Ísafold - 26.11.1890, Page 1

Kemur út á miðvikudögum og.
laugardögum. Verð árgangsins
(iO+arka) 4 kr.; erlendis $ kr
Borgist fyrir miðjan júlímánuð
ÍSAFOLD
XVII 95
Reykjavik, miðvikudaginn 26. nóv.
Uppsögn (skrifleg) bundin við
iramót, ógild nema komln sje
til útgefanda fyrir i.okt. Af-
greiðslust. i Austurstrœti 8.
1890
Dominion linan,
kommgleg brezk póstgufuskip,
stytztu leið til Ameriku.
Sem authoriseraður útflutningsstjóri og aðalerindsrekt hins konunglega brezka gufiiskipafjelags „Dominion línunnar",
gjöri jeg hjer nieö kunnugt, aö jeg tekst á hendur fyrir nefnt fjelag aö flytja fólk úr Austur-Skaptafellssýslu í Suöur-
amtinu, öllu Noröur- og Austuramti íslands, og Strandasýslu í Yesturamtinu, til Vesturheims á næsta sumri, með beztu
kjörum.
Skip pessarar línu fara frá Liverpool til Quehec og Montreal einusinni í liverri viku, þau eru meöal hinna
stærstu og hraðskreiðustu í heimi og eru oröin heimsfræg fyrir pægilegan og góðan útbúnað.
Feröaseölar fást til Winnipeg og annara staöa í Canada og Bandaríkjanna.
Vesturfarar, sem flytja sig meö þessari línu, hafa á skipum fjelagsins allra bezta fœði og auk þess læknishjálp ókeypis
alla leið.
Jeg sje um aö vesturfarar liafi túlk alla leiö, og mun aö öðru leyti láta mjer aunt um, að þeim líöi sem bezt á
meðan þeir eru í minni og fjelagsins umsjón.
Peir sem kunna aö vilja flytja sigmeö „Dominion línunni", og óska frekari upplýsinga, geta snúiö sjer til mín eða
undiragenta minna, sem jeg mun síðar auglýsa.
Vcpnafirði 20 okt. 1890. Sveinn Brynjólfsson,
útflutningsstjóri.
Útlendar frjettir.
Kaupmannahöfn, 7. nóv. 1890.
Danmörk- Upphaf þmgsetunnar er svo
líkt því sem verið hefir að undanförnu, að
fæstir búast við öðrum lyktum en þeim sem
orðið hafa ár af ári á þingstreitum Dana.
Fjárlögin heimildarlausu fyrir umlíðandi ár
leiddu vinstrimenn enn á aftökustað í fólks-
þinginu, en tóku við þeim síðan af hendi
Estrúps og lögðu þau í frumvarpahirzluna —
allt á gamla vísu.
Sum af málsmetandi blöðum þjóðverja
taka nú undir aðfinningar og ámæli vinstri
blaðanna við stjórnina að því er Hafnarvígin
snertir og fleiri varnaráð, og kalla það auð-
sætt, að andvígið varði þjóðverja og enga
aðra, og að Danir hyggi til sambands
við fjendur þýzkalands. Minnzt á, hvað
Danir eða stjórn þeirra leggi hjer á hættu,
í stað hins, að leita samkomulags við Norð-
menn og Svía um að sitja hjá öllum ófriði
og snúa þar bökum saman, er á yrði leitað.
Svíaríki. Kosningarnar gengu svo toll-
frelsisyinum í vil, að þeir hafa um 60 atkvæði
yfir hina fram í neðri deildinni, og þá nokk-
urra atkvæða yfirburði, ef til deildasamgöngu
kæmi (sameinaðs þings).
England. Englendingar eru hvervetna
glöggvir um gagn sitt, og það reyndist í
samningunum við þjóðverja og Portúgals-
menn um landaráð í Afríku, og hið sama
kom fram við ítali fyrir skömmu. þeir vildu
koma sjer saman við Englendinga um
merkjalínu landnáms síns upp frá Massófú
og Rauðahafsströnd, og sögðust vilja hafa
þann bæ eða kastala á sínu valdi, er Kass-
ala heitir — miðsvæðis milli Nílár og strandar.
»Guðvelkomið«, sögðu Englendingar; »en
skyldu nú Súdanslönd bera aptur Egiptum í
hendur, þá verður bærinn þeim að fylgja«.
Yið þetta sló öllu í þögn, en sagt, að ítalir
muni þó vekja til máls á ný um samningana.
