Ísafold - 17.12.1890, Blaðsíða 4

404
... ^■——"q—
TÍð — segir það berum orðum — að hann hafi
komið markaðsauglýsingunum til Grindavíkur og
sjeð um, að þær gengi boðleið um hreppinn, en i
þeim hefir verið boðaður markaður á helgum degi.
J>að atriði verður eptir þessu ekki hrakið, heldur
er viðurkennt af þeim, sem bezt getur um borið,
og er merkilegt, ef yfirvöld horfa aðgjörðalaus
upp á, er helgidagalögum vorum er traðkað jafn-
hlífðarlaust. Ritstj.
Leiðarvisir ísafoldar.
603. Get jeg ekki fengið uppgjöf á vist, þótt
jeg hafi verið vistráðinn eptirleiðis, þar sem jeg
vissra orsaka vegua ætla að fara að búa?
Sv.: Nei, ekki öðru vísi en ef húsbóndinn
■(væntanlegi) lætur það eptir.
604. Einn góðan veðurdag fæ jeg reikning frá
sóknarnefndinni um, að borga í peningum timbur
í grindur kring um kirkjugarðinn og flutning á
því og enn fremur flutning á orgeli; er jeg skyld-
ur að borga þetta?
Sv.: Nei, ekki nema spyrjandi hafi (ásamt öðr-
um sóknarmönnum) samþykkt fyrir fram að taka
þátt í þeim kostnaði, í stað þess að vinna moldar-
verk að kirkjugarðinum (að því er til hans kemur)
605. Jeg er hjá foreldrum mínum, og hef ekk-
ert umsamið kaup ; er jeg skyldur að leggja til
sveitar þótt hreppsnefndin ákveði það?
Sv.: Já, nema sýslunefnd verði á öðru málí,
eptir kæru.
606. Jeg er dýraskytta, og nú kemur hrepps-
nefndin til mín og fær mig til að liggja á greni
um vortíma, án þess að við semjum um kaup, en
hún er áður búin að útvega mjer dýralögin til að
fara eptir; er hún þá ekki skyld að láta mig hafa,
eins og í dýralögunum stendur, 3 kr. um sólar-
hringinn, eins fyrir það, þó að jeg nái ekki neinu
í það sinn?
Sv.: Jú.
607. farf sá maður að borga presti fermingar-
kaup fyrir barn sitt, sem þiggur af sveit?
Sv.: Mei.
608. Hvað er löglegt að borga presti fyrir að
halda líkræðu?
Sv.: Engin lög um það, nenja að borgunin á að
vera „sæmileg og eptir efnum“ (tilsk. '7/, 1847).
609. Eru hreppstjórar eða lögreglustjórar ekki
skyldir til að taka manntal, eða eru þeir ekki
skyldir að borga þeim mönnum, sem gjöra það,
ef þeir mega ekki vera að því sjálfir?
Sv.: „Hreppstjórar og hreppsnefndarmenn og
aðrir sóknarbændur, er presturinn kveður ti! þess“,
jeg kallaði, en enginn svaraði mjer. Jeg
varð hrædd og spratt á fætur; jeg fór fram
að hellismunnanum, og gægðist ót á milli
myrtusviðargreinanna; jeg sá marga menn,
og jeg þekkti þar málróm föður míns, og
-----Bóberts. — Blóðið stirðnaði í æðum
mínum, jeg stóð höggdofa af hræðslu og
kvíða.
Jeg beygði greinarnar ofurlítið til hliðar,
og sá þá og heyrði allt það, er fram fór og
maðurinn minn hefir sagt yður. Aptur og
aptur var jeg kominn á flugstlg að snara
mjer út úr hellinum og varpa mjer fyrir
fætur föður mínum; —en þegar mjer varð
litið á hina grimmúðugu fjelaga hans, og
þekkti Alverde, nágranna okkar á meðal
þeirra— Alverde, sem jeg hafði »hryggbrotið«
fyrir skömmu —þá gekk jeg þegar úr skugga
um, að allar bænir yrðu árangurslausar.—
|>eir lögðu af stað. —Jeg hljóp út úr hellin-
um, varpaði mjer til jarðar, og bað Guð að
frelsa unnusta minn. Og jeg var bænheyrð.
