Ísafold - 12.05.1894, Page 3

103
Hátiðamessur. Á morgun, hvítasunnudag
kl. 11 íslenzka messu í dómkirkjunni, kl. l*/j
dönsk messa; k annan í hvitas. ísl. messa kl.
12.
Samkvsemt lognin 12. april 1878, 20. gr.
og opnu brjefi 4. janúar 1861 er hjer með
skorað & alla þá, er telja eiga til skuldar
i dánarbúi Bjarnar bónda Jónssonar, er
andaðist í Kirkjubæ bjer 26. febr. þ. á.,
að lýsa. kröfum sínum og sanna þær fyrir
skiptaráðandanum í Yestmannaeyjasýslu,
áður en 6 mánuðir eru liðnir frá síðustu
birtingu þessarar áskorunar. Þess skal
getið, að erfingjarnir taka eigi að sjer á-
byrgð á skuldum búsins.
Skrifst. Vestmannaeyjasýslu, 21. apr. 1894.
Jón Magnússon.
í Reykjavíkurapóteki fæst:
Akvavit fl. 1,00, Cognac fl. 1,25, Whisky
fl. 1,90, Sherry fl. 1,50, Portvin, hvitt, fl. 2,00,
do. rautt fl. 1,65, Madeira fl. 2,00, Malaga
fl. 2,00, Pedro Ximenes fl. 3,00, Rínarvín fl.
2,00, Champagne fl. 4,00. Vindlar: Renomé
1 hndr. 4,50, Nordenskiöld 1 hndr. 5.50,
Donna Maria 1 hndr. 6,50, Brazil FJower
1. hndr. 7,40.
Beaver-línan.
Þar eð útsjeð er um, að Beaver-línan geti
flutt beina leið þetta árið, af því að mjög
litið mun veröa um útflutninga, þá verða
vesturfarar að taka sjer far með hinum
dönsku póstskipum.
Með 6. ferð Lauru, er þá fer norður um
land og leggur af stað hjeðan 4. júlí næstk.,
hef jeg ásett mjer að senda góðan túlk,
er fylgir vesturförum alla Jeið til Yinnipeg,
ættu því allir vesturfarar, er mögulega
geta, að halda sjer tilbúnum til að fára
með þeirri ferðinni, þar eð erfltt kynni að
verða að útvega þeim túlk seinna. Orsökin
til þess, að jeg ekki mun senda túlk með
Thyru hinn 14. júní, er sú, að svo að segja
enginn mnðúr yar búinn að ákvarða sig til
vestúrferðar þegar úmboðsmenn minir rit-
uðu mjer nú síðast með »Thyru«, enda
hygg jeg, að fáir vesturfarar verði búnir
að koma munum sínum eða gripum í pen-
inga, í þessari miklu peningaeklu, fyr en
bændur og aðrir eru búnir að þurka ull
sina og fisk, sem vanalega mun búið í
júlím.
Þeir, sem flytja til Vesturheims, ættu
sannarlega að taka sjer far með Beaver-
Jínunni, því ef að menn ekki sinna henni,
þykir mjer all-Jíklegt, að hún hætti störf-
um sínum hjer við land, og geta menn þá
gengið að því vakandi, að fargjaldið kom-
ist þá óðar aptur upp í 150 kr.; einnig væri
þá að öllum Hkindum útsjeö um beina
flutninga framvegis. Þetta vil jeg biðja
vesturfara og aðra alvarlega að íhuga.
Allir þeir, er síðastliðið ár fóru með
Beaverl., hafa lokið miklu lofsorði á hana,
sbr. vottorð vesturfara þeirra, er fóru frá
Seyðisfirði síðastl. ár með »Lake Huron«,
áður auglýstu í »ísafold« og »Austra«, sbr.
einnig, hvað síra M. Jochumsson segir um
hana í »Chicagoför min«. Enn fremur
heflr Jón nokkur Vernharðsson úr Árnes-
sýslu, er fór með »Lauru« árið sem leið
með 20 manns með sjer og stóð fyrir för-
inni, ritað mjer alveg ótilkvaddur á þessa
leið :
»Jeg get ekki hugsað mjer betri með-
ferð en við urðum aðnjótandi yíir Atlanz-
haflð á Beaverl.-skipinu. Þegar kvennfólkið
og börnin urðu veik, var þegar breytt um
fæði handa þeim og þeim sýnd öll ná-
kvæmni. Beaverl. reynist þannig öllum
vesturförum, hverrar þjóðar sem eru«.
Beaverlínan heflr fyrst orðið til þess, að
færa niður fargjaldið úr 150 kr. niður í
123 kr., og vill hvorki nje getur, sjer skað-
laust, Jækkað það meira, nje heldur verið
á einlægu hringli með það, eins og sumar
aðrar línur gjöra.
Fargjald með Beaverlínunni verður því
þetta árið:
Fyrir fullorðinn . . . . . . . 123 kr.
— börn frá 5 til 12 ára ... 61 —
— — — 1—5 — ... 40 —
Ungbörn yngri en 12 mánaða . 12 —
Fullt fargjald er tekið af barni fullra 12
ára gömlu, en ekki 11 ára, eins og með
Allanlínunni.
