Ísafold - 17.03.1894, Blaðsíða 2

með fagnaðarópum þar sem þeir komu
fram á leiðinni til hallar keisarans. Þar
tók keisarinn við honum með hirðsveit
sinni og mörgu stórmenni. Eptir það
settust þau keisari og drottning með
gesti sínum að morgunverði. Síðan sátu
þeir á eintali heila stund, en laust ept-
ir miðaptan var gengið til dagverðar,
og þar voru þau keisari og drotting og
10 menn aðrir, en meðal þeirra Sax-
landskonungur. Þar á eptir tylgdi keis-
arinn Bismarck út til járnbrautarinnar
og skildust þeir með sömu blíðu og í
fvrri daga. Þann 19.febr. gisti keisarinn
BismarckáFriedrichsruhe, en viðtökurn-
ar lotningarfullar og með mestu blíðu
og risnu.
Það rættist nú sem haf't er eptir Bis-
marck, þegar hann um árið íór í byrst-
um hug frá Berlin: »hann skal sjá mig
aptur!«, en með öðru móti en hann þá
mun hafa hugsað. Sem vita mátti, varð
sætt þeirra mesta umtalsefni allra blaða
og allir voru þar á einu máli, að hún
mundi miklu sæta. Það sem berast
þykir í ljós komið er, að fylgiblöð Bis-
mareks 'hafa hætt að ámæla Caprivi
kansellera og verzlunarsáttmála hans
við Rússa, og þetta þykir votta, að
hann (B.) ætli að skiljast við jarðeig-
enda eða stórbændafiokkinn, er mest
gengst fyrir að fella samninginn, sök-
ura þess skaða, er þeir segja hann baki
landbúnaði Þýzkalands. Svo vinnur
Bismarck bezt í keisarans þágu, því
hann berst af alefli sínu fyrir samningn-
um og segir, að fall hans verði alríkinu
til mestu óhamingju. Bismarck á fyrir
skömmu að hafa mælt hjer um bil á
þessa leið: »jeg hefi allt af verið mót-
íallinn verzlunarsamningunum nýju, en
nú hefir þingið þegar gengið að svo
mörgum — við Rúmeniu, Svissland, Spán
og áður við Austurríki—og því skyldi
nú af bregða, þar sem Rússland á i
hlut?« Samningurinn er gerður og
flestir búast við, að hann nái framgöngu
á þingi.
Hjer eru fleiri hólmgönguefni þing-
flokkanna, t. d. nýmæli um nýja skatta,
því í nauðir vill reka, er 72 miljónir
marka vantar til jafnvægis með tekjum
og útgjöldum fyrir komanda ár.
Það siys vildi til á nýju herskipi við
Kíiarborg, að um eitt loptspeldið hagg-
aðist svo, að glóðheitur gufustraumur-
inn þaut inn í gufuvjelarúmið og varð
43 mönnum að líftjóni.
Frakkland. Hávaðasamt opt á þing-
inu, þegar minnast verður á óaldarvið-
burðina, og opt verða f'rekjuflokkamenn
svo æfir, að löggæzlumenn verða að
leiða þá út úr þingsalnum. Allstrfðar
viðureignir hafa tekizt um hækkun tolla,
en fjármálaráðherrann fylgir tollvernda-
kenningum og færir tolla upp á korn-
vörum sem öðru, þó sumir uggi, að
Rússum kunni að mislíka.
Behanzin Dahomeykonungur er nú á
valdi Frakka, en þeir hafa gefið hálf-
bróður hans konungsnafnið, og hefir
hann heitið að vera þeim trúr og hlýð-
inn.
