Ísafold - 03.03.1894, Qupperneq 3
47
hann margir. Hann var og mjög mikils met-
inn af öllum, sem kynntust honum, og ein-
hver hinn vinælasti maður. TJtför hans, sem
fór í'ram í skammdegi, í misjafnri færð og
vatnavöxtum, var svo tjölmenn, að f'ágætt er
til sveita. V. B.
Ólafnr Pálsson, umboðsmaður, á Höfða-
hrekku, er drukknaði 15. jan. þ. á. var, fæddur
í Hörgsdal 1830, sonur Páls prófasts Pálsson-
ar (f 1861), kvæntist 1853 Sigurlaugu Jónsdóttur
spitalahaldara á Hörgslandi; hún dó 1866, Og
fluttist Ólafur skömmu siðar að Höíðabrekku,
þar sem hann hjó siðan til dauðadags. Nokk-
ur börn þeirra hjóna eru á lífi, þar á meðal
kona Halldórs horgara í Vík Jónssonar. Um-
hoðsmaður varð Ólafur 1878, og alþingismað-
ur Vestur-Skaptfellinga var hann 1881—1891.
Enn fremur hreppstjóri og sýslunetndarmaður.
Hann var nafnkenndastur bænda i sínuhjeraöi,
»öruggur og óhvikull liðsmaður þess málsstað-
ar, er hann fylgdi. tryggur maður og vinfastur,
drengur góður og hverjum manni gestrisnari«.
Lík Ólats sál. rak á Fagradalsljöru 24. jan. og
var jarðað 9. f. mán.
»Það er all-einkennilegt, hve margir af þess-
ari sömu ætt, Páls prófasts í Hörgsdal, hafa
farizt í vötnum og sjó, svo núlifandi menn
muna: synir hans þrir, síra Páll Pálsson í
Þingmúla, Ólafur Pálsson á Höfðabrekku og
Magnús Pálsson (hrapaði fyrir Hólmsherg
syðra?); Jón Ólafsson, Pálssonar á Höf'ða-
hrekku. drukknaði við Eandeyjasand 1893, og
Kristófer Þorvarðarson, hóndi á Breiðahóls
stað, sonur síra Þorvarðar prests á Prests-
hakka, en dóttursonur Páls prófasts, drukkn-
aði 1893 í Skaptár-Eldvatninu; var í póstferð
út í Skaptártungu. Síra Páll Ólafsson, er
drukknaði í Köldukvisl á Mýrdalssandi 1826
með Þórarni Öfjord sýslumanni, var hróðurson
síra Páls prófasts«.
Hinn 4. júlí 1893 andaðist yíirsetukonan
Margrjet Vigfúsdóttir að Hindarstapa í Hraun-
hreppi í Mýrasýslu. Hún fæddist 25. oktober
1825, en giptist 14. júlí 1856 eptirlifandi manni
sínum, Jóni Pinnssyni, og bjó með honum í
kærleiksríkum hjúskap f'ull 36 ár. Varð þeim
hjónum 7 barna auðið; lifa 4 þeirra, öll upp-
komin og hin efnilegustu. Tvö hörn þeirra
dóu ung, en yngsti sonur þeirra, Helgi, dó 13.
sept. 1892, á 22. aldursári. Var hann einn
meðal hinna efnilegustu manna þar í sveit.
Auk sinna eigin harna tóku þau hjón 2 hörn
algjörlega til uppfósturs og hjeldu þar að
auki mörg önnur hörn endurgjaldslaust um
lengri og skemmri tima. Yfirsetukonustörí-
um í Hraunhreppi gegndi Margrjet sál. fyrst
ólærð i f'ull 20 ár, lærði siðan yfirsetukvenna-
fræði og gegndi yfirsetukonustörfum eptir
þann tima í íull 10 ár; heppnuðust henni ávallt
öll þess konar störf ágætlega vel, enda ávann
hún sjer elsku og virðingu allra, sem hennar
leituðu og þekktu hana. Ljósmóðir var hún
fleiri hundruð harna.
Margrjet sáluga var prýði heimilis sins og
hin gestrisnasta kona, jafnt við alia, ríka og
fátæka, er að húsum hennar komu. Þegar
gestir hennar voru sem flestir, fannst henni
sitt íatæka húr vera fullt euðæf'a, enda var
hún mörgum fátækum athvart og bjargvættur
með margs konar hjálp. Hún var hreinskilin
og sagði ætíð álit sitt hispurslaust hver sem
í hlut átti, exida fann hún jafnan orðtim sín-
um stað. Hæfileikar hennar til sálar og lík-
ama voru mikið góðir, og má tullyrða, að
hefði hún notið menntunar í æsku, hefðu þeir
enn betur komið i ljós; en hún var yfirlætis-
laus og vildi fremur vera en sýnast. Hún
var trúföst og skyldurækin, og traust hennar
4 drottui var óbifanlegt; lýsti það sjer hezt í
hennar 7 vikna þungbæru banalegu; hún var
eigi að mögla undir byrðinni, en treysti guði
að ljetta henni af sjer.
