Ísafold - 06.08.1890, Blaðsíða 4

252
Julskipaafli í Reykjavík og- á Sel-
tjarnarnesi í júlímánuði 1890:
,,Njáll“, Jón Jónsson . . . ioþús.
„Clarína", Runólfur Olafsson 9 —
„Engey“, Bjarni .... 9 —
„Einingin“, Páll Hafliðason q1/.,—
„Geir“, Sig. Símonarson . 5 —
„Gylfi“, Markús F. Bjarnason 8 —
„Matthildur111, Jóh. T. Zoega 10 —
„Haraldur“, Finnur Finnsson 10 —
„Margrjet11, Guðm. Kristjánss. qlj2—
„To Venner“, Jón J>órðarson 7
Af þilskipum G. Zoega & Co kom að
eins Matthildur hingað í mánaðarlokin,
hinum færði hann vistir og salt vestur á
Patreksfjörð á kaupskipi sínu „August“,
er kom hingað 25. f. m. frá Liverpool,
fermt salti og steinolíu, fór vestur dag-
inn eptir og kom að vestan aptur 2. þ.
m. með fiskinn úr skipunum, rúml. 40
þús.
Beneficeret.
TiLFOROEDNEDE I DEN KGL. LANDS-
OVEK- SAMT HOF- OG StADSKET
Gjöre vitterligt, at efter Begjering af
Ministeriet for Island, hvilket der er mddelte
Bevilling til fri Proces, indstevnes herved i
Medför af allarhejeste Bevilling af 23de April
d. A. den eller de, som maatte have ihœnde
en af Landjogden paa Island under 20de
Oktober 1837 udstedt og senere formentlig
■bortkommen Tertiakvittering for en til Forrent-
ning af Statskassen méd áj° i den islandske
Jordebogskasse indbetalt Kapital stor 50 Bdl.
i rede Sölv, dengang tilhörende Fonden til
Vedligeholdelse af Sœluhuset paa Fjeldvejen
sönden for Fóelluvatn eller Fóelluvötn í Gidd-
bringa Syssel, men som nu maa anses over-
■gaaet til den islandske Landslcasse, til at möde
for os her i Retten paa Stadens Baad- og
Domhus eller hvor Betten til den Tid holdes
den Iste Betsdag (for Tiden Mandag) i Nov-
ember Maaned 1891 til sœdvanlig Betstid (for
Tiden Formiddag XI. 9) for, naar denne Sag
efter sin Orden foretages, med den nœvnte
Tertiakvittering at fremkomme og deres lovlige
Adkomst dertil at bevise, da Gitanten, saafremt
ingen inden foreskrevne Tids Forlöb dermed
I) Skip þetla hafði gleymzt úr vorvertfðarskýrsl.,
fekk þá 9*/2 þús.
skulde melde sig, vil paastaa og forvente den
nœvnte Tertiakvittering ved Dom mortificeret
i Henhold til Bevillingen.
Forelœggelse og Lavdag er afskajfet ved
Forordningen 3 Juni 1796.
Til Bekrœftelse under Bettens Segl og
Justitssekretœrens Underskrift.
fCjöbenhavn den 6te Juni 1890.
(L. S.).
Eyermann.
Nýkomið í verzlun G- Zoéga & Co.
Alls konar leirtau, svo sem bollapör, diskar,
skálar, leirskálar, smjörkrúsir og margt fleira.
Agœt steinolía og steinolíuílát, ameríkanskt
uxakjöt, margar tegundir af vindlum, ágæt-
ar uauðsynjavörur o. s. frv.
Smjörið góða kemur með Lauru næst.
3-4 ÁGÆT HERBEKGI með eldhúsi, jafnt
fyrir einhleypa menn sem familíur, eru til leigu i
miðjum bænum með vægum skilmálum, frá byrj-
un septembermán. næstk. Ritstj. vísar á.
Pínt kaffibrauð og kex, þar á meðal margar
nýar tegundir.
Sveitserostur og mysuostur.
