Ísafold - 06.06.1894, Blaðsíða 4

132
Normal-kaffi
frá verksmiðjunni »Nörrejylland«
er, að þeirra áliti, er reynt hafa,
hið bezta lcaffi í sinni röð. *
NTormal-kaffi er bragðgott, hollt
og nærandi.
Normal-kaffi er drýgra en venju-
legt kaffi.
Normal-kaffi er að öllu leyti eins
gott og hið dýra brennda kaffi.
Eitt pund af Normal-kaffi endist
á móti lx/2pd. af óbrenndu kaffi.
Normal-kaffi fœst í flestum búðum.
Einka-útsölu heflr: Thor E. Tulinius.
Strandgade Nr. 12
Kjöbenhavn C.
NB. Selur að eins haupmönnum.
Bann. Hreppsnefndin í Ölfushreppi
bannar hjer með öllum að slá á þessu
sumri 1 Ölfusafrjetti, sömuleiðis bannar
hún utansveitarmönnum að reka fjenað í
nefndan afrjett án leyfis hreppsnefndar-
innar.
Ölfushreppi 4. júní 1894.
Jón Jónsson. Ólafur Ólafsson.
St. Steindórsson. Jón Iíélgason.
E. Bjarnarson.
Nýkomnar vörur í
yerzlun W. Fischers
Þakpappi.
Trjáviður.
Borðviður
Cement.
Eokkar.
Saumavjelar.
Eldavjelar.
Vasaúr.
Svuntudúkur.
ítalskar vörur, svo sem:
Armbönd,
Úrkeðjur,
Brocher,
Háisbönd o. s. frv.
Ljáblöð og margar aðrar vörutegundir.
Fimmtudaginn 7., sunnudaginn 10. og
miðvikudaginn 13. þ. m. gerir skólastjóri
M. F. Bjarnason tímamerki klukkan 11
fyrir hádegi, eptir miðtíma Reykjavíkur,
á þann hátt, að kúla er dregin upp á stöng
á Stýrimannaskólanum, eins hátt og hún
kemst, 5 mínútum áður en tíminn er kom-
inn, og þegar klukkan er á sekúndunni
ellefu, þá er hún látin falla niður.
Þeir Reykjavíkurbúar, sem óska að hafa
rjetta tíð, ættu þá að setja úr sín.
Tapazt heíir 3. þ. m. rauður hestur, með
stjörnu í enni, litið eitt dekkri í fax og tagl
marklaus; járnaður með 6 boruðum skeifum
pottuðum á hælum og tám, ný-affextur (skor-
ið í miðju kaíi). Finnandi skili hestinum eða
gjöri aðvart að Laugarnesi við Reykjavík.
6/e ’94. Gísli Björnsson.
Næsta föstudag, 8. júní, verður Lands-
bankinn opinn frá kl. 10 f. m. til kl. 1.
e. m. Bankastjórnina er að hitta þann dag
frá kl. 11 til 12.
Landsdankinn 5. júní 1894.
pr. Tr. Gunnarsson
Eiríkur Briem.
Lesið!
Gjöfum þeim, er mönnum kynni að
þóknast að gefa til »tombólu« þeirrar til
ágóða fyrír háskólasjóðinn, sem haldin verð-
ur í haust og nákvæmar verður auglýst
um síðar nær halda skuli, verður frá því
í dag þakksamlega veitt móttaka af oss.
Reykjavík 31. maí 1894.
Forstöðunefnd Kvennfjelagsins.
Tapazt heíir á götum bæjarins fínn ljós-
leitur silkiklútur. Finnandi skili til ritstj.
Ljóðmæli
eptir Einar Hjörleifsson.
Kosta í bandi 75 a.
Aðaiútsölu hefir:
Bókaverzlun ísafoldarprentsmiðju
(Austurstræti 8).
Hannes Hafstein:
Ýmisleg- ljóðmæli.
Kosta í kápu 1 kr. 75 a., í bandi 2 kr. 75 a.
Aðalútsölu hefir:
Bókaverzlun ísafoldarprentsmiðju
(Austurstræti 8).
Fyrir nokkrum árum var jeg mikið
heilsubiluð orðin innvortis af magaveiki,
með sárum þrýstingi fyrir brjóstinu, og
gat ekki gengið að vinnu nema með höpp-
um og glöppum. Jeg reyndi ýms meðul,
bæði stór-skamta og smá-skamtameðul, að
ráðum lækna, en það dugði ekki hót. Þá
var jeg eggjuð á að reyna Kina-lifs-élixir
frá hr. Waldemar Petersen í Friðrikshöfn,
og undir eins eptir fyrsta glasið, sem jeg
keypti, fann jeg, að það var meðal, sem
átti við veiki mína. Síðan hefi jeg keypt
fleiri glös, og ætíð fundið góðan bata á
eptir, og hafa þjáningarnar jafnan sefazt,
þegar jeg hefi tekið Elixirinn inn; en því
veldur fátækt mín, að jeg get ekki haft
þetta ágæta heilsumeðal til að staðaldri.