Jeg sá á völlunum álengdar stóran hermanna-
flokkk.— f>ar var sveitin hans Eóberts
míns.
eiga að taka manntalið (eða áttu að gjöra það 1.
f. m.), allir kauplaust. Sjá brjef landshöfðingja
17. júnl þ. á , í Stjórnartíð.
610. Eru hreppsnefndir eigi skyldar að ljá ó-
keypis húsrúm í húsi því, sem byggt er af hrepps-
búa fje, svo framarlega sem það kemur eigi i bága
við afnot hreppsnefndarinnar eða önnur tilgang-
inum samsvarandi afnot þess, fyrir fjelög, sem
styðja aö menntun og framförum hreppsbúa ?
Sv.: Lagaskylda er það ekki, en sanngirnis-
krafa fullkomin, ef svo hagar til. sem spyrjandi
greinir frá.
Samkvœmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 er hjermeð skorað á
alla pá, sem telja til skuldar í dánarbúi
Guðmundar íngimundarsonar útvegsbónda
frá Lágholti hjer í bænum, að koma fram
með kröfur sínar og sanna þær fyrir skipta-
ráðandanum í Reykjavík áður en 6 mán-
uðir eru liðnir frá síðustu birtingu þess-
arar augljsingar.
Bæjarfógetinn í Reykjavík io. desember 1890.
Halldór Daníelsson
TVO FOLA tvævetra vantar af fjalli. Annar er
mógrár að lit, hvítsokkóttur á apturfótum, ómarkað-
ur, en hinn er rauðjárpur, með marki: lögg aptan v.
Báðir folarnir eru óafrakaðir. Hver sem kynni að
hafa orðið var við fola þessa. er vinsamlega beðinn
að gjöra mjer aðvart um þá.
Lundi í Lundarreykjadal 5. des. I890.
Olafur Olafsson.
Eptir beiðni nokkurra manna hjer í bæ kaupir og
selur undirskrifaður alskonar lausafjármuni hverju
nafni sem nefnast. Mig er að hitta á heimili mínu í
Baukastræti nr. 12 hvern virkan dag frá kl. 4—loe. m.
Reykjavík 16. des. 1890: F. Finnsson.
Skósmíðaverkstæði
Og
leðurverzlun
ÍW' Björns Kristjánssonar'^Bg
_________er í VESTURGÖTU nr. 4.
Bókaverzl. ísafoldarprentsm.
(Austurstræíi. 8)
hefir til söiu allar nýlegar íslenzkar bækur
útgefnar hjer á landi.
HEGNINGAKHÚSIÐ kaupir tog fyrir hátt
verö, ekki minna en 10 pd. í einu.
í Reykjavíkur apóteki fæst:
011 þessi vín eru
komin beina leið
frá hinu alkunna
verzlunarhúsi Com-
pania Hollandesa.
Whishy
Cognac
Aquavit
Alls konar ilmvötn, sem komu með póst-
skipinu síðast. tannburstar og sápur.
Margar tegundir af hinum velþekktu vindl-
um frá Hollandi. Alls konar þurkaðar súpu-
jurtir mjög ódýrar (Tomater, Persille, Porre-
lög, Grönkaal, Eödkaal, Hvidkaal, Gulerödder
og Julienne).
Baðmeðöl: glýserínbað og nafntalínbað,
beztu baðmeðöl í sauðfje, fást enn í
verzlun G. Zoega & Co-
Linir hattar og stormhúfur fást í
verzlun G- Zoega & Co.
Undirskrifuð hýsir ferðamannahesta, Og selur hey
ef þess er óskað, fyrir sanngjarna borgun.
porbjörg Sveinsdóttir yfirsetukona.
Portvín (rautt og hvítt)
Sherry (pale)
Madeira
Hvítt vín
Undirritaður tekur að sjer allskonar trjesmíð
og leysir það af hendi fljótt og vel.
Óseyri við Hafnarfjörð. Haraldur Möller,
snikkari.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. 1 2
Landsbankinn opinn hvern vírkan dag kl. 12-2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12 2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2 3
Hálþráðarstöðvar opnar í Rvík og Hafnarf. hvern
rúmhelgan dag kl. 8—9, 10—2 Og 3—5.
