Ísafold - 17.03.1894, Blaðsíða 3

51
sem einni matskeið 4—6 sinnum á dag
Sje aptur ofmikið gjört að vínnautninni,
verður hún mjög skaðleg, eins hjer sem
jafnan endranær.
Af eiginiegum meðölum má einkum gjöra
sier von um gagn af sótteyðandi lyfjum,
svo sem antifebrín og kinín. Antifebrín
skal taka í Vs grams skömmtum þrisvar
til fjórum sinnum á dag. Hafi sjúklingur-
inn mikinh höfuðverk og þar af leiðandi
svefnleysi, er antifebrín opt gott meðal,
en sumir sjúklingar verða þá að fá stærri
skammt, >/2 gr. eða dálitið meira í einu,
áður hrífur.
Sumir, t. d. þeir, sem hafa einhverja
hjartveiki, þola ekki vel antifebrín; getur
því verið gott, að byrja ætið á litlum
skammti (‘/s gr.) áður en tekið er meira.
Kinín er bezt að taka í */« gr- skömmt-
um og bi'úka 2—3 eða 4 skammta á dag.
Sje þess kostur, er sjálfsagt að ieita
reglulegs læknis og vera ekki að káka
nayð skottulækningar; einkum skal varast
að iáta taka sjer bióð öðruvisi en með
læknisráði; því bióðtaka getur opt gjört
mikið illt í þessari sótt og er mjög sjald-
an tiltækileg, og það því að eins, að sjer-
staklega standi á, en á því hafa læknar
einir vit.
Jeg leyfi mjer að endingu að mæiast til,
að almenningur hagnýti sjer rækiiega þenna
litla leiðarvísi, og vildi jeg óska, að sótt
þessi yrði væg hjer á Jandi, og tálmaði
sem minnst vinnu manna um bjargr-æðis-
tímann.
Reykjavík, í marz 1894.
Schierbeck.
Önnur blöð eru einnig beðin að taka
grein þessa.
Ný lög. Þessi 5 lög frá síðasta þingi
hefir konungur enn fremur staðfest, öll 2.
febr.:
26. Lög um aukatekjur þær, er renna í
landssjóð.
27. Lög um aukatekjur, dagpeninga og
ferðakostnað sýslumanna, bæjarfógeta o.fi.
28 Lög um breyting á 2., 4. og 15. gr.
í tilskipun um iausamenn og húsmenn á
Islandi 26. maí 1863 og viðauka við hana.
29. Lög um breyting á opnu brjefi 29.
maí 1839 um byggingarnefnd i Reykjavík.
30. Lög um að leggja jarðirnar Laug-
arnes og Klepp í Seltjarnarneshreppi undir
lögsagnarumdæmi og bæjarfjelag Reykja-
víkur.
Amtmaður yfir norður- og austuramt-
inu er sýslumaður Húnvetninga, Lárus
Þórarinn Blöndal, skipaður af konungi
26. f. mán., frá 1. júlí þ. á.
Brauð veitt. Helgafellsbrauð hefir kon-
ungur veitt 26. f. mán. síra Sigurði próf.
Gunnarssyni á Valþjófsstað, samkvæmt
kosningu safnaðanna.
Heiðursmerki. Uppgjafaprestur síra
Jakob Benidiktsson í Glaumbæ gerður ridd-
ari aí dbroge 26. f. m. og þeir Helgi kaup-
maður Helgason í Reykjavík og Jónas
hreppstjóri Gunnlögsson á Þrastarhóli
dannebrogsmenn.
Influenzasöttin er nú búin að ganga
hjer i bænum */» mánuð, miklu, miklu
magnaðri en síðast, fyrir 4 árum, leggur
nær hvert mannsbarn í rúmið, marga tví-
vegis, þá er eigi fara svo gætilega með
sig, sem vera ber og á ríður, ef eigi skal
meira að verða.
Úr Múlasýslum segja frjettir mjög mikið
manntjón orðið að sótt þessari, þar á með-
al 30 manna dána í sóknum síra Einars
Jónssonar í Kirkjubæ á */» mánuði, seinast
i janúar og fyrst í febrúar. •Sömuleiðis
talsverðar manndauði í Fjörðum.
Sjálfsagt eru það eptirköst landfarsótt-
arinnar sjálfrar, einkum lungnabólga, er
mun dauðanum valda.
Mannalát. Hjer í bænum hafa andazt
á þessu sóttartímabili 2 þjóðkunn gamal-
menni háöldruð, amtmannsfrú Ingileif Mel-
steð (13.) og f. sýslumaður Eggert Ó. Briem
(12.). Enn fremur að Görðum á Alptanesi
13. þ. m. prófastsf'rú Pórunn Jónsdóttir.
(Verður þessa merkisfóiks minnzt frekar
bráðlega).
Hinn 1. f. m. andaðist í Khöfn f. adjunkt
Jón Aðálsteinn Sveinsson, prófasts Níels-
sonar, hálfbróðir hr. Haligríms biskups.