-— Annars er sagt, að ríki falsspámannsins
sje að leysast sundur, en allir vita, að drott-
invald Englendinga fylgir þar Egiptum, sem
ríki þeirra færist aptur suður á bóginn í
Afríku.
Fyrir skömmu var einn af Gladstoningum
kosinn í autt þingsæti eptir mann af Torý-
liði. Aðalumtalsefni blaðanna lengi þing-
málafundir þingskörunganna um allt ríkið,
en hæst hefir bergmálið látið af ræðum
Gladstones gamla í Edinborg og víðar.
Höfuðefnið sjálfsforræði Ira, sem hann kallar
höfuðmál ríkisins, er hljóti að bera sigur úr
býtum. Flest blöð á meginlandinu taka svo
á afstöðu málanna á Englandi, að Gladston-
ingar eigi sjer sigurinn vísan við næstu kosn-
ingar. þeirra mun nú vart lengi að bíða.
Þýzkaland. Seinast í september hjelt
Vilhjálmur keisari hernaðarleika í Slesíu í
viðurvist Franz Jósefs keisara og Saxakon-
ungs, og báru blöðin margt af fóstbræðra-
legum viðurmælum keisaranna, en í byrjun
októbermán. gisti þýzki keisarinn tignarbróður
sinn í Vínarborg vikutíma í blíðu og við-
hafnarríku yfirlæti. Allt slíkt er vel fallið
til að efla traustið til þrenningar-sambands-
ins, friðarvarðarins í álfu vorri. Til storkunar
við granna sína (Austurríki) komast sum
blöð Rússa svo að orði : »bandalagið óyggj-
andi, og þýzkaland ræður hjer mestu, en
það vill gera Rússum svo til hæfis á Balk-
ansskaga, sem lengst má fara. jþað heldur
Austurrfki í taug og það þorir ekki að koma
sjer svo við þar eystra, sem sumir þegnar
keisarans (Ungverjar) óska. Með öðrum orð-
um : friðurinn — og hans óska sjer allir —
er það ástand óhaggað, sem nú nýtur við í
Balkanslöndunumm. Hitt auðvitað, að þeim
þykir engu haggað, þó þjóðverjar leyfðu
Rússum að færa sig eylítið upp á skaptið.
Hinn 1. október liðu sósíalistalögin undir
lok, og var þá glatt á hjalla í Berlín, sem
nærri má geta, og nú eru þangað margir
aptur komnir til bólfestu, sem út hefir verið
vísað. Bismarck og hans fylgismeijn spá
ööld og herfilegum afdrifum.
Sósíalistar hrósa hjer miklum sigri, en
forustumenn þeirra minna líka á án afláts,
að fara með hann sem varlegast og forðast
alla svæsni, þvl það muni þó sízt góðu gegna
að gera keisarann sier móthverfan; það hafi
á Bismarck sannast. Höfuðblað þeirra er
»Berliner Volksblatt« og ritstjóri þess Lieb-
knecht. Hann er einn af höfuðskörungum
sósíalista og hefir opt átt hörðu að sæta, t.
d. landflótta og kastalavarðhaldi (1872—74).
A fund þeirra í Halle í miðjum okt. komu
um 900 fulltrúa, en þar rætt og samþykkt-
argreinir gerðar um nýja skipun fjelagsins
og tiltækilegustu ráð og reglur, og hafði það
allt hófsbrag, sem á var fallizt. Eitt var
það, að flytja fortölur sósíalista og kenningar
út til bændafólksins. En með því, að ræð-
urnar tóku til þeirra, sem hjer gæta helzt
hjarða, þá varð um að ræða, hvernig sósíal-
istar skyldu horfa við kirkju og trú. Niður-
staðan varð hjer um bil sú, að láta kirkjuna
liggja í þagnargildi, en hvern einstakan trúa
því, er hann lysti. Minnzt var á, hverjar
ófarir Bismarck sjálfur hefði farið fyrir ka-
þólska hernum. Liebknecht talaði langt er-
indi um uppfræðing og vísindi og um afl
þeirra og sigursæli. Við trúna á vísindin
yrðu menn að láta sjer hlíta í þolinmæði, án
þess að misbjóða hugsunarfrelsi manna og
tilfinningum.
Hinn 27. f. m. varð Moltke hershöfðingi
nfræður að aldri. Keisarinn bauð honum til