Ísafold - 19.05.1894, Blaðsíða 3
111
Sv. Nei.
1370. Getur sá, sem fer frá jörð flutt með
hrís af húsum, er hanri hefur höggvið sjer
i landi jarðarinnar ?
Sv. Nei.
Styrktarsjóður W. Fiseliers.
Þeir, sem viija sækja um styrk úr þess-
um sjóði, geta fengið sjer eyðublöð í verzl-
un W- Fischers i Eeykjavík og Keflavík.
Styrkurinn er ætlaður ekkjum og börn-
um, er misst hafa forsjámenn sina í sjóinn,
og ungum íslendingum, sem í tvö ár hafa
verið í förum á verzlunar- eða fiskiskipum,
sýnt iðni og reglusemi, og eru verðir þess,
að þeim sje kennd sjómannafræði og þurta
styrk til þess.
Um ekkjur er það haft að skilyrði fyrir
styrkveitingu, að þær hafi verið búsettar
tvö síðustu árin í Keykjavik eða Gullbringu-
sýslu, og um sjómenn og börn, að vera
fæddir og að nokkru leyti upp aldir þar.
Bónarbrjef þurfa að vera komin til stjórn-
enda sjóðsins (landshöfðingja og forstöðu-
manns Fischersverzlunar í Reykjavík) fyrir
16. júlí þessa árs, útfyllt með upplýsing-
um þeim, sem heimtaðar eru.
Kjörþing
fyrir Mýrasýslu, til þess að kjósa alþingis-
mann fyrir kjördæmið til næstu 6 ára,
samkvæmt opnu brjefi 29. sept. f. á., verð-
ur haldið i Galtarholti í Borgarhreppi
mánudag 4. júní næstk. og byrjar á há-
degi.
Skrifst. Mýra- og Borgarfj.s. 15. maí 1894.
Sigurður Þórðarson.
Kjörþiiiii'
fyrir Borgarfjarðarsýslu, til þess að kjósa
aiþingismann fyrir kjördæmið til næstu 6
ára, samkvæmt opnu brjefi 29. sept. f. á.,
verður haldið að Leirá fimmtudag 7. júní
næstk. og byrjar á hádegi.
Skrifst. Mýra- og Borgarfj.s. 15. maí 1894.
Sigurður Þórðarson.
Fundizt hefir peningahudda meö nokkru af
peningum í. Ritstj. vísar á.
Kúahagl
í Kringlumýri handa 40 kúm stendur bæj-
arbúum til boða, gegn 4 kr. hagatolli yfir
sumarið fyrir hverja kú. Þeir, sem vilja
sæta þessu, gjöri svo vel að rita sig á lista
hjer á skrifstofunni fyrir lok þessa mán-
aðar.
Fyrir hönd bæjarstjórnarinnar.
Bæjarfógetinn í Reykjavik 18. maí 1894.
Halldór Daníelsson.
Strokhestur var hirtur á Mosfellsheiði 14.
þ. m., brúnn að lit; mark: hálft af apt. h., vetr-
arafrakaður, klipptur með faxi og í nárum, al-
járnaður með sexboruðum flatskeifum. Hests-
ins má vitja til undirskrifaðs og borga jafn-
framt hirðingu á honum og þessa auglýsingu.
Kárastöðum 15. maí 1894.
Kr. Ámundason.
Herra kaupm. Geir Zo'éga og Co., sem í vor
gaf mjer nýjan alklæðnað m. m. og annan í
fyrra, votta jeg hjer með mitt innilegasta
þakklæti. Reykjavík 17. maí 1894.
Sigurður J. Jóhannesson (skólapiltur).
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 er hjer með skorað á
alla þá, er telja til skuldar í dánarbúi
Tómasar Eggertssonar frá Ingjaldshóli,
sem dó 27. desember f. á., að koma fram
með kröfur . ínar og sanna þær fyrir skipta-
ráðandanum hjer í sýslu innan 5 mánaða
frá síðustu (3.) birtingu þessarar auglýs-
ingar. Sömuleiðis er skorað á þá, sem
skulda dánarbúinu, að gjöra skil fyrir
skuldum sínum hið fyrsta.
Skripstofu Snæf.- og Hnappad.s. 25. april 1894_
Sigurður Briem,
settur.
Hið bezta kaffi geta menn fengið, með
því að brúka
Fineste skandinavisk
Bxport Caffe
F. Hjorth & Co.
í Kaupmannahöfn,
er fæst hjá kaupmönnum.
Uppboösauglýsing.
Laugardaginn 26. þ. m. kl. lí fyrir há-
degi, verður opinbert uppboð sett og hald-
ið að Mýrarhúsum, og þar seldir ýmsir
lausafjármunir tilheyrandi ekkjunni Önnu
Björnsdóttur. Það sem selt verður er: skipa-
stóll, skinnklæði, net, netakúlur, kistur,
sængur og rúmfatnaður; enn fremur: kýr
og hross og fleira.
