Ísafold - 22.11.1890, Blaðsíða 4

376
maður hrosshár við hendina, tekur maður
ofurlítinn vönd af því (annars má hafa til
þess tog, hamp eða ull) og leggur hann flat-
an á milli álma vírsins á til dæmis fjögra
þumlunga bili í þann endann, sem lykkjan
er ekki á ; því næst skal setja báða hina
lausu enda vírsins fasta í skrúfstykki, og
spýtu eða sívalt járn í lykkjuna, svo að auð-
veldara sje að snúa, og skal snúa þangað til
að vírinn er orðinn eins og tvinnaður streng-
ur. f>á er lampasópurinn búinn.
í.
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878, sbr. o. br. 4.
jan. 1861, er hjermeð skorað á alla þá, sem
til skuldar telja í dánar- og fjelagsbúi Kle-
mensar sál. Bjarnarsonar, sem andaðist að
Brautarholti í Kjalarneshreppi 22. ágúst 1888,
og eptirlátinnar ekkju hans Hólmfriðar Jóns-
dóttur, sem til þessa hefir setið í óskiptu búi,
að tillcynna skuldir sinar og sanna þœr fyrir
undirrituðum skiptaráðanda innan 6 mánaða
frá síðustu (3.) birtingu auglýsingar þessarar.
pær kröfur, sem eigi eru komnar til mín fyr-
ir pann tima, verða eigi teknar til greina.
Skrifstofa Kjósar-og Gullbringusýslu 10. nóv. 1890.
Franz Siemsen.
Skotfjelag Reykjavíkur
hefur nú stofnað nýja deild, til iðkunar
líkamsæfinga (Gymnastik, Cricket, boltaleik
o. s. frv.). |>eim sem óska að taka þátt í
þessum æfingum og skemmtunum, gefst kostur
á því, gegn því að borga 4 kr. árlegt tillag,
og er þar í innifalin notkun skothússins og
leikvallarins, sem útbúinn verður kringum
skothúsið, ásamt kauplausri tilsögn af fimleika-
kennara hins lærða skóla.
J>eir sem þátt vilja taka í þessu, eru beðnir
að snúa sjer til þeirra verzlunarstjóra L.
Hansens, Joh. Hansen, og Ólafs Eósinkrans
leikfimiskennara.
Reykjavík 20. nóvember 1890.
Guðbr. Finnbogason
p. t. formaður.
Hrafnslappir keyptar.
Með því að hrafnar eru hinn skaðlegasti
vargur í æðarvarpi hjer við Kollafjörð, hefir
varpeigendum og ábúendum á varpeyjum hjer
komið saman um, að reyna að eyða þeim
sem mest má verða. Pyrst um sinn verða
því 15 aurar borgaðir fyrir hverjar ívær
hrafnslappir, sem afhentar verða í búð kaup-
manns G. Zoéga & Co í Beykjavík.
Fluttur!, fluttur!
er úrsmiður Teitur Th. Ingimundarson upp
á lopt í Nr. 7 í Aðalstræti. Aðgjörðir á
úrum fást þar fljótt vel og billega.
Heimilis-iðnaðarskóli Reykjavíkur.
Fyrir velvild bæjarstjórnarinnar verður
heimilis-iðnaðar-skólanum haldið áfram í vetur
í borgarasalnum.
Byrjar á morgun síðari part dags 4—6,
Allir velkomnir, meðan húsrúm leyfir.
Matth. Mattliíasson.
VANTAR af fjalli rauðan lola veturg., mark :
standfjöður fr., biti aptan vinstra. Bið jeg þá er
hitta kynnu tjeðan fola, að koma honum til min
að Miðdal i Mosfellssveit. Páll Gestsson.
I OSKILUM er hjá mjer rauður foli tvævetur
mark: gagnbitað vinstra. Miödal i Mosfellssveit.
Guöm. Einarsson.
PUNDIZT hefir á næstliðnu sumri skammt
frá Vilborgarkeldu kvennpils með litlu af pening-
um í vasanum. Kjettur eigandi vitji þess til
undirskrifaðs mót því að borga fundarlaun og
auglýsingu.
Heiðarbæ 21. nóvember 1890.
Guðbjörn Sveinbjarnarson.
