Ísafold - 21.04.1894, Blaðsíða 1

JKemur út ýmiot einu sinni
*6?>h tvisvar í viku. Verö Arg
‘(minnst 80 arka) 4 kr.. erlendis
^ kr. eöa l1/* doll.; borgist
■fyrii mibjan júlimán. (erlend-
is fyrir fram).
ÍSAFOLD.
Uppsögn(skrifleg) bundin vi!>
áramót, ógild nema komin
sje til útgefanda fyrir l.októ-
b erm. Afgreibslastofa blabs-
ins er i Austuratrœti 8
Reykjavík, laugardaginn 21. april 1894
XXI. árg.
Gufubáturinn ,,ELÍX“ fer þ. A
frá Reykjavík til Borgarness apríl 22 , niaí 1.
og 11.; júní 1., 8.. 9., 19. og 25.; júlí 3., 9., 18. og
30.: sept. 4., 11.. 17., 22. og 29.; oktbr. 2. og 6,—
frá Borgarnesi til Reykjavíkur april 23.,
maí 2. og 11.; júni 1 , <1. 10.. 20 og 26.; júli
4., 10, 19. og 30.; sept. 5, 12., 18., 22. og 30.;
oktbr. 3. og 7. —
frá Reykjavík til Keflavíkur mai 3., 12. og 24.;
júní 3., 7., 22. og 28.; júlí 6.; ágúst 9.; sept. 6.
og 13.; oktbr. 4. og 9. —
frá Keflavík til Reykjavikur maí 4., 10.. 12.
og 27; júní 4., 8 . og 23.; júlí 1. og 6.; ágúst
12.; sept. 7. og 13.; oktbr. 5. og 10.
8já að öðrn aðaláætlunina.
Aukaferðir má fá bátinn til að fara, þeg-
ar þvt verður við komið og þörf gerist.
Alþingiskosningarnar í vor.
IV.
ísfirðingar. Þeim yrði svarafátt, Isflrð-
'Ingum, ef þeir ættu að leysa úr þeirri
upurningu, hvað nytsamlegt og merkiiegt
hann hefði afrekað á þingi, átrúnaðargoð-
ið, sem var fyrri þingmaður þeirra síðast.
En oftrúin eða hjátrúin spyr ekki um það;
hún iæsir sig blindandi við hjáguð sinn,
meðan sá gállinn er á. Þarf því eigi að sök-
uim að spyi’ja um það, að þeir muni, meiri
hlutinn, endurkjósa sinn hálofaða píslarvott,
■Skúla Ihoroddsen, hvað sem hver segir,
og þá auðvitað einnig fóstbróður hans og
hægri hönd, Vigurklerkinn nafnkennda,
Sigurð Stefdnsson, sem hefir nóga mælsku
■og raunar fleiri kosti til að vera góður
■þingmaður, en nýtur sín hvergi nærri til
hlítar moðan hann er samgróinn við »pisl-
arvottinn« á höfði, höndum og fótum, eins
■og Síams-tvíburi.
Strandamenn. Þeir höfðu nýjan mann
& þingi síðast, Guðjón Guðlaugsson, all-
vaskan og greinagóðan, einarðan, en ekki
án frekju, all-vel máli farinn, en nokkuð
skrafmikinn. Ahugasamur framfaramað-
ur er liann og vel innrættur. Eru líkur
jfcil, að hann verði með tímanum mikið
-góður þingmaður. Ættu því Strandamenn
-ekki að hrapa að því að fara að hafa skipti
á honum fyrir einhvern alveg óreyndan.
