Ísafold - 28.05.1890, Qupperneq 3

171
501. Eru ekki kaupmenn eða hver sem er,
skyldir að greiða þeim sanngjarnlegar skaðabætur,
sem á einhvern hátt bíða líkamleg meiðsli í þeirra
þjónustu, ef það kemur til af því, að vinnutól
verkeigandans svíkja eða eru ófullkomin ?
Sv.: Jú, ef það er að kenna „ótilhlýðilegri
breytni11 húsbóndans (22. gr. hjúalaganna).
502. Er það ekki rjettast, þar sem sambýlisbú-
endur hafa jafnan ábúðarrjett á Ó6kiptu landi að
veiðiá, að þeir gjöri út hvert veiði látur saman?
Sv.: Jú.
503. Og er það ekki rangt, að einn fremur öðr-
um brúki yfirgang i því, svo sem að taka undir
sig beztu veiðistaðina á óskiptu iandi, svo hinir
hafi lítið sem ekkert ? Og hvar eiga þeir að leita
rjettar síns ?
Sv.: J>að er rangt. 1 jettar sins geta þeir eigi
leitað öðru vísi en með lögsókn.
504. Jeg var ráðinn háseti á þilskipi, en er skipið
var ferðbúið og jeg bjóst við að verða kallaður
um borð, var mjer sagt upp skiprúminu. Verð
jeg að Hða þetta bótalaust?
Sv.: Nel, spyrjandi á heimting á skaðabótum.
505. Vinnukona, sem var hjá mjer vistráðið hjú,
fór frá mjer, með okkar beggja samkomulagi, um
haustið, og var annars manns hjú yfir veturinn.
Hvað mikið kaup er jeg skyldur að gialda henni
og hvað mikið hinn (vetrarhúsbóndinn)?
Sv.: Lög eru ekki til um það. Sanngirni virð-
ist mæla með þvi, að kaupgjaldið, venjulegt árs-
kaup, lendi allt á þeim, sem vinnukonuna hjeit
um sumartímann, —matvinnungur hinn tímann.
506. Albróðir minn dó barnlaus og átti ekki
foreldra á lífi og erfði jeg hann að mínum parti
og tveir bræðrasynir, sem voru á lífi. Áttu fleiri
að erfa hann, svo sem hálfsystkinabörn og börn
þeirra?
Sv.: Já í stað foreldra sinna látinna.
507. Hvað skal garður vera hár til þess að hann
sje löggarður?
Sv,- „"þat. er löggarðr, er 5 fóta er þykkr við
jörð, en þriggja ofan; hann skal taka í öxl meðal-
manni af þrepi“ (Jónsb., landsl.b., 31. kap.).
508. Er öðrum manni leyfilegt að brúka hross
mitt að mjer fornspurðum, þó það komi inn á
tún hans.
Sv.: Nei?
509. Eru ekki húseigendur i Revkjavik skyldir
til að sjá urn, að framrás sje frá húsum þeirra í
einhverja aðalrennu. og að láta gjöra nauðsynleg-
ar aukarennur í þeim tilgangi?
Sv.: Jú.
510. Lætur bæjarstjórnin sig það etigu skipta,
þótt menn hjer hafi stórar forir, alopnar eða hálf-
opnar, alveg undir hliðinni á ibúðarhúsum, þar
sem eigi aðeins er geymdur allt sumarið saur frá
mönnum og skepnum, heldur einnig fiskahaus
ar og innýfli ?
Sv.: Jú, heilbrigðisnefndin skerst i málið, ef hún
veröur þess vör eða það er kært fyrir henni. X
lögreglusamþykktinni, sem nú er í smiðum, eru
allar opnar forir og ómúraðar bannaðar.
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 og o. br. 4. jan.
