Ísafold - 31.05.1890, Blaðsíða 3

þeir saeta hýðingu, jafnt konur sem karl-
ar.
þá rituðu allir fangarnir fangelsisstjór-
anum brjef þess efnis, að undir eins og
nokkur fangi yrði látinn verða fyrir þeirri
smánarlegu hegningu, hefðu þeir tekið
sig saman um að fyrirfara sjer allir.
Kvennfólkinu í fangelsinu heppnaðist
að halda ráðstefnu um að taka allar inn
eitur heldur en láta hýða sig.
Skömmu síðar kom úrskurður frá land-
stjóranum um, að Sihida skyldi sæta hýð-
ingu, ioo vandarhagga, fyrir tiltæki sitt
við Masúkoff, — „samkvæmt fangareglu-
gjörðinni“, þ. e. svo framarlega sem heilsa
hennar leyfði. Læknir var látinn skoða
hana. Hann aftók, að hún þyldi hýðing
una. þá var skipað að framkvæma hegn-
inguna an návistar nokkurs læknis. þ>að
var gert i vetur, 6. nóv. Konan var
hýdd nakin, ioo vandarhöggum. Lveim
dögum síðar ljezt hún. Lagsystur henn-
ar tóku eitur og dóu 3 undir eins. Hin-
ar höfðu eigi fengið nóga inntöku, enda
var þeirra gætt síðan svo vandlega. að
þær gátu eigi náð í meira. Um sömu
mundir afrjeðu 30 karlmenn i fangelsinu
að taka inn eitur. Tveir dóu þegar; þá
komust samtökin upp, og var hinum þá
þröngvað til að taka inn uppsölumeðul;
fyrir það lifðu þeir sumir að minnsta
kosti. Meira vita menn eigi.
Proclama.
Eptir l'ócjum 12. april 1878 og o. br. 4. jan.
1861 er hjermeð skorað á alla þá, sem til skulda
telja i dánarbúi Jóns M. Waage, sem andaðist
að Stóru-Vogum í Vatnsleysustrandarhreppi hinn
1. núv. f. á., að tilkynna skuldir sínar og
sanna þær fyrir mjer innan 6 mánaða frá síð-
ustu birtingu auglýsingar þessarar.
Sk'ifttofn Kiósar- oi; Gullljrinyusýslu 2 {. inai 1890.
Franz Siemsen-
Proclama.
Eptir lögum 12. apríll878 sbr. o. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á alla þá, sem til
skulda telja í dánar- og fjelagsbúi porgils
sál. Halldórssonar frá Miðengi í Garðahreppi,
er andaðist hinn 10. þ. m., og eptirlifandi
ekkju hans Bebekku Tómásdúttur, að tilkynna
skuldir sínar og sanna þœr fyrir undirrituðum
skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu auglýsingar þessarar.
Sktifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu >.J. maí 1890.
Franz Siemsen.
Proclama
Eptir lögum 12. april 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á þá, sem til skulda
telja í dánarbiii Gunnars A. Gunnarssonar,
er andaðist að Ytri-Njarðvik liinn 2. þ. m.,
að tilkynna skuldir sínar og scmna þœr fyrir
mjer innan 6 mánaða frá siðustu birtingu
auglýsingar þessarar.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 23. maí 1890.
Franz Siemsen.
Uppboðsauglýsing.
Mánudaginn liinn 30. júnímán. þ. á. verður
við opinbert uppboð, sem haldið verður að
Stóru-Vogum í Vatnsleysustrandarlireppi, selt
ýmislegt lausafje tilheyrandi dánarbúi Jóns M.
Waage, er andaðist sama staðar 1. núvember
f. á., svo sem húsgögn, scengurfatnaður, skinn-
klceði, ýmislegur sjávarútvegur, 2 sexmannaför,
1 fjögram.far, 2 kýr, 10 œr lembdar, 8 geml-
ingar, 3 sauðir tvcevetrir, hestur, tryppi, 2
hryssur og annað fleira.
Uppboðið byrjar kl. 11 f. hádegi, og verða
söluskilmálar þá birtir.
Skiifstofu Kjósai- og Gullbringusýslu 23. mai 1890.
Franz Siemsen.
Hinn 11. fyrra mánaðar tók tilsjnnarmaður
í Njarðvik upp 2 net, sern voru fyrir utan
hina lögskipuðu netalagnalinu. Mark á duflum
er Sœ. j. V L. Sá, sem kynni að eiga net
þessi, gefi sig fram við mig innan 15. n. m.
Skrifstolu Kjósar- og Gullbringusýslu >3. mai 1890.
Franz Siemsen
/ Hjer með leyfi jeg mjer að tilkynna bænd-
um, sem viija eiga kaup viö mig meö fje i
haust, að þeir nú í kauptíð geta fengið hjá
mjer mínar ágcetu vefnaðarvörur og fleira,
einnig nokkuð af matvöru, kaffi og sykri— með
því að horga þetta í fje í haust. —
þeir sem vilja sinna þessu snúi sjer til
herra Magnúsar Eyjólfssonar á Neistastöðum
í Flóa, til herra þórðar Guðmundssonar á
Hálsi í Kjós og herra Jóns Sigurðssonar á
Kalastaðakoti, sem láta þá fá ávísanir til mín.
Oðrum en þeim, sem koma með ávísanir,
get jeg ekki sinnt, nema jeg þekki þá áður.
Reykjavik 31. mat 1890.
þorl- O. Johnson.
Sá sent hefur lánað hjá mjer ..Helga hinn mayralí
skili honura strax.
sl/5 Gestur Pálsson.
