Ísafold - 19.03.1890, Blaðsíða 3

91
ly í thoroughly fram li. Murray táknar y-ið
í thcory með sama staf og i-ið í sit og y-ið
og í-ið í mystic (sjá Murray, Key to the
Pronunciation), en enginn mun bera þau
orð fram sít eða místík.
J. St. segir, að o í before sje ó-hljóð; það
er svo á Skotlandi, en á Englandi, að minnsta
kosti á Suður-Englandi, er það o-hljóð; þann-
ig táknar Sweet o í before og aw í lawn með
sama hljóðteikni (smbr. Larsen, Vejledning
i den engelske Udtale, bls. 27, Ivbh. 1882).
Hann segir og, að ekki sjáist hjá mjer,
hvort hljóðstafurinn í food, cripple, linen
(frb. fúd, kripp’l, linin) sje langur eða stutt-
ur; en það er ekki rjett; því á bls. 1 stend-
ur, að ú tákni langt ú-hljóð (= ú í brún),
en i stutt i-hljóð (i í hinn); það er því auð-
sjeð, að jeg álít að food eigi að bera fram
með löngum hljóðstaf og einföldum samhljóð-
anda, eins og á að gera (sjá Websters orða-
bók); ekki er heldur tvöfaldur samhljóðandi
á eftir hinu langa a-hljóði í father og rather,
eins og sjá má af flestum orðabókum.
Cam í Cambridge er frb. keim, eins og jeg
hef gert, en ekki kám (sjá Websters orða-
bók og Vietor, E. d. Ph., bls. 71).
í quality er o-hljóðið ptutt (sjá Webster).
það er heldur eigi rjett, sem J. St. segir,
að lei í leizure eigi eingöngu að bera fram
lí, en ekki lé. Joh. Storm, Eng. Filol., bls.
65 og 76 segir, að það muni oftast vera
borið fram lé, og hið sama segir Sweet. J.
St. segir, að 1 í almanac heyrist nú ætíð; en
Eng. Eilol., bls. 76, segir Storm, að Sweet
beri ekki fram l-ið í þvi orði; þó mun vera
vanalegra að halda því.
Að ekki sje sama hljóð í ea í search og
ea í early, get jeg ekki sjeð, að sje rjett, að
minnsta kosti hef jeg hvorki heyrt nje sjeð
gérðan neinn mun á því; bæði Sweet,
Vietor og Webster bera fram ea í early með
ö-hljóði, eins og ea í search.
G. T. Z.
Svartidautii í Norveqi.
á heimalandi kirkjunnar með hjáleigum ; þar
er nú eintóm auðn.
I Danmörku var sótt þessi kölluð manna-
kvöl eða merkisdauði, en á Borgundarhólmi
svartidauði (eins og á íslandi), af svörtum
blett, er kom í lófann á þeim, sem sóttina
fengu, skömmu fyrir andlátið.
Mikið eigna Norðmenn Svartadauða hnign-
un landsins og apturför á 14. og 15. öld.
Hjer koma þá fáeinar þjóðsögur um Svarta-
dauða í Norvegi.
Hallgrímur og Hildigunnur.
J l lfvíkursveit í Harðangri dó hvert
mannsbarn í Svarta-dauða nema einn bónda-
son, er Hallgrímur lijet. þegar allt fólk var
andað á heimili hans, foreldrar hans og syst-
kini og vinnufólk, hjelt hann af stað og gekk
bæ frá bæ um alla sveitina að leita fyrir
sjer, hvert hann fyndi enga mennska mann-
kind á h'fi ; en hann hitti eigi fyrir nema
eintóm önduð lík. Hann hjelzt þá eigi við
dalnum og flýði á fjöll.
Loks kom hann fram í Grönvin. En
Póstskipið Laura hafnaði sig hjer í
nótt, eptir 18 daga ferð frá Khöfn — þar af 8
daga í Færeyjum, ýmist veðurteppt eða skjökti
þar hafna á milli. Farþegar hingað frá Khöfn:
kousúll Guðbr. Finnbogason, kaupmennirnir
Guðm. Isleifsson á Eyrarbakka og Guðm.
Ottesen af Akranesi.
Reykvíkingum var »sýnd en ekki gefin gæs«,
þar sem var póstskipið mina ; því um fótaferð-
artíma var hún öll á brott aptur, vestur á
Vestfirði, til Onundarfjarðar, með allar vörurn-
ar, sem hingað áttu að fara ! Hún þurfti sem
sje að flytja þangað norskan hvalveiðamann,
Ellefsen, með konu hans og börn, og 20 háseta
á hvalveiðaskip. Væntanleg aptur eptir 2—3
daga kannske, og á svo að fara af stað til
Khafnar mánudag 24. þ. m.
Ný lög- Staðfest hefir konungur enn
fremur þessi lög frá síðasta alþingi :
20. Lög um meðgjöf með óskilgetnum börn-
um o. fl. (sjá ísaf. f. á. bls. 262), staðf. 24. jan.
21. Lög um vexti (bls. 243), staðf. 7. febr.
22. Lög um viðauka við lög um vegi (bls.
244), staðf. 7. febr.
23. Lög um breyting á lögum um sveit-
arstyrk og fúlgu (bls. 270).
Clausens-verzlanir á Vestfjörðum, eign
Hans A. Clausens etazráðs og sonar hans
(Holgers), en tengdasonar (Zöylners), er nú
verið að selja, — að skrifað er frá Khöfn 2. þ.
m. — »Borðeyrarverzlun hefir þegar keypt
Richard Riis, er lengi hefir verið í þjónustu
þeirra Clausens og rekið lausakaup á Skeljavík
og víðar. Olafsvíkur verzlun sömuleiðis seld,
en ekki heyrum kunnugt, hver keypt hefir.
