Ísafold - 30.08.1890, Blaðsíða 3

979
f>ótt verið sje þrásinnis að brýna fyrir
almenningi, að umgangast hundana gætilega,
virðist þetta hafa sára-lítil áhrif. J>egar jeg
kem stundum á sveitabæ, blöskrar mjer að
sjá allt það hirðuleysi, sem þar á sjer stað.
Ekkert er hirt um að búa svo um vatnsbólin
eða vatnsílátin, að hundar komist ekki að
þeim ; ekkert er hirt um að láta börnin eigi
vera að leika sjer við hundana; ekkert er
hirt um að láta hundana eigi vaða inn um
öll hús.
Yfir höfuð að tala virðist alþýða alls ekk-
ert hirða um að fylgja þeim varúðarreglum,
sem margopt er búið að gefa.
Jeg skora á húsbœndur og húsmceður, að
hafa valcandi auga á þessum reglum ; því með
því einu móti er vonandi að smádragi úr
þessari hræðilegu veiki hjer á landi.
Rvik a0/8 qo.
J. Jónassen-
Sjómenn!
Nokkrir sjómenn hafa minnzt á það við
mig, að þeir hjeldu að það væri rjett fyrir
sig, að fara að róa í Grindavík framan af
vetrarvertíð, þar stopult væri um afla og at-
vinnu innanflóa þann tíma.
Jeg álít að það gæti orðið að góðum not-
um fyrir marga innanflóa, að róa í útver-
um, bæði í febrúar og marz að minnsta
kosti; en til þess að menn geti komið sjer
fyrir, þarf að gjöra ráðstöfun til þess í tíma,
ýmsra hluta vegna, t. a. m. húsnæðis, að-
hlynningar, skiprúms, salt, m. fl.
Væri mönnum alvara að snúa sjer að
þessu, geta þeir fengið leiðbeinandi upplýs-
ingar hjá mjer 10. sept. n. k. í Reykjavík,
seinni part dags.
p. t. Reykjavík 29. ágúst ltí90.
O- V- Gíslason-
Skipstjórinn og prestsekkjan.
Atvik það sem hjer ræðir um hafði þau áhrif
á mig, að mjer finnst sjálfsagt að segja i'rá því;
því það or sjaldnar en skyldi, að menn sjá eins
ljós dæmi sannrar mannúðar.
þegar „Thyraa á síðustu strandferð H. ágúst kom
að Skagaströnd, var ylgja mikil, vont við skipið,
Sœluhúsg i stiílQÍn.
skemmta sjer við að skoða byssurnar, og jeg
tók eptir því, að hann reyndi hvort þær
væru hlaðnar og raðaði þeim síðan hverri
við hliðina á annari.
Maturinn kom innan skamms. Lágt borð,
valt og með misháum fótum var dregið nær
eldinum; pannan sett upp á það, og síðan
borðuðum við úr henni með skeiðum í ákafa,
eins og það hefðu verið dýrustu krásir.
Óðara en máltíðinni var lokið, kölluðu öll
þrjú til mín 1 einu : »Farið sem allra fyrst
að sofa. Guð gefi yður góða nótt 1«
Kerlingin dró nú hálmdýnuua, sem var
ekki sem allra þrifalegust, upp mjóan rimla-
stiga, en smygillinn hjelt á ljósinu og var
alklyfjaður af hnökkum og kápum, en hús-
bóndinn, sem hafði fengið sjer talsvert neðan
í því með matnum, sagði hálf-stamandi, um
leið og hann sneri saman vindil og setti upp
þann blíðusvip, sem hann gat framast, svo
hann varð all-kýmilegur ásýndum:
íHjerna getið þjer sofið alveg óhultur. J>að
er reyndar ekki hjá okkur eins og yður hæfir,
en allt er yður heimilt sem jeg get í tje
og mjög farið að skyggja af nótt; var bátnum
rennt niður stjórnborðsmegin, og varð hann naum-
ast varinn þar, þvi síður að auðvelt vœri 1 hann
að komast. Prestsekkja var á skipinu, sem ætl-
aði á laud á Skagaströnd, aldurhnigin, yfir sjö-
tugt, þó furðanlega ern og tápmikil. Báturinn
var fluttur bakborðsmegin, og var þar vægari sjór
Kaðalstiga var hleypt yfir hástokk og hefði mörg-
um fullfærum orðið skreipt ofan að fara. Skip-
stjóri Hovgaard sýndi þá, hvern mann hann befir
að geyma: hann kvaddi ekki þjóna sína að koma
ekkjunni öldruðu ofan í bátinn, heldur batt hana
sjálfur vað, fór svo ofan stigann á undan lienui,
og mátti heita að hann bæri hana á hægri hand-
legg sjer, kom henni til sætis og spurði, hvort
vel færi um hana. f>að var ekki meira hægt, þótt
ástrikur sonur hefði átt við móður. — Guð blossi
hann fyrir þotta viðvik!
