Ísafold - 06.01.1894, Blaðsíða 3

3
hafa þótt tiltækilegastar, til að koma í veg
fyrir sjúkdóm þennan. Jafnvel kvalafull-
nr dauðdagi vina og vandamanna, sem og
kröptuglega sannfærandi ritgjörðir um þett-
að efni, hverju harni skiljanlegar, hafa
ekki fyr en seint og siðar meir getað
komið almenningi til að beita hinum nauð-
synlegustu varúðarreglum, sem hvorki hafa
þó haft mikinn kostnað eða erfiðleika í
för með sjer.
Auðvitað er öðru nær en að jeg tali þetta
undantekningarlaust til allra; en jeg þori
aptur á móti að fullyrða, að það eru ótrú-
lega margir, sem eiga þennan eða þessu
líkan vitnisburð með rjettu, og jeg held,
það sje fyrst nú eða nýlega, að það geti
heitið, að almenningur hjer um slóðir, sem
jeg til þekki, sje í framkvæmdinni farinn
að færa sjer í nyt þau ráð og meðul, sem
upp fundin hafa verið til þess, að koma
í veg fyrir sullaveikir.a. Sem betur fer
held jeg nú að talsverður sigur sje unninn
í þessu efni. Skal jeg í þvi sambandi
geta þess, að fyrir tilhlutun okkar duglegu
og að maklegleikum vinsælu embættis-
manna, sýslumanns og hjeraðslæknis, var
á síðasta fundi sýslunefndarinnar hjer i
sýslu 13. f. mán. útbýtt í alla hreppa sýsl
unnar svo nefndu »areJcadufti«, til þess
að lækna hunda af bandormum, ásamt
prentuðum leiðarvísi til þess að nota það,
sbr. 44. tölubl. ísafoldar þ. á., og sýslu-
nefndarmönnum hverjum fyrir sig falið að
útbýta því meðal hreppsbúa sinna.
Meðal þetta, sem bæði jeg og aðrir hjer
í hrepp hafa reynt, hefir reynzt ágætlega
eða með öðrum orðum bókstaflega eins
og verkunum þess er iýst í leiðarvisinum
— sem einnig er prentaður í nefndu blaði —
ef í engu er breytt út af því, sem f'yrir er
lagt.
Jeg hef til að byrja með útbýtt meðaii
þessu á almeunum hreppsfundi þannig, að
tilteknir menn hafa tekið að sjer, að sjá
um inngjöfina á 3—4 bæjum hver; og hafa
þeir alls ekki talið eptir dálitla snúninga
og fyrirhöfn; og yfir höf'uð hefir enginn
hjer í hreppi (þ. e. Landmannahreppi) sýnt
mótþróa í þessa ef'ni, en margir miklu
heldur látið í ijósi talsverðan áhuga, eptir
að þeir höfðu sjálfir sjeð hinar fljótu og
góðu verkanir þessa ágætismeðals, er all-
ir, sem reynt hafa, munu sækjast eptir að
við hafa framvegis.
Jeg het skýrt frá þessu til þess, að
eynsla sú, sem fengin er í þessu efni,
yrði sem fyrst almenningi kunn, með því
að Jeg geri ráð fyrir því sem sjálfsögðu.
að mörgum muni þykja mikið til þess
koraa, að jafn ágætt og undra ódýrt með-
al er fundið til þess að sporna við hinni
voðalegu suliaveiki, sem hjer í sýslu og
sjálfsagt viðar má heita stórkostleg plága.
Hvarrnni á Landi 17. nóvember 1893.
Eyjólfur Guðmundsson.
Peningaforði heimsins segir forstöðu-
maður peningasláttunnar í Washington muni
vera 13,363 miljónir króna í gulli, 15,079 milj.
kr. í silfri og 9832 milj. kr. í ótryggðum seðl-
um.
Hinn stærsti gimsteinn i heimi fannst
í vor, 20. júní, suður i Óraníu-þjóðveldi í
Afríku. Það er demant, sem vegur 9713/4
karöt, er 3*/2 þuml. enskir á lengd, 2s/i þuml.
á breidd og 12/e á hæð. Hann er metinn á x/2
milj. pd. sterl., sama sem 9 milj. kr. Finnand-
inn var Kaffaþjóðar og hlaut í fundarlaun
160 pd. stefl. og hest með reiðtygjum. Gróð-
inn lenti mestur hjá demanta-kaupmanni ein-
um, er gert hafði samning við námueigand
ann, að kaupa af honum alla demanta, er þar
fyndust, fyrir ákveðið verð hvert karat, hvort
heldur þeir væru stórir eða stnáir, góðir eða
slæmir. Náman, sem demant þessi fannst í,
er kennd við bæinn Jágersfontein, og er de-
mantinn nefndur J/igersfonteins-Excelsior.
Hinn stærsti gimsteinn, er áður vissu menn
til, heitir Kohinoor, og er eign Bretadrottn-
ingar. Hann á að hafa vegið upphaflega 793
karöt, en var sorfinn þangað til og fégaður,
að hann vegur nú eigi nema 106 karöt.
Mesta hókhlaða í lieimi er sú er reist
hefir verið nýlega í Washington, höfuðstaðn-
um í Bandaríkjunum. Þar komast vel fyrir
5 milj. bindi. En ekki eru nema H/a milj.
bindi í hinu stærsta bókasafni, sem nú er til,
þjóðbókasafninu í Paris.