Stykkishólms-verzlun höfð á boðstólum, og
ísafjarðarverzlunina á einnig að selja.
> „Skemmtunum sínum fyrir fólkið“.
myndasýningum m, m., lauk kaupm. þorl. 0.
Johnson í þetta sinn í gærkvöldi með ókeypis
myndasýningu og söngskemmtun fyrir 400
börn í Good-Templarahúsinu, er G.-T.-fjelagið
hafði lánað ókeypis til þess. Söngnum hjeldu
börnin sjálf uppi — söngflokkur 12 smásveina.
þessi hugulsemi var hið bezta þegin, sem
næm má geta.
ekki fann hann þar nokkurn mann á lífi.
Loks sjer hann, hvar reykjarhnoðra leggur
upp eptir hlfðinni neðst í dalnum. Hann
stefnir þangað, og sá, þegar nær dró, að
þetta var bær, og lagði reykinn þar upp um
eldhússtrompinn. Hann skundar inn, og
finnur þar unga stúlku einmana. Hiin var
hrædd við hann fyrst; það var svo langt síð-
an hún hafði sjeð nokkurn mann; en brátt
áttaði hún sig og þýddist Hallgrím. Hún
hjet Hildigunnur. Hún hafði flúið heiman að
frá sjer, þegar þar var mannlaust orðið, eins
og Hallgrímur, og ætlaði að leita á fund
móður sinnar, er bjó á Nesheimi í Grönvin.
í>ar var og ekkert kvikt á bænum; en þá bar
Hallgrím þangað. f>au urðu nú ásátt um að
setjast þar að búi, og kallaði Hallgrímur
Hildigunni konu sína. Daginn eptir fóru
þau tíl kirkju, tóku þar höndum saman, og
báðu guð að blessa hjúskap sinn.
þau bjuggu svo tvö ein a Nesheimi í nokk-
ur ár, og juku kyn sitt. J>á bar þangað
sveitamenn austan yfir fjall, og byggðist þá
sveitin aptur. Sagan segir, að margt manna
LTÍ1IÐE.JETTING: í ritgj. minni „um sam-
göngur vorai og gufuskipsmálið11 18. bl. 70. bls. 1.
dálki eiga milli 20. og 21. linu að standa orðin:
„saman, þeim til óþæginda, en aðrir að sæta þeim
kosti, að hola sjer“. (þegar frumritið var ritað
upp sást yfii línu þessa). Á sömu bls. 2. dálki 55
linu á „mundi“ að falla úr.
Jcns Pdlsson.
AUGLÝSINGAR
ísamfeldu máli með sináletri kosta 2 a. (þakkar nv. 3 a.)
hvert orð. 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Proclama.
þar sem fjelagsbií tómthúsmanns Eyjólfs
Bjarnasonar í Hafnarfirðiog látinnar konu
lians Ingveldar Gísladóttur er tekið til
sktptameðferðar, er hjer með eptir lögum 12.
apríl 1878 og o. br. 4. jan 1861 s/eorað
á alla pá, er til skuldar telja í búi peirra,
að tilkynna kröfur sínar og sanna peer
fyrir mjer innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar pessarar. Með sama
fresti skora jeg á pá, sem skulda búi pessu,
að borga skuldir sínar til mín.
Skiptaráðandinn i Kjósar- og Gullbrs. 8. marz 1890.
Franz Siemsen.
Eptir kröfu hins sunnlenzka síldveiða-
fjelags og að undangengnu fjárnámi p.
28. júlí 1887 verður 1 hundr í jörðinni
Gufunesi í Mosfellshreppi, tilheyrandi
Magnúsi Bjarnasyni, selt við prjú opin-
ber uppboð, er fara fram föstudagana h.
28. p. m. 11. og 25. n. m. kl. 1 e. hád.,
tvö hin fyrsta á skrifstofu sjslunnar, en
liið pnðja á liinni seldu eign, til lúkn-
ingar skuld Sigríðar Bjarnadóttur eptir
dómi að upphceð kr. 214.82, með áfölln-
um og áfallandi kostnaði. Uppboðsskil-
málar og önnur skjöl viðvíkj'andi söhmni
verða til sýnis hjer á skrifstofunni degi
fyrir hið fyrsta uppboð.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringus. 5. marz 1890.
Franz Siemsen.
í Grönven eigi kyn sitt að rekja til þeirra
Hallgríms og Hildigunnar.
Jóstrudals-rjupan.
Hátt uppi a fjöllum upp af Sognsæ liggur
dalur einn, er nefnist Jóstrudalur. |>egar
Svarti-dauði tók til að geysa um landið, tóku
ýmsir helztu bændur og auðugustu 1 Sogni
sig upp frá búum sínum og flýðu með búslóð
sína og allt sitt heimafólk upp í eyðidal
þenna, gerðu sjer býli þar, og tóku til að
yrkja landið. f>eir lögðu blátt bann fyrir, við
frændur sína og vini, að þeir kæmu þangað
að finna sig meðan landplágan gengi yfir;
þeir skyldu skrifast á við sig með því móti,
að leggja sendibrjefin undir stóran stein og
auðkennilegan, á leiðinni upp til dalsins, og'
þar mundu þeir finna svarið. Samt sem
áður komst Svartidauði upp í Jóstrudal og
drap þar hvert mansbarn, nema eina telpu, á
bæ þeim er heitir í Birkishaga. jpegar mann-
laust var orðið í dalnum og búsmali allur
gekk sjálfala, ráfaði fjeð á fjöll og kom
loks fram í næstu sveit, Vogum. f>ótti
mönnum þar kynlegt, að enginn maður fylgdi