Ísafold - 01.10.1890, Blaðsíða 2

314
en tómar járnbrautir, landið af enda og á,
yfir þveran Vatnajökul og Ódáðahraun, og
járnbrautarbrú yfir Mývatn, til þess að þurfa
ekki að vera að krækja í kring um það.
Gufuskipafloti allt í kring um landið ; dag-
legar milliferðir milli helztu kaupstaða.
Málþræðir heim á hvert kot. Búnaðarstyrk-
ur úr landssjóði svo rífur, að sljetta mætti
fyrir hann öll tún á landinu, og hafa tvo
bÚDaðarskóla í hverri sveit.
Hvort að fólk þyrfti þá að vera að þjóta
til Vesturheims!
Athugavert er það hins vegar, að nokkurn
hnekki geta bændur beðið af því, að hafa
tekið enska peninga fyrir fje og hesta eða í
greiðalaun af enskum ferðamönnum. f>ví
eptir hinni sömu meginreglu eru þeir pen-
ingar ekki þeirra eign, bændanna íslenzku,
heldur ríkissjóðsins brezka. Hann getur
heimt þá inn sem sína eign hvenær sem vill.
En það er ekki nema rjett í svip, sem nokk-
ur háski getur af því staðið. |>að er hægur
vandi, að hætta að taka á móti ensku gulli
fyrir skepnur sínar.
Sögumannleg hlutvendni.
Misindisblöð sverja sig í ættina á því með-
al annars, að þau þurfa jafnan að rangherma
eða rangfæra hvað eina, sem þau þora, ef
þau hafa eitthvað í frjettum að segja um
mótstöðumenn sína, og ekki einu sinni þá,
heldur einnig um mótstöðumenn kunningja
sinna og kunningja-kunningja.
Sjálf hefir »Fj.kon.« vitanlega enga mein-
ingu og enga sannfæringu um nokkurn skap-
aðann hlut milli himins og jarðar degi lengur,
hvorki um landsstjórnarmál nje annað. En
vegna þess að annað blað, sem »Fj.kon.« hefir
gert sig að dindli aptan í, var að heyra sjer-
staklega hlynnt einu af þeim 4 þingmanna-
efnum, er buðu sig fram í Dalasýslu, sem sje
Sigurði Briem, þá þurfti »Fj.kon.« að segja
svo frá á undan kosningunni, að hann hefði
þar mest fylgi almennings, en síra Guðm. í
Gufudal næst honum ; síra G. mun nefnil.
hafa verið næstur í álifcí hjá hinu blaðinu.
En síra Jens Pálssyni, sem raun varð á að
mest hafði fylgi kjósenda í sýslunni, nefndi
blaðið ekki á nafn að nokkur maður í kjör-
dæminu mundi vilja líta við.
f>etta er nú sök sjer. f>að hefir sjálfsagt
átt að vera tilraun til að hafa áhrif á kosn-
inguna, en hún mjög klaufaleg og allsendis
árangurslaus, eins og nærri má geta og raun
gaf vitni.
Hitt er spaugilegra og vottur um staka
bíræfni annara eins blaða og »Fj.kon.«, að
þegar kosningunni er aflokið, þarf blað þetta
að flytja þau tíðindi, að síra Jens Pálsson
hafi »farið mjög víða um kjördæmið á undan
kosningunni til að afla sjer atkvæða«.
f>eir sem ekki lesa önnur blöð en »Fj.kon.«
—ef þeir eru annars nokkrir—skilja auðvitað
þessa írásögu svo, að sigur síra Jens hafi
verið að þakka ötulli atkvæðasmölun hans
um kjördæmið, og að hin þingmannaefnin
hafi alls eigi fengizt neitt við að afla sjer
atkvæða með ferðalagi um kjördæmið á und-
an kosningu; enda er vafalaust svo til ætlazt.
En nú er það meira en hjeraðsfleygt orðið
að eitt af hinum þingmannaefnunum, Sigurð-
ur Briem, gerði ekki eina, heldur tvœr ferðir
um kjördæmið allt eða mestallt á undan
kosningu, vitanlega einmitt í þeim tilgangi,
að afla sjer atkvæða. Fyrri ferðina gerði
hann snemma í sumar, svo lítið bar á út í
frá, og útvegaði sjer þá erindreka í flestum
ef ekki öllum hreppum sýslunnar, til að nnd-
irbúa og styðja að kosningu sinni. Síðari
ferðina fór hann vikuna á undan kjördegi og
reið þá sýsluna af enaa og á, kringum strand-
ir (Fellströnd og Skarðsströnd) o. s. frv.
f>etta ferðalag allt nefnir eigi »Fj.kon.» á
nafn, minnist þess eigi með einu orði.