Suður við Niger í Afriku er bær, sem
Timbuktú heitir, 200 mílur fyrir austan
hafnarbæ Frakka, St. Louis, eníþeir
hafa hjeðan eða sunnan frá ármynninu
haldið þangað upp á fallbyssubátum og)
tekið sjer hersetustöð í hinum fyrst-
nefnda, bæ. Auðvitað, að þeir æt!a sjer
að koma á samgöngum og flutninga-
tengslum milii Niger og landa sinna
norður f'rá (Alzír og Tunis). Upp frá
Niger og á Saharaslóðum allt norður að j
Túnís býr þjóðkyn sem Túaregar heita; I
50
þeir hafa opt ráðizt á ferðalið Frakka,
en veitt Timbuktúbyggjum þungar bú-
sifjar. Fyrir skömmu hjelt liðsveit
Frakka 150 manna upp frá bænum á
njósnarleið, en á næturþeli rjeðust Túa-
regar á þá sofandi og drápu af þeim
78, og meðai þeirra f'yrirliðann. Þetta
hiýtur að draga til, að Frakkar f'æra'
út völd sín á útnorðursvæði Afriku,
hvað sem til verður að kosta.
ftalía. Allar óspektir nú niðurbæld-
ar, en annars er hjeðan enga nýung að
segja, því fjárvandræðin og baráttan
við þau eru gömul tíðiúdi. Sonnino
heitir fjármálaráðherrann, og hann segir,
að næsta ár vanti 177 miljónir franka
til jafnaðar með fjárreiðum og tekjum.
Skufdir Ítalíu taldar til nær því 13
miljarða(!).—Seinustu frjettir segja Crispí
einráðið að heimta at þinginu eins konar
alræðisleyfi til nýrra ráðstatana, t. d.
afnáms fjölda embætta í umboðsstjórn-
inni. Enn fremur er búizt við niður-
hleyping leigugjalds af skuidabrjefum
ríkisins.
Austurriki. Nýlega flutti Rieger, for-
ustumaður Gamal-Tjeka, ræðu á þingi
í Prag, þar sem hann lagði ríkt á við
þjóðbræður sina, að hætta allri frekju
en leita samkomulags og friðar við
Þjóðverja. Hins vegar hjelt hann fast
á öllum rjettarkröfum Böhmens og kvað
því bera sama sjálfsforræði, sem Ung-
verjaland nyti.
Sakir nýlega dæmdar í Prag á hendur
77 mönnum af leyndarfjelagi, er »Om-
ladina« (æskan) nefnist. Það var 1 önd-
verðu stofnað í nafni hins slafneska
þjóðernis, en varð bráðum svipað Fení-
um á Irlandi og ljet bendlast við ólög
og ódáðir. Sagt, að það hafl stundum
komizt í mök við Ung-Tjeka. Tveir af
hinum ákærðu dæmdir sýknir saka.
Látinn er að segja Theodor Billrod
(f. 1829), einn hinn frægasta holdskurð-
arlækni á þessarri öld. Hann varð
prófessor við háskólann í Zúrich 1860,
en við Vínarháskólann 1867. Rit hans
í græzlufræði útlögð á flest Evrópumál.
Frd Spdni. Friður á kominn við
Marokko og Martinez Campos heim kom-
inn eptir góð erindislok. Nokkuð tilslak-
að við keisarann um kostnaðarbætur,
einkum hvað gjaldfrestinn snertir.
Serbía. Astandið ótrútt kallað af
ýmsum orsökum. I byrjun ársins reiddi
að miklu sundurþykki með konungi og
ráðaneytinu, en 1 því Rússavinir og
menn ,af frekjuflokki, sem þar er kall-
að. I miðjum janúar gerði konungur
föður slnum boð til Parísar og bað hann
koma til sín. Þá sagði ráðaneytið af
sjer og kallaði forseti þess hjer ólög
framin, er Milan konungur ætti ekki
apturkvæmt til landsins. Hann kom
samt 22. janúar, og ræður nú syni sín-
um til að breyta rikislögunum. En
yrði þess freistað, er eptir að vita, hvort
ekki breyttist um fleira í Serbíu, eða
um forlöghins unga konungs. Hjer eru
margir, sem betur mundi lítast á að
taka sjer tilkonungs Pjetur Kara-George
vic, son þess fursta, er fyrrum hafði
hjer völdin og tengdason furstans af
Montenegro.
Bolgaraland. Ferdinand fursti hefir
nú eignazt son, og heitir hann Boris,
prins af Tirnovo. Mikill fögnuður um
allt land og höfuðborgin uppljómuð 1
þrjú kvöld í röð eptir fæðing sveinsins.
