Ísafold - 20.12.1890, Blaðsíða 3

Herra »Lagar«-burgeis! £>jer segið uinmælí
mín »lumpin« (W.-girzka) og útlendingsleg.
Yður er það nú vist eins kunnngt og flestum,
livað er »lumpið«, en um það, að þjer sjeuð
glöggur í íslenzku, ber hvorki nafn yðar nje
orðfæri vott. jpjer párið allt af nafnið Val-
garður með útlendu Wigwams-vafli, þrátt
fyrir það að þetta w hefir verið í mörg ár
eins og reyr af vindi skekinn fyrir gysi og
aðfinningum manna.
Valgarður sál. grái mun hafa ritað V, ekki
W; en úr því hans er hjer minnzt, þá kem-
ur mjer til hugar: Ætli það hefði eigi verið
ólíku fyrirgefanlegra, að þjer hefðuð tekið
upp viðurnefni þessa nafna yðar, heldur en
að hnupla nafni frá Sigurði sál. skáldi?
Breiðfjörðs-nafnið fer yður hvort sem er litlu
betur en Ijónshúðin skepnunni, sem fór í hana
forðum. Og — þá er ekki minni munur á
málfærinu ! Jeg vil nú stinga upp á þvi, að
ef þjer fáizt til þess að skila aptur Breið-
fjörðs-nafninu, þá verðið þjer framvegis lát-
inn halda tvíklofaða vaffinu óátalinn, og yð-
ur enda þolað að víkka það um fáein prik.
En væri yður nú ekki hollara að hætta
að »staulast« við pennasköpt, en labba
heldur við eitthvert af axarsköptunum yðar?
Hollast mun sniglinum að halda sig í kuð-
unginum, og Breiðfjörð á »Lagarnum«.
Beykjavík 19. des. 1890.
Sigm. Guðmundsson.
Mannalát- Hinn 25. f. mán. audaðist
Einar bóndi Bjarnason í Hrísnesi í Skaptár-
tungu, merkisbóndi roskinn nokkuð, búhöld-
nr góður, faðir þeirra síra Bjarna Einarssonar
í jbykkvabæ og Jóns bónda á Hamri. Ný-
lega eru og dánir þessir bændur sunnlenzkir:
Jón Hávarðsson á Kollabæ 1 Fljótshlíð, Páll
Eyjólfsson á Iragerði og Jón Einarson á
Hólum í Stokkseyrarhreppi.
Hinn 29. okt. í haust, andaðist í Dölum í
Fáskrúðsfirði uppgjafaprestur síra Stefdn
Jónsson, er síðast þjónaði Kolfreyjustað, á
áttræðisaldri, fæddur 23. apríl 1818 á Skeggja-
stöðum í Norður-Múlasýslu, vígður 1844 kap-
ellán til föður síns, Jóns prests Guðmunds-
sonar á Hjaltastað, fekk Garð í Kelduhverfi
1855 og Presthóla 1862, en Kolfreyjustað
1874; lausn frá prestsskap fekk haun 1887.
Ekkja lifir eptir hann, 4 synir og 3 dætur,
— dæturnar giptar þar eystra, og synirnir
3, allir í bændastjett eða verzlunar.
+
Stefán prestur Jónsson.
Deyja frændur,
Deyja vinir;
Mjög hefi’ jeg margs að sakna.
Harmasögur
Að höndum mjer
Berast með hverju brjefi.
Föður er jeg sviptur,
Sviptur vini.
Allt kemur senn að svinnum.
Haust var í dalnum
Hinnsta sinni—
Nú næðir þar napur vetur.
Hyrfi jeg aptur
Heim í dalinn—
Hvers myndi’ jeg hafa að sakna?
Vinar, sem öllu
Verulegu
Fölskvalaust ástum unni.
Hyrfi jeg aptur
Heim í dalinn—
Hvers myndi’ jeg hafa að sakna?
Vinar, sem trúði
Og vildi eigi
Hið heilaga hafa að skopi.
Hyrfi jeg aptur
Heim í dalinn—
Hvers myndi’ jeg hafa að sakna?
Vinar, sem ávallt
Með alúð rækti
Og kærleika köllun sína.
Hyrfi jeg aptur
Heim í dalinn—
Hvers myndi’ jeg hafa að sakna?
Vinar, sem allt, er
Var íslenzkt, virti,
Væri það gott og göfugt.
Hyrfi jeg aptur
Heim í dalinn—
Hvers myndi’ jeg hafa að sakna?
Vinar, sem öllum
Vinum sínum
Og ættmönnum óbrigðull reyndist.
Margt er það fleira,
Er mætti’ jeg sakna:
Skemmtilegs viðtalsvinar,
Fróðs vinar, er
Var frjáls í anda.
Nú sdauft er um dali auða«.
Grátið þó eigi,
Gengins vinar
Ættmenn og eiginkona !
Verkamenn guðs
í verki dyggir
Lifa og deyja í drottni.
Bjarni Jónsson.
Barðastr.sýslu vestanv. 21. nóv. »Veðrátta
hefir allt haustið verið storma- og úrkornu-
sömu, fram til veturnótta, eigi mjög stór-
kostleg úrfelli, og allt af þíður. En þá tók
að snjóa með nokkru frosti. Hefir þó ávallt
tekið upp snjóinn í byggð annað kastið, því
einlægir umhleypingar hafa mátt heita, og
mesti rosi í veðri optast nær, bleytuhríðar,
með ofsa-stormum á stundum, svo aptur frost
á milli, svo allt hefir hlaupið i gadd og gler-
ung, og beit orðið hálfslæm. Að eins dagur
og dagur komið við og við, sem logn hefir
verið og gott veður. Vikutíma, 9.—15.
