Ísafold - 25.07.1894, Blaðsíða 4

184
W. CHRISTENSEN’S verzlun
Mixed Pickles
Agurker
Perlulauk
Asparges
Lemonasier
Hvítkál í dósum
Súpujurtir
Flesk, saltað og reykt
SELUR:
Ekta ágætan hollenzkan ost, 80 a. pd.
Ágætan Mejeri-ost, 30 a. pd.
ATnch°WÍS Hindbærsaft
fx , ,, Kirsebærsaft
do. í olíu
Sardinur
Humrar
»Marineret« síld í 3
pd. dósum: 1,25
Caviar
0sters
Morbærsaft
Jordbærsaft
Solbærsaft
Syltede Blommer.
Glasmoreller
Ribs
Reynið enskt bökunarpúlver í dósum á 0,45
Cocoa & Condensed Milk í dósum á 1,00, ágætt í ferðalagi.
Syltað engifer í krukkum á 1,20, ágætt við kvefi.
Mousserende Rhinskvin.
Vermouth
Absinth
Gienever
Chartreuse
Benedictinerlikör
Tappatogara, selvskruende, svensk Patent.
Proclama.
Samkvæmt skiptalögum 12. apríl 1878
og opnu brjefi 4. janúar 1861 er hjer með
skorað á alla þá, er til skulda tefja í dán-
arbúi Guðmundar lausamanns Jónssonar
frá Efra-Seli í Stokkseyrarhreppi, sem and-
aðist 13. marz þ. á., að lýsa kröfum sínum
og sanna þær fyrir skiptaráðandanum í
Árnessýslu áður en 6 mánuðir eru liðnir
frá síðustu birtingu þessarar auglýsingar.
Með sama fyrirvara er skorað á erfingja
hins látna, að gefa sig fram og sanna erfða-
rjett sinn.
Skrifstofu Árnessýslu, 10. júií 1894.
Sigurður Ólafsson.
Fornleifafjelagið.
Ársfundur Fornleifafjelagsins verður
haldinn fimmtudaginn 2. ágúst næstkom-
andi kl. 8 e. m. í leikfimishúsi barnaskól-
ans.
Hannevigs gigtáburður.
Þetta ágæta og einhlíta gigtarmeðalj ef
rjett er brúkað, fæst einungis hjá W. 0.
Breiðfjörð í Reykjavík,, sem hefir á því aðal-
útsölu-umboð fyrir ísland. Prentuð brúk-
unar-fyrirsögn fylgir hverri flösku.
Undirskrifaður kaupir einlita hesta(ekki
hvíta) 3—8 vetra, til 23. ágúst næstkom-
andi
Eyþór Felixson.
Hvergi hjer á landi
eru eins miklar og margbreyttar fatabirgðir,
eins og hjá W. 0. Breiðfjörð í Reykjavík.
W. O. Breiðfjörð kaupir 60—70 hesta
af góðu hestaheyi fyrir vörur með peninga-
verði.
Þar sem við höfnm komizt að raun um,
að ýmsir hafa gjört sjer rangar ímyndanir
um tiiefni til máls þess, er okkur hefur verið
í millum, báðum okkur til niðrunar, þá
viljum við hjer með skýra fyrir almenn-
ingi tildrög til máls þessa.
Árið 1886 seldi jeg 0. A. Ólafsson fyrir
hönd systur minnar, ekkjufrúr Chr. Duus,
herra Þ. J. Thoroddsen hús, standandi
hjer á Keflavíkurlóð, eptir skilmálum, sem
teknir eru fram í afsalsbrjefi, og af mjer
O. A. Ólafsson nánar er skýrt í yfirlýs-
ingu, sem jeg lagði fram undir rekstri
málsins. Samsumars borgaði jeg Þ. J. Thor-
oddsen herra Ólafsson 3000 kr. í peningum.
Hjelt jeg því fram undir rekstri máisins,
að þessi 3000 króna borgun væri
eingöngu að skoða sem borgun upp í
kaupverð' hússins samkvæmt afsalsbrjefinu,
sem hljóðandi upp á 4000 kr., en jeg Ó.
Á. Ólafsson hafði álitið, að 1000 krónur
af þessari upphæð væri borgun til mín
sjálfs upp í skuld, er jeg Þ. J. Thorodd-
sen átti honum að greiða, auk þeirra 4000
króna, er kaupbrjefið ræðir um, og reis
málið út af því.