Niðursoðin áll, makrel, lax, kálfasteik o.
m. fl. nýkomið til
M. Johannessen.
þar eð svo fáir láta aka pvotti í laugar,
heldur láta kvennfólk bera, enda þótt borg-
un sje svo aðgengileg sem verða má, þá sje
jeg mjer ekki fært að halda áfram verki
þessu, sem ekki svarar nærri því kostnaði,
og áður en jeg bíð meiri skaða er jeg til-
knúður að hætta, nema svo, að almenningur
hjer eptir noti það betur en að undanförnu,
bæði í laugar og að flytja vörur um bæinn,
sem jeg gjöri fyrir sanngjarna borgun (að
undan teknum kolum, mó og grjóti); og í þeirri
von að almenningur verði samtaka að vilja
nota það, þá læt jeg lista ganga um bæinn,
til undírskripta. Mæti hann góðum undir
tektum, verður haldið áfram; en að öðrum
kosti hætt. En mjög væri það leiðinlegt
fyrir jafn stóran bæ og Beykjavík er og
það höíuðstað landsins, ef einn maður hefði
ekki nægilegt að gjöra í þessari atvinnu-
grein.
Reykjavík 5. ágúst 1890.
J. Ágúst Teitsson.
VÆNN XjXTUlSrAB.KETIXjL úr eir, sem tekur
20- 30 potta, er til sölu með mjög góöu verði
Ritstjóri ávísar.
Yfirlýsing.
Með því að við höfum orðið þess varir, að þeir
Halldór hreppstjóri í þormóðsdal og tíuðm. Magu-
ússon í Elliðakoti hafi gert tilraun til að fá birta
á prenti í blaði yfirlýsingu með okkar nöfnum
undir dags. 20. þ. m. (sunnudag) í þormóðsdal, sem
hefir inni að halda apturköllun á grein okkar í
„ísafold11 45. tbl. þ. á., þá lýsum við þvi yfir, að
áminnzt yfirlýsing er til orðin móti okkar vilja og
sannfæringu, fyrir ýmsar hótanir þeirra tíuðmund-
ar í Elliðakoti og Björns í Reykjakoti, og helzt
Halldórs í þormóðsdal, sem hafði fengið okkur
heim til sín, hvorn í sínu lagi, undir röngu yfir-
skini, og settust þeir allir þar að okkur einslega
sínum í hvort sinn og svo að hvorugur vissi erind-
ið fyr en þar var komið. þannig undirkomna yf-
irlýsing okkar lýsum við tóma markleysu og fyrir-
bjóðum að hún sje birt á prenti, eða á annan hátt
hagnýtt okkur til vansa eða óliðs, og ítrekum
hjermeö jafnframt það. sem við höfum undirskrif-
að í tjeðri grein í ísafold nr. 45 sem fullkominn
og áreiðanlegan sannleika.
tíerist þeir fjelagar, sem hjer eiga hlut að máli,
svo djarfir að birta á prenti umrædda yfirlýsingu
okkar (apturköllun), óskum við að þetta brjefokkar
verði gjört almenningi kunnugt á sama hátt
Staddir í Reykjavík 28. júlí 1890.
Guölaugur Árnason, Magnús Ólafston
(handsalað).
V ottar :
Olafur Ólafsson,
þorlákur Jónsson.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 13—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. i
hverjum mánuði kl. 5 — 6
Veðurathugamr í Reykjavlk, eptir Dr. J. Jónasseu.
Ág. Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- raælir(millimet.) Veðurátt.
ánóttu um hád. fm. em. fm. em.
Ld. 2. + « +11 749.3 744.2 Sa h d S h d
Sd. 3- + 9 +11 741.7 744.’- Sv h d Sv h d
Md. 4- + 8 + «3 746 8 746.8 0 d Sv h d
f>d. Mvd. 5« 6. + 8 + « + 12 754-4 756-9 756.9 O d S h d S h d
Alla þessa dagana hefir verið hæg sunnanátt, með
talsverðri úrkomu; stöku sinnum verið á útsunnan
með þokusudda.
