Ísafold - 05.07.1890, Side 4

steins Jónssonar ýrá Holti í Garði, sem
dó í Reykjavík hinn 22. f. m , að tilkynna
kröfur sínar og sanna pœ.r fyrir undir-
skrifuðum skiptaráðanda innan 6 mánaða
frá síðustu birtingu auglýsingar pessarar.
Skrifstofu Kjósar- og (rullbringusýslu 3. júlí 1890.
Franz Siemsen-
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 og o. br.
4. jan. 1861 er hjer með skorað á alla
pá, sem til skulda felja í dánar- og jje-
lagsbúi Bjarna Eiríkssonar, sem dó að
Hraðastöðum í Mosjellssveit, og eptir-
lijandi ekkju hans Guðnýjar Olafsdóltur,
að tilkynna kröjur sínar og sanna pær
jyrir undirrituðum skiptaráðanda innan
6 mánaða frá síðustu birtingu auglýsingar
pessarar.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 3. júlí t8g0.
Franz Siemsen.
Proclama.
þar sem bú ekkjunnar Guðrúnar Ás-
bjarnardóttur í Króki á Kjalarnesi er
tekið lil opinberrar skiptameðjerðar, er
hjer með samkvœmt lögum 12. apríl 1878
og o. br. 4. jan. 1861 skorað á alla pá,
sem til skulda telja í tjeðu búi, að til-
kynna kröfur sínar og sanna pœr fyrir
undirrituðum skiptaráðanda innan 6 mán-
aða frá síðustu birtingu auglýsingar
pessarar.
Skifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 3. júlf 1890.
Franz Siemsen.
Hið islenzka garðyrkjufjelag-
Hinn lögboðni aðalfundur fjelagsins verður
haldinn 21. júlí kl. ö í leikfimishúsi barna-
skólans, og verður þar skýrt frá efnahag og
atgjörðum fjelagsins.
Reykjavík 4. júlí 1890.
Schierbech
p. t. formaður.
í fjarveru biskupsíns í þessum næsta mán-
uði verður störfum gegnt á skrifstofu hans
hvern virkan dag kl. 10—12 f. m.
Reykjavík 3. júlí 1890
fyrir hönd biskupsins
Magnús Blöndal Jonsson,
J afnaðarreikningur
yfar tekjur og gjöld búnaðarskólans á Eiðum
frá 14. maí 1889 til 6. júní 1890.
Tekjur.
1. Verð Eiðastóls............._ 11000,00
2. Afgjald af jörðinni Eiðum með
tilheyrandi hjáleigum, alls metið
á 440 kr., þar af eru landskuldir
af útjörðununum taldar í 7. tölul. 220,00
3. Húseign : íbúðarhús úr timbri,
fjós, geymsluskúr með fl. . . 4011,00
4. Yms búslóð innan húss og utan 1543,78
5. Leifar : a. búsleifar .... 265,88
, b. heyleifar .... 845,00
6. A7ms kennsluáhöld...... 244,56
7. Fríður peningur alls metinn á . 5138^00
8. Skuldir sem búið á útistandandi 257,31
9. Styrkur úr landssjóði .... 1200,00
10. Vextir af jarðeldasjóðnum . . 884,00
11. Af styrknum til eflingar búnaði
í Norður-Múlasýslu (kr. 360 00)
fy^r J889 • ...................180,00
12. jBunaðarskólagjald Norður-Múla
sýslu 1889 .................129 97
13. Búnaðarskólagjald Suður-Múla
sýslu s. á..............120,811
14. Tillag úr sýslusjóði Norður-Múla
,. $!ÍU s7 á............... 200,00
15. lillag ur sýslusjóði Suður-Múla
8ýslu s- á.................._______200,00
Samlagt 26440,31
Gjöld.
1. Eptirstöðvar af land3sjóðsláni,upp
Sotrauður, stór hestur, skaflajárnaður með
klautarhóf á öðrum framfæti, velgengur og vilj-
ugur, hefur tapazt úr pössun á Laugarnesi h. 1.
þ. m. þeir, sem hitta kynni hestinn eru beðnir
um að skila honum sem fyrst til ritstjóra ísafold-
ar.
LEIÐ ARVÍSIR TIL LÍESÁBYRGÐAR fæst
ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med. J. Jónas-
sen . sem einnig gefur þeim, sem vilja tryggja
lif sitt allar nauðsynlegar upplýsingar.
Lœkningabók, »Hjalp i viðlöguvu og »Barn-
fostran« fæst hjá höfundinum fyrir 3 kr 75 a.
bókhlöðuverð: 4 kr. 50 a.).
Bókbandsverkstofa
ísafoldarprentsmiðju (Austurstræti 8)
— bökbindari þór. B. þorláksson —
tekur bækur til bands og heptingar.
Vandað band og með mjög vægu verði.
Skrifstofa fyrir almenning
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rúmhelgan dag kl 4___
5 e. h.
Skósmíðaverkstæði
Og
haflega 17000 kr..............“ j 14314,60
2. Renta og afborgun þetta ár af
landssjóðsláninu ................ 1020 00
3. Skuld við Eiðakirkju .... 1177,66
4. Laun skólastjóra............ 1000 00
5. þóknun til annars kennara 1890 50 00
6. Verzlunarskuldir: ’
a. við pöntunarfjel. Fljótsdalshr. 635,31
b. — Thostrupsverzl. á Seyðisfirði 117,’oi
c. — Johansensverzl. ---------------- 31 51
7. Skuldir við ýmsa menn . . . 1377,'34
8. Borgað af gjaldkera skólans
sýslumanni E. Thorlacius á
Seyðisfirði...................... 353,661
9. Borguð ýms útgjöld fyrir skól-
ann af sama..................1914 78
10. Kúgildi jarðarinnar .... 432 00
Til jafnaðar færist hrein eign
skólans......................._ 4016,44
Samlagt 26440731
Eiðum, 6. júní 1890.
