Ísafold - 09.08.1890, Blaðsíða 3

Ísafold - 09.08.1890, Blaðsíða 3
orði og ærnu fje varið því til undirbúings: mörgum þúsundum króna til vagnvega- gerðar o. s. frv. Bezt færi á því, að þeir vöknuðu óknúðir og gerðu það sjer til sóma, húsráðendur allir t. a. m., að hætta algjörlega að hafa vinnukonur fyrir á- burðarklára í laugar, heldur tímdu að gjalda þessa fáu aura, sem það kostar að flytja þvottana á vagni. En lánist það ekki, er vinnukonum innan handar að fá ánauð þessa afmáða með því, að vistast ekki með öðrum skilmála en að vera lausar við hana. Hitt liggur í augum uppi, að til smá- vegis skemmtiferða spölkorn frá bænum, sem mikið tíðkast hjer á hestsbaki á sumrum, er vagninn miklu kostnaðar- minni fyrir húsráðanda með fjölskyldu t. a. m., og miklu fyrirhafnarminni eigi síð- ur heldur en reiðhestar. Yfirkennarasýslanin við barnaskólann í Beykjavík var veitt í gær af bæjarstjórninni aukakennaranum þar, cand. theol. Morten Hansen. Auk hans sóttu þeir síra Lárus Halldórsson á Eskifirði (fekk 3 atkv.) og síra ísleifur Einarsson í Stað í Steingrímsfirði. Dáinn nýlega Högni hreppstjóri Ólafsson á Núpi í Fljótshlíðarhreppi, úr lungnabólgu, eins og margir fleiri síðan í vor að inflúenzan gekk þar yfir. Hitt og þetta. Ef vjer hefðum eigi sjálfir bresti |)á ættum v.jer ekki eins hægt með að sjá bresti annara. ><« * * Ágæti manns skyldi aldrei meta eptir gáfna- yfirburðum hans, heldur eptir þvi, hvernig hann notar gáfurnar. * * * Ein aðalástæðan til þess, að vjer hittum svo fáa menn, sem ánægjulegt er að tala við, er sú að flestir hugsa meira um hvað þeir eigi að segja sjálfir, heldur en það, sem sagt er við þá. * sfc * í Síam er líftjón lagt við, ef maður nefnir kon- unginn með nafni lians. En með þvi að nafnið er tíu álna langt og tólfrætt eða meir, og Siamsbúar eru mestu haugaletingjar, þá eru varla dæmi þess, að þeim verði hált á þeim glæp. * * * Að tala illa um aðra er að tala vel um sjálfan sig óbeinlínis. *■ * * Rún: Jeg heyrði nokkuð i dag, som jeg hef lof- að að segja engum manni nokkurn tíma meðan jeg lifi. Rann leggur frá sjer bókina og segir: „Jæja, jeg hlusta“. Hann þekkti á kvennfólkið! * * * AMrei skal verma höggorm í barmi sjer. Betra að útvega honum hlýju með því að stinga honum undir koddann hjá náunganum. * * * Kvennfólki á barnsaldri svipar til blávatnsins — segir reyndur heimspekingur —, 12—15 ára eru þær líkastar limonaði, 18—25 kampavíni, 25—40 ára likör, 40—50 heima byrluðu portvíni, en ept- ir fimmtugt breytast þær flestar í edik. rilakið eptir ! Með því að jeg nú aptur er tekinn til að stunda hina fyrri iðn mína, tek jeg að rajer alls konar trjesmíði utan húss og innan; eins smíði á stofugögn- um; sömuleiðis tek jeg að mjer að mála hvort heldur er með einföldum litum, mar- maralitum, eikarlit og svo frv. Reykjavik 8. ágúst 1890. Páll Jónsson trjesmiður Aukakennari við barnaskólann í Beykjavík verður skipað- ur frá 1. október næstkomandi. Launin eru 500 kr. á ári og störfin 24 kennslustundir á viku og útreikn- ingur allra mánaðareinkunna. Umsóknarbrjef stýluð til bæjarstjórnarinn- ar ber að senda hingað fyrir 15. sept. næst- komandi. Bæ.jarfógetinn í Reykjavík 8. ágúst 1890. Halldór Daníelsson. HEY TIL SÖLU. Af hinu annálaða, afbragðs- góða flæöiengisheyi frá Vatnsenda verða til sölu nokkrir tugir hesta með góðu verði undir eins og þurkur kemur. Menn semji sem fyrst við bónd ann Benid. þórarinsson. / f>arna misstirðu hana! Eyvindur og Páll voru ungir og efnilegir menn, báðir jafnaldra og heldur vel til vina; en svo vildi til, að báðum leizt vel á sömu stúlkuna. það. vissu þeir, og báðir ætluðu sjer við fyrsta tækifæri að biðja hennar. En hvaða dag slíkt skyldi gjörast, því hjeldu þeir eins og eðlilegt var leyndu hvor fyrir öðrum. Eptir túnasláttinn vildi svo til, að báðir fóru á scað sama dag. Báðir áttu jafnlanga leið; en Páll hafði keypt 10 kr. Úr « lest- unum hjá porl. Ó. Johnson. þegar Eyvindur staldraði við á einum bæ á leiðinni, spurði han.n, hvað framorðið væri, og var honum sagt, að væri um nón. Gekk honum greitt ferðin. En því miður eru dags- mörk opt ekki áreiðanleg í sveitinni, og þegar Eyvindur ríður heim traðirnar á bænum, þar sem stúlkan átti heima, mætir hann Páli mjög glöðum í