Póstskipið Laura (Christjanssen) kom
hingað á tilsettum degi 14. þ. m. og með því
talsvert af farþegum: kaupmennirnir Chr.
Zimsen, W. Christensen, Eyþór Felixson (með
konu sinni), Sigurður Jónsson, Ólafur Arnason
(Eyrarb.), faktor Ólafur Ámundason, verzlm.
Benidikt Jónsson; cand. theol. Geir Sæmunds-
son, cand. juris Halldór Bjarnason; fröken
Guðrún Waage; Magnús Paulson, agent frá
Winnipeg; Reinh. Andersen skraddari; kapt.
Hansen og aðrir skipverjar á gufuh. »Elínu<
Thorvaldsens-flelagið
ætlar, eins og að undanförnu, að halda ó-
keypis skóla fyrir fátæk stúlkubörn, mán-
uðina apríl, maiogjúní frá kl. 5—7 e. m.
Börn frá 8 vetra til fermingar verða tekin
til kennslu. Kennt verður: prjón, saumar
og þeim elztu einnig klæðasaumur. Menn
snúi sjer til undirskrifaðra fyrir 24. þ. mán.
Þ. Jónassen. M. Finsen.
L. Finnbogasen.
Hafnsögumannsstarfið
í Reykjavík er laust, og eru þeir sem vilja
sækja um það, beðnir að senda hingað
bónarbrjef sín, stýluð til amtmannsins yfir
Suðuramtinu, fyrir 20. þ. m. Nánari upp-
lýsingar hjer á skrifstofunni.
Bæjarfógetinn í Reykjavík 6. marz 1894.
Halldór Daníelsson.
Til sölu
nýr sumaryfirfrakki mjög vandaður,
sem kostaði 65 kr. fæst nú fyrir 25 kr.
Ritstjóri vísar á.
Epli, vínber og margt fleira er
nýkomið í verzlun Jóns Þórðarsonar.
16
Snemma morguns daginn eptir kom hún að máli
við Hans og mælti:
»Heyrið mjer nú, Hollendingur! Jeg veit, að apinn
þarna er jeg; en komið nú með mjer til dómarans snöggv-
ast. Við skulum vita hvað hann segir um það mál«.
»Hann segir, að mjer sje heimilc að draga upp hvað
sem mjer sýnist yfir dyrnar hjá mjer«.
»Við skulum nú vita«.
Ungfrú Neumann ætlaði nærri að kafna af bræði.
»Hvernig veit frökenin, að apinn þessi eruð þjer?»
»Samvizkan segir mjer það. Komið með mjer til
dómarans. Annars skal lögreglustjórinn draga yður þang-
að i járnum.
»Velkomið !« svaraðiHans; hann þóttist óhultur um
rjett sinn.
Þau lokuðu búðunum og fóru, bálvond og sennandi.
En þegar kom heim að hliðinu hjá Dasonville dóm-
ara, mundu þau eptir því, að hvorugt þeirra kunni nóg
í ensku til þess, að geta lýst fyrir honum málavöxtum.
Hvað áttu þau að gera ? Þeim kom ráð í hug. Lög-
reglustjórinn var pólskur Gyðingur og kunni bæði þýzku
og ensku. Þau tóku stjórann þangað sem lögreglustjór-
inn átti heima.
F.n hann var þá ekki heima.
Hans stakk höndunum við mjaðmir sjer.
13
þess eigi lengi að biða. Eigendur verzlananna beggja
settu opt auglýsingar utan á búðirnar hjá sjer um ýms-
ar vörur og höfðu orðið »auglýsing« fyrir ofan, sem lög
gera rá.ð fyrir, eða á ensku Notice. Meðal annars varn-
ings höfðu þau einnig klaka til sölu, bæði handa veit-
ingamönnum og öðrum, því enginn Ameríkumaður ber
við að staupa sig, hvort heldur er á bjór eða brennivíni,
öðruvísi en að hafa klakastykki úti í. Allt í einu varð
hann þess var, að enginn maður keypti framar klaka
hjá honum. Geysistór klakastykki, sem hann hafði keypt,
bráðnuðu niður í kjallaranum hjá honum. Hann sá,
að jafnvel dyggustu fylgismenn hans keyptu daglega
klaka hjá ungfrú Neumann; hann gat sízt i því skilið,
hvernig á þessu stóð, og hugsaði sjer að komast fyrir það.
»Hvers vegna kaupið þjer ekki klaka hjá mjer?«
spurði hann Peters veitingamann, er hann sá ganga fram
hjá búðinni.
»Af því þjer hafið engan klaka«.
»Hvað þá! hef jeg engan klaka?«
»Nie«.
».Tú, það hef jeg reyndar*.
»Svo? En hvað á þá þetta að þýða?« mælti veit-
ingamaðurinn og benti á auglýsingu, er límd var á vegginn.
Hans leit þangað og sótroðnaði af vonzku. Það
hafði einhver máð burtu <-ið í orðinu notice í auglýsing-