Ferðalag síra Jens þar á móti, sem »Fj.-
kon.« þykir svo sögulegt, var allt og sumt
það, að hann reið hjer um bil beina þjóðleið
vestur sýsluna einu sinni, vestur að Ólafsdal,
og brá sjer þaðan snöggvast út í Skarðsstöð.
Hann mun hafa komið við á 20 bæjum alls
í ferðinni. Frá 13 af þessum 20 bæjum
komu húsráðendur á kjörfund, en S þeirra
13 kusu ekki síra Jens, heldur Sigurð fjórir
og sfra Guðmund einn. Gat hann því í
hæsta lagi hafa aflað sjer 8—9 atkvæða á
sínu ferðalagi (frá einum bæ munu hafa kom-
ið 2 atkv.), hafi erindið á annað borð nokk-
urn tíma verið það, að »afla sjer atkvæða«.
En kunnugt er mjer það um suma af þess-
um 9, að þeir voru ráðnir í að kjósa síra J.
löngu áður en hann kom vestur.
Hvað víða aðalkeppinautur síra Jen3 um
þingmennskuna, Sigurður Briem, hefir komið
við á öllu sínu ferðalagi um kjördæmið, í
tveimur atrennum, veit jeg ekki hót, en þyk-
ir sennilegt, eptir því sem hann hagaði ferð-
um sínum, að hann hafi komið við á allt að
100 bæjum alls. Að eptirtekjan hefir orðið
fremur rýr hjá honum, þótt kappsamlega væri
borið niður,—því gat síra J. ekki að gjört.
f>ví fer nú mjög fjarri, að frá þessu ferða-
lagi Sigurðar sje sagt í neinu niðrunarskyni
fyrir hann. f>að sýnir, að maðurinn er á-
hugamaður um það, sem hann ætlar sjer, og
er það lofsvert, og vottur þess, að eitthvað
sje í manninn varið. Hitt er hvort sem er
skoplegur tepruskapur, að vilja vórða þing-
maður, en láta sem manni sje um og ó, eða
að hanu gjöri það rjett fyrir nauð annara,
að taka á móti kosningu, ef kjósendur vilji
endilega. En—segja skal hverja sögu eÍDS
og hún gengur: ef haft er orð, og það langt
um skör fram, á miklu atkvæðaöflunarferða-
lagi annars þingmannsefnisins—•, þá er rangt
að láta viðleitni hins liggja í láginni, allra
helzt hafi hún verið margfalt meiri, bæði
öflugri og víðtækari.
Að jeg kalla þá síra J. P. og S. Br. mót-
stöðumenn, á eingöngu við kosningarbarátt-
una sjálfa og ekki annað. Mjer heyrðist þeir
ekki vera svo roiklir mótstöðumenn í skoðun-
um á kjörfundinum, og þar fyrir utan gæti
jeg vel trúað því, að þeir væru mikið góðir
kunningjar. Jeg tek þetta fram til að fyrir-
byggja misskilning eða hártoganir út úr orð-
um mfnum. Kunnugur.
Prestvígðir sunnudag 28. f. m. þessir 5
prestaskólakandídatar: Benidikt Eyjólfsson að
Berufirði, Eyólfur Kolbeins Eyólfsson að
Staðarbakka, Jón Finnsson, settur prestur að
Hofi í Alptafirði, Ólafur Helgason aðstoðar-
prestur síra J. Björnssonar á Stokkseyri, og
þórarinn f>órarinsson, prestur til Mýrdals-
þinga.
Tíðarfar. Snjöað hefir talsvert á fjöll
nú um hríð, ofan í miðjar hlíðar eða meir,
enda er nú byrjuð norðanátt með allgóðum þerri
og ná menn nú líkleg inn heyjum um land allt.
Afsetningarsök- Meistarinn í Cam-
bridge, með tólf-kónga-vitið, kvað hafa skrifað
landshöfðingja nýlega og heimtað þá Halldór
Jónsson bankagjaldkera og Sighvat Bjarna-
son bankabókara afsetta fyrir það, að þeir
hafi dirfzt að skrifa á móti sjer' um banka-
málið f "Vesturheimsblöðin íslenzku ! ! Hótar
landshöfðingja »reiði keisarans*—eða að snúa
sjer til Islands-ráðgjafans í Khöfn —, ef
hann gegnir ekki undir eins ! ! !