0. V. Gíslason.
Strandasýslu miðri 13. ágúst: „Ágætt hefur
sumarið verið það sem af er ; tún voru það bezt,
sem þau hafa verið síðan harðindunum ljetti, og
var þó gott grasár í fyrra, nú eru líka allir kal-
blettir, sem til þessa hafa sjezt eptir harðindin,
horfin og gróin upp. Yfir höfuð er allt valllendi
og þurlendi mjög vel sprottið, en mýrar ekki
meira en í meðallagi, og veldur því eflaust kalsi
og tíð næturfrost ofan í byggð í júnimán. og jafn-
vel í júlímán. við og við. Nú eru hlýindi og
einnig votviðri farin að verða meiri. J>ó hefur
heynýting verið góð til þessa, og eru því töður
almennt komnar i garð, og nokkuð af útheyi
sömuleiðis, en það er allt minna en verið hefði,
ef inflúenzan hefði ekki komið á versta tíma og
lagt að kalla má hvern verkfæran mann í rúmið
lengur eða skemur, það er víst ekki um of, þö
talið sje að sóttiu hafi í þessu plássi gjört viku-
verkfall fyrir hvern einasta mann, og það er
þungur skattur, mundi þykja óþolandi, hefði hann
veriö álagður til þess að koma fram einhverju
stórgagnlegu framfarafyrirtæki; en oss íslending-
um finnst ávallt minnst um þær álögurnar, sem
stafa af eínhverju óláni eða ómennsku sjálfra vor
eða annara, og berum j>ær með furöu mikilli
þolinmæði og jafnaðargeði. Bkki var sóttin eigial.
mannskæö hjer, þó drap hún a einu heimili,
Hvalsá í Steingrimsfirði 3 menn af átta. Auk
þessa hefir h]er nærlendis að oins látizt 1 maður
úr kvefsórtinni. likki ber á því að menn vilji
hjerleggja hlut í gufuskipsfjelagið, þó allir viður-
kenni, að æskilegt væri að það gæti ákomizt. Er
látið af fátækt minni. Góða nótt, og verið
alveg rólegur. Sá sem reiðir sig á mig, hann
byggir á öruggum grundvelli*.
J>essi síðustu orð virtust hafa eitthvað
meira í sjer fólgið; en þá kallaði smygillinn
til mín úr efstu stigariminni og mælti: »Komið
nú upp og hvílið yður herra minn ! J>jer
fáið svo gott rúm, að kóngurinn okkar hefði
opt óskað sjer að fá annað eins meðan hann
var í útlegðinni á Erakklandi, og eigi hann
betra í nótt, þá hefir h&nn því verri sam-
vizku«.
Húsbóndinn vildi endilega fylgja mjer til
sæugur og fór jeg með þeim upp stigann,
og inn í mjög lágt og lítið herbergi, sem var
með svo mörgum rifum á veggjunum, að
stormurinn ljek sjer þar eins og á bersvæði,
og það rigndi svo mikið inn, að ekki hefði
veitt af að hafa regnhlíf yfir sjer, til að vera
nokkurn veginn þur. Og smygillinn tók
jafnvel eptir þessu, því hann lagði gamla,
maðksmogna mynd af Maríu mey fyrir eina
stærstu rifinua.