Það eru og meðmæli með honum, að hann
■er búfræðingur sem búnast vel, en það
þykir reynslan sýnt hafa hjer á landi að
fari helzt til sjaldan saman. Sá, sem stund-
ar atvinnu sína með góðri ráðdeild og at-
orku, er stórum líkiegri til að verða nýt-
nr maður við alþjóðleg störf, en hinn, sem
liggur við sveit fyrir dáðleysis sakir og
ráðleysis; en það ber ósjaldan við, að al-
þýða heflr heimskulegt traust á slíkum ó-
nytjungum, ef þeir hafa óbilugt »kjapta-
vit«, sem kallað er í daglegu tali.
Húnvetningar. Því miður stendur enn
við sama, að hann er ekki fáanlegur á
þing, þeirra ágæti, gamli þingmaður, Eirík-
ur Briem prestaskólakennari. Að honum
frágengnum mun þeim ssnjallast að endur-
kjósa þingmenn sína síðustu, Þorleif Jóns-
son og Björn Sigfússon, er var nýr á þingi
í fyrra, en þótti koma dável fram; glögg-
ur og gætinn, tillögugóður og alivel máli
farinn.
Skagfirðingar. Þeir hafa átt á þingi i
mörg ár mann, sem sessunautar hans þar
mundu ef til vill sízt vilja á bak sjá það-
an allra þingmanna; svo ágæta þingmanns-
kosti heflr hann, þótt eigi verði talinn
neinn mælskuskörungur. Það er Ólafur
Briem. Hann kjósa þeir orðalaust og lík-
lega í einu hljóði, eins og síðast. Hitt
sætið verður sjálfsagt ágreiningur um. Kosn-
ing Jóns Jakobssonar sætti talsverðri mót-
spyrnu síðast. Hann virðist raunar hafa
reynzt betur á þingi í fyrra en mótstöðu-
menn hans bjuggust við. Hann er dável
máli farinn, heldur skörulegur og einarð-
ur, en stirður og einrænn. Gefi sýslumað-
ur þeirra, Jóliannes Ólafsson, sig fram,
verðúr Jón sjálfsagt að lúta í lægra haldi;
því vinsælla yfirvald getur naumast hjer
en Jóhannes sýslumann, og þó að eigi
muni hann liafa geflð sig mikið að þing-
málum til þessa, má eiga víst, að hann
verður eigi áhugaminni um þau, er til
ltemur, en hinir betri þingmenn aðrir, og
gott eitt mun hann til þeirra leggja; hann
er af þvi bergi brotinn og drengur hinn
bezti. Fölskvalaus föðurlandsvinur er
hann, lipur og þó fylginn sjer.
Eyfirðingar ættu tvímælalaust að halda
tryggð við Jón frá Múla Jónsson. Hann
er með greindustu bændum og bezt að
sjer gervum, er verið hafa hjer á þingi.
Menntað heflr hann sig sjálfur og það furðu-
vel. Sýslumaður þeirra, er þeir sendu á
þing síðast, er og vel gerður maður og
álitlegur að mörgu leyti; en sennilega eiga
þeir fullt eins iíklegt þingmannsefni þar
sem er Stefán Stefánsson kennari á Möðru-
völlum, gáfumaður góður, lipur og málsnjall.
Suður-Þingeyingar þurfa að vanda kosn-
ingu í vor, að eigi komi »köttur í ból
bjarnar«, þar sem var Einar í Nesi. Þeir
munu að visu eiga eigi allfáa menn inn-
anhjeraðs, er fyrir greindar sakir og mennt-
unar eru vel færir á þing, en skortir mjög
reynslu Einars og þroska í skoðunum.
Þeirra mun Pjetur á Gautlöndum Jónsson
(Sigurðssonar) einna líklegastur. Hann er
gáfumaður, sem hann á kyn til, og áhuga-
mikill þjóðvinur, og nú stilltari orðinn
miklu og þroskameiri en á dögum »Þjóð-
]iðsins« sæla.
Norður-Þingeyingar k,jósa sjálfsagt orða-
laust og eiga að kjósa Benedikt sýslumann
Sveinsson, þingsins elzta mælskuskörung
og nafnkenndasta, alúðar- og áhugamann
hinn mesta um hin mikilvægari velferðar-
mál þjóðarinnar.