Álþýðu-oggagnfræðaskólinn í Flensborg.
Beiðnir um heimavist í skóla þennan
verða að vera komnar til skólastjóra
Jóns pórarinssonar í Flensborg fyrir lok
næstkom. ágústmánaðar.
Heimasveinar fá : svefnherbergi, borð-
stofu og lestrarstofu, allt rúmgóð og lag-
leg herbergi. Enn fremur fá þeir
geymsluherbergi fyrir matvæli, sem þeir
geta búið sig út með að heiman, og
annað það, er þeir þurfa með sjer að
hafa. Rúmföt verða þeir að leggja sjer
til sjálfir. Ljós og eldivið kaupa þeir í
sameiningu ; sömuleiðis þjónustu og
ræsting herbergja.
Kennslugreinir eru .■ íslenzka, danska,
enska, saga, landafræði, náttúrufræði,
tölvísi og söngfræði. Kennsla í þessum
námsgreinum er ókeypis
Enginn getur gjörzt heimasveinn. nema
hann skuidbindi sig til að taka hin fyrir-
skipuðu próf.
Hafnarfirði hinn 27. maímánaðar 1890.
1 umboði skólanefndariunar
Franz Siemsen.
Fjármarkaðir í Borgarfjarðarsýslu
verða haldnir á þessum stöðurn :
í Rauðsgilsrjett fimtudaginn 2. okt.
- Hreppsrjett laugardaginn 4. s.m.
- Hafnarrjett mánudaginn 6. s.m.
- JLHtiKn.Uljt30b pi.iUJUCltbgll.ul 1. ö.u).
Reykholti 28. mai 1890.
í umboði sýslunefndarinnar i Borgarfjarðarsýslu
P. J. Blöndal. Guðmundur Helgason.
porsteinn Arnason.
Vitnaeiðurinn.
»En hvað hann er leiðinlegur á svipinn !«
»Hann hefir verið sleginn banahögg með
kylfu eða vagnspæk«.
»Hver fann hann fyrstur ?« spurði nú fógetinn.
»Jeg — Rasmus Ólsen — fann hann fyrstur«,
svaraði unglingspiltur, sem stóð þar gagn-
drepa með húfuna í hendinni.
»þú verður að mæta á bæjarþingsstofunni.
— Ja — sjer er nú hver óhemju ngningin !«
Svo taldi fógetinn upp þá, er skyldu mæta
fyrir rjetti til yfirheyrslu, og sagði þeim stað
og stund.
»Ja — ekki dugar að láta hann liggja
hjerna. Takið hann, piltar! og fleygið honum
upp í vagninn«.
Lögfræðingur, sem nýskeð var orðinu að-
stoðarmaður fógetans, hjálpaði Hansen lög-
regluþjón að koma líkinu upp.
Blóð og forarleðja rann niður af líkinu,
þegar það var hafið á lopt. Auguu stóðu
opin; munnurinn allur skældur, og skein í
dökkgular tönnurnar.
»Svona —• upp með hann — fæturna á
undan. — Upp með hann U
Líkið var komið upp í vagninn. Og allt í
einu var eins og fjötrar tungunnar losnuðu
hjá mannþyrpingunni. Hingað til hafði
hvorki heyrzt til þeirra stunur nje hósti, en
nú varð hávaðinn eins og þegar verst er
látið í rjettum. Allir urðu að láta í ljósi
álit sitt um þennan nýframda glæp. Sumir
hjeldu, að Marteinn trjesmiður mundi vera
hinn seki, aptur á móti hjeldu aðrir, að það
gæti engan veginn átt sjer st-að.
»Við skulum taka Martein í sömu ferðinni.
það er óþarfi að vera lengur úti í þessu
illviðri, en nauðsyn lcrefur«.
III.
það leit helzt út fyrir, að Marteinn væri
sofnaður. þó lá hann ekki kyrr, heldur var
hann sífellt aó bylta sjer á ýmsar hliðar í
rúminu. Kona hans lá lengi í sömu stelling-
um, og hallaði enninu að rúmstokknum.
Hún var allt af að velta því fyrir sjer, hvað
fyrir Martein mundi hafa borið um nóttina.
Eitthvað ógeðfelt, eitthvað illt hlaut það að
hafa verið. Blóðsletturnar á erminni hans,
orsökin til þess, að hann vildi ekki láta
það berast út, að hann hefði verið úti um
nóttina, og undarlega flóttalegt augnaráð, —
allt þetta var angljós vottur þess, að Mar-
tein hafði hent eitthvað voðalega ljótt. það
var eins og henni yrði litið ofan í eitthvert
ægilegt djúp, sem hún sæi engan botn í.
það var nærri því orðið fullbjart. Regnið
buldi enn á glugganum.
Katrín leit upp, og horfði grátþrungnum
augum á mann sinn. Hárið liðaðist rennvott
niður um hálsinn og herðarnar.
Hún var fríð sýnum, og nettari og spengi-
legri heldur en bændadætur eru að jafnaði.
En margvísleg vonbrigði, fátækt og mæða
höfðu sett merki sitt á andlit hennar, og
dregið þar þessa lúa- og sorgardrætti, sem
ætíð gera vart við sig þegar svo á stendur.
Opt og mörgum sinnum hafði Marteinn
blekkt hana og dregið á tálar, en samt
elskaði hún hann enn þá.-----------þegar hún
kynntist honum fyrst, var hún ung að aldri,
og að flestu all-ólík öðrum stúlkum. Hún
var óskilgetin, og þekkti hvorki föður nje
móður. Henni hafði viljað það lán til að
alast upp hjá góðum og ráðvöndum hús-