Ritstjóri Björn Jónason, ca,nd. phil.
Prentsmið.ja ísafoidar.
jeg einn af þeim, sem augastað höfðu á
dóttur hans, þótt jeg áliti betra að láta Iftið
á því bera.
íbúðarhús doktorsins stóð á afviknum stað
■og var öllu líkara kastala en íbúðarhúsi.
það var fremur lítið, en rammgjört mjög,
með eirslegnum hurðum og girt sex álna
Fáum grjótvegg. Niðri voru stór og skraut-
leg íbúðarherbergi, en uppi á loptinu vissi
enginn, hvernig herbergjum var hagað; þangað
komu fáir aðrir en doktorinn sjálfur; en
hann var ætíð vanur að halda þar til mestan
hluta dagsins.
Svo var það einhverju sinni, þegar við
vorum að borða miðdegismatinn, að hann
spurði mig að, hvort jeg vissi, hvað það væri,
sem hann hefðist að uppi á lopti.
Jeg kvað nei við.
#Hafið þjer ekkert heyrt talað um það«?
»Nei; — jeg befi að eins heyrt, að þjer
hjelduð þar opt til, en ekki hvað þjer starfið
þar; enda kemur mjer það lítið við«.
»Jeg hugsaði, að þjer hefðuð máske heyrt
eitthvað talað um það, því svo stendur á,
að það hafa farið miklar sögur af, að jeg
mundi vera gullgerðarmaður, og starfa að
því þarna uppi. Jeg hefi ekkert borið á
móti því, vegna þess, að jeg er svo frjáls-
lyndur og vil láta hvern ráða sinni skoðun
á því sem öðru«.
»Hver veit nema þeir hafi eitthvað tíl síns
máls ?«
»Nei, alls ekkert; þetta eru tilhæfulausar
ágizkanir. Jeg er hættur öllum læknisstörf-
um, eins og þjer vitið, og hefi jeg því, mjer
til skemmtunar, fengizt við ýmsar efnafræð-
islegar rannsóknir, ef vera kynni að jeg
fyndi eitthvað nýtt«.
Nú liðu nokkrir dagar.
Jeg fór að hugsa um það, að undarlegt
væri, ef doktorinn sæti að efnafræðislegum
athugunum dag eptir dag og ár eptir ár,
væri það satt, að hann hefði alls ekkert
numið; mjer virtist það því undarlegra, sem
mjer var Ijóst, að læknar almennt eru ekki
svo vel að sjer í efnafræði, að þeir þurfi að
hugsa til að græða mikið á þess konar rann-
sókuum. Jeg gat heldur ekki skilið, hvað
það átti að þýða, að hann fór að segja mjer
í óspurðum frjettum frá þessari iðju, sem
hann ljet öllum öðrum hulda, eða hvers
vegna hann var ekki »svo frjálslyndur«, að
lofa mjer að vaða í sömu villunni og hinum.
Jeg fór að verða hálf efablandinn um hvort
hann hefði í raun og veru sagt mjer satt,
eða einungis verið að gabba mig. En hvað
gat honum gengið til þess ? Jeg hafði ekki
á nokkurn hátt reynt að hnýsast eptir því
hvað hann væri að gera. Jeg varð ákaflega
forvioinn, og — nokkurum dögum síðar lagði
jeg af stað síðla kvölds, með þeim ásetningi,
að koma eigi heim aptur, fyrri en jeg væri
orðinn einhvers vísari um, hvað doktorinn
hefði fyrir stafni þar í loptsölum sínum.
|>að var ekki auðgert að komast að húsi
hans á næturþeli. J>að var eins og áður er
sagt, lukt sex álna háum grjótvegg allt um-
hverfis, snarbröttum utan og að ofan
alsettum tvíeggjuðum glerbroddum, og hliðin
traustlega lokuð með rammgjörvum járn-
hurðum. Og þótt takast hefði mátt að
komast inn yfir vegg þennan, þá var ekki
þar með búið, því inni f garðinum var geysi-
stór varðhundur, sem hefði eflaust rifið hvern