1861 er hjermeð skorað á alla þá, sem til shulda
telja í dánarbid Jóns M. Waage, sem andaðist
að Stóru-Vogum í Vatnsleysustrandarhreppi hinn
1. nóv. f. á., að tilkynna skuldir sínar og
sanna pær fyrir mjer innan 6 mánaða frá síð-
ustu birtingu auglýsíngar þessarar.
Skrifstofa Kjósar- og Gullbringusýslu i3. mai 1890.
Franz Siemsen-
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl!878 sbr. 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á alla þá, sem til
skulda telja í dánar- og fjelagsbúi þorgils
sál. Halldórssonar frá Miðengi i Garðahreppi,
er andaðist hinn 10. þ. m., og eptirlifandi
ekkju lians Bebekku Tómásdóttur, að tilkynna
skuldir sinar og sanna þœr fyrir undirrituðum
skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar þessarar.
Sktifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu ?.j. maí 1890.
Franz Siemsen.
Proclama
Eptir lögum 12. april 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á þá, sem til skulda
telja i dánarbid Gunnars A. Gunnarssonar,
er andaðist að Ytri-Njarðvík liinn 2. þ. m.,
að tilkynna skuldir sínar og sanna þœr fyrir
mjer innan 6 mánaða frá síðustu birtingu
auglýsingar þessarar.
Skrifstofu Kjósar- og Guljbringusýslu 23. mai 1890.
Franz Siemsen.
Uppboðsauglýsing.
Mánudaginn hinn 30. júnímán. p. á. verður
við opinbert uppboð, sem Jialdið verður að
Stóru-Vogum í Vatnslcysustrandarhrcppi, selt
ýmislegt lausafje tilheyrandi dánarbin Jóns M.
W'aage, er andaðist sama staðar 1. nóvember
f. á., svo sem hnsgögn, sœngurfatnaður, skinn-
klœði, ýmislegur sjávaríitvegur, 2 sexmannaför,
1 fjogram.far, 2 kýr, 10 œr lembdar, 8 geml-
ingar, 3 sauðir tvœvetrir, hestur, tryppi, 2
hryssur og annað fieira.
Uppboðið byrjar kl. 11 f. hádegi, og verða
söluskilmálar þá birtir.
Sktifstofu Kjósat- og Gullbringusýslu 25. maf 1890.
Franz Siemsen.
Ilinn 11. fyrra mánaðar tók tilsjónarmaður
í Njarðvik upp 2 net, sem voru fyrir utan
hina lögskipuðu netalagnalinu. Mark á dufium
er Sœ. j. V L. Sá, sem kynni að eiga net
þessi, gefi sig fram við mig innan lð. n. m.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbtingusýslu 23. mai 1890.
Franz Siemsen
Hinn árlegi safnaðarfundur
verður haldinn í Reykjavík sunnudaginn 1.
júní kl. 5 í leikfimishúsi barnaskólans.
Auk venjulegra fundarmálefna liggur fyrir
yfirvaldaskipun til safnaðarins, að annast
framvegis alla aðgjörð og viðhald kirkjugarðs-
ins, á sinn eigin kostnað.
þórhallur Bjarnarson
settur.
TAKIÐ EPTIR.! Undirskrifaður auglýsir
hjer meö, að engan hest verður hjer að fá í
surnar til láns, svo að enginn þarf að ómaka sig
hingað fram eptir i þeim erindum að b’ðja um
hest.
Görðum 27. maí 1890.
Egilsson.
Mánudag 2. júní byrja jeg að flytja
þvott til og .frá Laugunum, fyrir borgun þá
sem áður hefir verið auglýst. Hvern morgun
fer jeg kl. 6 inn í Laugar, og bið jeg þá,
sem nota vilja þá ferð, að láta mig vita um
það kveldið áður; þá sæki jeg flutningsgóssið
til þeirra, og skila því heim að kveldi.
Laugapokarnir verða að vera greinilega merktir.
Enn fremur fer jeg skemmtiferðir með fólk
á vagninum helga og rúmhelga daga fyrir
sanngjarna borgun, þegar það ekki kemur í
bága við Lauge.flutn ingi nn.