Samt er jeg orðin mikið betri, og er jeg
viss um, að mjer batnar alveg, haldi jeg
áfram að brúka þetta ágæta meðal.
Jeg ræð því öllum, er líkt gengur að og
mjer, að brúka þetta blessaða meðal.
Litla-Dunhaga, 30. júní 1893.
Vitundarvottar: Sigurbjörg Magnúsdóttir.
Ólafur Jónsson.
Jón Ai’nfinnsson.
Kína-lífs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn
ekta Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir
VP
að líta vel eptir því, að F_ ' standi á flösk-
unum í grænu lakki, og eins eptir hinu
skrásetta vörumerki á flöskumiðanum: Kín-
verji með glas í hendi, og firmanafnið
Waldemar Petersen, Frederikshavn, Dan-
mark.
Bókaverzlun ísafoldarprentsmiðju
(Austurstræti 8)
hefir til sölu allar nýlegar íslenzk-
ar bækur, útgefnar hjer á landi.
Nærsveitamenn eru beðnir að
vitja „ISAFOLDAR“ á afgreiðsiustofu
hennar (í Austurstræti 8).
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil
Prentsmtftia tsafoldar.
66
»Hann gerði það heldur ekki viljandi«.
»Hann? Hvaða hann? Það heíir þá ekki verið hún
Stína? Það hefir þó vænti jeg ekki verið strákurinn, ha?«
Hún gerði ekki nema kinkaði kolli.
»Þú hefir þá líklega lumbrað á honum«.
»Það ætlaði jeg að gera fyrst, því mjer varð svo
gramt í geði, en hann aptraði þvi«.
»Hann hefir þó ekki farið að taka á móti?« spurði
læknirinn og hnyklaði brýrnar.
»Nei, það var öðru nær. En hann var svo sundur-
knosaður af harmi og iðrun og hjelt sjer í mig dauða-
haldi, svo að jeg hefði orðið að meiða hann, ef jeg hefði
átt að losa hann við mig«.
»Og þá tókstu heldur það ráð að fyrirgefa honum
og gafst honum ef til vill nokkra aura til þess að bæta
fyrir það, sem hann varð svo hræddur, ha?«
»Nei, ekki nema nokkrar svezkjur«, anzaði kona
hans í hálfum hljóðum.
»Ja, kvennþjóðin, kvennþjóðin!« mælti læknirinn.
»Þær eru löngum hver annari líkar. En bíðum við; í
munaðarleysingjahúsinu er ekki verið að gefa svezkjur,
ef bolli er brotinn. Það er sagt, að nýi forstöðumaðurinn
sje harður og refsingasamur«.
»í munaðarleysingjahúsinu?« spurði kona’hans felmts-
67
»Ja, jeg hefi heyrt í dag, að það sje hjer um bil á-
reiðanlegt, að báðir drengirnir stálpuðu verði teknir þar.
Næstu viku heldur forstöðunefndin fund og þá fullgerist
það«.
Læknistrúin hellti aptur í kaffibollann hjá manni sín-
um og segir svo hægt:
»Og hann á þá að fara í munaðarleysingjahúsið,
svona laglegur drengur?«
»Heldurðu, að þar sjeu ekki teknir nema ólaglegir
drengir?«
»Svona kátur og fjörugur drengur!«
»Hún verður vist vanin af honum þar, ofsakætin«.
»Já, með vendinurn. Það er enginn galdur að gera
barn, sem ekki getur borið hönd fyrir höfuð sjer, dauft
og ístöðulaust. En þó að barnið sje með því móti gert
að rolu, það hirðir enginn um. Ja, ef hann væri eins
seinfara og hæglátur eins og hann bróðir hans, getur
verið að hann kynni að þrífast í munaðarleysingjahúsinu;
en með lundinni hans! Nei, góði minn«, mælti hún
og hallaði sjer upp að manni sínum, »láttu hann ekki
fara, lofaðu houm að vera. Hvort það er einu barninu
fleira eða færra, þá veit maður ekkert af þvi. Heyrðu,
þú gerir þetta fyrir mig!«
»Hvað mig snertir, þá er mjer það ekki neitt í móti
skapi, en . . . «
full.