Ísafold - 19.03.1890, Blaðsíða 4

92
ENSKT-ISLENZKT FJÁRKÁUPÁFJELAG.
Undirskrifaður kaupir fyrir fjelag þetta hross og sauðfje a íslandi i sumar og
haust.
Markaðsdagar verða siðar auglýstir.
Staddur í Liverpool, 4 marz 1890.
(icorg ThordahL
í húsinu nr. 5 við Laugaveg, fást 2 herbergi tll
leigu frá i4. tnaí |). á. Og ef óskast stórt geymslu-
hús ásamt eldhúsi. Lysthafendur semji við undir-
ritaðann.
Kvílc 19. marz 1880. Lúðvig Alexíusson.
Kartöflur
komu nú með Lauru til verzlunar J. P. T.
Brydes,
9 kr. tunnan.
„L ö gber g“
stærsta íslenzka blað í heimi, kemur út í
Winnipeg, Man., Can., síðan um nýár stækkað
um helrning frá því sem áður var. Kitstjórar:
Einar Hförleifsson og Jón Olafsson. — Blað-
ið kostar 6 kr. árg. og má panta það í
Rekjavík hjá bóksölunum: Birni Jónssyni (Isa-
foldar-prentsmiðju), Sigf. Eymundssyni, Sig-
urði Kristjánssyni. Út um land taka allir út-
sölumenn bóksalafjelagins við pöntunum. —
Skyldi einhver óska að fá blaðið helzt sent
beint frá Winnipeg, fæst það fyrir sama verð
frítt sent hvert sem er á Islandi, ef kaupandi
borgar blaðið fyrirfram til einhvers af bóksöl-
unum í Reykjavík, og sendir kvittun hans með
pöntuninni.
ÓSKILAKIND. í haust var rnjer dregið
ijamb, sem jeg held að jeg hafi ekki átt, þó með
mínu marki : sýlt gagnbitað vinstra ; getí einhver
sannað eignarrjett sinn á lambinu. vil jeg biðja
hann að sernja við inig um andvirði þess og
brúkun hans á markinu.
ÍTuðrúnarkoti 20. febr. 18q0.
Hallgr. Jónsson.
Stjórnarnefnd Gránufjelagsins á Akureyri
kunngjörir, að henni hefir verið tilkynnt,
að þessi hlutabrjef tjeðs fjelags sje glötuð:
Nr. 589, 1131, 1519, 1009, 1327.
Fyrir því innkallar tjeð stjórnar-nefnd
samkv. 6. gr. í lögum fjelagsins hvern þann,
er hafa kynni í höndum greind hlutabrjef,
til þess að gefa sig fram við hana áður en 6
mánuðir sjeu liðnir frá síðustu birtingu þess-
arar auglýsingar, því hafi enginn sagt til sín
fyrir þann tíma, fá eigendur hinna glötuðu
brjefa ný brjef, og geta engir aðrir síðan gjört
fjárkröfu á hendur fjelaginu út af hlutabrjef-
um með ofangreindum tölum.
1 umboði stjórnarnefndar Gránufjelagsins
28. febr. 1890.
Davið Guðmundsson.
Greiðasala- Hjá mjer fæst keyptur mat-
ur, kaffi, sjókolaðe, hvítt öl og limonaðe, án
þess að jeg þó skuldbind mig til að
hafa þetta jafnan til öðruvísi eu eptir því,
sem ástæður leyfa.
St.ykkishóhui I marz 1890.
Sveinn Jónsson.
Sýslunefndin í Skagafjarðarsýslu
Gjiirir vitanlegt: að hún hinn 13. f. m. á-
kvað sauðamarkaði árlega á 4 stöðum í sýsl-
unni, vissa mánaðardaga, og eru markaðirnir
tilteknir þannig:
1, í Gröf á Hötðaströnd . . . 23. septbr.
2, á Flugumýri ...... 24. —
3, á Víðimýri...................25. —
4, á Sauðárkróki................26. —
Göngur skulu fram fara svo tímanlega, að
rjettir sjeu um garð gengnar, þegar fj ár-
markaðirnir byrja.
Skrifstofu Skagfjarðarsýslu 2. marz. 1890.
í umboði nefndarinnar
Jóhanrtes Ólafson
p. t. oddviti.
Enskunámsbók Geirs Zoéga er »hin
hentugasta fyrir þá, sem stunda enskunám
tilsagnarlausU, segir W. G. S. P(aterson) í Isa-
fold XVI. 81. Verð 2 kr.
ForngripasafniÓ opiö hvern mvd, og ld. kl, l — 2
Landsbankinn opinn hvern virttan dag kl. I)—2
Landsbókasafnió opið hvern rúrnhelgan dag ki. 12—2
útlán md„ irivd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóóurinn opinn I. mánud. i
hverjum mánuði kl. 5—6
Veóurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen,
Hiu j Loptþyngdar-
(áCelsius) 'm8BÍir(raiilimet.)l Veóurátt.
íuarz |ánóttu|um bád.j fm. eiu. ím em.