Frá Ameriku. Strlð í Mið-Ameríku
með Honduras og Nicaragua, og ófriðn-
um i Brasilíu ekki lokið, en þar skal
nú nýr forseti kosinn í þessum mánuði.
í Rio Janeiro geisar nú »pestin gula«.
Inflúenza-sóttin.
Með því að inflúenza-sóttin er nú sezt:
að hjer í bænum, og mun að líkindum
dreifast hjeðan út um þá hluta landsins,
þar sem hún er elcki búin að koma, kynnu
nokkrar skýringar um sótt þessa og með-
ferð hennar að koma í góða þágu aptur;
jeg vil því biðja yöur, hr. ritstjóri, að taka
eptirfarandi stuttar athugasemdir um sótt
þessa í yðar heiðraða blað.
Vjer þekkjtim ailir hina ajgengu kvef-
sótt, með hósta þeim, er henni fylgir, og
meiri eða minni lasleika um alJan líkam-
ann. Inflúenza-sóttin er nú talsvert lík
kvefsótt; en þó ber þar rnargt á miJli, og
það tvennt helzt, er nú skal greina og
mikils er um vert:
1) Inflúenza-veikinhi fyJgir óvenjumikið
magnleysi, sien og drungi, og þar með
talsverð hitasótt.
2) Inflúenza veilcin gengur eins og land-
farsótt, þ. e. leggst á mikinn fjölda lands-
fólksins í einu og færist út frá einum stað-
um geysimikla, víðáttu.
A mjög mörgum mönnum fylgir veiki
þessari einnig ýms óregJa í meltingarfær-
unum, í taugakerflnu og öðrum fleiri líf-
færum.
Loks getur vel borið- til, að ofan á in-
flúenza sóttina bætist ýms önnur veikindi,,
og það ekki sízt, þegar hún er nærri því
bötnuð, svo sem t. d. lungnabólga.
Þótt svo sje, sem beturfer, að inflúenza
verði eigi talin með mjög hættulegum sjúk-
dómum, þá verð jeg að vara menn mjög
fastlega við að gjöra of lítið úr þessari
veiki; opt verða svo mikil brögð að sótt-
veikinni, magnleysinu o. s. frv., að sjúk-
lingurinn má til að leggjast; eníjeg vil‘
vara menn við, þótt sóttin sje heldur væg,
að vera þá að reyna að dragast á fótuni?
sjálfsagt að Jeggjast ætið, éTlnaður heflé-
hitasótt (feber). Gjöri maður það, að drag-
ast á ferli með hitasótt, er mjög hætt við,.
að einhver önnur veikindi leggist Ofan á
hina eiginlegu inflúenza-sótt, og sama máli
er að gegna, ef of sneinma er farið á fæt-
ur og út. Optast mun nóg að liggja 1
viku í rúminu, til þess að sjúklingnum sje
nokkurn veginn óhætt.
Það er sjálfsagður hlutur, að gjalda
verður varhuga við því, svo sem hægt er,.
að of margt sje af sjúklingum í sama her-
hergi eða of þröngt í rúmum, og lopti
þarf að halda svo hreinu, sem a.uðið er,.
en varast þó allan súg. íGlott er að halda
brjöstinu hlýju með uJl eða vatnsbökstr-
um.
Bezta næringin er hafrasúpa eða bygg
súpa; með mjólk er bezt að vera nokkuð-
varasamur, þar eð margir sjúklingar fá þrá-
Játlegt harðlífi af henni, en sumir aptur
undir eins niðurgang og vindbelging; eng-
inn læknir getur sagt fyrir fram, hvernig
sjúklingur muni þola rnjólk; það verður
að reyna fyrir sjer með hana með gætni.
Sætsúpu, nýjan fisk soðinn, franskbrauð og
vatnsgraut má gjarnan borða, hafi sjúkl-
ingurinn lyst á því, þó að hann liafi,
nokkra hitasótt. Kalt vatn eða mysu má
sjúklingurinn og gjarnan drekka, þó ekkii
í óhófi eða of mikið í einu.
Sjeu mikil brögð að magnleysinu, slen-
inu og drunganum, og sjúklingurinn geti
eigi nærzt á öðru, þá er mikið gott að-
bragða á víni (sherry eða portvíni,) svo-