Ísafold - 26.11.1890, Blaðsíða 2

378
hátíðar í Berlín, og átti skörungurinn hjer
forkunnarfögnuði að mæta, jafnt af hálfu
keisarans og fólksins. Keisarinn flutti hon-
um sjálfur í broddi foringjafylkingar þakkar-
ávarp og heillaóskir, en 1 salnum var skotið
upp þeim varðliðsfánum keisarans, sem born-
ir hafa verið til sigurs í mörgum orustum
undir forustu Moltkes. Gjöf keisarans var
nýr marskálkssproti, dýrustu gimsteinum
prýddur. Bismarck kom ekki til hátíðarinnar
en sendi vini sínum heillaóskir í hraðfrjett-
arboði. Ymist um talað, en sum blöð sögðu
að Bismarck hefði kennt lasleika þá daga.
Frakkland. Hjeðan ekkert nýlundulegt
að segja, því það er ekki nýtt, þó orð sje á
haft, hversu dekurslega þeir láta hvorir við
aðra, Frakkar og Bússar, þegar svo ber und-
ir. Byrir skömmu giptist dóttir Mohrenheims
senfliherra Bússa í París (áður í Khöfn)
frönskum fyrirliða, og var það gert að miklu
fagnaðarefni lýðs og blaða. Sum þeirra kom-
ust svo að orði, að hjer hefði gefið að lfta
samvígslu Prakklands og Bússlands. Hvað
undir öllu býr er bágt að vita fyr en fram
líður, en einu hafa menn tekið eptir: að
sjaldan hefir verið meiri stillingarblær á stjórn-
arfari Frakka en nú, hvort sem litið er eptir
á þingi eða utanþings. En á fullráðið sam-
band við Bússa vilja þó fæstir trúa.
SvÍSS. Enn er ekki allt í rjettum stell-
ingum í Ticino (Tessin), og stundum hefir
legið við friðspellum, t. d. þá, er sambands-
stjórnin bauð hinum fyrri ráðherrum að setj-
ast í sæti sín fyrst um sinn. Víða brytt á
óeiru höfuðflokkanna, frelsisvina og klerka-
liða (t. d. í Freiburg).
Italía. Nýjar kosningar fara nú í hönd
f seinni hluta þ. m., en Crispi hefir haft
heldur en ekki á spöðunum með ræðufundi
í ýmsum borgum, og brýnt það fyrir fólkinu,
hvert h&mingjubragð þá var fundið, er Italíu
var komið í bandalag við fýzkaland og Aust-
urríki. A öllu mun þurfa að halda við kosn-
ingarnar, því þeirri trú sem hann prjedikar
kasta nú fleiri og fleiri, og þeir einkum, sem
líta á, í hvert vandræðaástand fjárhagur
Ítalíu nú er kominn, en um það er vígbún-
aðinum mest að kenna.
Til nýs ráðasamburðar hafa þeir Crispi og
Caprivi mælt sjer mót í Mílanó þessa daga
(6.—9. þ. m.).
Portúgal- Samningurinn við Englend-
inga um Zambeselöndin o. fl., er að svo miklu
leyti enn ósopið kál, að þingið hefir ekki
viljað á hann fallast. — Sá maður, Chry-
sostomo að nafni, sem loks tókst að skipa
ráðaneytið, er af þjóðvinaliði, og verður að
tala heldur borginmannlega á þinginu. Lík-
legt þó talið, að hann láti sendiboðann í
Lundúnum ná í einhverja tilhliðrun af Salis-
burys hálfu, svo að til fulls gangi saman.
Grikkland. Kosningunum lauk svo, að
Trikupis varð að víkja úr sæti fyrir Delyannis.
Sumir spá að hann verði ógætnari en hinn
gagnvart Tyrkjanum, sem reyndist fyrir nokkr-
um árum. Nýlega hefir Delyannis tekiðþessu
fjarri. Hann segir sem hinn, að Grikkir eigi
enn til mikils að telja hjá Tyrkjanum eptir
þjóðerniskröfum, og þeir verði að vera reiðu-
búnir til að sækja mál sitt með vopnum,
hvenær sem kallið kemur og færi gefur.