Ekkert annað en þetta var tilefni máls-
ins og var það hvorki byrjað nje því haldið
áfram frá hvorugs okkar hlið í þeim til-
gangi, að hafa fje hvor af öðrum, eins og
sumir hafa viljað gjöra sjer í hugarlund.
Keflavík, 21. júlí 1894.
6. Á. Ólafsson. Þórður J. Thoroddsen.
Apturbati.
Jeg hef um mörg ár þjáðzt af þrýstingi
fyrir brjósti, ropa og yfirliðum, er jeg, þrátt
fyrir mikla og margbreytta meðalabrúkun,
fekk enga bót á. Jeg fór því að reyna
Kína-lífs-elixír hr. Waldemars Petersens í
Friðrikshöfn, og get ekki látið vera að geta
þess, að jeg þegar, áður en jeg var búinn
með úr fyrsta glasinu, varð var við hin
heilsusamlegu áhrif þessa bitters, og hefir
mjer farið æ batnandi eptir því sem jeg
hef brúkað meira af honum; hefi jeg nú
örugga von um fullkominn bata.
Skarði 15. febr. 1894.
Jón Jónsson (jun.).
Kína-lifs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Prent.smiSia tsafoldar
110
En þó að Hertha greifadóttir hjeldi sig þannig nokkuð
einmana, var hún samt ekkert dauf eða fálát. Hún söng
eins og næturgali, er hún gekk sjer til skemmtunar í
skóginum nærri hallargarðinum, eða hún ljek sjer við
Hektor, hundinn sinn stóra, eða gaf hænsnunum og dúf-
unum. Stundum bar og við, að það datt i hana að hugsa
um búskapinn, og var hún þá með stúlkunum í eldhús-
inu eða mjólkurskálanum.
En hún hafði vanizt öðru lífi, og því komu leiðindin yfir
hana.
Hún hafði til þessa sneitt algerlega hjá að leggja
leið sína þeim meginn um hallargarðinn, er að mylnu-
læknum vissi, því þar stóð rjett hinum megin við lækinn
þessi andstyggilega verksmiðja, er ætlaði þar að auki að
fara alveg með eyrun á henni með sífeldum klið og
skarkala. En einn góðan veðurdag, er hún var í stand-
andi vandræðum um, hvernig hún ætti að láta tímann
líða, flaug henni í hug, að fara með Hektor út að lækn-
um og láta hann synda þar til þess að lauga sig.
Hún tók einn stafinn hans föður síns, fór út að lækn-
um rjett fyrir neðan fossinn, sem sneri mylnunni, fleygði
stafnum þar út í og ljet Hektor sækja hann. Þau höfðu
jafngaman af þeim leik bæði tvö, Hektor og hin unga
húsmóðir hans.
Þá sýndist henni allt í einu eins og skugga bæri
lll
fyrir hinum megin á bakkanum. Hún var blóðrjóð í
kinnum af áreynslunni af leiknum, augun tindruðu; en er
hún leit yfir um, lá við að hún yrði skclkuð.
Hann stóð þar, hinn laglegi verksmiðjustjóri. Hann
tók ofan kurteislega. Það var svo að sjá, að hann hefði
horft á hana.
Fyrst var henni næst skapi að skoða það eins og
móðgun við sig; en svo hugsaði hún sig betur um. Hann
var þó maður líka, hugsaði hún; því skyldi hann eigi
mega dást að henni í fjarlægð. Hann gat þó raunar ekki
að því gert, að hann hafði þessa vandræðastöðu, og hún
þóttist vita, að honum fjelli sjálfum illa, að hann hlyti
að vera með allt sitt sí og æ til skapraunar nábúum
sínum, greifafólkinu.
Þannig hugsaði Hertha og tók þvf allþýðlega kveðju
hans. En hún hafði sig þó jafnframt til vegar heim af
bakkanum við lækinn hjá mylnunni.
Dagana á eptir flaug henni opt í hug þessi stund, er
þau hittust við lækinn. Hún kenndi í brjósti um aum-
ingja manninn, hann sem bauð svo góðan þokka af sjer.
Það var merkilegt, hversu henni stóð allt útlit hans glöggt
fyrir hugskotssjónum. Það hlýtur að vera auma æfin,
hugsaði hún, að ala allan aldur sinn innan um eintóma
katla, sem ætla að kæfa mann, tilfinningarlausa verka-
menn og ef til vill þrjózkufulla, og skröltandi gangvjel-
/