Móttökustaður minn verður fyrir það fyrsta
Glasgow, norðurendanum.
Reykjavík :8. maí 1890.
J. Agiist Teitsson.
Vitnatiburinn.
yfir því, að konan hans skyldf ekki hafa
haft hugsun á því, að leggja í ofninn, áður
en hann færi að klæða sig.
það var barið að dyrum, og konan hans
rak fölt og hræðslulegt andlitið inn um
dyrnar, líkast því, sem hún ætti þar von á
einhverjum ónotum.
«Hvað er nú ? — hvað er nú ?» spurði
fógetinn.
«Hann Hansen er kominn».
«Hann Hansen — hvern skollann vill hann
hingað svona snemma dags! Allt af er eitt-
hvert ónæðið — aldrei er friður».
«Hann sagði, að þú yrðir að flýta þjer».
«Allt af vilja þessir karlar láta flýta sjer.
þeir ímynda sjer víst, að jeg — bæjarfóget-
inn — sje nokkurs konar vikapiltur eða
hlauparakki þeirra».
«A jeg að láta hann koma inn, góði minn ?»
«Hvað heldurðu? |>ú vilt þó líklega ekki,
að jeg faii að fara út í þennan bannsettan
kulda, svona fáklæddur».
•Konan fór út, og að vörmu spori kom
Hansen, lögregluþjónninn, með borðalagða
húfu í hendinní, og hneigði sig auðmjúklega
fyrir fógetanum.
«Hvað er nú ? — hvað er nú, Hansen ?»
«Ja — jeg verð að biðja yður að fyrirgefa,
hr. jústizráð, að jeg ónáða yður svona snemma
morguns ; en jeg mátti til, því jeg fjekk svo
ströng boð hjerna utan úr hverfinu».
«Hjálpið þjer mjer hjerna !» sagði fógetinn
og fór í morgunkápu sína, — » svona — boð
segið þjer; um hvað voru þau ?»
«|>að hefir maður verið rotaður í nótt til
bana, hr. jústizráð !»
«Guð hjálpi nijer !»
«Já, alveg steinrotaður», sagði Hansen;
«það kom piltur og sagði mjer það rjett núna».
«Hvar hefir hann verið rotaður?»
«í höfuðið, hr. jústizráð !»
«Hvaða vitleysa ! Jeg átti við hvar, á
hvaða stað».
«Hann lcvað liggja hjerna upp á veginum,
skammt frá bænum».
«Ja — sjer er hver grimmdin !» —- tautaði
fógetinn. — «þetta er ljóta illviðrið — hann
rignir allt af jafnt og þjett! — En við meg-
um samt sjálfsagt til að fara þangað, hvað
sem veðrinu líður».
«Drengurinn sagði, að það þyrði enginn að
snerta líkið fyrri en lögreglustjórinn væri
búinn að skoða það».
«Hvaða maður er það ?»
«Eptir því, sem jeg hefi komizt næst, þá
er það hann Möller hestaprangari».
«Ja — sjer er nú hvað ! — Glæpir og afbrot
keyra orðið fram úr öllu hófi. Hann Möller
— sem jeg skipti við í fyrra dag. — Ja —
sjer er nú hvað ! — Já, við verðum sjálfsagt
að fara þangað, þótt veðrið sje svona þræls-
legt. Viljið þjer ekki fara á meðan og sjá
um að vagninn minn verði tilbúinn! Já —
og rimlavagn undir líkið.----------Já og þjer
gerið má ske svo vel, að hlaupa til læknis-
ins, — það er eins gott að hafa hann með
undir eins».
«Já — jeg skal gera það».
«Hæ ! Bíðið þjer svolítið við. — Hver hefir
rotað hann?»
«Ja, — það veit vist enginn*.
«Nei, — það hugsið þið ekki mikið um að
komast fyrir. Bara — að láta mig hafa fyrir