Vesturfarar snúi sjer til mín og umboðs-
manna minna við hinar ýmsu hafnir landsins-
Reykjavík 4. maí 1894.
J?orgr. Guðmundsen.
Prjónayjelar,
með beztu og nýjustu gerð, seljast með
verksmiðjuverði hjá
Simon Olsen,
Kjöbmagergade Nr. 50, Kjöbenhavn.
Eptir vjelum þessum er mikil eptirspurn,
af því, hve traustar og nákvæmar þær
eru, og að þær prjóna alls konar prjónles
jafnt úr smáu sem grófu bandi. Vjela-
þessar má panta h,já
P. Nlelsen á Eyrarbakka,
sem sýnir, hvernig þær fara að prjóna og
veitir ókeypis tilsögn til að brúka þær.
Hjer á íslandi eru einkar hentugar
vjelar með 124 nálum, sem kosta 192 kr
do. — 142 — — — 230 —
do. — 164 — — — 244 —
do. — 166 — — — 280 —
Verðlistar sendast þeim, er þess æskja.
»Sameiningin«, mánaðarrit til stuðn-
ings kirkju og kristindómi íslendinga, gefið
út af hinu ev. 1 út.kirkjufje 1 agi í Vesturheimi
og prentað í Winnipeg. Ritstjóri Jón
Bjarnason. Verð í Vesturheimi 1 doll. árg.,
á íslandi nærri því helmingi lægra: 2 kr.
Mjög vandað að pventun og útgerð allri.
Níundi árg. byrjaði í marz 1894. Fæst í
bókaverzl. Sigurðar Kristjánssonar í Reykja-
vík og hjá ýmsum bóksölum víðsvegar um
allt land.
3 herbergi, ásamt eldbúsi, fást
leigð frá 14. maí, í björtum og loptgóð-
um kjallara í miðjum bænutn. Ritstj.
vísar á.
40
»En jeg get ómögulega hugsað til þess nú« svaraði
hún og var mikið niðri fvrir. »Það er nú komið fram í
nóvember. Eptir hálfan mánuð verða þessir uppdrættir
að vera búnir í síðasta lagi. Það er svo lengi verið að
búa til myndirnar í hin stóru, fagurfræðilegu tímarit.
Lítið þjer á!« mælti hún og tók af borðinu tvo uppdrætti,
og sýndi lækninum, »sveigurinn þessi af hnerrirót og
pálmaviðargreinum á að vera utan um jólakvæði. Það
er dálítill sænskur bóndabær með jólakornbindini á þak-
inu og jólatrje, þar sem barnsandlit gægjast fram á milli
greinanna; það á að vera upphafsstafaumgjörð 1 jólasögur«.
»Þjer inegið ekki draga eitt strik framar á þetta
dót«, anzaði læknirinn og ýtti frá sjer blaðinu byrstur.
»En það verður að vera búið fyrir jól«.
»Það verður einhver annar til að ljúka við það«.
»Og þá þora þeir aldrei að reiða sig á mig framar,
ritstjórarnir, sem veita mjer atvinnu! Nei, læknir minn
góður; ekki stoðar það. Auðmennirnir geta auðvitað
leyft sjer þann munað, að vera veikur, en fátæklingarnir
ekki«.
»Fátæklingarnir deyja líka«, svaraði hann og leit
undan.
»Þjer teljið mig þá af«, mælti hún í hálfum hljóðum.
»Hef jeg sagt það?« anzaði hann byrstur.
»Ekki með vörunum, en með augunum«. Hún þreif
37
snemma, en fullorðna fólkinu síður en eigi til yndis eða
ánægju; því þótti ekki skemmtilegt að vaða ófærðina á
götunum.
B. læknir var einn þeirra, er erindi átti út þann dag,
sem nærri má geta, að vitja sinna mörgu sjúklinga.
Hann var maður lágur vexti og gildur, hálf-hraualegur í
bragði, en þó góðmannlegur á svip. Hann tautaði við og
við í hálfum hljóðum veðrinu og færðinni, er hann stikaði
skaflana á götunni.
Hann sá, hvar hálfvaxinn drengur, hnellinn og burða-
legur, sat í sleða og ljet systur sína yngri miklu draga
hann undir sjer, svo að taugin skarst niður í öxlina á
henni. »Skammastu þin, sláninn þinn, að láta aumingja
telpuna draga þig«, mælti hann. »Farðu undir eins nið-
ur úr sleðanum og láttu hana setjast þar 1 þinn stað!
Nú nú, ætlarðu ekki að hypja þig?« Strákur sat kyrr í
sömu skorðum og glápti á lækninn, en hann gerði sjer
lítið fyrir og stjakaði honum niður úr sleðanum og hjálp-
aði litlu telpunni upp í hann aptur. »Hana nú ; áfram
nú með ykkur!« mælti hann og fleygði um leið í strák-
inn hnefafylli af brjóstsykri. Strákur var þungbrýnn
mjög, en nú hýrnaði fljótlega yfir honum. Hann hló út
undir eyru og rauk af stað með sleðann undir systur
sinni. Læknirinn stóð við og horfði á eptir þeim ánægju-
legur í bragði.