Ísafold - 30.07.1890, Blaðsíða 4

‘JU
18fc6 um friðun á laxi og ekki sett neitt í staðinn.
Má ef til vill úr því bæta með reglugjörð sýslu-
nefndar samkvæmt 7. gr. þeirra laga.
546. Maður, sem á eign og hefur ómaga á
framfæri í N-firði, en á þar ekki sjálfur heima,
vistar til sín kveunmann til að passa eigur sínar,
jafnframt því að þjóna ómaga þessum. — Ber eklci
að álíta kvennmann þennan sem löglegt vinnu-
hjú ?
Sv.: Jú, líklega ekki hægt að hrinda þvi, þótt
t. d. grunsamt kunni að þykja, að kvennmaðurinn
sje í rauninni lausakona. En húsbóndinn má þá
búast við að verða talinn hafa nokkurs konar úti-
bú í N.firði og að þá verði lagt á hann sveitarút-
svar þar.
547. Hvað ber hreppstjóra fyrir að skrifa upp
og virða dánarbú, þegar hann er beðinn þess af
myndugum erfingjum, er skipta sjálfir ? Búið er
virt á 6000 kr. J>ar af eru 3400 kr. í fasteign, og
og 2600 kr. í lausafje, hann hefur feröazt til þess
2 mílur vegar og verið við virðinguna ásamt öðr-
um manni 12 klukkutíma.
Sv.: 2 kr. fyrir að virða fasteignina og aðrar
2 kr. fyrir að virða lausafjeð og 1 kr. að auki
fyrir að rita það sem fram fer (sjá 8. gr. laga 13.
jan. 1882). Ennfremur 2 k^. í ferðakostnað, þ. e.
50 a. fyrir míluna báðar leiðir (sjá 3. gr.nýnefndra
laga).
548. Er það rjett bókfœrsla hjá verzlunarmönn-
um, ef þeir færa til skuldar i úttektardálkinn ein-
hverja krónu-upphæð. án þess að gera grein fyrir
því, í hverju úttektin er fólgin, og þegar hlutaðeig-
andi ekki kannast við, að hafa tekið upphæðina
út? Og hvorum ber þá að sanna skuldina, verzl-
unarmanninum eða skuldunautnum ?
Sv.: Verzlunarmaður á að til greina nákvæm-
lega, í hvaða munum úttektin hafi verið fólgin, og
ber honum að sanna skuldina, hafi hann vanrækt
það og af því spinnst ágreiningur.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 er hjer með skorað d
alla þd, er telja til skulda í ddnarbúi Asmund-
ar sdl. porsteinssonar, er andaðist að Lœk í
Leírársveit 16. maí þ. á., að bera fram kröf-
ur sinar og sanna þær fyrir skiptaráðanda
hjer í sýslu innan 6 mdnaða frd síðustu (3.)
birtingu þessarar auglýsingar.
Skrifstofu Mýra og Borgarfja'ðarsýslu 7. júlí 1890.
Sigurður f>órðarson.
SÖÐliAR. OG HNAKKAR nýir og briikaðir
til sölu. Sömuleiðis til leigu yfir styttri og lengri
tíma, mót borgun fyrir fram hjá
Samúel Ólafssyni söðlasmið
Vesturgötu 55.
Benefieeret.
TAPAZT hefir 7. júlí 1890 á vegi af Álptanesi
TiLFORORDNBDE I DEN KGL. LANDS-
OVER SAMT HOF- OG StADSRET
Gjöre vitterligt, at efter Begjering af
Ministeriet for Island, hvilket der er meddelt
Bevilling til fri Proces, indstevnes herved i
Medför af allarh9jeste Bevilling af 23de April
d. A. den eller de, som maatte have ihœnde
en af Landjogden paa Island under 20de
Oktober 1837 udstedt og senere formentlig
bortkommen Tertiakvittering for en til Forrent-
ning af Statskassen med 4°f i den islandske
Jordebogskasse indbetalt Rapital stor 50 Bdl.