íbúar Chicagoborgar voru fyrir 12 árum
'/2 miljón, ert eru nú P/s miljón. Með sama
vexti og viðgangi verða þar orðnar 4 miljónir
eptir 6 ár. Þá má London fara að vara sig.
Mesta frímerbjasafn í heimi er mælt að
Rússakeisari muni eiga. Hann er mjög áfjáð-
ur að safna brúkuðum frímerkjum. Safn hans
er sagt meira en 2 mili. króna virði.
Itífleg lagamannsþóknun. Fyrir nokkr-
um árum fekk málfærslumaður einn í Ameríku
900.000 króna þóknun fyrir eitt »handarvik«:
að búa löglega út stolnun eins verzlunarfje-
lags, semja lög fyrir það o. s. frv.
hús tii söiu
í Yesturgötu. hentugt hvort heldur er fyrir
handiðnamenn eða sjómenn. Nánara á af-
gr.stofu ísafoldar.
Orónir sjóyetlingar
eru borgaðir háu verði
i verzlun G. Zoega & Co.
Hús til söln
frá 14. maí lítið og þægilegt fyrir litla
familiu með stórum og góðum kálgörðum.
Skilmáiar góðir. Nánara á afgreiðslustofu
ísafoldar.
Dugleg vinnukona, sem er vön sveitavinnu
og kann vel til ullarvinnu, getur fengið vist
frá 14. maí næstkomandi. Nánara á afgr.stofu
Isatoldar.
Hálft steinhúsið „Bræðraborg4 * * * * * * * * * 14
er til sölu fyrir mjög lágt verð og með að-
gengilegum söluskilmálum. Lysthafendur
snúi sjer til
kaupm. G. Zoéga & Co., Rvík.
Dugleg vlnnukona getur fengið vist 14.
maí 1894. Hátt peningakaup. Ritstj. vísar á.
Vandaður vinnumaður getur fengið góða
vist 14. maí 1894. Peningakaup. Ritst. vísar á.
Nýr ogvel vandaður bær, liggjandi í Kapla-
skjóli, tvikarmaður, með eldavjel í miðju og
kjallara, er til sölu og getur verið laus 14.
maí næstk. Bænum fylgir vel afgirt lóð 2
dagsláttur að stærð og þar í er góður kálgarð-
ur, og töluvert búið að rækta til slægju. Lpp-
sátur fylgir með vergögnum. Óvanalega væg-
ir kaupskilmálar. Ritstjóri visar á seljanda
eða umboðsmann hans.
4
menn til rekkju með þeirri meðvitund, að næsta kvöld
mundu þeir einnig brenna sorp á götunum.
Hið eina mótlæti lögreglustjórans var það, að geta
ekki fengið samborgarmenn sína ofan af því, að skjóta
á villigæsir, sem flugu yfir bæinn á kvöldin. Það, var
sem sje bannað í lögreglusamþykktinni, að skjóta á^göt-
unum. »Hefði það verið í einhverri smáþorpsómynd, þá
læt jeg þflð vera«, sagði lögreglustjórinn; »en í jafnstórri
borg og þetta er það hrein og bein óhæfa«.
Samborgarmennirnir hlýddu á mál hans, kinkuðu kolli
til samþykkis og svöruðu oh yes; en er hina ijósgráu
flokka bar við kvöldroðann upp yfir borgimni, gleymdu
allir heiti síriu, þrifn byssuna og tóku til að skjóta.
Hann Davis, lögreglustjórinn, hefði auðvitað getað
dregið hina seku fyrir dómarann, og hann Dasonville
hefði vitanlega getað dæmt þá í lögákveðnar sektir. En
hinir seku vora hans sjúklingar, dómarans, hvenær sem
eitthvað gekk að þeim, eða með öðrum orðum, að hann
var líka læknir þeirra, og þeir voru á sama hátt nauðleita-
menn lögreglustjórans, hvenær sem þeir þurftu að láta
gera við skóna sina. Fyrir því atvikaðist það einhvern
veginn svo, að lögunum hætti við að verða svefnsamt.
Já. Það var friður og spekt í Olíulindarborg. En
eigi varð það sæluástand eilíft, fremur en endrarnær hjer
á jörðu.
Giptusamleg leikslok.
Ameriks saga.
Fyrir fimm eða sex árum fannst steinolíuuppspretta
á einum stað í Nevada. Einhverjir gróðamenn voru eigi
seinir á sjer að koma á legg hlutafjelagi til þess að fje-
nýta þessa ábatavænlegu auðsuppsprettu. Voru færð
þangað kynstur af vjelum, reist lms handa verkmönnum,
staðurinn skírður Oiiulind, og á skömmum tíma var risin
upp i auðn þessari dálítil nýlenda, allvænt húsaþorp með
nokkrum hundruðum verkmanna.
Tveim árum síðar var svo langt komið, að Olíulind
hjet Oiíulindarbær.
Það var og ekkert ofnefni, að kalla það borg.
Þar var skóari, þar var trjesmiður, þar var járnsmið-
ur, þar var slátrari og þar var læknir. Læknirinn var
frakkneskur og hafði verið rakari heima á fósturjörð sinni,
envarannars meinleysismaður, og er það frásöguvert um
ameriskan skottulækni.