bragði. Hafði Páll þá fest sjer strilkuna. Var heldur stutt um kveðjur, er Páll dregur upp 10 króna úr upp úr vas- anum og segir : f>arna misstirðu hana! þessi góðu og ágætu úr fást enn fyrir 10 krón- ur hjá þOBL. Ó. JOHNSON í Beykjavík. Brúkuð íslenzk frímerki eru keypt fyrir þetta háa verð hundraðið (100). Póstfrimerki 3 aura gul kr. 2.25, 5 aura blá kr. 15.00 5 — græn — 3.00, 6 — grá — 4.50 10 — rauð — 2.00, 1G — hrún — 7.00 20 — violet — 25.00, 20 — blá — 6.00 40 — græn — 24.00, 40 — violet— 7.00 pjónus tufrimerki 3 aura gul kr. 3.00, 5 aura brún kr. 4.50 10 — blá — 4.00, 16 — rauð —15.00 20 —■ græn — 6.00. Skildinga-frímerki frá 10 aur. til 1 kr. hvert. Ekki hef jeg not af nema heilum og þokkalegum frímerkjum, með póststimpil- kles3um á. Bifnum, óhreinum og upplituðum frímerkjum verður fleygt, og eins þeim, sem hornin eru rifin af eða kögrið. Borgun fyrir frímerki, sem mjer eru send, afgreiði jeg þegar um hæl með pósti. Olaf Grilstad Throndhjem, Norge. Eklci er allt sem sýnist. þann á hol, er hefði gerzt svo fífldjarfur, að hætta sjer þangað inn. Jeg brá mjer inn til kjötsala og keypti þar talsvert af kjöti, sem jeg ljet í poka og hafði með mjer. það var ekki orðið fulldimmt. Jeg ráfaði fram og aptur um strætin, þar til jeg þóttist viss um, að allir væru sofnaðir. Hjá næsta húsi við hús doktorsine fann jeg stiga; jeg tók hann og læddist að girðing- unni. Stiginn var stór, og mjer veitti örðugt að reisa hann ; samt tókst mjer það á end- anum. Jeg komst upp. Jeg mölvaði gler- broddana af brúninni, svo að jeg skyldi ekki slasa mig á þeim. Hundurinn kom æðandi að, eins og hann ætlaði að verða viðbúinn þegar jeg kæmi ofan. Jeg settist á múrinn og leysti utan af kjötinu. Jeg ljet í það talsvert af eitri, sem jeg hafði með mjer í því skyni, og kastaði því svo fyrir hundinn til þess að spekja hann. Bakkinn kom til mín og ljet vinalega að mjer, af þakklæti fyrir matgjöfina. Jeg þreif með annari hend- inni í hálsband hans, en með hinni tróð jeg pokanum upp í kjaptinn á honum, svo að hann skyldi ekki geta gefið hljóð frá sjer meðan liann væri að drepast. Jeg litaðist um eptir stiga, sem jeg gæti komizt í upp að glugganum á loptinu. Jeg fann stiga og reisti hann upp við húsið. Gluggar allir á loptherbergjunum voru opnir, svo að loptið gæti streymt út og inn. Jeg fór upp stigann, og þegar jeg kom upp að glugganum, stakk jeg inn höfðinu og hleraði lengi. Jeg var hræddur um, að einhver kynni að sofa þar. þegar jeg þóttist genginn úr skugga um, að þar væri enginn maður, tók jeg af mjer skóna og fór inn. Jeg brá upp skriðljósi og litaðist um, en sá þar ekkert athugavert. Dyrnar stóðu opnar. Jeg fór inn í næsta herbergi, en þar var ekki heldur néitt sem vakið gæti athygli mína, nema ef vera skyldi dálítið af gips- molum og nokkurir smápokar með einhverju í. Ljós logaði í næsta herbergi þar fyrir innan. Jeg slökkti skriðljós mitt og læddist þangað inn. þar var talsvert af silfurhvítum málmþynnum sem jeg þekkti ekki. Jeg leit vandlega eptir öllu, en ekkert gat jeg fundið, sem notað yrði til efnafræðislegra athugana; ekki svo mikið sem eitt sýruglas. Loksins festi jeg auga á allmiklum pappírsvöndlum, sem lágu þar á borði. Jeg opnaði einn þeirra ; en — hvers vegna brá mjer svo mjög í brún, er jeg sá hvað hann hafði að geyma? það voru nýslegnir silfurpeningar, og var engin furða, þótt finna mætti þess háttar í fórum húsráðanda, þar sem hann vissi eigi aura sinna tal; en það var eins og mjer þætti þessa stundina ljúft að trúa því, að ekki vceri allt sem sýnist. Jeg hafði líka tekið eptir málmþynnunum í hinu herberginu. Jeg tók einn pening, skoðaði hann vandlega og bar hann saman við annan, er jeg hafði í vasa mínum, en 8á ekkert athugavert við hann; jeg sló honum hægt við borðið; hljóðið var öldungis eins og í öðrum silfurpeningum. Svo ljet jeg hann á sinn stað og vafði um- búðunum saman. Jeg fór hægt og hljóðlega að öllu. Allt í einu fann jeg að eitthvað kalt kom við hálsinn á mjer að aptan, líkast því, sem vatnsdropi hefði lekið ofan úr lopt- inu, Mjer varð hálf-hverft við og leit aptar fyrir mig; og hvað sá jeg þar? Ekkert, nema — — doktorinu sjálfan. Hann 8tóð

x

Ísafold

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.