ÓSKILAKIND. í haust var mjer dregin
hvít gimbur veturgömul með minu marki, sem er
tvírifað í stúf hægra, sneiðrifað fr. standfj. apt. v.
en þar eð jeg á ekki kind þessa, getur rjettur
eigandi snúið sjer til mín og samiö við mig um
markið og borgað þessa arglýsingu.
Skeiöahreppi 8. nóvember 1890.
Ólajur ó/eigsson á Fjalli.
VIÐ UNDIRSKRIFAÐIJR tökum að okkur
smíði og aðgjörðir á reiðtýgjum og yfir höfuð á öllu
því, sem að söölasmíöi lýtur og leysum það af hendi
svo fljótt og ódýrt sem framast má verða.
Hvergi eins vandað str.íði.
Vinnustofa okkar er i Vesturgötu nr. 55
Reykjavik 2 2. nóv. 1890.
Ólajur Eiríksson Árni Jónsson
söðlasmiður. söðlasmiður.
Á nœsta fundi Ungl.st. Æskan Nr. 1.
(kl. 10) verður leitað álits tjeðrar st. um
fundarflutning og stofnun aurasjóðs.
Framkvæmdarnefndin.
Styrktarsjóður W. Fischers.
þeim sem veittur er styrkur úr sjóðnum, verður
útborgaður hann 13. dag desembermánaðar næst-
komandi í verzlunum W. Fischers í Reykjavík
eða Keflavik, og eru það þessir : börnunum Sig-
urði Gunnari Guðnasyni i Keflavík og þorkötlu
þorkelsdóttur í Tjarnarkoti í Vogum 50 kr. hvoru;
ekkjunum Ragnheiði Sigurðardóttur Reykjavík og
þórunni þórarinsdóttur í Reykjavík 75 kr. hvorri;
og öllum eptirnefndum ekkjum 50 kr. hverri:
Önnu Eiriksdóttur í Reykjavik, Benóniu Jóseps-
dóttur í Bakkakoti á Seltjarnarnesi, Ástríði Er-
lendsdóttur í Reykiavík, Guðnýu Ólafsdóttur í
Keflavík, Guðrúnu Sigfúsdóttur í Reykjavík, Jór-
unni Jónsdóttur í Landakoti (Bessastaðahreppi),
Kristínu Jónsdóttur í Reykjavík, Rannveigu Jóns-
dóttur sama staðar, Soffiu Jónsdóttur í Nýjabæ
(Vatnsleysuströnd), Solveigu Bjarnadóttur í
Keflavík, þuríði Sigvaldadóttur á Stóru-Vatns-
leysu.
S tjórnendurnir.
VIOLIN gott er til sölu. Ritstj. vísar á.
Skósmíðaverkstæði
°g
leðurverzlun
g<P“Björns Kristjánssonar^BQ
er í VESTURG ÖTU nr. 4.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. 1 - 2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12-2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12-2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2-3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. í
hverjum mánuði kl. 5 6
Veðurathuganir í Reykjavlk, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti nóv. <á Celsius) Loptþyngdai- mselir(milliinet.) • Veðurátt.
|ánóttu|um hád. fm. | em. fm em.
Mvd.19.1 ° Fd. 20. 4- 2 Fsd. 21, -j- 2 Ld. 2 2. j -ý- 2 + 1 + 0 + ( 734- t I 754.4 735- 6 1 739.1 729.0 1 7442 746.8 Vhvd Sa hv d Nv hv d N Ii b O d ■sv hv N h d
Hin mesta ókyrrð á veðri; hleypur úr einni átt í
aðra á sama sólarhringnum ; h. 19. hvass á vestan
með mikilli rigningu, iogn um kveldið Og farinn að
frysta , aðfaranótt h. 20. genginn I austur-landsuður
með regni og rokhvass; eptir hádegið genginn til
útsuðurs hvass með jeljum og farinn að frysla að
kveldi h. 21. austan-landnorðan hvass að morgni og
íyrir hádegi genginn til vesturs-útnorðurs með slyddu-
byl, bægur að norðan að kveldi. í morgun (22.)hæg
norðangola, bjart veður. Snemma morguns kl. (4—5)
h. 21. þrumur.
