Ísafold - 23.06.1894, Blaðsíða 3

151
þótt húsfyllir væri á hver.ju kveldi, sem
leikiö er. Satt að segja er og gefandi tals-
vert meira fyrir hin ágætu (betri) sæti
sjálf, þar sem nú er leikið, heldur en bera
og baklausa bekki. En hitt er vitanlega
mest um vert, að hjer eiga þeir, sem slikt
kunna sæmilega að meta, víst að fara eigi
ónýtisför, ef þá langar til að stytta sjer
eina kveldstund; þeir mega jafnan ganga
að því vísu, að þeim leiðist ekki.
-s Á morgun verður fernt leikið, þar á
meðal eitt allfrægt og mjög vinsælt: »Store
Bededagsaften«.
Eimlestahraðinn. Sex og hálfa mílu
danska á blukkustundinni vita menn mestan
flýti á veðhlaupahesti. íAlgengur flughraði
fugla er um 5 mílur(eða 1 þingmannaleið á
klukkustundinní| þó komast stærstu farfuglar
2 þingmannaleiðir og vel það. Hraði eimlesta
er nú miklu meiri en fyrnefndur meðalfiug-
hraði íugla og meiri en flýtir fljótustu veð-
hlaupahesta. Eptir hinum afarlöngu Kyrra-
hafshrautum í Ameríku renna þær að jafnaði
fast að 9 mílum dönskum á klukkustundinni eða
65 rastir (km.), dag eptir dag og nótt eptir nótt.
Jafnvel upp í 10—12 mílur komast þær, og
dæmi til 17 mílna hraða (128 rasta) á stutt-
um kafla, er mikið hefir legið á. í>að er sama
sem 6,800 fet á sekúndunni! Með níu mílna
hraða verður flýtirinn 3,600 fet á mínútunni,
en 60 f'et á sekúndunni.
Steinolía á Englandi. I Somersetskíri
á Englandi var verið í vetur einu sinnp að
bora fyrir vatni með jarðnafri. Þar kom upp
olía, og reyndist jarðfræðingum það vera á-
gæt steinolía. Á nú að gera stórkostlegar
leitir í jörðu eptir steinolíu viðar um landí
það er ætlun jarðfræðinga, að það sje mikið
af henni þar.
Lagleg afmselisgjöf. Auðkýfingurinn
George Gould í New Tork, sonur hins alræmda
«járnbrautakóngs« Jay Goulds heitins, gaf
konu sinni í vetur í afmælisdagsgjöf marm-
arahöll þá, er þau hjón búa i, með öllum hús-
gögnum og öðrum útbúnaði. Er gjöfin talin
8 miljón króna virði.
Leiðarvísir ísafoldar.
1417. Jeg á inni hjá kaupmanni vinnulaun,
en hefi ekkert skírteini í höndum íyrir því
frá honum; þegar jeg ætla að taka út á vinnu-
launin, er mjer sagt að búið sje að taka þau
út og kvitta fyrir í bókinni. Jeg hafði eng-
um gefið heimild til að taka út á vinnulaunin,
enda gat hvorki kaupmaður nje þjónar hans
gert grein fyrir, hverjum hann hafi borgað þau
út, eða í hverju eða með hvaða heimild það
var gert, en þverneitaði að jeg f'engi þau út-
borguð. Er ekki kaupmaðurinn skyldur að
borga mjer vinnuna? og ef svo er, hvernig er
mjer hægt að ná rjetti minum?
Sv.: Geti kaupmaður eigi sannað neina
heimild frá yður til að greiða öðrum vinnu-
launin, en kannast þó við vinnu yðar hjá sjer,
verður hann að svara yður þeim út. Tregð-
ist hann, er ekki önnur leið til að ná rjetti
yðar en að lögsækja hann (kæra hann fyrir
sáttanefnd o. s. t'rv.).
1418. Jeg er búandi maður í sveit, og borga
þau gjöld til sveitarþarfa, er mjer ber. Á tima-
bili því, er niðurjöfnunarskrá sveitarútsvara
á frammi að liggja, fer jeg til hreppstjóra, og
beiðist að fá að sjá hana, en hann neitar mjer
um það. Eru slíkt eigi lögvarðandi órjettindi.
8v.: Jú. Sjálfsagt að kæra það f'yrir sýslu-
manni.
1419. Hefir hreppsnefnd vald til að kaupa
jörð upp á hreppinn, án þess að hún hafi lát-
ið það ganga til atkvæða við hreppsmenn eð-
ur það hafi verið samþykkt, og leggja svo
peningagjald á þá til aö borga með jörðina?
Sv.: Hreppsbúar hafa að lögum ekkert at-
kvæði um það mál; þar á móti þarf sam-
þykki sýslunefndar til þess að jarðakaup
hreppsnefndar sjeu gild.
Öllum hinnm mBrgn, er fylgdu mann-
inum mínum sáluga, Lárusi sýslumanni
Blöndal, til grafar í gær, votta jeg hjer
með fyrir mina eigin og barna minna
hönd innilegasta þakklæti. Einnig
kann jeg kærar þakltir þeim, er sorg-
arklæddu kirkjuna, og yflr höfuð öil-
um, er hafa sýnt mjer sanna liluttekn-
ingu við þetta tækifæri.
Kornsá í Vatnsdal 2. júni 1894.
Kristin Blöndal.