i rede Sölv, dengang tilhörende Fonden til
Vedligeholdelse af Sœluhuset paa Fjeldvejen
sönden for Fóelluvatn eller Fóelluvötn í Guld-
bringa Syssel, men som nu maa anses over-
gaaet til den islandske Landskasse, til at möde
for os her i Betten paa Stadens Baad- og
Domhus eller hvor Betten til den Tid holdes
den lste Betsdag (for Tiden Mandag) i Nov-
ember Maaned 1891 til sœdvanlig Betstid (for
Tiden Formiddag Kl. ,9) for, naar denne Sag
efter sin Orden foretages, med den ýnœvnte
Tertiakvittering at fremkomme og deres lovlige
Adkomst dertil at bevise, da Citanten, saafremt
ingen inden foreskrevne Tids Forlöb dermed
skulde melde sig, vil paastaa og forvente den
nœvnte Tertiakvittering ved Dom mortificeret
i Henhold til Bevillingen.
Forelœggelse og Lavdag er afskajfet ved
Forordningen 3 Juni 1796.
Til Bekrœftelse under Bettens Segl og
Justitssekretcerens Underskrift.
Kjöbenhavn den 6te Juni 1890.
(L. S.).
Eyermann.
austur i Jnngvallasveit rauðteinóttur klútur með
innan í mórauðum trefii með ferköntuðum stykkj-
um í 5 stöðum, ýmislega litum, 3 álnir af sirzi, 1
alin stramai og dálitlu af siffergarni. Umbiðst af
finnanda, að hann skili annaöhvort að Sveinskoti
á Álptanesi eða á skriístofu ísafoldar, mót sann-
gjörnum fundarlaunum.
Skiptafundur
i þrotabúi Gunnlaugs kaupmanns Stefáns-
sonar verður haldinn á skrifstofu bæjar-
fógeta mánudaginu 18. ágúst nœstk. kl.
12 á hád. Verður pá lögð fram skrá
yfir skuldir búsins og yprlit yfir efnahag
pess.
Bæjarfógetinn i Reykjavík 30. júlí 1890.
Halldór Daníelsson.
LEIÐARVÍSIR TITj LÍFSÁBYRGÐ AR fæst
ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med. J. Jónas-
sen. sem einnig gefur þeim, sem vilja tryggja
lif sitt allar nauðsynlegar upplýsingar.
Bókaverzl. ísafoldarprentsm.
(Austurstræti. 8)
hefir til sö!u allar nýlegar íslenzkar bækur
útgefnar hjer á landi.
/
jjRSMlðuR y H. j
NGIMUNDARON
BÝR í ^ÐALSTR. NR. 9.----^LLS KONAR AÐGERÐ Á
ÚruM OG KLUKK.UJVI FYRIR ÞÓKNUN.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I— 2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. I s — 2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12 2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud, i
hverjum mánuði kl. 5 — t
Veðurathuganir i Reykjavik, eptir Dr. J, Jónassen.
Skiptafundur
í protabúi Sigurðar kaupmanns Magnús-
sonar verður haldinn á skrifstofu bæjar-
fógeta föstudaginn 15. dgúst næstk. kl.
12 á hád. Verður pá lagt fram frum-
varp til úthlutunargj'ör ðar, og skiptum
búsins vœntanlega lokid.
Bæjarfógeti n í Reykjavik 30. júlí 1890.
Halldór Daníelsson.
Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- mælir(millimet.) Veðurátt
Júlí ánóttu| um hád. fm. em. fm em.
Ld. 2 ti. + 5 +1 í 7 * '-7 739-1 Sa h d Sa h b
Sd. 27. + & + !3 741-7 746.8 N h b N h b
Md. 28. + 5 + i' 749-1 749-3 N h b O b
þd. 29. Mvd.30. + 3 + > + ií 7 51 -8 749-1 743-3 N h b N h b O b
Laugardaginn með regnskúrum af landsuðii, bjartur
á milli; h. 27. hægur norðankaldi, rjett logn hjer og
sama veður næstu tvo dagana. I dag (jO.) sama
veður, hvass á norðan til d,úpa ; hægur hjer innfjarða
Og ljómandi fagurt veður.
SNEMMBÆR KÝR ung fæst til kaups hjer í
bænura. Kitstj. visar á.
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. ph.il.