Ritstjóri Björn JónsBOn, cand. phil.
Prentsmiðia Isafoldar.
landar þínir hafa þegar myrt alla fjelaga
mína; sömu förlög bíða mín að öllum líkind-
um; yfirgefðu mig meðan tími er til, og
forðaðu sjálfri þjer ! Farðu ! yfirgefðu mig,
jeg bið þig fyrir það«.
Hún aftók það í alla staði.
»Jósepha !« mælti jeg, og kyssti á ennið á
henni; »fylg mjer þá; fylg þú mjer, fyrst
þú annt mjer út af lífinu. Jeg vildi feginn
geta forðað bæði þínu lífi og mínu ; en hversu
xná það takast ? Hvert ættum við að flýja ?
Nú er niðamyrkur um allt, leiðir ókunnar
okkur, megin-herinn í tíu mílna fjarlægð, og
hitt tekur þó út yfir, að líklegt er, að þessi
voðalegu morð nái um allt land, og að jeg
sje, ef til vill, hinn eini franskur maður hjer
á laDdi, sem er enn í lifandi manna tölu«
»Við erum tvö !« mælti hún; »jeg er ekki
spænsk framar; jeg afneita fósturjörð minni,
frændum og vinnm, öllum nema þjer. j?ú
ert hinn eini ættingi minn, hinn eini vinur
minn; og þar sem þú ert, Róbert, þar á jeg
heima«.
það er ekki hermaunlegt að gráta, en jeg
segi yður það satt, herra minn, að jeg gat
ekki tára bundizt. Jeg kenndi í brjósti um
þetta elskuverða barn, er uuni mjer um alla
hluti fram, unni mjer einum og engu öðru.
»Hver8u langt er hjeðan þangað sem þitt
land tekur við ?« mælti hún.
»Hundrað mílur«, svaraði jeg, og stundí
við.
Henni ógnaði þessi vegalengd.
»Róbert«, mælti hún, »jeg veit af fylgsni
hjer uppi í fjöllnnum. Við skulum forða
okkur þangað. þar er þjer óhætt, og á
daginn fer jeg heim að sækja þjer vistir, og
fæ þá um leið fregnir af afdrifum fjelaga
þinna. Kom þú, Róbert; hin heilaga mey
getur enn miskunnað sig yfir okkur«.
Við hjeldum af stað. |>að var erfið ferð
og glæfraleg. Ljósið var brunnið upp í ljós-
beranum. Við urðum að brjótast með mestu
varkárni gegn um þjetta runna, yfir holt og
hæðir og djúpar dældir. Að baki okkar
heyrðum við gleðióp, vopnabrak og fagnaðar-
skot samsærismannanna. Ljós loguðu í
hverjum glugga á heimilum þeirra, og til
beggja hliða og á bak við okkur úði og grúði
af kyndlum þeirra. En fram undan okkur
gnæfði hinn hái, skógivaxni fjallgarður; en
þangað var ferð okkar heitið.
|>að var farið að birta af degi, þegar við
vorum komin upp á hina fremstu íjallbrún.
Við námum staðar, og lituðumst um.
»J>arna«, mælti Jósepha, og benti niður í
skuggalegt dalverpi, — »þarna er griðastaður
okkar; jeg þekki það; það er hellir fyrir
neðan fossinn þarna. J>ar getum við verið
öldungis óhult fyrst um sinn. Enginu veit
af hellinum, nema jeg og sauðamaður okkar,
gamall fauskur, sem nú er búinn að liggja í
kör í meira en ár. En áður en við höldum
lengra áleiðis, skulum við fá okkur ofurlítinn
bita, eptir þessa erfiðu næturgöngu«.
Við settumst niður í grasið. Jósepha leysti
upp böggulinn, breiddi klút á kjöltu sína, og
tíndi á hann dálítið af brauðmolum og flkj-
um. Við borðuðum með góðri lyst, og
gleymdum um stund hinum voðalegu morð-
vörgum þar fyrir neðan Ejallsræturnar. Eins
og skipbrotsmaður, sem hefir bjargað sjer
upp á eyðidrang úti í reginhafi, hlustar
ókvíðinn á ýlfrið í storminum og stunur hins
æðandi hafs, eins hlustuðum við þarna ofan