Öllum, sem hana þekktu, mun finnast orðið
mikið »skarð fyrir skildi* við fráfall hennar,
og þeir munu jaf'nan geyma minning hennar
í heiðri sem hinnar mestu sómakonu í sinu
byggðarlagi. E.
Laugardag 24. f'ehr. næstl. andaðist að Klaust-
urhólum í Arnessýslu húsfrú Anna Sigríður
Jónsdóttir, eptir langa og þunga legu. Hún
var dóttir prófasts Jóns Pálssonar Melsteðs
og konu hans Steinunnar Bjarnadóttur, sem
bæði eru dáin, hann 13. febr. 1872, hún 15.
júní 1891. Anna heitin giptist 7. júni 1886
Guðjóni Vigfússyni, hónda á Klausturhólum,
er nú harmar sárt elskaða eiginkonu. Hún
átti við mikið heilsuleysi að búa sín síðustu
æfiár, en bar veikindi sín og allan mótgang
með stakri stillingu, þögn og þolinmæði.
Henni var margt vel gefið. Eigi varð þeim
hjónum barna auðið.
Hinn 11. desemher 1893 andaðist að heiroili
sínu, Hákoti í Þykkvabæ, merkisbóndinn
Vigfús Guðmundsson. Hann var fæddur í
Hákoti 23. okt. 1846; dvaldi hann þar hjá for-
eldrum sínum þar til hann 26. júní gekk að
eiga jómfrú Guðrúnu dóttur Magnúsar skipa-
smiðs frá Rimakoti. Tók hann þá við bús-
forráðum hjá f'oreldrum sínum og bjó þar með
konu sinni í farsælu hjónabandi í 13 ár. Eigi
varð þeim barna auðið, en tvö hörn tóku þau
til uppíósturs og reýndust þeim 1 öllu sem
heztu foreldrar, enda var Yigfús sál. hinn
mesti barnavinur og hafði mjög gott lag á
því, að laða þau til hlýðni og auðsveipni með
lipurleik og kærleikshlíðu. Hann var mjög
góðgjörðasamur og gestrisinn. N.
Infiuenza-landfarsótt er nú á braðri
leið um suðurland vest.ur eptir. Futtist til
austfjarða i vetur snemma, að sögn með
kaupskipi frá Kaupmannahöfn. Yar kom_
inn vestur í Mýrdal, er síðast frjettist,
íyrir rúmri viku. Tekur menn snögglega
en'eigi mjög þungt og Ijettir fremur fljótt
aptur, eptir 2—3 daga. Lögðust á einni
nóttu 20 af 22 sjómönnum í verbúð einni
Vík í Mýrdal.
Slys. ís brast undan 7 mönnum áreið
í Þykkvabæ fyrir nál. hálfum mánuði, á
Þykkvabæjarvötnum — lónum, er Rangá
ytri og Þverá mynda eptir að þær eru
saman komnar — og týndust hestarnir 5
með reiðtygjum, en menn allir björguðust,
sumir við illan leik, Olaf'ur bóndi á Hábæ
svo þrekaður, að hann lá enn rúmfastur
eptir, er síðast frjettist. Voru á heimleið
frá jarðarför.
Dáin í nótt hjer í bænum snögglega, af
bilun í hjartanu, fröken Jóhanna Hafstein
(amtmanns sál. J. P. Hafsteins), 26 ára
gömul, gáfuð mær og gervileg, sem það
frændfólk annað.
í fyrra um þetta leyti.
Af' þvi jeg þessa dagana hefi svo opt rekið
mig á það, að fiskimenn vorir muna ekkert,
hvernig hjer var varið aflabrögðum í fyrra
um þetta leyti, þá ætti máske ekki svo illa
við að láta þá sjá það í Isafold á morgun.
Það var þannig.
Hinn 21. íebrúar í f'yrra rjeru hjer nokkrir
í f'yrsta skipíi; sumir urðu ekki varir, en
Priðrik bóndi í Lágholti fjekk 27 1 hlut vest-
ur úr Akurnesingamiðum. Daginn eptir h.
22. rjeru margir og fiskuðu 16—20 í hlut af’
stútungi og þorski og var það mjög vestar-
lega. Gjörði svo norðanveður næstu dagana
svo enginn gat á sjó farið fyr en 27. Þá
rjeru hjer tvennir (Asm. á Seli og Jón Beni-
diktsson í A-usturholti); tjekk Jón IS'/aí hlut,
en Ásmundur 41 (mjög vestarlega). Þá var
fiskilaust í Garðsjó, en góður afli á Miðnesi
og í Höfnum og sóttu Haf'namenn fiskinn
norður í Miðnessjó. Hinn 1. marz rjeru hjer
margir { bezta veðri og allir fiskuðu, sumir
80 í hlut af stútungi og þorskvart, og var það
mjög vestarlega; 2. marz fiskuðu menn all-vel
á Sviði (í ytri hrún); gátu eigi setið vegna
hvassviðris (landnorðan); þó fjekk Guðmund-
ur í Hákoti 16 í blut af' all-vænum fiski.