Frá Ameríku- Tollalögin eru eitt af
því, sem samveldismeDn (repúblíkana) og sjer-
veldismenn (demókratra) greinir á um. Sann-
veldismenn hafa hlaðið svo miklum fjebirgð-
um saman í fjárhirzlu ríkisins, að stundum
hefir þótt vant að vita, hvað við þær dyngj-
ur skyldi gera, og þó spöruðu þeir sízt að
auðga sig og sína á þeim gnægtum með öllu
móti. Hinir hafa viljað hleypa tollunum
niður, og Cleveland barst þetta fyrir um leið
og hann lagði hömlur á fjárdráttarbrögð em-
bættismannanna. Hjer stakk aptur í stúf,
er þeir Harrison og Blaine komu til vald-
anna. I byrjun októbers urðu þau nýmæli
að lögum, sem Mac-Kinleyslög eru kölluð,
eptir höfundi þeirra frá Ohio og framsögu-
manni. þessi lög auka stórum á tolla á öll-
um aðfluttum varningi, og verða að fullu
flutningsbanni fyrir margt frá vorri álfu. A
slíku hart tekið, sem vita mátti, í flestum
blöðum Evrópulanda, og Gladstone sagði
svo í einni ræðu sinni, að þetta van-
hyggjuráð hlyti að bitna á þeim sjálf-
um þar vestra. Hefði hann hugsað að
eins um samveldismenn, þá hefir spá hans
átt sjer skamman aldur. I fyrra dag biðu
samveldismenn fullan ósigur við kosningarn-
ar til fulltrúadeildarinnar í Washington og
við landstjórakosningarnar. Hversu mikinn
atkvæðaafla eða yfirburði þeir hafa á því
þingi, sem byrjar í vor 4. marz, verða seinni
frjettir að greina. Forseti Bandaríkjanna
situr enn á veldisstóli 2 ár, en enginn efast
nú um, að einhver skörungur af hinna flokki
taki við af honum.
þau eru enn nýbrigðatíðindi frá Ameríku,
að yfirhirðir Mormóna hefir óhelgað fjölkvæni
eptirleiðis, og við það fá Mormónar þegnlegt
jafnrjetti við aðra ríkisþegna Bandaríkjanna.
Japan- þar er til löggjafarþings kosið,
hins fyrsta í sögu Asíuþjóða. þriðji partur
þingmanna er stjórninni móthverfur, og með-
al flokkanna þeir, sem íöðrum löndum mundu
nefndir þjóðernismenn eða þjóðvinir, og vilja
stemma stigu fyrir ráðríki ixtlendra ríkja og
aðkominna manna.
Milli íslands og Englands,
— milli Englands og Ameríku
Dálítil ádrepa um íslenzkar gufustcipsferðir.
|>að hefir sannarlega verið ritað svo mikið
um vesalings-»Thyru« í Bvíkurblöðunum, að
fáa mun fýsa að heyra meira henni viðvíkj-
andi. En þó langar mig til að láta líka í
ljós skoðun mína um það mál, af því jeg
hef bæði verið farþegi á mörgum gufuskipum
og átt talsverð viðskipti við ýms gufuskipa-
fjelög.
Jeg get ekki annað en verið samdóma
þeim ritgjörðum, sem f blöðunum hafa birzt,
um það, að »Thyra« sje að flestu leyti óhæf
sem strandferðaskip hjer við land.
En hvernig skip eiguin vjer þá að fá?
Jeg held með svipuðum farþegarúmum sem
á fólksflutningsskipum þeim, er fara á milli
Bretlands og Bandaríkjanna. A þeim eru
þrjú farþegarúm, 1., 2. og 3. káeta. »Dekks-
pláss«, eins og selt er á »Laura« og »Thyra«,
ætti ekki að vera til, með þvl að veðráttan
hjer við land er svo köld og hráslagafull, að
heilsu manna er misboðið með því að
eiga að liggja eða standa á þiljum uppi á
næturþeli.
Fyrsta farþegarúmi sleppi jeg að svo-
stöddu.