Jónas Eiríksson
(skólastjóri).
H ARNONÍUM óskast tíl Jeigu strax. Kitstj. vís- j
ar á leigjanda.
i^Björns Kri8tjánssonea^erZlUn
er í VESTURGÖTU nr. 4.
Bókaverzl. ísafoldarprentsm.
(Austurstræti. 8)
hefir til sölu allar nýlegar íslenzkar bækur
útgefnar hjer á landi.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl 1_2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl 13—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag ki. 12—2
... . md„ mvd. og ld. kí 2—1
^ofnunarsjóðurinn opinn I. mánud. ( *
hverjum mánuði kl, 5—6
Veðurathuganir í Reykjavtk, eptir I)r. j. Jónassen.
Hiti
(á Celsius)
Júlí jánóttu
Mv«i. 1.1 y
Fd- i. + 7
Fsd. 4.1 + 7
Ld. s.| + 7
um hád.
Loptþyngdar- I
mælir(millimet.)l
| em. |
fm.
+ 11
+ lt
+ 'O
Veðurátt,
fm í em.
I
7ó;.o
764.3
7 67.'
707.1
764.5
767.1
767.1
0 b
O b
V hv b
O b
IO b
|o b
V h b
Bezta veður undaufarna daga ; h. 4. var hjer vestan
útnorðan veður, nokkuð hvass fyrri part dags, en
ekki hjelzt það nema þann dag, daginn eptir komið
logn.
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. phil,
Erentsmiðia ísafoldar.
fyrir. að fleiri ræningjasögur mundi ekki
koma þaðan manni til skemmtunar; því nú
væri sagt, að búið væri loksins að handsama
hinn alræmda stigamannaforingja Cola Marino
og biði harm nú dauða síns.
»Ekki nema það þó!«, mælti lávarðurinn;
»það er enn verið að leita að honum, þorp-
aranum þeim arna; hann hefir falið sig í
Kalabríufjöllunum. Jeg man vel eptir honum,
meira að segja heldur í betra lagi, og hefði
ekki heppnistilviljun bjargað mjer, mundi
þessi skáldlega skemmtun hafa kostað mig
nefið og eyrun, og jeg hefði ef til vill fengið
síðan rýting í gegnum mig á eptir í þokka-
bót ; en mjer þykir nú slík skáldleg
skemmtun heldur dýr«.
Eins og gefur að skilja, bað jeg hann um
að segja mjer söguna, sem hann hafði mínnzt
á; kveykti hann þá í nýjum vindli og tók
þannig til máls :
»það eru nú tvö ár síðan jeg fór fyrstu
ferð mína til Ítalíu og kom jeg þá til Sal-
erno og ætlaði að komast þaðan til Pæstum,
sem er hinn yzti bær í Kalabríu, sem Dokk-
ur ferðamaður hefir þorað að koma til; ætl-
aði jeg að sjá þær frægu musterisrústir, sem
eru í þessum afargamla bæ. þar eð liðsfor-
inginn 1 Salerno hjelt að ekki mundi þurfa
að óttast, að á mig yrði ráðizt, fór jeg til
Eboli með járnbrautinni, þar sem brautin
endar, og hafði sent hraðboð á undan mjer
til að iitvega vagn. í vagninum voru tveir
klerkar eða andlegrar stjettar menn, og ung
stúlka hafði tekið sjer far á undan mjer. Sá
sem fyrir þeim var að sjá, var þreklegur
vexti, andlitið var móleitt og stórskorið og
ljek stöðugt bros um varirnar; barðastóran
hatt hafði hann á höfði og undan honum
gægðust svartir og stinnir hárbroddar út úr
rökuðum kollinum; hann var brúnaþungur
og hvasseygður, og var ekki laust við, að
hann væri tileygður við og við, er hann gaut
augunum. Hinn, sem var eins búinn, var í
þungu skapi, eins og hann væri nærri grát-
andi. Reyndar var jeg ekki lengi að virða
þá fyrir mjer, því jeg hugsaði satt að segja
mest um stúlkuua, er var ljómandi fögur, en
nokkuð ótamin í orðum og lótbragði, svo jeg
gat naumast fengið af mjer að kalla hana
signora. Æðri guðsmaðurinn sagði mjer í|
óspurðum frjettum, að hann hjeti faðir
Abramo og væri prestur nálægt Pæstum, og
samferðamaður sinn, bróðir Atnbrogio, væri
súbdjákn í sama söfnuðinum; en unga stúlk-
au hjeti Brigitta og væri systurdóttir sín og
bústýra hjá sjer. Mjer þótti stúlkan svo
undarleg og óvanaleg í framgöngu, að jeg
tók að hafa skemmtun eða gaman af henni
Og komumst við í fjörugasta samtal, eins og
við værum gamalkunningjar; gaf hún mjer
öðru hverju broshýrt auga, eða skellihló að
spurningum mínum og athugasemdum, en jeg
tók að eins lauslega eptir því, að móðurbróð-
ir hennar gaut reiðulega til hennar augunum.
þegar við komum til Eboli, var vagninn
þar fyrir, er jeg hafði útvegað; var hann
rúmgóður og beitt fyrir hann þremur múl-
ösnum; en vagnstjórinn var sterklegur og
ískyggflegur; langur hnífur hjekk við belti
hans, og byssuhlaup lá upp með vagnsætinu.
haðir Abramo gekk þá til mín, hneigði sig
auðmjúklega og bað mig að lofa sjer og báð-
um samferðamönnum sínum að aka með mjer
til Pæstum, því vagninn sinn hefði aldrei
komið. Jeg taldi engin tormerki á því og