Verzlunarhús til sölu
í Hafnarflrði:
Sölubúð mcð áföstu ibúðarhúsi, pakkhúsi
og fleiri hús ásamt bryggju og verzlunar-
áhöldum.
Um kaupin má semja við W. Fischers
verzlun i Keykjavík eða Jón Bjarnason í
Hafnarflrði.
Hið bezta kaffi geta menn fengið, með
því að brúka
Fineste skandinavisk
Export Caffe
F. Hjorth & Co.
í Kaupmannahöfn,
er fæst hjá kaupmönnum.
Skektan (sexmannafar) »Sigurður«,
smíðuð af Sigurði Eiríkssyni, heflr verið
brúkuð eina vertíð í Garði og reyndist
mjög vel, er nú til sölu. Semja má við
verzlun Eyþórs Felixsonar í Reykjavik,
eða Ásmund Árnason í Hábæ i Yogum,
þar sem skektan er nú til sýnis.
Á sýslufundi Árnessýslu vorið 1893, var
samþykkt að veita af' sýsluvegasjóði, fje til
að brúa Baugstaðasýki (ytri kvísl þess) og
var mjer falin framkvæmd á verkinu, sem jeg
svo lauk sumarið 1893. Sama sumar byggði
jeg svo aðra minni brú á Eystri-kvísl Baug-
staðasýkis, sem jeg átti sjálfur, og einungis
ætlaði mjer til afnota, einkum til flutninga að
og f'rá sjóbúðum þeim, sem jeg á, á miili
brúnna.
Eptir að þessi síðarnefnda brú var fullger,
hafa lestamenn jafnt notað báðar brýrnar og
gjört mjer með því skaða, einkum áhrærar.di
skemmdir á engjum, sem liggja fast að sýkinu
að heimanverðu. Þetta álít jeg að hafi koin-
ið til af' ókunnugleik. og að menn hafi ætlað
báðar brýrnar jafn-frjálsar til umferðar; en
til að fyrirbyggja þenna misskilning fyrirbýð
jeg hjermeð lestamönnum alla umf'erð um
eystri brúna, enda hefi jeg nú í hyggju að
láta læsa henni sem fyrst.
Tungu 18. maí 1894.
Guðm. Hannesson.
84
Þau vissu, að sú ívilnun var sarna sem að gera háð
að þeim. Það var eins og þeim flygi öllum hið sama í
hug; þau spruttu á fætur, föl á brá, en augun þó ljóm-
andi af kynlegum eldi, og hrópuðu einum rómi:
»Lifl fósturjörðin!«
Móðir Batthyany, Elsa de Batthyany greifafrú, átti
heima í Vín. Henni brá lítt, er hún heyrði dauðadóm
sonar síns. Hún hafði þolað 2 mánuði undanfarna alla
þá harma og raunir, er hrellt geta viðkvæmt konuhjarta
og móður. Bræður henpar tveir höfðu fallið á vígvelli
fyrir fósturjörð slna, annar við Komorn, en hinn hjá
Villagos. Eldri sonur hennar, Casimir, hafði orðið að
fara huldu höfði og flýja land sitt, með því að fje var
lagt til höfuðs honum, og nú átti hinn, Lúðvfk, að deyja,
hann, sem jafnan hafði verið augasteinninn hennar.
Hún var göfuglyndari en svo, að hún kenndi nokk-
urs haturs, og kjarkmeiri en svo, að hún Ijeti hugfallast.
Hún ásetti sjer því, að freista alls þess, er mannlegur
máttur fengi áorkað, til þess að forða lífl sonar sins,
hversu hart aðgöngu sem það væri fyrir þjóðernistilfinn-
ingu hennar. Hún hikaði sjer ekki við, að leita á fund
kei-sarans og biðja hann griða til handa elskuðum syni
sínum, er hann hafði yfir stigið.
Hún hjelt þegar til keisaraballarinnar og kom að
81
Bandingjarnir voru leiddir fram. Þeir voru ellefu
í fyrsta hópnum, 9 karlmenn og 2 konar, og voru öll
sökuð um að hafa átt þátt i uppreistinni hin síðustu missiri.
Sakborningar þessir voru spurðir að heiti og yflr-
heyrði í snatri, og spurðu síðan, hvort þeir hefðu nokk-
uð fyrir sig að bera sjer til málsbóta. Flestir þeirra feng-
ustu ekki til að svara neinu; þeir litu fyrirlitningaraug-
um á dómara sina og luku ekki upp munni; þeim duld-
ist eigi, að dómarar þessir svonefndir voru eigi til þess
skipaðir, að dæma mál þeirra, heldur að eins til þess að
sakfella þá.
Með þessum hætti var því lokið á fám.mínútum, að
yfirheyra tíu hina fyrstu bandingjana.
Þá var hinn ellefti eptir.
Það var ungur maður, hár vexti og karlmannlegur,
svipmikill og göfugmannlegur, með Ijósleitt vangaskegg
og þjett.
Maður þessi vár Batthyanyi greifl, fyrrum ráðaneyt-
isforseti Ungverja hjá Áustorrikiskeisara, önnur hönd
Kossuths, lærisveinn hans og aldavin.
Það heyrðist forvitnis-ys mikill um allan salinn, er
dómritarinn nefndi nafn hans. Jafnvel dómararnir sjálfir
gátu eigi að sjer gjört, að láta sjer bregða.
Batthyany hóf varnarræðu sína með snjöllum róm og
karlmannlegum.