þ. m., var þó gott og stillt veður lengst
af. Frost hefir aldrei mikið orðið, hæst 1.
þ. m. -f- 5° B., en aptur optar nokkur hiti,
mestur 21. f. m. 10° B. og 7° B. 13. þ. m.
En þetta úrfella- og umbleypingasama tíðar-
far hefir verið óhollt og afhrakasamt fyrir
skepnur.
þ>að er líka farið þegar að brydda á bráða-
pest á sumum bæjum.
Fiskiafli svo sem enginn í haust; helzt
reitingur í Dölum; enda varla gefið nokkurn
tíma.
Hitasótt og kvef að stinga sjer niður á
börnum, á sumum að líkindum barnaveiki,
og úr henni líklega eitt nýdáið í Tálknafirði,
en 4 liggjandi, allt á sama heimili. Heldur
óhraustleiki á ýmsum fullorðnum líka, venju
fremur, kvef o. fl.
Strandasýslu sunnanv. 9. des.: það sem
af er þessum vetri, hefir tíðarfar mátt heita
gott; reyndar nokkuð óstillt á stundum, en
stór-illirðra laust. Hagi hefir allt af verið
nógur og nú sem stendur er næstur alveg
auð jörð. Bosknu fje er ekkert gefið hjer
enn, og ekki þörf á því, en lömb voru þar á
rnóti tekin snemma á gjöf nfl. 2. nóvember-
mán. víðast hvar.
Kíghósti gengur hjer á nokkrum bæjum og
leggt allþungt á börnin; fá börn hafa samt
dáið úr honum enn sem komið er.
Eyjafirði 2. desbr. »Fyrri helming sept-
embermánaðar var hlýtt veður en rigninga-
samt, en þá kólnaði veðrið og varð talsverð
snjókoma á fjöllum og afrjettum og lítið eitt
í byggð. Meðaltal hitastiga (Celsius) allan
mánuðinn var + 5,38. Suðvestan veður eru
hjer opt skæð í þessum mánuði, en nú var
það ekki nema hinn 8. og urðu þó engar
sjerlegar skemmdir að því. Bigningadagar
voru 14 og snjódagar 4.
Fyrri helming októbermánaðar var allgott
veður, en fremur rirkomusamt. þ>á gerði
norðauhret og snjóaði á fjöll. Vikutíma þar
á eptir var gott og blítt veður; þá kom ann-
að hretið og úr því voru óstillingar og snjó-
koma töluverð. Meðaltal hitastiga allan mán-
uðinn var + 0,61. Begndagar voru 6 og
snjódagar 9.
Fyrsta þriðjung nóvembermánaðar voru
frost töluverð, mest -f- 17 stig; en þá hlýn-
aði og gjörði hlákur, svo jörð var auð allan
þennan mánuð. Veður var frernur stillt
lengst af, en þó voru allmikil suðvestanveður
hinn 18. og 19. og hinn 28. og 29. Meðal-
hitastig þennan mánuð var -f- 1,44. Allan
þennan tíma hefir átt verið lengst við suður.
Menn urðu hjer varir víð jarðskjálptakipp
kl. milli 9 og 10 um kvöldið hinn 22. Begn-
dagar voru 6 en snjódagar 9.
Grasvöxtur varð hjer í meðallagi eða fram-
undir það og nýting allgóð, þegar á allt er
litið, en þó varð heyskapur nokkuð enda-
sleppur hjá mörgum sakir rigninganna í sept-
ember; enda má varla kalla óskemmt það,
er seinast náðist inn. J>ó má segja, að hey-
byrgðir sje fremur í betra lagi, enda áttu
flestir nokkuð eptir frá vetrinum á undan.
Heimtur urðu allgóðar á endanum, þótt
illa vióraði í fyrstu göngum, og fje mun hafa
verið álíka að vænleik og í fyrra sumar, enda
var víðast hvar, ef ekki alstaðar, í góðu
standi í vor, er var. A bráðapest hefir nokk-
uð borið á einstöku bæjum, en ekki má það
almennt heita. Allar líkur eru fyrir því, að
talsvert fleira fje hafi verið sett á í haust en
í fyrra haust.
Víst er það, að menn í þessu hjeraði hafa
náð sjer mjög á þessum tveim seinustu ár-
um eptir harðindabálkinn, einkum að því er
sveitabændur snertir. Fiskiafli varð hjer
nokkur seinni part sumarsins, en þó má
hann eigi góður heita. Hins vegar öfluðu
flest hákarlaskipin vel, og er þó óvízt, hvort
sá atvinnuvegur er til gagns fyrir hjeraðið í
heild sinni. Nokkuð hefir reitzt af síld í
lagnet síðan um veturnætur.
Mikið fluttist hjeðan af fje í haust, og
voru menn almennt vel ánægðir með þá
verzlun. Verð á tvævetrum sauðum (eldri
sauði er hjer varla um að tala) var frá 17—
18,75 kr. og veturgamalt á 12 kr. að meðal-
tali. Mikið kom af peningum fyrir þessa
vöru, einkum af ensku gulli, svo flestir fjár-