Skilmálar fyrir sölunni verða birtir á
undan uppboðinu.
Seltjarnarneshrepp, 11. maí 1894.
Ingjaldur Sigurðsson.
í Reykjavíkurapóteki fæst:
Akvavit fl. 1,00, Cognac fl. 1,25, Whisky
fl. 1,90, Sherry fl. 1,50, Portvin, hvítt, fl. 2,00,
do. rautt fl. 1,65, Madeira fl. 2,00, Malaga
fl. 2,00, Pedro Ximenes fl. 3,00, Rínarvín fl.
2,00, Champagne fl. 4,00. Vindlar: Renomé
1 hndr. 4,50, Nordenskiöld 1 hndr. 5,50,
Donna Maria 1 hndr. 6,50, Brazil Flower
1. hndr. 7,40.
»LEIÐARVÍSIR TIL LÍFSÁBYRGÐAR.
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr-
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg
ar upplýsingar.
Veiðibann. Hjermeð fyrirbýð jeg öll-
um, útlendum sem inniendum, að veiða
silung í Soginu og Þingvallavatni fyrir
Kaldárhöfðalandi í júní, júlí og ágúst mán-
uðum, nema þeir hafi aðgöngumiða frá
mjer, sem fást keyptir á hótelunum »ís-
land« og »Reykjavík«.
Reykjavík, 4. maí 1894.
Guðm. Thorgrimsen.
Fjárniark undirritaðs er miðhlutað í stúf
hægra, hvatt vinstra. Brennimark er Asgeir.
Skyldi einhver í nærsveitunum eiga þetta mark,
er hann vinsamlega beðinn að gjöra mjer að-
vart um það sem fyrst.
Kóranesi í apr. 1894. Ásgeir Eyþórsson.
48
hinnar aðframkomnu ekkju, stóðst hann eigi mátið. Hann
laut niður að henni og hvíslaði 2—3 orðum að henni. í
sömu andrá reis hún við og þreif utan um báðar hendur
læknisins. Á svip hennar lýsti sjer þrennt í senn : að henni
hafði komið mjög á óvart það sem hún heyrði, að hún
var alveg forviða á því, og að hún var frá sjer numin
af fögnuði yfir þvi. Hún spurði með mjög veikum rómi:
»011 fimm ?«
»011 fimm, svo sannarlega hjálpi mjer Guð!« anzaði
læknirinn alvarlega og hátíðlega.
Þá hvarf allt í einu kvíðinn og angistin af yfirbragði
hennar og rann þar upp í þess stað óumræðileg rósemi
og friður, og var eins og brygði fyrir brosi á vörum henn-
ar. Fingurnir röknuðu hægt úr höndum læknisins.
»Komið þið hjerna, börn, ef þið viljið kyssa hana
mömmu ykkar f hinnsta sinn!« mælti læknirinn.
Sveinarnir stærstu kysstu grátandi ásjónu móð-
ur sinnar i andarslitrunum, en telpan elzta þreif í
snatri tvö minnstu systkinin sín úr rúmunum þeirra, til
þess að þau gætu líka kysst hana, áður en hún skildi
við. Þegar yngsta barnið og síðasta hafði borið rósrauð-
an munninn sinn litla að nábleikum vörum móður sinnar,
hneig höfuðið niður á koddann. Frá brjósti hennar leið
hægt andvarp og kipptist hún örlítið við um leið. Hún
var liðin,— sofnuð svefninum væra, er aldrei þrýtur.
45
»Nú, nú! Geturðu ekki varað þig?« kallaði hann í
illu skapi og þreif í piltinn. »Hvað er um að vera?«
Pilturinn kom engu orði upp. Hann stóð á öndinni.
Læknirinn gerði sjer lítið fyrir, tók um höfuðið á honum
og sneri honum í birtuna.
»Ha! Er það þú?« segir hann og varð felmt við.
Hann sá, að það var drengurinn, sem hafði elt hann með
eplið, þegar hann gekk út frá ekkjunni þá um daginn.
»Það er þó vonandi ekkert slys orðið heima hjá þjer?«
»Hún mamma!« stundi sveinninn upp; meira gat
hann ekki sagt.
Læknirinn spurði ha’nn ekki framar. Hann mun
hafa fræðzt nóg á því, að sjá, hve óttasleginn pilturinn
var.
»Hm, það hefir ekki staðið á því«, tautaði hann.
»Bíddu svo lítið við, drengur minn; jeg kem með þjer
að vörmu spori. Stína! Yfirfrakkann minn og stígvjelin
mín!«
Hann færði sig aptur í yfirfrakkann deigan og var
að vörmu spori kominn af stað og leiddi drenginn við
hönd sjer. Hann hafði hvorki gefið sjer tíma til að
kveðja konuna sína nje renna einu sinni auga á borðið
með kveldmatnum. Þeir hröðuðu sjer út að húsinu ekkj-
unnar í ófærðinni og hrakviðrinu.
Það stóð þá enginn barnaþyrping umhverfis eldstóna