Norðmýlingar bæta sig naumast á að
skipta um þingmenn. Jón Jónsson frá
Bakkagerði er nú búinn að vera á mörg-
um þingum við góðan orðstír, og hann
maklegan; og sira Einar Jónsson kom svo
fram á þingi í fyrra, nýr þá, sem við
II 20. blað.
| mátti búast um jafn-gáfaðan mann og vel
skapi farinn að drengskap og þjóðrækni.
Þá eru loks Sunnmýlingar. Þeirra fyrri
þingmaður. Sigurður prófastur Gunnarsson,
er alkunnur sæmdarmaður og góðum þing-
mannskostum búinn, sem raun hefir vitni
um borið. Vonandi fara kjósendur ekki
að sleppa honum, þótt hann færi bólstað
sinn í annan landsflórðung. Þeir vita þó,
að hver þingmaður er þingmaður alls
landsins, og því sama, hvar hann á heima
þar; en kunnugleikanum í sínu fyrra
byg&ðarlagi heldur hann lengi. Hitt sæt-
ið skipuðu þeir miður síðast og höfnuðu
úrvalsmanni fyrir. Það er vandaður mað-
ur, Guttormur búfræðingur Vigfússon, en
reyndist nauða-atkvæðalítill á þingi, dauf-
gerður og ljelega máli farinn. Þeir ættu
sannarlega að gera nú þegar bragarbót,
Sunnmýlingar, og kjósa aptur í hans stað
síra Lárus 'Hálldórsson, einn af landsins
snjöllustu gáfumönnum, og eigi síður kjark-
mikinn og einarðan. Honum er auk þess
alvarlega annt um landsins gagn, og eru
þeir teljandi, er meiri eptirsjá var að og
væri að af þingi.
V.
(Niðurlag).
Þá eru nú yflrfarin öll kjördæmi lands-
ins.
Hvort sem mönnum líka tillögur þessar bet.
ur eða ver,munu allir verða við það að kann-
ast, að þær eru ekki miðaðar við neitt flokka-
fylgi. Þeirerutil,er miða slíkar tillögur mest-
megnis eða eingöngu við einstrengingslegt
flokksfylgi eða væntanlega auðsveipni
manna að ganga undir merki einhvers
einstaks manns, er ráða vill þannig lög-
um og lofum á þingi, þótt lítið sem ekk-
ert hafi ef til vill í það nema raetnað sinn
og hjegómagirni. Hjer er farið eptir þvi,
hverjir liklegastír eru til að reynast nýtir
þingmenn yfirleitt: þjóðræknir, vel að sjer
og kunnugir högum lands og lýðs, »ráð-
vandir og fölskvalausir, forsjálir án undir-
ferlis, einarðir og hugrakkir án frekju,
staðfastir án þrályndis« o. s. frv. (orð Jóns
Sigurðssonar, sem seintverða of opt kveð-
in).
Vitrir menn, hreinlyndir og þjóðræknir
munu kunna því mjög vel, að ráðið er af-
dráttarlaust til að hrinda þeim frá kosn-
ingu, sem miður hafa reynzt eða litlar lfk-
ur eru til að lið verði í. Heimskir menn
og illgjarnir munu aptur láta espast af þvi
til þess að styðja slíka menn suma til
þings af »trássi« og strákskap. En þeir
um það. »Ekki veldur sá er varir«.
Sumir munu kalla það kenna þröngsýni,
að leggja á móti hinum erlendu mönnum
vorrar þjóðar, er til þingmennsku hugsa,
og bera fyrir meðal annars kostnaðarauk-
ann. En fjarri er það skapi ritstjóra
þessa blaðs, að hafna erlendum mönnum,
ef fengur er í þeim fram yfir innlenda.
En annars kostar eða að öðru jöfnu er