Barðastr.sýslu sunnanr. 14. sept. 1890: „Veð-
urátt góð seinni part ágústmán., eins og hún hefir
mátt heita í allt sumar, þó heldur óþurkasöm.
Seinustu dagana af ágúst náðu allir búendur inn
511u hoyi sem laust var, því þá daga var góður
þerrir. Aptur byrjaði þessi mánuður með vot-
viðrum og sunnanátt. Stundum hefir verið mikil
rigning, og helzt óþerratíð enn, svo víða eru nú
meiri og minni hey úti. Verður núbráðlega hætfc
heyskap hjer um pláss, og hefir hann staðið í
sumar í 9 vikur. Heyföng mega heita í góðu
meðallagi, ef næst inn í garð það sem úti er, ekki
mikið skemmt. það mun láta nærri og teljast svo
til, að hjer um pláss hafi fengizt eptir hveru
gagnlegan mann til heyvinnu samanlagt eptir
karl sem konu frá 80—100 þurrabands-hestar af
töðu og útheyi, og mun það ekki fást hjer nema
í allgóðu grasári. — Sumstaðar í Strandasýslu er
sagður fyrirtaks-mikill heyfengur vegna meiri
grassprettu þar en sunnan fjallgarðs þess, er að
skihir sýslur þessar, því hægviðri eru þar opt á
á vorin. þegar hjer eru norðan-næðingar, sem
spilla gróðri og grasvexti, eins og stundum kom
fyrir hjer i vor.
jpingeyjarsýslu, 17. sept. 1890: Vor og sumar
geta eigi annað en góð heitið. Að vísu gjörði
kuldakafla um fardagaleytið nokkuð Jangvinnan.
Og hundadagar allir voru fremur kaldir og úr-
fellasamir. Spretta varð í meðallagi, —lakari en
í fyrra, sökum vorkulda og þurka. íiýting má
heita að hafi orðið góð. Afli hefir optast verið
dágóður allt sumarið í þessu hjeraði. Kaupfjelags-
verð ekki enn orðið kunnugfc, heldur en vant er.
Markaðsmenn: þórður faktor Guðjohnsen á Húsa-
vik, St. Stephensen umboðsmaður með einhverj-
um Englendingi (Capt. Williams) og Jakob faktor
Gunnlaugsson á Raufarhöfn halda markaði i dag
í Núpasveit og Axarfirði; og svo áfram inneptir
sýslunni hinir 2 fyrstnefndu. þ. G. kvaðst í gær
gefa mest 17 kr. fyrir tvævetlinga og 13 lcr. mest
fyrir geldar ær og veturg. Hinir erm ekki látið
neitt uppskátt. Hin vonda kve/veiki kom hjer um
fráfæmaleytið, og kom á mörgum bæjum öllum
i rúmið og alstaðar hávaða fólks.
Proclama.
Með pvi að Biignvaldur bóndi Guðmunds-
son á Svarfhóli í Súðavíkurhreppi hefir fram-
sell bú sitt til skiptameðferðar sem þrotabú,
er hjer með samkvœmt lögum 12. apríl 1878
og opnu brjefi 4. jan. 1861 skorað á þá, sem
til skulda telja, að lýsa kröfum stnum innan
6 mánaða frá síðustu birtingu þessarar aug-
lýsingar.
Skrifstofu ísafjarðarsýslu 12. sept. 1890.
Skúli Thoroddsen.
„Sameiningin‘‘,
mánaðarrit til stuðnings kirkju og kristindómi
Islendinga, gefið út af hinu ev.lút. kirkjufje-
lagi í Vestrheimi og prentað í Winnipeg.
Eitstjóri Jón Bjarnason. Verð í Vestrheimi
1 doll. árg., á Islandi nærri því helmingi
lægra: 2 kr. Mjög vandað að prentan og útgjörð
allri. Eina kirkjulega tímaritið á íslenzku,-
ð. árgangr byrjaði í Marz 1890.- Fæst í bóka-
verzlan Sigurðar Kristjánssonar í Eeykjavík
og hjá ýmsum mönnum víðsvegur um allb
land.
VINDOFN, stór og vauui, er til sölu. Nánara
á afgr.st. ísafoldar.
I