Prentsmiðja ísafoldar.
Og ekki leið á lÖDgu áður við sátum þar
allir í einum hóp og skröfuðum í alla heima
og geima, hver sem betur gat.
þ>egar rökkva tók, gengum við loksins
heim í allra bezta skapi. það er að segja,
jeg fór til Lindenbrau. Við prófastur vorum
orðnir mestu mátar, og mjer datt aldrei
framar í hug, að skipta mjer neitt af forn-
kaþólskunni, úr því manni gat liðið svona
vel með öðrum trúarbrögðum enn þá eldri.
Eptir þessar tvær þrautir, sem jeg hafði
unnið svona vasklega, mundi margur í mínum
sporum hafa ímyndað sjer, að mótstöðumenn
mínir mundu halda mjer sjálfir veizlu þriðja
daginn. En sá hefði þekkt illa á þá. jpriðja
daginn klukkan hálf tólf kom sú skipan, að
nú ætti jeg að borða miðdegisverð hjá frú
Laugen, ekkju eptir Laugen stjórnarráð.
Nú tók út yfir.
Frú Laugen var ung og fríð ekkja, og var
maður hennar dáinn fyrir fám vikum. Hafði
ekkjan lifað síðan einsetulífi með barninu
sínu og gamalli vinnukonu. Allur bærinn
samhryggðist henni, því hún var almennt
elskuð og virt. En enginn dirfðist að raska
ró hennar; hún vildi vera ein með drengnum
sínum og endurminningunni um sinn elskaða
eiginmann, sem hún hafði ekki búið saman
við lengur en í fjögur ár, í ástríku hjóna-
bandi. En sízt af öllu var annar eins gal-
gopi og jeg til þess fallinn, að heimsækja
þessa syrgjandi ekkju.
það var rjett að því komið, að jeg gæfist
upp fyrir mínum lævísu mótstöðumönnum.
En þá datt mjer allt í einu í hug, að raargt
verður ólíklegt á þessari jörðu og að einn
maður, eins og til að mynda Napóleon, hefði
lagt undir sig mikið af heiminum. Hví
skyldi mjer þá eigi lánast að herja mjer út
einn miðdegisverð hjá frúnni þeirri arna ?
Jeg gekk út í Nýstræti. j?ar var húsið
hennar. Hátíðlegur friður virtist hvíla yfir
því jafnvel utan. Fyrir gluggunum hjengu
hvít gluggatjöld þjett. Jeg kippti í klukku-
strenginn. Vinnukonan kallaði innan úr
eldhúsinu, að dyrnar væru opnar, og spurði,
hvert væri erindið.
»Ætli jeg geti fengið að tala við frúna?*
spurði jeg.
•Hjálpi mjer !« sagði vinnukonan, þegar
hún þekkti mig. »Hún vill allt af vera ein,
en þó hefði hún gott af að hafa eitthvað
sjer til afþreyingar. Jeg vildi að hamingjan
gæfi, að hún yrði ekki veik af harmi, blessað
ljósið að tarna. Reynið þjer bara!« sagði
hún í hálfum hljóðum, vísaði mjer á stofu-
hurðina og benti mjer með krepptum fingr-
inum, að jeg skyldi berja á dyrnar.
Jeg ljet heldur ekki segja mjer það tvisvar.
Jeg barði nokkrum sinnum hálfkvíðinn á
dyrnar og heyrði jeg að sagt var í lágum róm,
að jeg skyldi koma inn. Nú gekk jeg inn í
stofuna. Eptir því sem mjer sýndist hafði
hún haldið á litla drengnum sínum þrevetra
í fangina. Stóð hún nú upp og gekk tvö
spor á móti mjer, og stóru augun hennar
fögru voru vot af tárum, en hún strauk þau
burt með hendinni, án þess að láta á öðru
bera en að það væri óviljandi.
Jeg hef ekki neina hugmynd um það,
hverju jeg stamaði út úr mjer og ekki heldur
hverju hún svaraði mjer. það hefir víst
verið svo efnislítið, sem framast má verða.
Jeg sá undir eins, að mjer mundi bezt að
snúa við, sem skjótast. , Bað jeg hana að