Ld. 15.1 -f- ö ~7~ 4 7 2Ö.I 7 ’.t>.4 IS hv b N h b
S.d. 16. -j- g -r- 3 1 7 >’•> 73'• 5 IM h b N h b
Md. 17. = 6 + 2 73&.Ö 741.7 N h b N hv d
■-.d. id = 5 = 1 ; 7 5i-» 750.9 N h b O b
Mv.l.ig.j =10 0 1 756.9 |A h h
Hinn 15. var hjer norðanveður, rokhvass tii djúp a
sama ve >ur næstu tvo daga, optast bjartur hjer mn-,
ijaróar; hinn 17. var hjer fagurt veður að morgm, en
eptir miðjan dag hvessti á norðan með skaíbil og var
rokhvass allt iram að kveldi; var bráöhvass adfara-
nótt h. 18., en þann dag gekk hann ofan og var
fagurt veður, hæg noróankæla, aíðan logn þann
dag. í morgun (ig.) austangola, bjart%og fagurt veður.
Rifcstjóri Biörn Jónsson, cand. pnil.
Prentsmiðja ísaiöldar.
er mikil ætt komin og merkileg, og var lengi |
við hana kend og kölluð Bjúpuætt.
Manndauðinn á þelamörk.
Margir dalir á þelamörk eyddust gjörsam-
lega í hinni voðalegu landplágu. Botnsdalur
í Móum hefir verið óbyggður síðan, og er
haft þar í seli. Áður á þar að hafa verið
heil kirkjusókn, og sjest þar votta fyrir
bæjarrústum og kirkjutópt. í sótt þessari
varð fjöldi barna munaðarlaus. f>á gerði
guðhrædd koua ein, er Gróa hjet og bjó á
Vaðli í Móum, það áheit, að hún skyldi ala
upp öll börn, er hún fyndi móðurlaus, ef sótt-
in þyrmdi lífi sínu. f>að varð, og hún tók
tíu börn til fósturs.
1 Dal í Seljugerði var alls einn maður
Ivar autt, og tómt. Svo segir í gamalli bögu
á nfjallamáliu:
Dæ var Gruro Eilivs-Tjönn
hæ saag seg fram ette med Hadde;
d’æ so langsamt heime lifa
eismadd ette dei adde.
Guro — Guðrún; Hadde — halli, hlíð; eis-
madd = eins sarnan (einsamall); adde — alla.
Heualskirkja i Vaidresi.
þegar Svartidauði var búinn að fara um
fjallbyggðina í Valdresi, var þar margur bær
og afskekktur dalur, er var aleyddur af fólki.
Uxu þar skógar og kjarr, og byggðin gleymd-
ist hinum nýju kynslóðum. Fyrir fimm öld-
—um segir sagan—var maður þar á ferð að
skjóta rjúpur. Hann skaut ör a£ boga á fugl
er sat upp á eik, heyrir þá, að örin kemur á
hjörðinni og enginn kom að leita fjárins.
þeir tóku það þá til geymslu og hirðingar.
Loks fór menn að gruna, að eigi mundi allt
með feldu í Jóstrudal. Voru þá gerðir menn
þangað til rannsóknar um hagi dalbyggja.
f>eir gengu bæ frá bæ um allan dalinn, og
fundu engan mann á lífi nema telpu frá
Birkishaga; þeir rákust á hana úti í skógi,
skaiBmt frá bænum. Hún fældist, er hún sá
hina ókunnu menn, og flýði lengra inn í skóg-
arfylgsnin. Ijoks tókst þeim að handsama
hana eptir mikla mæðu og fyrirhöfn. Af því
hún var orðin svo stygg og fælin, eins og
ótaminn fugl, fugl kölluðu þeir hana Bjúpuna.
f>eir skildu ekki mál hennar, og hún skildi
þá ekki. f>eir höfðu hana með sjer til Voga;
ólst hún þar upp og mannaðist vel.
Jóstrudalur var óbyggður eptir þetta nokk-
ur ár. f>á tóku sig til nokkrir Norðfirðingar,
og fluttust þangað búferlum og tóku sjer
jarðir til ábúðar. Mælt er, að fyrstu bæirn-
ir, sem byggðust aptur, hafi verið Fossberg
og Miklamýri. f>egar Bjúpan var orðin full-
orðin, fluttist hún aptur til fornra átthaga,
giptist þar og bjó þar alla æfi. Frá henni
eptir á lífi, og því var dalurinn kallaður
Manndalur. Eyrir vestan Manndal er fjall-
byggð, er kölluð er Auðnarfjöll, og eiga að
draga nafn sitt sitt af því, að byggðin gjör-
eyddist í Svartadanða. f>ar var ein kona eptir
á lífi og átti heima á bænum Eilífstjörn.
þegar allt fólk var datt í því byggðarlagi,
gekk hún bæ frá bæ og leitaði, en alstaðar
eitthvað, er gaf frá sjer kynlegan hljóm. Hann
fer þá að grennslast eptir, hvað þetta muni
vera, og bregður heldur en ekki í brún, er
hann hittir þar fyrir kirkju. Hann hjelt fyrst
að hjer kynni að vera töfrabrögð í tafli; en með
því hann vissi, að slíkt hverfur, ef eigi er kast-
að stáli yfir það í tíma, þá tók hami eldstálið
sitt og henti því yfir kirkjuna. f>ar sem stálið