Söfnunarsjóðurinn opinn 1. mánud. 1
hverjum mánuði kl. 5 6
Veðuratlmgamr í Reykjavtk, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti | Loptþyngdar- 1
lesbr. í (áCelsius) mælir(millimet.)l Veðurátt.
|á nótt«|um hád. fm. em. fm. em.
Id. 1 -7- l + 1 746.8 751-8 A h d N h b
Sd. 14. .-h 5 -7- 2 76, .0 759 5 N h b A hv
KJ. ' 3. + 2 + 5 750.9 751.« Sa hv d Sv h d
þd. 16. + 1 +- • ;49-3 746.8 O d O d
Mvd.17. +- 3 741.7 Na h b
Eyrri part dags h. 13. var hjer hæg austanátt,
gikk til norðurs eptir miðjan dag, en var hægur
oj var við norður þangað lil siðari part dags h.
H, er hann gekk til austurs, hvass og koldimmur
oj var hvass á landsunnan með regni allan dag-
inn h. 15., þar til hann lygndi síðari pai't dags og
fór að snjóa og dreif þá niður öklasnjó. Hinn
10. var hjer logn allan daginn. í morgun (17.)
lajjdnorðangola.
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. phii.
Prentsmiðja Ísaíoldar.
Jeg hljóp allt hvað af tók yfir holt og
hæðir, dældir og læki, já, jeg ímynda mjer að
jeg hafi verið borin af englum; svo fljót var
jeg á leiðinni til hermannanna frönsku. Sveit-
arforinginn var fremstur í flokki; jeg fleygði
mjer fyrir fætur honum og grátbændi hann
að bjarga Róbert og fleiri bandingjum, sem
samsærismennirnir væru að búa sig undir að
myrða með frábærri grimmd. Jeg bauðst
til að vísa þeim leið til aftökustaðarins.
Mjer voru kunnir allir vegir og leynistigir
til Fuestadalsins, og eins og þjer hafið þegar
heyrt, herra minn, mátti jeg ekki seinna
koma til að bjarga unnusta mínum«.-------
Veitingarmaðurinn kveikti aptur í pípu
sinni, settist í sæti sitt, og hjelt svo áfram
sögu sinni:
»Jeg komst ekki heldur óskemmdur úr
hreinsunareldinum ; hárið var allt sviðið af
hnakkanum á mjer, og hendur mínar, sem
voru bundnar á bak aptur, voru töluvert
brenndar. Eldsmagnið hlýtur að hafa verið
orðið meira fyrir aptan mig en framan, og
einmitt á því að skera böndin af höndum
mjer, hefir Jósepha misst sjónina«. —
Við sátum þarna bæði í grasinu. Hún
hfllaði sjer máttvana að brjósti mínu.
ISli fóru hermennirnir að tínast til okkar
ajitur úr eptirförinni eptir Longa og fjelög-
utn hans, og þyrptust þeir utan um okkur.
Loksins kom fyrirliðinn.
»l>ú hefir verið hætt kominn, lagsmaður«,
Aselti hann«, en hver er þessi fagra mær,
sfem þú átt lif þitt að launa ? Jeg sje að
þi hefir átt vingott í Tolósa. þ>ú ferð á
orkumla-spítalann; en hvað eigum við að
gera við hana?«
»f>ar sem jeg er, herra fyrirlíði«, svaraði
jeg, »þar verður hún einnig að vera; við get-
Un ekki skilið framan«.
Hann brosti.
»f>að er nú svo, vinur minn«, mælti hann,
>en hjer, á þessu bölvaða landi, er hvorki
tími nje tækifæri til langra ástaræfintýra.
Hvar áttu heima, stúlka mín ? Ratar þú heim,
eða viltu að jeg láti fylgja þjer ?«
»Æ, herra minn!« svaraði hún; »jeg á hvergi
beirna. Sjáið aumur á okkur Róbert, og lofið
okkur að vera saman! Lofið mjer að vera
hjá honum þennan stutta tírna, sem jeg á,