Ísafold - 05.07.1890, Side 3

815
Latínuskólaimm var sagt upp 2. þ. m.
Vegna veikinda höfðu 56 piltar eigi getað
lokið við vorprófið ; áttu þeir allir eptir
fleiri og færri námsgreinir. Lögðu kenn-
ararnir það til við stiptsyfirvöldin, að
piltar þeir í 1.—3. og 5. bekk, sem kenn-
ararnir álitu hæfa til uppflutnings, yrðu
fluttir upp, þótt eigi hefðu þeir lokið
prófi í öllum greinum, en að þeir piltav
í nefndum bekkjum, sem efi sje um,
hvort flytjandi sjeu, og allir piltar í 4.
bekk skuli ljúka prófi í haust. f>etta
samþykktu stiptsyfirvöldin til bráðabirgða
upp á væntanlegt samþykki ráðgjafans.
Nýsreinar voru teknir inn í latinu-
skólann, 15 alls í lok f. m.,— 13 í 1.
bekk, hinir í 2. og 3.
Inflúenza-sóttin er nú heldur í rjenun
hjer í bænum. þ»ó eru menn enn að
veikjast af henni. Margir liggja í lungna-
bólgu og sumir mjög þungt. Dáið hafa
nýskeð fáein gamalmenni.
Frjett er af Vestfjörðum nýlega, að til
Patreksfjarðar hafi sóttin komið fyrir
rúmri viku, með fiskiskútu frá Hafnarfirði;
skipshöfnin fór þar veik á land, og hafði
engan varnað á.
Skipstjórinn á „Gylfa“, hr. Markús
Bjarnason, vill láta þess getið, út af því
sem segir í síðasta blaði, að það hafi
verið samkomulag milli sin og læknisins
á Dýrafirði, að ekki væri hafðar sam-
göngur milli skipverja og manna á landi;
þeir skrifuðust á, og voru brjefin rjett á
langri stöng milli skipsins og báts úr
landi ; lagði læknirinn þau ráð, er hann
hugði þurfa, og tjáði sig raunar fúsan
að koma sjálfur, ef nauðsyn krefði ; en
skipstjóri áleit það ekki vera, og skips-
höfnina engu bættari með því að fara á
land, en að vísu að ganga að fólk sýkt-
ist þar undir eins, ef skipverjum væri
hleypt á land.
Hjer um nærsveitirnar gengur nú sóttin
sem hæst, og'eru menn sumstaðar farnir
að leggjast í lungnabólgu.
Pl-Óf í licimspeki við háskólann í
Khöfn tók Kamilla Bjarnarson (Stefáns
sýslum. Bj.) 18. f. m. með 1. einkunn.
Sömuleiðis 17. Vilhjálmur Jónsson Borg-
firðings með i eink., og Ole Steenbach
frá Grundarf. með ágætiseink.
Leiðarvísir ísafoldar.
529. Getur ekkja tekið fyrir útför sinni af
óskiptu búi án þess að spyrja erfingja þá að, er
bóndi hefur átt í fyrra hjónabandinu?
Sv.: Já, að skuldum loknum.
530. Get jeg ekki heimtað skipt.i á fjelagsbúi föð-
ur míns látins og stjúpu minna, er setið heiur í
óskiptu búi eptir hann með yfirvaldsleyfi. þegar
börn þeirra sameiginleg eru komin til framfæris?
Sv.: Jú, ef spyrjandi er orðinn myndugur.
135. Ber að borga kaupstaðarskuldir í óskiptu
búi hafi það verið skuldlaust, þegar foreldrar
mínir fjellu frá, en stjúpa min, er setið hefur í óskiptu
búi eptir föður minn látinn, kunni nú að vera
orðin skuldug?
Sv.: Já.
532. A sá húsmaður að gjalda presti dagsverk,
sem hvorki á eða hefur nokkra lifandi skepnu
undir höndum, og á ekkert, en hefur fyrir ung-
barni að sjá og heilsulítilli konu?
Sv.: Nei, ekki ef hann tíundar ekki 60 álnir
minnsta lagi ; þó er venja í sjóplássum, að allir
húsmenn gjaldi Ijóstoll, hvort sem þeir tíunda
nokkuð eða ekki neitt.
533. þegar prestur tekur smjör upp í tekjur
sínar að sumrinu hjá gjaldanda, það sumar sem
gjaldandanum ber að borga presti, er þá prestur
ekki skyldur að taka smjörið eptir þess árs
verðlagssltrá?
Sv.: Jú
534. Tveir menn taka jörð til ábúðar og hafa
sinn helminginn hvor. Eitt kúgildi fylgir jörðinní
og annar ábúandinn tekur það til allra afnota
moð samþykki hins ábúandans og landsdrottins ,
ber honum ekki að hafa ábyrgðina á því og gjalda
eptir það?
S\r.: J ú.
535. Kona fer frá heimili sinu í A-lireppi, dvel-
ur um tíma í S.-hreppi og elur þar barn. Nú hef-
ttr kona þessi þegið sveitarstyrk i S.-hreppi, yfir-
setukona krefur um kaup sitt úr sveitarsjóði þar,
en eiginmaður konunnar lýsir skriflega yfir, að
hann ætli að borga yfirsetukonukaupið. Er þá
eigi hættulaust fyrir sveitarfjelagið að neita kröfu
! yfirsetukonuuuar?
r
Sv.: Yfirsetukonan þarf ekki að una við loforð
mannsins, hún á aðgang að sveitarsjóðum.
536. Er S.-hreppur skyldur að greiða engjatoll
til A.-hrepps fyrir það að nokkrar jarðir í S.-hrepp
eiga tilka.ll til dálítils slsegjulands liggjandi í
A.-hrepp ?
