 _ -- _ 27,43
160 -----------_ 30,28
168 —-----------— 32,55
J>etta verð er að öllum kostnaði frádregn-
um, og er það svo miklu hærra en fjárkaup-
menn gáfu hjer ura pláss í haust, að nemur
2—5 krónum og meiru á kind.
Hæsta verð á tvævetrum og eldri sauðum
var hjer 18 krónur; að eins örfáir sauðir
munu hafa verið borgaðir betur og þeir sauð-
ir, sem þetta verð fjekkst fyrir hafa vafalaust
viktað 135 til 150 pd.
Fyrir úrval úr veturgömlu fje gáfu fjár-
kaupmenn hæst 14 krónur, en fyrir sams
konar fje, 110 til 120 pd. á fæti, fjekkst í
fjelaginu 16 til 19 krónur. Fyrir vænan vet-