Rvík 2/a 1894. T)r. J. Jónassen.
Sjónleikirnir. Aðsókn að þeim hefir verið
síðan um daginn ákafari en dæmi ern til hjer.
Allir vilja ólmir sjá Kristján Þorgrímsson
leika piparmeyna rösknu, sem langar til að
giptast, enda kvað hann gera það mikið vel.
Lieiðarvísii’ ísafoldar.
1828. Eigandi hefir skipt jörð milli erfingja;
þeir hafa selt hver sinn part öðrum. Er þá
hægt að láta ný skipti fram fara, ef partarn-
ir skyldu reynast misjafnir?
Sv.: Nei, ekki nema með samþykki allra
hlutaðeigenda.
1829. Jeg er hjá föður mínum og tek ekk-
ert kaup, en á nokkrar kindur, sem faðir minn
tíundar með sínu fje. Er jeg skyldur til að
horga sjerstaklega til sveitar?
Sv.: Nei, ekki nema aukaútsvar, et' hrepps-
nefnd þykir spyrjandi hafa »efni og ástand»
til.
1330. Eptir að jeg á vorhreppaskilum hafði
talið fram 38 ær til tíundar, migsti jeg undan
2, og 2 lömh heimtusteigi af fjalli. Á haust-
hreppskilaþingi sagðijeg til vanhalda þessara
á 4 ánum, en hreppstjóri tók þau eigi til
greina. Er hann eigi skildur til þess?
Sv.: Jú; þessar 4 ær, sem lömhin misstu,
virðast eiga að tíundast sem lambsgotur.
1381. Kirkja nokkur á, að því sagt er, alla
veiði í á fyrir mínu landi. Hafa þeir, sem
nota veiði þessa fyrir hönd kirkjunnar, leyfi
til að gjöra átroðning á minu landi leyfislaust
og endurgjaldslaust?
Sv.: Nei; spyrjandi virðist eiga heimting á
sanngjörnu endurgjaldi fyrir átroðning, þótfc
hann ekki geti bannað, að veiðin sje stunduð
í hans landi.
1332. Er eigi ráðinn. skipstjóri á fiskiskipi
skyldur að stunda fiskidrátt sjálfur, að svo
miklu leyti sem önnur skipsstörf gefa honum
tíma til?
Sv.: Engin lög undanþiggja þá þeirri kvöð,
en fyrir henni mælir algeng venja, tiltölulega
hærra kaup kapteina á fiskiskipum hjer en t.
d. 4 dönskum kaupskipum eða norskum, og
loks súalmenna, sjálfsagða skylda hvers verka-
manns. að eyða ekki meiru eða minna í iðju-
leysi af tima þeim, er hann lætur húsbónd-
ann gjalda sjer fullt kaup fyrir.
Skrá yfir gjafir til Fiskimannasjóðs Kjalar-
nessþings 1893.
I. Úr Seltjarnarneshreppi og Reykja-
víkurkaupstað.
A. í fiski: Einar í Bollagörðum 58 pd. af
þorski nr. 1; Sigurður Ólafsson, Nesi, 29 pd.;
Pjetur Þórðarson, Ráðagerði, 31 pd.: Magnús
í Lamhhól 18 pd.; Jón Jóhannss., Nýjabæ, 100
pd,; Ingimundur í Bygggarði 33 pd.; Þórður
Arnason 13 pd.; Ólafur í Bygggarði 80 pd.;
Sigurður í Bakkakoti 52 pd.; Eileifur í Gest-
húsum 45 pd.; Þorst. Rögnvaldss. 15 pd.; Sig-
urðnr Einarsson, Pálsbæ, 60 pd.; Ebenezer
Helgason, Tóptum, 10 pd.; Gunnlaugur í Knúts-
borg 20 pd.; Guðmundur í Melshúsum 30 pd.;
Jón Ólafsson, Bygggarði, 60 pd.; Friðrik í
Lágholti 40 pd.; Sigurður Sigurðsson, Steinhúsi,
33 pd.; Sigurður Benidiktss., Skaptabæ, 9 pd.;
Pjetur í Hrísakoti 9 pd.; Árni í Kaplaskjóli
13 pd.; Jón Jónsson, Melhæ, 13 pd.; Guðm.
Bjarnason, Skipholti, 6 pd.; Steinunn i Skapt-
holti 16 pd.; Hinrik i Grænuborg 33 pd.;
Þorst. í Bollagarðakoti 16 pd.; Áshjörn í Ný-