En svo kemur annað farþegarúm — vel að
merkja á »Thyra«. þetta farþegarúm er að
flestu leyti svo laklega útbúið, sem verða má
að mínu áliti, og jeg er sannfærður um, að
bæði skipstjórinn og stjórn gufuskipafjelags-
ins viðurkenna þetta fyllilega. |>essi önnur
káeta, sem svo er kölluð, er í stafni skipsins,
þar sem sjógangsins gætir svo mjög, að í
vondu veðri eru menn þar engu betur farnir
en fangar, þar eð ómögulegt er að komast
upp úr holu þessari vegna holskeflanna, sem
dembast yfir þessi smávöxnu skip framanverð.
Að innan er káeta þessi svo þröng, svo dimm,
svo loptlítil og opt svo óþrifaleg, að eigi er
við unandi. |>jónustusveinninn sjest að eins
með höppum og glöppum, því að hann hefir
nóg að vinna að stjana undir þjónustuhjúin
í fyrstu káetu ; önnur káeta er hjer um bil
aukaverk hans. Brytinn eyðir ekki of miklu
fje til þess, að halda skutilsveina; hann
hugsar máske, eins og gjörist, meir um
sinn hag en um góða líðan náungans.
|>á sný jeg mjer að þriðja farþegarúmi.
|>að þarf að vera ódýrt, og getur því eigi
orðið gott, en mikill munur gæti verið á
því og »dekkplássi«. þ>að ættu að vera glugg-
ar á endilöngum hliðum skipanna með járn-
hlerum fyrir iunan; þá mætti nota meira
eða minna rúm af lestinni — eptir þörfurn —
fyrir 3. pláss farþega. Enn fremur þarf
slíkt pláss að hafa góðan utnbúning til lopt-
breytinga (vera vel «ventilerað»). Timburmaður
skipsins getur slegið upp borðafletum, er menn
geta legið í með því að hafa hálm eða hey
á fletbotninum. jpegar þetta pláss væri eigi
notað fyrir menn, mætti kippa fletunum nið-
ur og loka járnhlerunum fyrir gluggunum,
svo kassar og annað skran gæti eigi brotið
gluggana.
Menn eru sfkvartandi út af farangurs-
skemmdum eða farangurstapi. En þetta
er þeim opt og einatt sjálfum að kenna:
ónýtar umbúðir, lausir og ónýtir merkiseðlar
o. s. frv. |>að ætti hver heilvita maður að
skilja, að mikill þungi getur lagzt á það góz,
sem undir er í lest, og svo bætist hreifing
skipsins við þyngslin; en eitthvað af gózinu
verður að vera undir, og sjeu umbúðir ónýt-
ar, eru afleiðingarnar auðsæjar. Skipsmenn
verða eigi sakaðir um slíkt.
það, sem þó er allra-öfugast við þennan
gózflutning, er það, að menn flytja skyr-
tunnur, smjörbelgi, hvalsþvesti^ o. þ. h. sem
»passagergods«! I öðrum löndum liðist éng-
um slíkt, því »passagergods« er föt manns
og þar tilheyrandi daglegar smánauðsynjar,
og annað eigi. Hitt á að sendast fyrir borg-
un, sem aðrar vörur, i lestinni. En hvernig
getur sá, er hefir keypt sjálfum sjer far á
þilfari og tekið með sjer t. d. skyrbelg, ætl-
azt til, að belgurinn verði rjetthærri en
sjálfur eigandinn? Ætli belgurinn fái ekki
líka að vera á þiljum uppi? Auðvitað. Svo
kemur kafaldsstormur svo mikill, að sjór
gengur yfir allt skipið. Hver á þá að passa
þessa ýmsu belgi, poka og kassa, sem á dekk-
inu eru? Ekki get jeg skilið, að það sje
skylda skipstjóra, þegar góz þetta er flutt
borgunarlaust. Erlendis yrði það eigi hans
skylda. Flutningsgjald á varningi farþega
ætti að vera fremur lágt og ætti að vera í
lestinni; með góðum umbúðum og merkjum
mundi honum óhætt, og kvörtununum
fækka.