Sv.: Nei ekki nema það sje samningi bundið.
537. Hve mikið ber presti fyrir að gefa saman
hjón?
Sv : í minnsta lagi 6 álnir á landsvísu.
Uppboðsauglýsing.
þriðjudaginn hinn 15. p. m. kl. 12 d
hádegi nerður upphoðsrjettur Kjósar- og
Gullbringusýslu settur að Hraðastöðum í
Mosfellssveit og par seldar ýmislegar
eigur tilheyrandi dánar- og fjelagsbúi
Bjarna sál. Eiríkssonar og eptirlifandi
ekkju hans Guðnýjar Ölajsdóttur sama
staðar, svo sem ýmisleg bús-áhöld, reipi,
hey, 12 cer með lömbum, 13 gemlingar,
6 sauðir 2-vetrir, 1 lambsgota, 1 hrútur
3-vetur, 5 hross, kvíga, griðungur og naut
2-veturt og annað fleira. Svo verða seld
7 hndr. í jörðinni Hraðastaðir.
Söluskilmálar verða birtir ú uppboðs-
staðnum.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 3. júlí 1890.
Franz Siemsen.
Uppboðsauglýsing.
Laugardaginn hinn 19. p. m. verður
við opinbert. uppboð að Króki á Kjalarnesi,
sem byrjar kl. 1 e. hádegi, seldir ýmislegir
fjármunir tilheyrandi búi ekkjunnar Guð-
rúnar Asbjarnardóttur sama staðar, svo
sem ýmisleg búsgögn, 25 kindur, 6 hross,
kvíga 2 vetra og annað fleira. Svo verður
einnig seld hálf jörðin Krókur með 1
kúgildi.
Söluskilmálar verða birtir á uppboðs-
staðnum.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 3. júlí 1890.
Franz Siemsen.
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 og o. br.
4. jan. 1861 er hjer með skorað á alla
pá, sem iil skulda tclja 1 dánarbúi þor-
JérvbraiitahraMrtn.
flutmngsvagninum, hestum og eimlestarstjór-
anum okkar, sem var dauður, og þá kom
fyrst hljóðið úr gufupípunni eins og þunnt öl
innan um ragnið og formælingaruar úr eim-
lestarstjóranum, sem hann hafði látið út úr
sjer þegar hann sá fyrst flutningsvagninn.
Mannauminginn var dauður áður en hann
gat heyrt formælingarnar úr sjálfum sjer.
J>á fórum við að reyna með ljósið, af því
að við hjeldum, að það vseri fljótara en
hljóðið, og kveyktum svobjart Ijós, aðhænsnin
vöknuðu fram með brautinni, þegar við ókum
fram hjá, og hanarnir göluðu af því þeir
hjeldu, að það væri kominn morgun.
En hvað viljið þið hafa það betur! Gufu-
vagninn var fljótari en ljósið; hann brunaði á-
fram í niðamvrkri, en ljósið kom lallandi langt
á eptir. Fólkið, sem bjó fram með brautinni,
kvartaði yfir, að það fengi aldrei að sofa, og
þá voru engin önnur ráð fyrir okkur en nota
rafmagnsmálþráðinn og láta vita með honum
þegar sást til okkar; og þó hefi jeg beyrt, að
þegar eimvagniun hefir litla lest í eptirdragi,
þá hafi hann 5 mínútur fram úr rafmagns-
straumnum á hverjum átta mílum, án þess
jeg vilji þó staðhæfa að það sje satt«.
—Englendingurinn var venju fremur orðfár
það sem eptir var leiðarinnar.
Ræningjarnir hjá Pæstum.
Eptir P. P.
þegar jeg kom til Neapel, komst jeg í kynni
við enskan ferðamann, Longwood lávarð, er
var íjörugur og skemmtilegur maður, ólíkt
því brezkir aðalsmenn eiga annars að sjer.
Eitt kvöld í rökkrinu sátum við á vegg-
svölunum í Albergo de Eoma og töluðum
saman 1 mesta bróðerni. Sól var ný runnin
til viðar, og í rökkrinu milli sólarlags og dag-
seturs, sem er mjög stuttur tími, bljes sval-
ur andvari upp frá sjónum. Að lítilli stundu
liðinni skinu tunglið og stjörnurnar á blá-
grænni himinhvelfingunni og geislar þeirra
mynduðu gullnar súlur í firðinum, þar sem
bárurnar iðuðu hægt og hægt áfram, og rugg-
uðu sjer eins og gáskafullir ljósálfar yfir
dimmbláu sjávardjúpinu; en fiskibátar og
skemmtibátar liðu fram hjá hingað og þang-
að með þöndum seglum, eins og mjallahvítir
svanir; fagrar söngraddir heyrðust utan af
flóanum, og lagði óminn saman við hljóð-
færasláttinn á landi upp. — Tungl og stjörn-
ur skinu bráðum ennþá skærara yfir firðin-
um; litlu eyjarnar Capri, Isehia og Procida
hófust eins og tröllslegir skuggar upp úr gljá-
andi sjávarfletinum; eldbjarma skaut allt í
einu í lopt upp, upp úr reykjarstróknum, er
stóð upp af tindinum á Vesúv og varp rauð-
um blæ á sjóinn ; höfðu þesskonar smá- upp-
þot verið í fjallinu allt sumarið.
Tal okkar hafði borizt að stigamönnum, er
áður höfðu verið þeim ferðamönnum hættu-
legur þrándur í Götu, er ætluðu að ferðast
í grennd við Neapel. Ljet jeg í ljósi, að
þetta hefði gefið ferðamönnunum skáldlegri
nýbreytni en nú ætti sjer stað, síðan herlið-
ið hefði hreinsað svo vel til, að nú liti út