Jeg reyndi að gera mjer rúmið svo þægi-
legt mjer, sem auðið var, þó það væri ekki
það hvorttveggja, að fáir eiga mikið aflögum,
enda mun sú gamla skoðun ríkja hjá sumum að
betra sje að ná sjer í jarðarskrokk, til að okra á
leiðuliðunum til niðurdreps, heldur eu að leggja
það fram til nytsamlegra fyrirtækja, að dæmi
siðaöra manna.
Samkvœmt lögum 12. aþríl 1878 og
opnu brgefi 4. jan. 1861 er hjer meöf skor-
að d alla pá, er til skulda geta talið í
dánarbúi stúdents Hafliða Markússonar
frá Jaðarkoti í Villingaholtshreppi, að lýsa
kröfum sínum og sanna pær fyrir skipta-
ráðanda hjer í sýslu innan 6 mánaða frá
síðustu birtingu pessarar auglýsingar.
Fyrsti skiptafundur verður haldin í bú-
inu 27. okt. p. á. um hádegi.
Skrifstofu Árnessýslu 15. ágúst 1890,
St. Bjarnarson.
Samkvœmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. janúar 1861 er hjer með skorað á
alla þá, er telja tit skula t dánarbúi síra
Jakobs Guðmundssonar frá SauðafelU, er and-
aðist 7. maí þ. ár, að bera fram kröfur sínar
og sanna þær fyrir skiptaráðanda hjer í sýslu
innan 6 mánaða frá síðustu birtingu þessarar
auglýsingar.
Sömuleiðis er slcorað á þá, sem skulda dánar-
búinu, að gjöra innan sama tima skil fyrir
skuldum sínum.
Skrifstofu Dalasýslu, Bæ, 14. ágúst 1890.
S. E. Sverrisson
settur.
Samkvœmt opnu brjefi 4. jan. 1861 og lög-
um 12. apríl 1878 er hjer með skorað á alla
þá, sem telja til skuldar l dánardúi Jóhann-
asar snikkara Jónssonar, sem andaðist hjer í
bœnum 14. þ. m., að lýsa kröfum sínum og
sanna þœr fyrir skiptaráðandanum í Beykja-
vík að innan 6 mánuðir eru liðnir frá síðustu
(þriðju) birtingu þessarar auglýsingar.
Bæjarfógetinn i Reykjavík 27. ágúst t8qo.
Halldór Daníelsson-
ORGBL (harmonium) óskast til leigu. Ritstjóri
visar á.
KEIÐBEIZIjI með koparstöngum og ólar-
taumum var skilið eptir hjá bakarahúsinu á Eyr-
arbakka 3. júli næstliðinn. Hver sem hirt hefur,
er beðinn að skila því að Birtingaholti i Árnes-
sýslu gegn fundarlaunum.
sem allra hreinlegast, og fóru þau nú öll í
burtu frá mjer og buðu mjer góða nótt. Jeg
heyrði að slagbrandur var rekinn fyrir dyrnar,
og þegar jeg mótmælti því, sagði tollsmygill-
inn, að það mætti til, vegna þess, að það
væri engin læsing að innanverðu.og það mundi
gera svo mikinn skarkala, ef hurðin væri að
berjast alla nóttina. Enn fremur bætti hann
við, að hann mundi koma í býtið morguninn
eptir og vekja mig; og ljet jeg þetta þá gott
heita, enda var jeg orðinn æði-syfjaður. Enn
þá skein ljósglæta af olíulampanum nokkur
augnablik í gegnum rifur á veggnum, og varp
löngum, draugalegum skuggum á gráa veggina
og fúna súðina upp yfir mjer; síðan hvarf
ljósið, og allt varð dimmt, og hljótt í kring
um mig.
Jeg fór að loka augunum. J>egar jeg var
að sofna, fannst mjer jeg heyra hurð vera
lokið upp ; mjer heyrðist jeg heyra hófadyn
og margra manua mál; en ekki gat jeg hrundið
af mjer svefninum með neinu móti; hann
fjekk meira og meira vald yfir mjer.
Ekki veit jeg hvað lengi jeg svaf, en loks
vaknaði jeg við ákaft gelt í hundunum. Jeg